- Μηνύματα
- 1,495
- Πόντοι
- 7,473
φίλε boukas έπιασες μεγάλο θέμα ;D ;D....η σύγκριση ITB με OTB mixing είναι μεγάλη ιστορία γεμάτη μύθους και υποκειμενικές αλήθειες ;D ;D ;D
μια γρήγορη προσωπική άποψη (βασισμένη δηλαδή στην προσωπική μου εμπειρία στο θέμα)...
πρώτα απ'όλα η σύγκριση είναι πολλές φορές άνιση....μπορεί οι large format αναλογικές κονσόλες (ειδικά των 80ς) να φαντάζουν μεγαθήρια αλλά πολλές φορές αυτό γινόταν εις βάρος της ακαιρεότητας του σήματος (πχ vca automation, in line modules, on board dynamics κλπ κλπ) με αποτέλεσμα τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χαρακτηριστικά του master bus (headroom, crosstalk) να μην είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά, κάτι που ίσως την εποχή της μειωμένης δυναμικής περιοχής και συχνοτικής απόκρισης της ταινίας (και όλων των άλλων προβλημάτων της wow & flutter,hiss) ίσως να μην ήταν τόσο σημαντικό σε σχέση με τα"εργαλεία" και τις δυνατότητες που παρείχαν στον mixing engineer....όπως καταλαβαίνεις σήμερα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο..τα εργαλεία και οι ευκολίες θεωρούνται δεδομένες ενώ το ζητούμενο στις μέρες μας που το δυναμικό εύρος των DAW ξεπερνάει τα 120db είναι πλέον ο transparent χαρακτήρας και κάποιες φορές το "χρώμα" και η "προσωπικότητα" .....
Από την άλλη υπάρχουν αναλογικές σχεδιάσεις που μπορούν όντως να προσφέρουν αυτά τα χαρακτηριστικά, και μάλιστα σχεδιάσεις που στην εποχή τους ίσως και δεν "προχώρησαν" πολύ ακριβώς γιατί η πιο straightforward σχεδίαση τους δεν συμβάδιζε μετις τότε ανάγκες....
Παρ'όλα αυτά πιστεύω πως δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο αλλά απλά είναι θέμα αισθητικής προσσέγγισης...
πχ ο ήχος ενός μετασχηματιστή εξόδου στο master buss μιας αναλογικής κονσόλας είναι ιδιαίτερα δύσκολο να προσομειωθεί ψηφιακά (όπως έχει αναφερθεί πολλάκις εδώ μέσα) ταυτόχρονα όμως αποτελεί και σήμα κατατεθέν τριών τουλάχιστων δεκαετιών ροκ παραγωγών...σημαίνει πως είναι καλύτερο?
όχι,παρά μόνο αν αυτό είναι το ζητούμενο.....δεν είναι τυχαίο που οι ακουστικές τζαζ παραγωγές και η κλασσική μουσική (δύο είδη που ο απόλυτα transparent ήχος είναι το ζητούμενο) υιοθέτησαν το ψηφιακό φορμάτ στην μίξη και στο μάστερ σχεδόν από την πρώτη στιγμή που αυτά εμφανίστηκαν....
προσωπικά θεωρώ ιδανική κατάσταση την δυνατότητα επιλογής ανάλογα με το μουσικό περιεχόμενο και την αισθητική κατεύθηνση, της μίας ή της άλλης προσσέγγισης.....και επαναλαμβάνω δεν έχει να κάνει με κλισέ "μύθους" του στυλ "το απρόσωπο , παγωμένο ψηφιακό" ή το "ζεστό αναλογικό" που τους θεωρώ βλακείες αλλά με την αισθητική προσσέγγιση που έχει ο καθένας για τον ήχο της εκάστοτε μουσικής
μια γρήγορη προσωπική άποψη (βασισμένη δηλαδή στην προσωπική μου εμπειρία στο θέμα)...
πρώτα απ'όλα η σύγκριση είναι πολλές φορές άνιση....μπορεί οι large format αναλογικές κονσόλες (ειδικά των 80ς) να φαντάζουν μεγαθήρια αλλά πολλές φορές αυτό γινόταν εις βάρος της ακαιρεότητας του σήματος (πχ vca automation, in line modules, on board dynamics κλπ κλπ) με αποτέλεσμα τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χαρακτηριστικά του master bus (headroom, crosstalk) να μην είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά, κάτι που ίσως την εποχή της μειωμένης δυναμικής περιοχής και συχνοτικής απόκρισης της ταινίας (και όλων των άλλων προβλημάτων της wow & flutter,hiss) ίσως να μην ήταν τόσο σημαντικό σε σχέση με τα"εργαλεία" και τις δυνατότητες που παρείχαν στον mixing engineer....όπως καταλαβαίνεις σήμερα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο..τα εργαλεία και οι ευκολίες θεωρούνται δεδομένες ενώ το ζητούμενο στις μέρες μας που το δυναμικό εύρος των DAW ξεπερνάει τα 120db είναι πλέον ο transparent χαρακτήρας και κάποιες φορές το "χρώμα" και η "προσωπικότητα" .....
Από την άλλη υπάρχουν αναλογικές σχεδιάσεις που μπορούν όντως να προσφέρουν αυτά τα χαρακτηριστικά, και μάλιστα σχεδιάσεις που στην εποχή τους ίσως και δεν "προχώρησαν" πολύ ακριβώς γιατί η πιο straightforward σχεδίαση τους δεν συμβάδιζε μετις τότε ανάγκες....
Παρ'όλα αυτά πιστεύω πως δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο αλλά απλά είναι θέμα αισθητικής προσσέγγισης...
πχ ο ήχος ενός μετασχηματιστή εξόδου στο master buss μιας αναλογικής κονσόλας είναι ιδιαίτερα δύσκολο να προσομειωθεί ψηφιακά (όπως έχει αναφερθεί πολλάκις εδώ μέσα) ταυτόχρονα όμως αποτελεί και σήμα κατατεθέν τριών τουλάχιστων δεκαετιών ροκ παραγωγών...σημαίνει πως είναι καλύτερο?
όχι,παρά μόνο αν αυτό είναι το ζητούμενο.....δεν είναι τυχαίο που οι ακουστικές τζαζ παραγωγές και η κλασσική μουσική (δύο είδη που ο απόλυτα transparent ήχος είναι το ζητούμενο) υιοθέτησαν το ψηφιακό φορμάτ στην μίξη και στο μάστερ σχεδόν από την πρώτη στιγμή που αυτά εμφανίστηκαν....
προσωπικά θεωρώ ιδανική κατάσταση την δυνατότητα επιλογής ανάλογα με το μουσικό περιεχόμενο και την αισθητική κατεύθηνση, της μίας ή της άλλης προσσέγγισης.....και επαναλαμβάνω δεν έχει να κάνει με κλισέ "μύθους" του στυλ "το απρόσωπο , παγωμένο ψηφιακό" ή το "ζεστό αναλογικό" που τους θεωρώ βλακείες αλλά με την αισθητική προσσέγγιση που έχει ο καθένας για τον ήχο της εκάστοτε μουσικής