- Μηνύματα
- 2,115
- Πόντοι
- 423
Στην μακροχρόνια ιστορία της ευρύτερης rock, έχουν κυκλοφορήσει από τις σημαντικότερες μπάντες-εκφραστές του είδους- πολλές φορές άλμπουμ τα οποία έχουν χαρακτηριστεί από το ευρύ κοινό ''αμφιλεγόμενα'' (και πολλές φορές ''πατάτα'' ;D), είτε επειδή δεν έπιασαν τα στάνταρντς των κλασσικών τους, είτε επειδή όντας καταξιωμένες, ακουλούθησαν μια πιο πειραματική γραμμή πλεύσης!
Στόχος του παρόντος thread ΔΕΝ είναι να βγάλουμε το...φτυάρι και να αρχίζουμε να ''θάβουμε'' δίσκους, αλλά το αντίθετο: να ποστάρουμε άλμπουμ τα οποία, αν και στην αρχή είχαν χαρακτηριστεί ''απογοητευτικά'' κ.τ.λ. τελικά να βρίσκουμε ότι μας αρέσουν και δεν είναι και τόσο ''μάπα'' τελικά! Άλλωστε, μετά από κάποια χρόνια από την επίσημη κυκλοφορία, φεύγει η πρώτη ''ξινίλα'' και επανέρχεται η...ψυχραιμία ;D Οπότε ίσως τελικά να μπορούμε να τα κρίνουμε καπως πιο επιεικά! Πείτε αν θέλετε και ένα-δυο λόγια για το εν λόγω άλμπουμ και φυσικά τονίστε τις τυχόν κομματάρες να γουστάρουμε όλοι μαζί!! 8)
-Φυσικά τέτοιου είδους θέματα είναι καθαρά υποκειμενικά και ο καθένας λέει απλά την άποψή του!!!-
Λοιπόν ας κάνω την αρχή:
Dream Theater - Falling Into Infinity
Πλέον το μόνο DT που μπορώ να ακούσω ;D Ευθύ, άμεσο, χωρίς ατελείωτα ριφφ σε εφτάχορδη και τεχνικά αλλά ανούσια μέρη...φοβερά ROCK τραγούδια, μελωδία, ακούγεται ΠΟΛΥ ευχάριστα! Ακόμα και τα μεγάλα κομμάτια (new millenium, Lines in the sand (ΣΟΛΑΡΑ)- trial of tears) είναι πολύ ουσιώδη, δεν καταλαβαίνω πότε περάσανε 10 λεπτά! Hollow years (υπέροχη μπαλάντα) You not Me (ροκιά ala Desmond Child)..θα τα γράψω όλα..
Δυστυχώς, μάλλον επειδή η συγκεκριμένη κατεύθυνση ξένισε τους οπαδούς, στην συνέχεια το γύρισαν σε εντελώς metal-oriented φάση για να πάνε στα σίγουρα, με αποτέλεσμα τον διωγμό του Derek Sherinian :'( ...φυσικά οι πιο μεταλάδες θα προτιμούν τον Rudess, δεκτόν, αλλά εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ αυτή η κατεύθυνση!!
Deep Purple - The battle rages on
Παντού έχω διαβάσει τα χειρότερα για αυτόν τον δίσκο!!
Βέβαια, ίσως να μην είμαι πολύ αντικειμενικός, καθώς ήταν από τα πρώτα άλπουμ που άκουσα ever! Ξέρω ότι το κλίμα μεταξύ μελών στο δίσκο ήταν κάπως...αρρωστημένο ;D ,σίγουρα δεν είναι in rock (τί είπα τώρα :
), σίγουρα παρουσιάσαν πολλά και ενδιαφέροντα στην Steve Morse-era, αλλά, εκτός της ιστορικής του σημασίας ως το τελευταίο άλμπουμ του mk II line-up, νομίζω ρε παίδες ότι έχει πολύ καλά τραγούδια (καλά για το ''Anya'' δεν το συζητάμε καν) όπως το ομότιτλο, το solitaire, το time to kill, twist in the tail...εγώ πάντως το ακούω πολύ ευχάριστα 8)
Judas Priest - Jugulator
Εδώ δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα... Αποκλείεται ο βαμμένος priest-άκιας να αποδεχθεί το εν λόγω άλμπουμ (ή μήπως τον ήχο του ή το ότι δεν τραγουδάει ο Halford??). Φυσικά όλοι έδωσαν τα εύσημα στον Tim ''Ripper'' Owens για την φωνάρα του, όχι όμως και τις ευλογίες τους...Η άποψή μου είναι ότι ο δίσκος έχει πολύ καλά κομμάτια, προσωπικά δεν είμαι της άποψης ''Halford ή τίποτα'', αλλά και εμένα ο...''pantera-οειδής'' ήχος δεν μου άρεσε καθόλου (για priest). Κατά τα άλλα, θεωρώ κομμάτια όπως bullet train, burn in hell και άλλα ότι κοσμούν την δισκογραφία των priest, το δε catherdal spires, από τα καλύτερα κομμάτια τους ever...
Iron Maiden - No prayer for the dying
http://4.bp.blogspot.com/_TgGZ80B5DXU/TEo_wO3L4BI/AAAAAAAAAJ0/GkxKiuOvanU/s1600/Iron+Maiden+-+No+Praying+For+The+Dying.jpg[/img]
Θεωρείται το πρώτο απογοητευτικό άλπμουμ των Maiden...καλά λογικό να μην ικανοποίησε αφού προηγήθηκαν 7 δίσκοι-ορόσημα...Αλλά αυτός ο δίσκος έχει μια ''χαλαρότητα'' που μεταφράζεται κάπως σε hard rock, καθώς οι άνθρωποι ''κλάταραν'' από τις περιοδίες, την δημιουργία προοδευτικών συνθέσεων, την εξιστόριση του ''καλού vs κακού'' και του έβδομου γιού του έβδομου γιού κ.τ.λ. κ.τ.λ.... ;D Επομένως αναπόφευκτα το γύρισαν σε πιο απλές φόρμες και το αποτέλεσμα βγηκε πολύ πιο rock! Σίγουρα υπάρχουν 1-2 fillers, αλλά εγώ περνάω φίνα πίνοντας την μπυρίτσα μου ακούγοντας tailgunner, holy smoke, hooks in you, Bring your daugher...(εντελώς κουλό για maiden, αλλά...μαμεί!!)...ε υπάρχει το ομότιτλο το public enema number one και το mother russia για τους maiden-άδες (και εγώ maidenάς είμαι όμως). ;D
-Α, και το ''γρέζι'' στη φωνή του Bruce τα σπάει.
Αυτά από εμένα προς το παρόν....αν δεν καταθέσετε τα δικά σας, απειλώ ότι θα επανέλθω σύντομα! 8)
Στόχος του παρόντος thread ΔΕΝ είναι να βγάλουμε το...φτυάρι και να αρχίζουμε να ''θάβουμε'' δίσκους, αλλά το αντίθετο: να ποστάρουμε άλμπουμ τα οποία, αν και στην αρχή είχαν χαρακτηριστεί ''απογοητευτικά'' κ.τ.λ. τελικά να βρίσκουμε ότι μας αρέσουν και δεν είναι και τόσο ''μάπα'' τελικά! Άλλωστε, μετά από κάποια χρόνια από την επίσημη κυκλοφορία, φεύγει η πρώτη ''ξινίλα'' και επανέρχεται η...ψυχραιμία ;D Οπότε ίσως τελικά να μπορούμε να τα κρίνουμε καπως πιο επιεικά! Πείτε αν θέλετε και ένα-δυο λόγια για το εν λόγω άλμπουμ και φυσικά τονίστε τις τυχόν κομματάρες να γουστάρουμε όλοι μαζί!! 8)
-Φυσικά τέτοιου είδους θέματα είναι καθαρά υποκειμενικά και ο καθένας λέει απλά την άποψή του!!!-
Λοιπόν ας κάνω την αρχή:
Dream Theater - Falling Into Infinity
Πλέον το μόνο DT που μπορώ να ακούσω ;D Ευθύ, άμεσο, χωρίς ατελείωτα ριφφ σε εφτάχορδη και τεχνικά αλλά ανούσια μέρη...φοβερά ROCK τραγούδια, μελωδία, ακούγεται ΠΟΛΥ ευχάριστα! Ακόμα και τα μεγάλα κομμάτια (new millenium, Lines in the sand (ΣΟΛΑΡΑ)- trial of tears) είναι πολύ ουσιώδη, δεν καταλαβαίνω πότε περάσανε 10 λεπτά! Hollow years (υπέροχη μπαλάντα) You not Me (ροκιά ala Desmond Child)..θα τα γράψω όλα..
Δυστυχώς, μάλλον επειδή η συγκεκριμένη κατεύθυνση ξένισε τους οπαδούς, στην συνέχεια το γύρισαν σε εντελώς metal-oriented φάση για να πάνε στα σίγουρα, με αποτέλεσμα τον διωγμό του Derek Sherinian :'( ...φυσικά οι πιο μεταλάδες θα προτιμούν τον Rudess, δεκτόν, αλλά εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ αυτή η κατεύθυνση!!
Deep Purple - The battle rages on
Παντού έχω διαβάσει τα χειρότερα για αυτόν τον δίσκο!!
Βέβαια, ίσως να μην είμαι πολύ αντικειμενικός, καθώς ήταν από τα πρώτα άλπουμ που άκουσα ever! Ξέρω ότι το κλίμα μεταξύ μελών στο δίσκο ήταν κάπως...αρρωστημένο ;D ,σίγουρα δεν είναι in rock (τί είπα τώρα : ), σίγουρα παρουσιάσαν πολλά και ενδιαφέροντα στην Steve Morse-era, αλλά, εκτός της ιστορικής του σημασίας ως το τελευταίο άλμπουμ του mk II line-up, νομίζω ρε παίδες ότι έχει πολύ καλά τραγούδια (καλά για το ''Anya'' δεν το συζητάμε καν) όπως το ομότιτλο, το solitaire, το time to kill, twist in the tail...εγώ πάντως το ακούω πολύ ευχάριστα 8)Judas Priest - Jugulator
Εδώ δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα... Αποκλείεται ο βαμμένος priest-άκιας να αποδεχθεί το εν λόγω άλμπουμ (ή μήπως τον ήχο του ή το ότι δεν τραγουδάει ο Halford??). Φυσικά όλοι έδωσαν τα εύσημα στον Tim ''Ripper'' Owens για την φωνάρα του, όχι όμως και τις ευλογίες τους...Η άποψή μου είναι ότι ο δίσκος έχει πολύ καλά κομμάτια, προσωπικά δεν είμαι της άποψης ''Halford ή τίποτα'', αλλά και εμένα ο...''pantera-οειδής'' ήχος δεν μου άρεσε καθόλου (για priest). Κατά τα άλλα, θεωρώ κομμάτια όπως bullet train, burn in hell και άλλα ότι κοσμούν την δισκογραφία των priest, το δε catherdal spires, από τα καλύτερα κομμάτια τους ever...
Iron Maiden - No prayer for the dying
Θεωρείται το πρώτο απογοητευτικό άλπμουμ των Maiden...καλά λογικό να μην ικανοποίησε αφού προηγήθηκαν 7 δίσκοι-ορόσημα...Αλλά αυτός ο δίσκος έχει μια ''χαλαρότητα'' που μεταφράζεται κάπως σε hard rock, καθώς οι άνθρωποι ''κλάταραν'' από τις περιοδίες, την δημιουργία προοδευτικών συνθέσεων, την εξιστόριση του ''καλού vs κακού'' και του έβδομου γιού του έβδομου γιού κ.τ.λ. κ.τ.λ.... ;D Επομένως αναπόφευκτα το γύρισαν σε πιο απλές φόρμες και το αποτέλεσμα βγηκε πολύ πιο rock! Σίγουρα υπάρχουν 1-2 fillers, αλλά εγώ περνάω φίνα πίνοντας την μπυρίτσα μου ακούγοντας tailgunner, holy smoke, hooks in you, Bring your daugher...(εντελώς κουλό για maiden, αλλά...μαμεί!!)...ε υπάρχει το ομότιτλο το public enema number one και το mother russia για τους maiden-άδες (και εγώ maidenάς είμαι όμως). ;D
-Α, και το ''γρέζι'' στη φωνή του Bruce τα σπάει.
Αυτά από εμένα προς το παρόν....αν δεν καταθέσετε τα δικά σας, απειλώ ότι θα επανέλθω σύντομα! 8)
