Αμφιλεγόμενα άλμπουμ-είναι τόσο ''χάλια'' τελικά?

[dionisissab]

Γελάω με τις επιλογές Momentary Lapse of reason και Final Cut...  ;D

Αμφιλεγόμενο με την έννοια της διχόνιας μεταξύ των οπαδών της μπάντας ναι είναι το Failling into infinity. Είναι επίσης το Clutching At Straws των Marillion, το Tales from Topographic Oceans (το οποίο λατρεύω), το Incident των Porcupine Tree, το You and Me του Bonamassa, o Σαμάνος του Θανάση Παπακωνσταντίνου 

Ντάξει το τελευταίο, είναι bonus. 

 

[qesh]

αν ελειπe τo vocoder και μερικά άλλα μπλιμπλικια θα ηταν δισκαρα 8)

 

[theoctapus]

Ένας από τους δίσκους που όταν βγήκε έγινε ο χαμός από αρνητικά σχόλια,

ο οποίος IMHO είναι εξαιρετικός.

 

[johnny69]

Και μια πρόταση από εμένα. Το Bent out of shape των Rainbow είχε κατηγορηθεί ως το πιο "φλώρικο" άλμπουμε του Blackmore. Ο τελευταίος είχε βάλει και τον Turner με σκοπό, όπως λέγανε να κατακτήσει την αμερικάνικη αγορά, έβγαλε και τον εν λόγω δίσκο και τον είχανε κράξει όλοι, οπαδοί και μουσικοκριτικοί. Εμένα πάντως πάντα μου άρεσε το Bent out, πιστεύω ότι έχει κομματάρες μέσα, πολύ καλή παραγωγή για την εποχή και μου θυμίζει τις εποχές που αγοράζαμε LPs όχι για ένα μόνο κομμάτι, αλλά εποχές που ακούγαμε τους δίσκους και από τις 2 πλευρές από την αρχή μέχρι το τέλος......

 

[lgbesios]

αν ελειπe....

.....απο την δισκογραφια του οπως και  το επόμενο

 

θα  ήταν ότι καλύτερο   ;D

και αυτο έξω

....άτιμα '80ς ;D

 

[panagiotis]

Ας βάλω κι εγώ μερικά...

Απλά ατύχησε να βγει την ίδια χρονιά με το Metropolis Pt.2 των Theater. Πολύ καλός δίσκος..

Γενικά πολύ αδικημένη και υποτιμημένη μπάντα. Το Pieces of Mankind βγαίνει album του μήνα στο αγγλικό Terrorizer, όταν εδώ οι αντίστοιχοι φωστήρες μας γελάγανε και σνομπάρανε.

Το Random's Manifest (για μένα ό,τι καλύτερο έχει δείξει ως τώρα ελληνικό metal group προς τα έξω) δεν το άγγιζε κανείς στα ελληνικά δισκοπωλεία και έρχεται αναμενόμενα η διάλυση...

και

Μετά το υπέρτατο The Lamb lies down on Broadway ο Gabriel αποχωρεί και οι 2 επόμενοι δίσκοι νομίζω είναι το λιγότερο αντάξιοι της Gabriel-era όσο κι αν παραγνωρίστηκαν (ή όχι; )

Στην 80's περίοδο νομίζω είναι ναι μεν κατώτερο του Discipline, αλλά μ' αρέσει πολύ και ακούγεται ευχάριστα.

Οι Crimson ακόμα κι αν ήταν ουσιαστικό διαφορετικό group με τον Belew (άλλωστε ο Fripp αρχικά ήθελε να μην παίξουν υπό το όνομα των Crimson μ' αυτό το line-up, αλλά σαν Discipline), δεν πήραν τον κατήφορο όπως π.χ οι Genesis και Yes στα 80's, αλλά στάθηκαν αξιοπρεπέστατα κατ' εμέ και με τους 3 δίσκους τους.

Οι ίδιοι παραδέχονται ότι είχαν περιοριστεί αρκετά απ' την εταιρία τους γι' αυτό τον δίσκο όπως και για το Mosquito, και δεν ήταν 100% Psychotic Waltz. Εγώ λέω πως απλά είναι πολύ καλός δίσκος αν και ήταν η αρχή του τέλους τους (τότε...γιατί τώρα πάλι πίσω είναι ).

Αυτά προς το παρόν.

+1 για And the Circus... των Kyuss.