Έχω και τύψεις που θα αφήσω τον τωρινό δάσκαλο και πως θα το ανακοινώσω χωρίς να παρεξηγηθούμε.
Λοιπόν να σου πω μια ιστορία.
Είχα κάποτε ένα φιλαράκι που ζήλευε πολύ την κοπέλα του.
Κάθε φορά που μαζευόταν η παρέα, μας έλεγε ότι κάτι ανακάλυπτε που του έβαζε ψύλλους στα αυτιά.
Μια κάτι περίεργα τηλέφωνα, μια έφευγε η κοπέλα για δουλειά παραπάνω περιποιημένη από το συνηθισμένο, κλπ.
Εμείς του λέγαμε να πάει να της μιλήσει για τις ανησυχίες του, όμορφα κι ωραία και πολιτισμένα, αλλά αυτός προτιμούσε να αγχώνεται μόνος του.
Κάποια φορά λοιπόν είχε έρθει ένας τύπος στην παρέα, που έδωσε μεγαλύτερο βάρος στα λόγια του από ότι δίναμε εμείς.
Και του έλεγε ότι έχει δίκιο να ανησυχεί, κάτι περίεργο συμβαίνει σίγουρα.
Του έλεγε ότι και η δική του κοπέλα έκανε τέτοια, και τελικά του τα φόρεσε.
Τρελάθηκε ο άλλος λοιπόν, γιατί από την μια βρήκε κάποιον που θεωρούσε ότι τον καταλαβαίνει, από την άλλη άκουσε από αυτόν τους φόβους του πραγματοποιημένους.
"Βρε μίλα της, ρώτησέ την" του λέγαμε εμείς, στα π@π@ρια του μας έγραφε εμάς.
Είχε κολλήσει με αυτά που του έλεγε ο άλλος, "αν δεν σε έχει ήδη κερατώσει, είναι έτοιμη να το κάνει" του έλεγε.
Έχουμε πάει λοιπόν για καφέ μια μέρα, και μας έρχεται περιποιημένος και παρφουμαρισμένος ο τύπος, και όλο έπαιζε το μάτι του.
Και "κοίτα αυτήν τι ωραία είναι" και "πω πω τι παιδί είναι αυτό" και άλλα τέτοια.
"Ρε συ" του λέμε, τι έγινε, με την άλλη χωρίσατε? Πώς και ξενοκοιτάς ξαφνικά?"
"Όχι ρε γμτ" μας λέει, "αλλά αφού με έχει κερατώσει ή θα το κάνει σύντομα, θα της πω να χωρίσουμε. Σκέφτομαι μόνο πώς θα της το πω, γιατί είμαστε πολλά χρόνια μαζί".
"Ρε της μίλησες? Πώς το ξέρεις?" ρωτάγαμε εμείς.
"Ε, φως φανάρι είναι η δουλειά" μας έλεγε.
Και χώρισε.
Έτσι, χωρίς να μάθει ποτέ τι συνέβη.
Και η κοπέλα έπεσε απ' τα σύννεφα, δεν κατάλαβε από που της ήρθε.
Κι μ' έπιανε εμένα και με ρωτούσε τι έγινε και χωρίσανε, και όταν της είπα τα καθέκαστα έγινε έξαλλη, γιατί τον γούσταρε πολύ.
Και φυσικά, καμιά άλλη σχέση δεν είχε, ούτε ήθελε να κάνει.
Αλλά όταν κατάλαβε πόσο μλκας ήταν αυτός στεναχωρήθηκε διπλά.
Που ήταν τόσο καιρό με κάποιον τόσο στόκο δηλαδή.
Γι' αυτό σου λέω παλικάρι μου.
Μίλησε με τον δάσκαλό σου, κάντε μια κουβέντα, πες του τις ανησυχίες σου, δώσε του και λίγο χρόνο.
Και αν δεις ότι δεν αλλάζει τίποτα, και συνεχίζεται το πρόβλημα, προχώρα παραπέρα.
Αλλά όχι έτσι, χωρίς να κάνεις μια μικρή προσπάθεια πρώτα.
Που ξέρεις?
Μπορεί να είναι καλύτερα τα πράγματα μετά.
