sfaku

Ωραίο spot. Ήμουν βέβαιος ότι θα δω λογότυπο VW στο τέλος. Αλλά ούτε αυτό είναι επιστήμη, διαφήμιση είναι. Δεν υπάρχει "βάθος" στα παρεχόμενα στοιχεία, αλλά ομολογουμένως πολύ έξυπνο επιστημονικοφανές πακετάρισμα.

Άναυδος... Ναι, έχει φτιάξει μια το MIT που πιάνει ένα τρις frame το δευτερόλεπτο :D Αφιερωμένο σε όσους ήταν στη σχετική συζήτηση τις προάλλες

Καταρχήν μπράβο για την επιλογή του ελληνόφωνου. Όχι μόνο επειδή είναι η γλώσσα μας (το πιο φυσιολογικό θα ήταν να τραγουδάμε σε αυτήν), αλλά επειδή είναι δύσκολη γλώσσα για ροκ. 9 στις 10 σε βγάζει off, οπότε θέλει θάρρος και έξτρα προσπάθεια. Νομίζω όμως ότι δεν προδίδεις την επιλογή σου. Το κομμάτι έχει κάτι το παλιό και μοντέρνο μαζί. Φαίνεται να αντλεί έμπνευση από μπάντες όπως οι Floyd ή ίσως και άλλες αγγλικές μπάντες των '70s (με βάση τα ταπεινά μου αυτιά πάντοτε) αλλά το αποτέλεσμα ακούγεται αρκετά φρέσκο. Ο στίχος καλός και με έναν ενδιαφέροντα τρόπο άναρχος. Αποφεύγονται σε μεγάλο βαθμό κλισεδιές του ελληνικού ροκ. Η ηχογράφηση/παραγωγή σηκώνει αρκετές βελτιώσεις, αλλά η ιδέα μεταδίδεται επαρκώς. Απροπό δεν μπορώ να καταλάβω αν έχει πέσει editing, αλλά η φωνή τονικά μου ακούγεται πολύ σωστή. Προσωπική άποψη: θα έκανα την παραγωγή μοντέρνα και αιχμηρή. Όσον με αφορά, ακούω ήδη εν σπέρματι τέτοια στοιχεία που απλώς δεν έχουν αναδειχθεί ακόμη πλήρως, φαντάζομαι επειδή είναι και ντέμο. Να διπλώσω τα "εύγε" λοιπόν!

Με εκπλήσσει η άρνηση και επιφύλαξη απέναντι στο όλο εγχείρημα. Υποθέτω ότι προέρχεται από το γεγονός ότι πολλοί συμφορουμίτες είδαν μόνο το βίντεο, αλλά δεν έχεις πλήρη εικόνα αν δεν διαβάσεις το άρθρο. Δεν περιέχει κλισέ συμπεράσματα. Ούτε προσπαθεί να πει τους Αμερικάνους κατώτερους, αμόρφωτους και βλάκες (εξάλλου Αμερικάνος είναι ο ίδιος και αυτοί είναι το κοινό του), ούτε απαιτεί να ξεκινήσει η πολιτιστική επανάσταση νο 2. Στην πραγματικότητα δεν καταλήγει σε κανένα συμπέρασμα. Καταλήγει σε μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: "μήπως η ζωή μας είναι πολύ γρήγορη και χάνουμε απολαύσεις;". Απλώς ο δημοσιογράφος έντυσε την αναρώτησή του με περισσότερες (καλογραμμένες) λέξεις. Και κυρίως χρησιμοποίησε ένα πρωτότυπο στήσιμο, με δημιουργική χρήση σύγχρονων μέσων όπως το βίντεο και το ίντερνετ, για να υπογραμμίσει την αναρώτηση αυτή. Πρόσθεσε και μερικές πινελιές ενδιαφέροντος storytelling σε κάποια σημεία (όπως η ιστορία του Στραντιβάρι του Μπελ ή το πώς ανακάλυψαν οι γονείς του το ταλέντο του γιου τους) και έτσι έκανε το κείμενό του ζουμερό -και τσάκωσε κι ένα Πούλιτζερ. Δεν διεκδικεί επιστημονικές δάφνες ούτε λέει κάπου ότι βρήκε την απόλυτη αλήθεια, είναι απλώς ένα ωραία διανθισμένο κείμενο γνώμης σε μια από τις πιο διάσημες εφημερίδες στον κόσμο.

[Αυτό που έγραψα πέφτει πολύ κοντά σε ένα ποστ του bloody!] Το πόσο πουλάει η κλασική μουσική δεν είναι η μόνη και αποκλειστική ένδειξη για το πόσοι Αμερικανοί εκτιμούν την κλασική μουσική καθαυτή, ούτε του πόσοι μπορεί να εκτιμούσαν μια καλή περφόρμανς κλασικής μουσικής, παρότι δεν είναι οι ίδιοι φανατικοί της μουσικής αυτής (τόσο ώστε να την αγοράζουν συχνά τουλάχιστον). Εξάλλου στις ΗΠΑ εκτίθενται περισσότερο στην κλασική μουσική, σε επίπεδο κουλτούρας, οπότε έχουν περισσότερες προσλαμβάνουσες απέναντι σε αυτή, κατά ΜΟ πάντοτε, από εμάς. Για μένα το δια ταύτα του πειράματος αφορά κυρίως τα εξής: 1) Στο Δυτικό κόσμο είμαστε πολύ βιαστικοί και αγχωμένοι για να παρατηρούμε επαρκώς το περιβάλλον μας και να του αφιερώνουμε όχι απλώς ένα πέρασμα των αισθήσεων αλλά μια πιο ευαίσθητη και βαθιά παρατήρηση. Το θίγει ο δημοσιογράφος εκεί που λέει ότι οι Αμερικάνοι είναι busy. Είναι σίγουρο ότι πολλά ωραία πράγματα μας ξεφεύγουν λόγω της ταχύτητας της καθημερινότητας. Οι ωραίες γυναίκες (και γενικά οι ωραίοι άνθρωποι, ανάλογα με το φύλο του καθενός) είναι ίσως η μόνη εξαίρεση (Λάκη είσαι σοφός :D ), αλλά αυτό είναι εύλογο, αφού το ένστικτο της αναπαραγωγής ειναι πολύ πιο ισχυρό και low level από την ανάγκη για φιλοτεχνία και καλαισθησία. 2) Το perception είναι πολύ σημαντικό για την εκτίμησή μας απέναντι σε οτιδήποτε. Σε μία κοινωνία όπως οι ΗΠΑ (αλλά και η Δύση γενικότερα) που έχουμε μάθει ότι το καλό είναι μόνο το ακριβό, τότε κατά συνεπαγωγή το φτηνό είναι κακό, και το τζάμπα για πέταμα. Αυτό που μου δίνεται δωρεάν μέσα στο μετρό δεν μπορεί να αξίζει 5 λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο μου, σκέφτεται ενδόμυχα ο μέσος περαστικός. Είναι βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς τους περαστικούς, θα έσκαγαν 200 δολάρια για να δουν τον ίδιο βιολιστή στο Μέγαρο της Ουάσιγνκτον, αν διάβαζαν π.χ. στην εφημερίδα ότι είναι παγκόσμιας κλάσης και ότι δεν πρέπει να χάσουν την παράστασή του. Διότι εκεί ξεκινούν από χέρι με το perception ότι πάνε να δουν κάτι το ειδικό, το εξαιρετικό και το ασυνήθιστο. Επομένως όχι μόνο δικαιολογείται η ακριβή τιμή, αλλά και αυτός που τα σκάει ψυχολογικά είναι προδιατεθειμένος να δικαιώσει την επιλογή του για ένα τόσο ακριβό εισιτήριο. Φυσικά έχει πολλές και ενδιαφέρουσες προεκτάσεις αυτό το πείραμα.

Άκαρδε, αυτό δεν ήταν λινκ, ήταν shot through the heart... Aztec Gold Jazzmaster '65 σλουρπ σλουρπ σλουρπ σλουρπ :D

Έχω μπερδευτεί! Δεν μπορώ να κατανοήσω το ζητούμενό σου Axlnick. Ο Studiotone που έχεις, και έχω κι εγώ, έχει φανταστικό καθαρό κανάλι. Μάλιστα με τέλε παίζει ωραιότατα κάπου στο 1,5 με 2. Στο καθαρό κανάλι πάντα, γιατί στο βρόμικο κανάλι το 2 είναι δυνατά για διαμέρισμα. Και εκεί όμως αν χαμηλώσεις το gain κάπου στο 4, πετυχαίνεις ωραιότατους ήχους καθαρού που ίσα-ίσα κάνει break-up. Μήπως έχεις τον XL (40W); Θα μου ήταν κάπως πιο κατανοητό. Και πάλι όμως, αυτό που σε περιορίζει είναι η ένταση που επιτρέπεται στι διαμέρισμα και όχι ο ενισχυτής. Ακόμη και τα 4W του Vox AC4TV (που επίσης έχω και που παίζει πολύ πολύ ωραία με τέλε) δεν μπορείς να τα ανοίξεις πάνω από το 2-3, είναι πολύ δυνατά. Τα καλά καθαρά δεν απαιτούν μεγάλη ένταση. Αν έλεγες ότι θες άρπαγμα από την τελική λυχνία να το καταλάβω, αλλά τα καθαρά βγαίνουν ωραιότατα με χαμηλά το master volume. Τέλος θεωρώ υπερβολή κάποιες προτάσεις για 12άρι ηχείο, ιδίως όταν μιλάμε για καθαρούς και crunch ήχους σε διαμέρισμα! Ο Fender Princeton ας πούμε με το 10άρι του ακούγεται τέλεια και συγκαταλέγεται στα rig παιχταράδων. Είναι όμως 15W, άρα ακόμη κι αυτός στο διαμέρισμα θα παίζει μέχρι το 2 max.

Harilatron μορφώθηκα από το ποστ σου! Είσαι ο όγδοος σοφός! Οκτάποδα, η αναρώτηση για τον ανθρώπινο καρπό είναι πολύ σωστή (την είδα από χθες αλλά μου διέφυγε). Το θεωρώ απίθανο να μπορεί να κάνει 67 φορές πάνω κάτω σε ένα δευτερόλεπτο. προσθήκη: manosx τρομερό το πιατίνι!

Ξέρω ότι δεν υπάρχει πάντοτε reason why στην τέχνη, αλλά γιατί πράσινη;

Δίαρ Βλοοδυ, δεν ξέρω αν η απάντησή σου θα έμπαινε στη λίστα των online shops αλλά σίγουρα θα έχει περίοπτη θέση στη λίστα με τις εναλλακτικές διατυπώσεις του όρου thread ressurection. :D

Παράθεση από: sfaku στις 11-10-2012, 21:03:11 Ε, μια δόση όλοι την έχουμε βεβαίως βεβαίως. Το κλειδί στη φράση μου "δεν είμαστε τόσο nerds" ήταν το "τόσο". ;D

Πολύ ωραίο και αυτό! Θα κάνει καλό σετάκι με το πρώτο! Καλή συγκομιδή εύχομαι! :) Δεν ξέρω αν είναι στα ακούσματά σου και αν έχεις τέτοιες αναφορές, πάντως υπάρχουν '60s και γκαράζ απόηχοι σε αυτό το κομμάτι σου. Ενδιαφέρον στοιχείο. Μέχρι και λίγο Animals μου θύμισε. Επίσης η φωνή σου μου θυμίζει λίγο τον τραγουδιστή των last drive. Για καλό το λέω αυτό. Η μουσική σου έχει συναισθηματικό αντίκτυπο στον ακροατή. Όπως πρέπει δηλαδή! Αν πρέπει να πω κάτι είναι ότι αφού μόνος σου καταφέρνεις και ακούγεσαι σαν μπάντα, πού να έπαιζες και με μπάντα. Ίσως πρέπει να το βάλεις σαν έναν απώτερο -και όχι βιαστικό- στόχο γιατί το είδος που παίζεις ακούγεται ιδανικά από ένα δεμένο σύνολο. Είναι άλλο το κοκτέιλ "ενέργειας" που εκλύουν 4-5 μουσικοί μαζί που παίζουν λιτό, συναισθηματικό ροκενρόλ, από την ενέργεια και αίσθηση που βγάζει ένας δυνατός multiinstrumentalist που τα παίζει όλα ο ίδιος. Αυτό το λέω παρότι οι εκτελέσεις που ακούμε είναι σαν να έχουν παιχτεί από μπάντα. Αλλά αυτό το "σαν" ίσως να είναι η απόσταση από το ροκενρόλ μεγαλείο! :D Χμ, μικρή μοιάζει... Εν πάσει περιπτώσει δεν θέλω να στη σπάσω, αυτό που κάνεις είναι πολύ ωραίο και ζουμερό, απλώς μεταφέρω προβληματισμούς μου για την περίπτωση που σε αφορούν, γιατί παρά τη γλύκα της κατ' ιδίαν τραγουδοποιίας, τώρα τελευταία προβληματίζομαι σχετικά με τα όρια του concept "ένας που τα κάνει όλα". Φυσικά εσύ αυτό το κάνεις πολύ καλά. Καλή συνέχεια! (άντε και με δίσκο!)

(Γενικό disclaimer προς όλους τους συζητητές: το όλο θέμα με τα fps μη το πάρετε στα σοβαρά παιδιά, δεν είμαστε τόσο nerds όσοι το αναλύουμε, είναι το πλαίσιο του "κουβέντα να γίνεται"). Επιστρέφω στον Οκτάποδα. Άλλο η αναπαραγωγή σε φυσική ταχύτητα και άλλο η αναπαραγωγή σε slow motion. Στα 67 fps θα έχεις ομαλή κίνηση αλλά η ανάλυση του slow motion σου περιορίζεται στο λόγο 67/24, δηλαδή 1/2,8 περίπου. Θα βλέπεις δηλαδή κάποιον να παίζει 24 νότες/sec (το Holdsworth στα πολύ γρήγορά του δηλαδή) χωρίς να μπορεί να σε βοηθήσει ο ήχος για το πόσο καλά πατάει (αφού ο ήχος αν πέσει κατά 2,8 φορές σε ταχύτητα και συχνότητες θα μοιάζει με τα υποτιθέμενα ανάποδα μηνύματα των Βελζεβούληδων ;D ). Στα 67 fps και εφόσον ο κιθαρίστας είναι τόσο εύρυθμος όσο απαιτεί ο τίτλος που διεκδικεί, θα έχεις 67 "στατικές" φωτογραφίες των δαχτύλων του να ακουμπούν την ταστιέρα (με μικρές διακυμάνσεις στην απόσταση των δαχτύλων από το ξύλο). Αν δεν είναι τόσο ισόχρονα τα πατήματά του, θα βλέπεις τα δάχτυλα να πέφτουν όπως να 'ναι. Αν όμως θέλεις όλη την κίνηση που κάνει, πρέπει να αυξήσεις τα καρέ. Αν υπολογίσουμε περίπου 1 δευτερόλεπτο για κάθε δαχτυλιά θέλεις τα 1608 καρέ που είπα. Για να μην υπερβάλλουμε κιόλας, και με 400 καρέ θα έπεφτε η ταχύτητα κάπου στις 3-4 νότες το δευτερόλεπτο, και εκεί κάποιος που ξέρει πολύ καλά να κρίνει το τεχνικό επίπεδο ενός κιθαρίστα, θα καταλάβει αρκετά, αλλά δεν θα έχει τη βοήθεια του ήχου. +1000 (fps ;D ) Στην άποψή σου υπάρχει ένα ναι μεν αλλά, και αυτό μπορεί να συμπυκνωθεί στη λέξη όριο. Δεν διακρίνεις κανένα όριο. Κάθε φιγούρα μπορεί να είναι επιτρεπτή, όπως το θέτεις. Αν όμως ξεπεραστεί ένα όριο βιρτουοζισμού, το οποίο έχει να κάνει και με την αισθητική αλλά και με καθαρά αντικειμενικούς παράγοντες όπως η βιολογική ικανότητα της ακοής και δευτερευόντως της όρασης, το αποτέλεσμα γίνεται γελοίο. Το να παίζεις σε ταχύτητες που ο άνθρωπος αδυνατεί ως νευρικό σύστημα να συλλαβεί τις νότες και τον συναισθηματικό τους αντίκτυπο είναι απλώς φιγουρατζίδικο overkill (και με τα πλέον κενά νοήματος κίνητρα). Αλλά ακόμη και αν είσαι οριακά μέσα στο βιολογικό όριο της αισθητηριακής αντίληψης του ανθρώπου, και πάλι κουράζεις τον ανθρώπινο εγκέφαλο με συνεχή τσίτα. Είναι σαν να έχεις έναν κινητήρα που δουλεύει συνέχεια μέσα στο κόκκινο του στροφόμετρου. Δηλαδή στο τέλος, συνεχή θόρυβο και πονοκέφαλο.

Αν κατάλαβα καλά αυτό είναι το προσωπικό του στούντιο; Το παίρνω και με τα κηροπήγια (και με τα ασημί ρούχα) αν χρειαστεί. ;D

gvour, καλά ο τύπος δεν παίζεται... έριξα πολύ γέλιο ;D manosx έχω μείνει μάλαξ με το βίντεο που πόσταρες. Το έψαξα μια στο google και ανακάλυψα ότι είναι project του MIT. Η κάμερα πιάνει την ταχύτητα του φωτός (βλέπουμε δέσμη laser σε slow motion). http://www.designboom.com/weblog/cat/16/view/23067/mit-researchers-develop-one-trillion-frame-per-second-camera.html Έχει ανέβει πολύ το επίπεδο σε αυτό το φόρουμ. Γίνεσαι δεκτός από το 3ο έτος πυρηνικής φυσικής και πάνω! ;D

Με 1 frame ανά νότα θα βλέπεις απλώς μία στατική φωτό του πατήματος και όχι κίνηση. Για να δεις κίνηση θες (μεταίσθημα) δηλαδή 24 καρέ το δευτερόλεπτο, όπως ξέρεις. Άρα για ένα σλόου μόσιον της συγκεκριμένης περφόρμανς θες τουλάχιστον 1 δευτερόλεπτο ανά νότα/πάτημα του κιθαρίστα, οπότε πιάνεις 67Χ24=1600 καρέ σαν μίνιμουμ. Για να μπορείς να διαπιστώσεις στοιχειωδώς αν αυτός πατάει σωστά ή τα δάχτυλά του πέφτουν όπου να 'ναι. Για τις κάμερες πάω πάσο, η εμπειρία που είχα παραγωγές μέχρι το 2005 ήταν σε φιλμ.

Θα διαφοροποιηθώ λίγο από την ομήγυρη, αφού κάνω ένα disclaimer: σιχαίνομαι τον Παπακωνσταντίνου (όχι τον Θανάση, τον άλλο). Αλλά αυτό που μόλις ακούσαμε, αν το είχε τραγουδήσει ο ίδιος, θα μπορούσε να είναι το καλύτερο και πιο ζωηρό κομμάτι του τα τελευταία 20 χρόνια. Δηλαδή είναι αρκετά πετυχημένο, και όχι ανέμπνευστο, για ένα είδος που προσωπικά το προορίζω για τον Καιάδα (είτε ως τοπωνύμιο γκρεμού είτε ως βουλευτή της ΧΑ). Εκτελεστικά ήταν μέτρια παιγμένο, μιλάω για την όποια ιδέα. Στιχουργικά περιέχει κάποιες ενδιαφέρουσες και έξυπνες ομοιοκαταληξίες (κάποιες από τις οποίες έχουν ξαναγίνει, όπως π.χ. ντου και παντού) και κάποιες ενδιαφέρουσες εικόνες. Δηλαδή ο στιχουργός έχει κάποιο ταλεντάκι στιχοπλοκίας. Αυτό που μας ενοχλεί σχεδόν όλους από ό,τι βλέπω, είναι οι φιλοσοφικές ευκολίες στο περιεχόμενο των στίχων του, αλλά έτσι είναι αυτό το είδος, το -ας το πούμε- παλιομοδίτικο επαναστατικό ελληνικό ροκ. Τι είπε ο θεός! ;D ;D :D :D : ;D ;D

Ουδείς... πρόβλημα! ;D Δες το επόμενο ποστ μου λίγο παραπάνω ;) Πραγματικά πυθμένας... Πιο κάτω, ούτε σκάβοντας. ;D Πάντως έχει πολύ ενδιαφέρον το θέμα των λεξάριθμων ιστορικά. Υπήρξε μια -όχι και τόσο παλιά- περίοδος στην ευρωπαϊκή ιστορία (16ος-17ος αιώνας) όπου ολόκληρη η Ευρώπη καθοριζόταν από προλήψεις και δεισιδαιμονίες που προέκυπταν από τη σχέση γραμμάτων και αριθμών. Εκτός από την πυθαγόρεια φιλοσοφία που επικαλείται ο κυριούλης, την τιμητική τους είχαν οι λεξάριθμοι και στην Καμπάλα, την εβραϊκή αποκρυφιστική φιλοσοφία, η οποία είχε τεράστια διάδοση εκείνα τα χρόνια.

Κι εμένα με αρέζεις (είμαι ρετρο-φιλμογραφικός με Θεσσαλονικιά γιαγιά) ;D Δεν ήθελα να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες και όντως οι κάμερες βελτιώνονται, αλλά για να δεις σωστά 67 νότες το δευτερόλεπτο σε σλόου μόσιον, θέλεις όχι 1 αλλά πολλά καρέ ανά νότα. Για να δεις σλόου μόσιον διάρκειας ενός δευτερολέπτου χωρίς glitches θέλεις 24 καρέ. Μπακαλίστικα ορίζω το 1 δευτερόλεπτο σαν ελάχιστη διάρκεια που χρειάζεται για να δεις αν η κάθε νότα πατάει σωστά ή στο γάμο του καραγκιόζου. Μπορεί να θέλει και περισσότερο. Αν το πολλαπλασιάσεις επί 67 νότες προκύπτουν 1608 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Για αυτό οι του Guiness λένε ότι δεν υπάρχει μέσον αυτή τη στιγμή που να μπορεί να επιβεβεβαιώσει τα claims των κιθαριστών.

Ανακάλυψα κάτι που μου προκάλεσε μεγάλη υπαρξιακή αναστάτωση και θέλω να το μοιραστώ με την κοινότητα! 999 bpm= 999 τέταρτα το λεπτό, σωστά; Η περίφημη φράση του Sting of the bumblebee είναι 16α, σωστά; 1 τέταρτο= τέσσερα 16α, σωστά; Άρα το λεπτό παίζει 999 νότες * 4 (γιατί είναι 16α). Σωστά; Σύνολο 3996 νότες. Διαιρούμε δια του 60 που είναι τα sec ενός λεπτού για να βρούμε πόσες παίζει ανά sec, σωστά; Έχουμε λοιπόν 3.9996/60= .................................... 66,6 νότες το δευτερόλεπτο!!! Και μην ξεχνάμε ότι και το 999 είναι αναποδογυρισμένο το 666! Diavolus in Musica! Μετανοείτεεεεε! Υ.Γ.: Πέραν της πλάκας οι συνήθεις κάμερες πιάνουν μέχρι 24/25 frame το δευτερόλεπτο. Αν λοιπόν παίζει 66 νότες δεν μπορεί να καταγραφεί ούτε με σλόου μόσιον. Βέβαια υπάρχουν κάτι κάμερες με super slow motion που χρησιμοποιούνται στο σινεμά για τις σκηνές που πρωτοείδαμε στο Matrix και σε ταινίες του Ταραντίνο: π.χ. κοντινό σε πιστόλι, όπου βλέπεις τον καπνό από το καψούλι να πετάγεται σιγά σιγά και μετά τις σφαίρες να ξεμυτούν από την κάνη και να γυρνάνε γύρω από τον άξονά τους. Και μετά βλέπεις τον Neo να σκύβει πολύ πολύ πολύ αργά για να τις αποφύγει κττ. Αυτές οι κάμερες είναι πανάκριβες, τρώνε ένα καρούλι φιλμ, που κανονικά θα κρατούσε μισή ώρα ας πούμε, σε μερικά δευτερόλεπτα, οπότε είναι μάλλον out of the question να πληρώνεις κάμποσες χιλιάδες δολάρια για να τσεκάρεις τον κάθε βλάκα με σύνδρομο ανήσυχων δάχτυλων...

Τι; Δεν είναι επίπεδη; ;D Τόσα χρόνια προσπαθούσα να φανταστώ τι τροφαντές τριανταφυλλιές έχουν στην Ινδία και τη Βραζιλία για να βγάζουν ταστιέρες ή και κιθάρες ολόκληρες. Γηράσκω αεί διδασκόμενος τελικά! Προφανώς όλοι αυτοί που λένε τόσα χρόνια στα μαγαζιά και στα σάιτ τους "ταστιέρα τριανταφυλλιά" δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

Ούτε εγώ παίζω μπλουζ αλλά για καλό και για κακό, πήρα ένα τηλέφωνο στη 24ωρη γραμμή υποστήριξης "Μην πατήσεις τη σκανδάλη" ;D

Θα συμφωνήσω με τους δύο πανσοφολογιότατους στους αποπάν' ορόφους! Ειδικά αφού λες ότι δεν σου αρέσουν τα πολλά πετάλια, τι τα θες; Η HD300 φτάνει και περισσεύει.

Λίγο ακόμη να κρατούσε αυτό το βίντεο και θα είχα πετάξει τις κιθάρες μου στο τζάκι, μαζί με το δεξί μου χέρι... ;D Que pechtour!

Ήθελα να προσθέσω στο υπ. αρ. 2 αλλά πάτησα... άλλ' αντ' άλλων: νομίζω ότι θα ταίριαζαν ιδιαίτερα τέτοιες τραγουδιστικές προσεγγίσεις σε μια full acoustic version που προτείνει παραπάνω ο gvour και είναι ωραία ιδέα.