- Μηνύματα
- 10,032
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 2,213
Κανονικο
Why the telecaster is the best guitar
- Thread starter Superfunk
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Απαντήσεις: Απαντήσεις 314
- Εμφανίσεις: Εμφανίσεις 31K
-
- Tags
- telecaster
- Μηνύματα
- 21,910
- Πόντοι
- 4,208
Όχι βέβαια.
Ο νεότερος είναι 70φεύγα και όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει κιθαρίστας. :classic_tongue:
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
- Μηνύματα
- 1,713
- Πόντοι
- 938
Αυτό που ξεχνάμε οι περισσότεροι, είναι ότι η strat είναι αντίγραφο του precision, σε κιθαριστική υλοποίηση. Σχεδιαστικά δηλ. είναι ο μπαμπας της.
Δεν διαβασα ολα τα ποστς ακόμη, αλλα μιας που εριξα παράθεση, να πω κι εγώ ότι συνεφωνώ για την Τελε. Αν μου έλεγαν πάρε μια και μοναδική κιθάρα χωρις δικαιωμα αλλαγής, αυτή θα έπαιρνα. Απλότης, ευσυντηρητότης, χαρακτηριστικότης. Slab και έφυγες.
- Μηνύματα
- 22,255
- Πόντοι
- 2,148
αυτό που ξεχνάνε οι περισσότεροι είναι οτι η τελε είναι η μαμά όλων των μοντέρνων ηλεκτρικών κιθαρων. Τουλάχιστον και αναμφίβολα των fender
και ο άνθρωπος τα είπε στο βίντεο γιατί υπάρχει απλότητα και σοφία στη σχεδίαση. Που έγινε fancy stuff και luxury στην στρατ
θα μου πεις ποιός το είδε. Τουλάχιστον όλο.
Όπως οι περισσότεροι προσπερνάνε τα σχόλια και απλώς γελάνε.
- Μηνύματα
- 21,910
- Πόντοι
- 4,208
Να θυμίσω ότι η strat ήταν εμπορικά αποτυχημένο μοντέλο, και χρωστάει σχεδόν τα πάντα στους Shadows?
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
- Μηνύματα
- 22,255
- Πόντοι
- 2,148
αυτο να σου πω την αλήθεια δεν το θυμάμαι και τόσο.
Αυτό που θυμάμαι είναι ότι οι Shadows (ο Hank Marvin) βασικά θέλανε μια τελε βασικά (υπήρχε απαγόρευση εισαγωγών από ΗΠΑ μετά τον πόλεμο) μέχρι που είδανε τον Buddy Holy.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Πρόσφατα ανέβασα το βίντεο.
Αυτό που θυμάμαι είναι ότι οι Shadows (ο Hank Marvin) βασικά θέλανε μια τελε βασικά (υπήρχε απαγόρευση εισαγωγών από ΗΠΑ μετά τον πόλεμο) μέχρι που είδανε τον Buddy Holy.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Πρόσφατα ανέβασα το βίντεο.
- Μηνύματα
- 1,713
- Πόντοι
- 938
Με τιποτα δεν θα χασω ουτε πεντε λεπτα απ τη ζωη μου να μου λέει ενας γελαδαρης γιατί το τάδε πράμα είναι το καλύτερο. Να έλεγε και καμια πληροφορία της προκοπής δηλ. πάει στα διάλα. Ρηχότητες και κοινοτοπίες.
Υπαρχει ενα θρεντ (δεν θυμαμαι ξαν ποιο, μόλις το βρω θα το παραθέσω) όπου φωτίζω μερικές λεπτομέρειες που αφορουν το σκεπτικο πισω απ τα σχέδια των tele και των strat.
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
- Μηνύματα
- 22,255
- Πόντοι
- 2,148
θα έρθει η ώρα (πίστεψέ με) που θα αφιερώσεις και 5 και 10 και θα ψάχνεις να βρεις γνώση έστω και πολύ αργά. Δεν είναι γελαδάρης. Αυτά που είπε είναι πράγματα ουσίας imho.
- Μηνύματα
- 1,713
- Πόντοι
- 938
Δεν εχω χρόνο για χάσιμο. Πλήττω αφανταστα και λαμβάνω την πληροφορία πολύ πιο γρήγορα και αποτελεσματικά σε γραπτό λόγο. Αν ο τύπος μπορεί να γράψει, καλώς, αλλιώς δεν έχει νοημα το βιντεο, αν ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ κάτι ουσιώδες. Αν μπορείς να μας διαφωτίσεις με τα βασικά του βιντεο γραπτώς, πολύ ευχαρίστως. Αλλιώς προτιμώ να δω "the kominski method".
- Μηνύματα
- 22,255
- Πόντοι
- 2,148
- Μηνύματα
- 10,032
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 2,213
Οποτε περνω πανω απο τον οπλοβαστο με τις κιθαρες για να παρω μια να παιξω, συχνα με πιανω να αποφευγω τις στρατ, διοτι με αγχωνουν. Το εκανα και προ λιγου. Ολη αυτη η πολυπλοκοτητα που εχει με τη γεφυρα και τις 5 θεσεις στο switch, μην εχει χαλαρωσει κανα ελατηριο, μη το ενα μη το αλλο, σε συνδυασμο με τον "στενο" ηχο της γεφυρας, την εντονη ατακα και τα πολλα μαζεμενα χειριστηρια, με κανουν να στρεφομαι ειτε σε lp, ειτε σε tele. Εχουν μια πιο core αισθηση, μια απλοτητα στα παντα.
Εαν θα παρω στρατ να παιξω (ή prs cu24), παρολο που τις εχω φερει στα μετρα μου, δεν θα χαλαρωσω με αυτες στον καναπε. Θα περιμενω πως και πως να τις αφησω και να πιασω κατι πιο απλο. Στην τελε μπορω να παιζω μονο με bridge μαγνητη, και να ριχνω το tone οποτε θελω να ακουστω σαν neck. Ειναι πολυ κοντα ο τονος. Το μυαλο μου δεν απασχολειται με κατι αλλο. Στις στρατ, τα tone pots σχεδον δεν κανουν διαφορα στον ηχο. Πραγματικα με αγχωνουν, οπως και η g400. Μιλαω παντα για χαλαρο παιξιμο στο σπιτι (97% της συνολικη χρησης που τους κανω).
Οταν εχω live, θα προτιμησω ευκολα την στρατ ή την prs cu24, οχι λογω τρεμολο, αλλα διοτι μου διδουν την ασφαλεια των ηχητικων επιλογων, σε συναρτηση με το εκπληκτικο playability. Σουπερ λαιμος και ταστιερα, ευκολια στα χειριστηρια με συνεχη χρηση volume και switch, και βεβαιοτητα οτι θα εχω τον ηχο που πρεπει. Οταν ειμαι στην τσιτα, θελω ο,τι πιο εξελιγμενο και ευκολοπαιχτο εχω.
Εαν θα παρω στρατ να παιξω (ή prs cu24), παρολο που τις εχω φερει στα μετρα μου, δεν θα χαλαρωσω με αυτες στον καναπε. Θα περιμενω πως και πως να τις αφησω και να πιασω κατι πιο απλο. Στην τελε μπορω να παιζω μονο με bridge μαγνητη, και να ριχνω το tone οποτε θελω να ακουστω σαν neck. Ειναι πολυ κοντα ο τονος. Το μυαλο μου δεν απασχολειται με κατι αλλο. Στις στρατ, τα tone pots σχεδον δεν κανουν διαφορα στον ηχο. Πραγματικα με αγχωνουν, οπως και η g400. Μιλαω παντα για χαλαρο παιξιμο στο σπιτι (97% της συνολικη χρησης που τους κανω).
Οταν εχω live, θα προτιμησω ευκολα την στρατ ή την prs cu24, οχι λογω τρεμολο, αλλα διοτι μου διδουν την ασφαλεια των ηχητικων επιλογων, σε συναρτηση με το εκπληκτικο playability. Σουπερ λαιμος και ταστιερα, ευκολια στα χειριστηρια με συνεχη χρηση volume και switch, και βεβαιοτητα οτι θα εχω τον ηχο που πρεπει. Οταν ειμαι στην τσιτα, θελω ο,τι πιο εξελιγμενο και ευκολοπαιχτο εχω.
- Μηνύματα
- 1,713
- Πόντοι
- 938
Ασε κι εφαγα ενα ωραιο μισαωρο σημερα παιζοντας δυο tele. Mια standard mexico παλιότερη(της οποίας τους μαγνήτες παντα θεωρούσα μάπα ή έστω "τίποτα το σπουδαίο") και μια harley benton των 150€ (της οποίας τους μαγνήτες θεωρούσα bang fοr the money). Mάντεψε ποια έχει καλύτερο ήχο...
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
- Μηνύματα
- 22,255
- Πόντοι
- 2,148
η ΗΒ
είμαι σίγουρος
είμαι σίγουρος
- Μηνύματα
- 21,910
- Πόντοι
- 4,208
Η Les Paul. :classic_tongue:
Βρε Φάνη, να σε ρωτήσω κάτι.
Έχει γίνει κοινός τόπος σε πολλά μπάσα πια το pickup blend pot.
Γιατί όχι και στις κιθάρες?
- Μηνύματα
- 10,032
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 2,213
Δεν υπαρχει tele που να εχει χειροτερο ηχο απο τους κεραμικους της MIM. Και ο χειροτερος humbucker εχει καλυτερα καθαρα. Ποσο μαλλον μια αλλη τελε με alnico μαγνητες.
- Μηνύματα
- 1,713
- Πόντοι
- 938
Να σου πω την αληθεια το blend ειναι μόνο κατ' ευφημισμο. Σαν switch λειτουργει και τo blend αφού με το που φυγει απο το κέντρο, κυριαρχεί κατα κράτος ο ένας απο τους δυο μαγνήτες. Αλλα και γιατι οι μπασιστες δεν αλλαζουν ρυθμίσεις mid-song, μη σου πω και mid-gig.
- Μηνύματα
- 2,116
- Πόντοι
- 423
εμ δεν είναι τυχαίο που η κορυφαία κιθάρα όλων των εποχών βασίζεται στο κορυφαίο μπάσο όλων των εποχών ?
Συνήθως βέβαια τέτοια όργανα για άλλο λόγο σχεδιάστηκαν και αλλού κατέληξαν (βλ. Les Paul και Strat) αλλά και πάλι.
Εγώ τολμώ να πω ότι η rock διαμορφώθηκε με βάση την Stratocaster. Δεν προσαρμόστηκε η κιθάρα στην μουσική. Βλέπε Hendrix, Jeff Beck και άλλους. Αν ήταν με τέλε αυτοί, ουτέ τα μισά από αυτά που έγραψαν δεν θα υπήρχανε στην μορφή που τα ξέραμε....
- Μηνύματα
- 1,713
- Πόντοι
- 938
Θα σας απογοητεύσω αλλα η Harley Benton ειναι για τα μπαζα επιεικώς, μπρος στη μεχικο
- Μηνύματα
- 21,910
- Πόντοι
- 4,208
Εντάξει, αλλάζεις μαγνήτες και βάζεις αυτούς που κάνουν 250€, και θα γίνει πύραυλος, το συμφωνήσαμε αυτό στο άλλο θρεντ. :classic_biggrin:
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
- Μηνύματα
- 22,255
- Πόντοι
- 2,148
Να κάνουμε μια μικρή παρένθεση? σας αρέσουν οι ιστορίες από το παρελθόν?
Αρχισα να ασχολούμαι με ηλεκτρικές κιθάρες (δηλαδή να προσέχω τι ακριβώς εχουν πάνω τους και όχι ότι είναι ένα ξύλο πάνω σε ένα ταψί) γύρω στο 1968-69. Τότε ήμουν κοντά 12. Για 2-3 χρόνια μετά αναγνώριζα μόνο δυο τύπους. Στρατ και λες. Όλες οι άλλες ήταν οι άλλες. Ήδη από τότε ήξερα ποια θέλω, αν και ήξερα ότι αυτή που ήθελα έκανε ακριβώς όσο σχεδόν το μισό που έκανε το αυτοκίνητο που είχαμε. Ήθελα τη στρατ.
Τελε έβλεπα, αλλα ήταν απο τις άλλες. Όπως πχ έβλεπα Status Quo. Τους απεχθανόμουν. Προφανώς και τις τελε. Αγόρασα τον δεύτερο δίσκο του Roy. Είδα στο πίσω εξώφυλλο την τελε....Παραδέχτηκα ότι ήταν όμορφη και απλή. Αλλά αυτά που έπαιζε ο Roy ήταν ΝΟ ΝΟ.....οπότε .....την ξέχασα. Κάπου εκεί μπήκα στο Πολυτεχνείο και ο πατήρ έκανε την υπόσχεση πραγματικότητα και πήρα μια απομίμηση στρατ. Ευτυχία.... Μετά είδα το εξώφυλλο του Boss... Κλονίστηκα ξανά. Αλλά...δυό μαγνήτες ρε συ....τσ τσ....
Ήμουν σε γκρουπ. Μπροστά ανοιγόταν οι δρόμοι για "καριέρες". Ξόδεψα ό,τι είχα και έτρεξα να αγοράσω β χέρι την κιθάρα των ονείρων μου. Μια blacky... Ο πωλητής πουλούσε και ένα τέρας δίπλα της. Telecaster Deluxe.... Το τέρας άστραψε στα μάτια μου και θόλωσα. Η blacky έγινε σύννεφο και διαλύθηκε. Η σπανιότητα και το εξωπραγματικό της Deluxe με έφαγε. Το απωθημένο έμεινε στον πάγο.
35 χρόνια μετά, πήρα την στρατ που δεν πήρα τότε, που δεν πήρα ποτέ όταν ήθελα. Συνειδητοποιημένα, οικονομικά και με σύνεση. Λίγες μόλις εβδομάδες μετά πήρα και την std tele που επίσης δεν θα έπαιρνα ποτέ. Ποτέ δεν είναι αργά.
Case closed.
Αρχισα να ασχολούμαι με ηλεκτρικές κιθάρες (δηλαδή να προσέχω τι ακριβώς εχουν πάνω τους και όχι ότι είναι ένα ξύλο πάνω σε ένα ταψί) γύρω στο 1968-69. Τότε ήμουν κοντά 12. Για 2-3 χρόνια μετά αναγνώριζα μόνο δυο τύπους. Στρατ και λες. Όλες οι άλλες ήταν οι άλλες. Ήδη από τότε ήξερα ποια θέλω, αν και ήξερα ότι αυτή που ήθελα έκανε ακριβώς όσο σχεδόν το μισό που έκανε το αυτοκίνητο που είχαμε. Ήθελα τη στρατ.
Τελε έβλεπα, αλλα ήταν απο τις άλλες. Όπως πχ έβλεπα Status Quo. Τους απεχθανόμουν. Προφανώς και τις τελε. Αγόρασα τον δεύτερο δίσκο του Roy. Είδα στο πίσω εξώφυλλο την τελε....Παραδέχτηκα ότι ήταν όμορφη και απλή. Αλλά αυτά που έπαιζε ο Roy ήταν ΝΟ ΝΟ.....οπότε .....την ξέχασα. Κάπου εκεί μπήκα στο Πολυτεχνείο και ο πατήρ έκανε την υπόσχεση πραγματικότητα και πήρα μια απομίμηση στρατ. Ευτυχία.... Μετά είδα το εξώφυλλο του Boss... Κλονίστηκα ξανά. Αλλά...δυό μαγνήτες ρε συ....τσ τσ....
Ήμουν σε γκρουπ. Μπροστά ανοιγόταν οι δρόμοι για "καριέρες". Ξόδεψα ό,τι είχα και έτρεξα να αγοράσω β χέρι την κιθάρα των ονείρων μου. Μια blacky... Ο πωλητής πουλούσε και ένα τέρας δίπλα της. Telecaster Deluxe.... Το τέρας άστραψε στα μάτια μου και θόλωσα. Η blacky έγινε σύννεφο και διαλύθηκε. Η σπανιότητα και το εξωπραγματικό της Deluxe με έφαγε. Το απωθημένο έμεινε στον πάγο.
35 χρόνια μετά, πήρα την στρατ που δεν πήρα τότε, που δεν πήρα ποτέ όταν ήθελα. Συνειδητοποιημένα, οικονομικά και με σύνεση. Λίγες μόλις εβδομάδες μετά πήρα και την std tele που επίσης δεν θα έπαιρνα ποτέ. Ποτέ δεν είναι αργά.
Case closed.
dimsonic είπε:Αγόρασα τον δεύτερο δίσκο του Roy. Είδα στο πίσω εξώφυλλο την τελε....Παραδέχτηκα ότι ήταν όμορφη και απλή.
Μετά είδα το εξώφυλλο του Boss... Κλονίστηκα ξανά. Αλλά...δυό μαγνήτες ρε συ....τσ τσ....
