Why Is Modern Pop Music So Terrible?

[John Goumis]

 

[Trolley]

Άντεξα ακριβώς 1 λεπτό και 19 δεύτερα, εκεί που μόλις είχε εκφραστεί η ερώτηση για το πως "πήγαμε" από τους Kinks στην Katy Perry. Τέτοια ερώτηση μπορεί να κάνει μόνο κάποιος που δεν έχει καταλάβει τίποτε από τους μεν και τίποτε από την δε, οπότε ίσως είναι ώρα για το απογευματινό τσάϊ μου.

Γενικά πάντως, με τέτοιες ερωτήσεις έχω δει ότι βασανίζονται μόνο άνθρωποι που γενικά δε συμπαθούν την ποπ, άσε που από πανκ δεν έχουν καταλάβει τίποτε.

 

[odis13]

Άντεξα ακριβώς 1 λεπτό και 19 δεύτερα, εκεί που μόλις είχε εκφραστεί η ερώτηση για το πως "πήγαμε" από τους Kinks στην Katy Perry. Τέτοια ερώτηση μπορεί να κάνει μόνο κάποιος που δεν έχει καταλάβει τίποτε από τους μεν και τίποτε από την δε, οπότε ίσως είναι ώρα για το απογευματινό τσάϊ μου.

Γενικά πάντως, με τέτοιες ερωτήσεις έχω δει ότι βασανίζονται μόνο άνθρωποι που γενικά δε συμπαθούν την ποπ, άσε που από πανκ δεν έχουν καταλάβει τίποτε.

Amen. Εφτασα μεχρι τα comments περι "declining timbral variety" το οποιο με πεθανε στα γελια και το παρατησα. Kαι παρεπιπτοντως κυκλοφορει ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ pop μουσικη στις μερες μας.

 

[Superfunk]

Τόσες συγκεντρωμένες μπούρδες έχω χρονιά να ακούσω.

Προφανώς ο δημιουργός του βίντεο είναι κουφος η δεν παρακολουθεί τι συμβαίνει στην σύγχρονη μουσική.

 

[jimaras97]

Νομιζω πως αυτο που ισχυριζεται ο τυπος ειναι κατι πολυ απλο: δεν αρνειται πως μπορει να υπαρχει καλη μουσικη πλεον (αλλωστε αυτο ακριβως λεει και στο τελος), απλα η δημοφιλεστερη μουσικη της εποχης αυτης ειναι αισθητα κατωτερη της δημοφιλέστερης μουσικης παλαιοτερων δεκαετιων. Για αυτο και συγκρινει ολα αυτα τα κλασικα pop- rock σχηματα με τους pop stars της εποχης μας.

Το βιντεο αφορα το τι καλλιτεχνες προωθουσε η μουσικη βιομηχανια τοτε και τι καλλιτεχνες προωθει τωρα. Ποιοι γεμιζανε σταδια τοτε και ποιοι τωρα

Και, συγγνωμη, αλλα εχει δικιο. Για να βρεις καλη μουσικη πλεον πρεπει να ψαξεις παααααρα πολυ. Οχι οτι ειναι κακο να ψαχνεις, βεβαια

Και το "timbral variety" μια χαρα λογικη εχει, το εξηγει μετα 

 

[Trolley]

Ποιοι γεμιζανε σταδια τοτε και ποιοι τωρα

Εδώ και δεκαετίες πάντως, τα στάδια τα γεμίζουν πολλοί και διάφοροι. Οι Rolling Stones π.χ. Και οι U2. Και οι Coldplay. Και θα τα γεμίζανε και οι Beatles, και οι Pink Floyd και πολλοί ακόμη. Φυσικά και η Beyonce, και η Perry, και οι Scorpions (για πλάκα το γράφω αυτό).

Δηλαδή, φίλε jimaras, το πρόβλημα το έχουν μόνο όσοι ψάχνουν το 2017 να βρουν ποιος παίζει ακόμη τις μουσικές που πρωτοακούσανε το 1977 και - φυσικά - δεν βρίσκουν κάτι εφάμιλλο, οπότε παίρνουν την αμυντική στάση, γνωστή και ως "όσα δε φτάνει η αλεπού".

Εγώ π.χ. θεωρώ την εργογραφία του Μπαχ, το μόνο μουσικό περιεχόμενο που αξίζει ο Θεός να σώσει κατά την Αποκάλυψη. Αλλά γράφτηκε πριν μερικούς αιώνες, και στην τρέχουσα εμπειρία μας υπάρχουν ιδέες και αντιλήψεις που δεν ήταν προσβάσιμες στον Μπαχ. Με το να λέω πως δεν υπάρχει καλή μουσική στις μέρες μας, είναι σα να αρνούμαι ότι μετέχω αυτών ακριβώς των ιδεών και αντιλήψεων το οποίο α) είναι ψέμματα, β) με καθιστά κλινικά νεκρό, και δεν έχω καμία διάθεση για κάτι τέτοιο.

Είναι καθήκον να ξέρει κάποιος (από όσους ασχολούνται με τη μουσική) ποιες είναι οι σημαίνουσες δουλειές της εποχής του. Σε διαβεβαιώνω ότι κανείς φωτογράφος, ή ζωγράφος δεν έχει τέτοια προβλήματα αναγνώρισης των συγχρόνων του, οπότε δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί οι μουσικοί θεωρούν ότι τους προσδίδει αξία να λένε τέτοια πράγματα.

 

[fusiongtr]

φυσικά - δεν βρίσκουν κάτι εφάμιλλο,

Δηλαδή δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να ανταγωνιστεί αυτές τις μουσικές των 70s? :-\

 

[odis13]

Δηλαδή δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να ανταγωνιστεί αυτές τις μουσικές των 70s? :-\

Φανταζομαι ο trolley εννοει οτι δεν υπαρχει κανενας που να παιζει τις μουσικες του '70 εν ετη 2017 εφαμιλλα με αυτους που παιζανε τις μουσικες του '70 το '70. Και αν οντως αυτο εννοει (και σορυ για την αποπειρα ερμηνειας) συμφωνω 100%.

Είναι καθήκον να ξέρει κάποιος (από όσους ασχολούνται με τη μουσική) ποιες είναι οι σημαίνουσες δουλειές της εποχής του.

Αυτο. Να τυπωθει σε μπλουζακια να τα μοιρασουμε στην επομενη μπυροποσια παρακαλω.

 

[Trolley]

Δηλαδή δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να ανταγωνιστεί αυτές τις μουσικές των 70s? :-\

"Δεν βρίσκουν" έγραψα, όχι "δεν βρίσκω".

Εννοώ ότι είναι λογικό και αναμενόμενο πως η μορφή στην οποία πρωτοέρχεσαι σε επαφή με ένα μουσικό ιδίωμα, να έχει κάποια φρεσκάδα (για 'σένα σίγουρα, για όλους αν συμπέσει να συναντήσεις αυτό το ιδίωμα όταν πρωτογεννιέται). Αργότερα, απλά αποζητάμε την επανάληψη της αρχικής ευχάριστης έκπληξης, κάτι αδύνατο όπως καταλαβαίνεις. Δεν μπορεί π.χ. να βρεις το 2017 τους αντίστοιχους Pink Floyd του Wish You Were Here... όλες οι γενεσιουργές παράμετροι έχουν αλλάξει.

 

[fusiongtr]

όλες οι γενεσιουργές παράμετροι έχουν αλλάξει.

Εννοείται.

Σόρρυ, νόμιζα ότι εννοούσες κάτι άλλο.

 

[jimaras97]

Εδώ και δεκαετίες πάντως, τα στάδια τα γεμίζουν πολλοί και διάφοροι. Οι Rolling Stones π.χ. Και οι U2. Και οι Coldplay. Και θα τα γεμίζανε και οι Beatles, και οι Pink Floyd και πολλοί ακόμη. Φυσικά και η Beyonce, και η Perry, και οι Scorpions (για πλάκα το γράφω αυτό).

Δηλαδή, φίλε jimaras, το πρόβλημα το έχουν μόνο όσοι ψάχνουν το 2017 να βρουν ποιος παίζει ακόμη τις μουσικές που πρωτοακούσανε το 1977 και - φυσικά - δεν βρίσκουν κάτι εφάμιλλο, οπότε παίρνουν την αμυντική στάση, γνωστή και ως "όσα δε φτάνει η αλεπού".

Εγώ π.χ. θεωρώ την εργογραφία του Μπαχ, το μόνο μουσικό περιεχόμενο που αξίζει ο Θεός να σώσει κατά την Αποκάλυψη. Αλλά γράφτηκε πριν μερικούς αιώνες, και στην τρέχουσα εμπειρία μας υπάρχουν ιδέες και αντιλήψεις που δεν ήταν προσβάσιμες στον Μπαχ. Με το να λέω πως δεν υπάρχει καλή μουσική στις μέρες μας, είναι σα να αρνούμαι ότι μετέχω αυτών ακριβώς των ιδεών και αντιλήψεων το οποίο α) είναι ψέμματα, β) με καθιστά κλινικά νεκρό, και δεν έχω καμία διάθεση για κάτι τέτοιο.

Είναι καθήκον να ξέρει κάποιος (από όσους ασχολούνται με τη μουσική) ποιες είναι οι σημαίνουσες δουλειές της εποχής του. Σε διαβεβαιώνω ότι κανείς φωτογράφος, ή ζωγράφος δεν έχει τέτοια προβλήματα αναγνώρισης των συγχρόνων του, οπότε δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί οι μουσικοί θεωρούν ότι τους προσδίδει αξία να λένε τέτοια πράγματα.

Φιλτατε trolley, κανε μια χαρη στον εαυτο σου και δες ολοκληρο το βιντεο. Δεν λεει οτι δεν βγαινει καλη μουσικη πια. Το ξεκαθαριζει και ο ιδιος στο βιντεο. Συγκρινει απλα τα ατομα που σχηματιζαν ΤΟΤΕ το δημοφιλες μουσικο στερεωμα και αυτα που το απαρτιζουν ΤΩΡΑ. Δεν λεει πως οοοολη η μουσικη τωρα ειναι για τα σκουπιδια και τι ωραια που ητανε παλια που οτι κι αν εβγαινε ηταν αριστουργημα. Ο τυπος απλα παρατηρει πως πλεον η βιομηχανια δεν παιρνει τα ιδια ρισκα που επαιρνε παλια, προτιμωντας να προωθει ομογενοποιημενη, απλοικη και κοινοτυπη μουσικη γιατι το κοστος του να προωθησεις ενα συγκροτημα (χωρις να ξερεις το αν θα εχει επιτυχια) εχει αυξηθει αρκετα. Στην ουσια λεει οτι μπορεις ακομη να βρεις καλη μουσικη, απλα δεν βρισκεται στην επιφανεια οπως παλιοτερα.

Και επειδη εθιξες το θεμα σχετικα με τα σημαντικοτερα μουσικα εργα καθε εποχης: παρε οποιαδηποτε top 10 των 60's-70's και του 21ου αιωνα (μεχρι στιγμης, προφανως). Μετα κοιταξε λιστες με τα βραβεια και μετα τις λιστες με τις πωλησεις για τις αντιστοιχες εποχες. Θα δεις πως υπαρχει μια ασυμφωνια στις λιστες για τον 21ο αιωνα, ενω στα 60's-70's μπορει να υπαρξουν μερικες αποκλισεις, αλλα οι λιστες θα παρουσιαζουν περισσοτερες ομοιοτητες παρα διαφορες. Με αλλα λογια, οι "critical darlings" καλλιτεχνες της εποχης μας δεν χαιρουν της ιδιας δημοτικοτητας με τους αντιστοιχους παλαιοτερων δεκαετιων. Μπορει οι Radiohead (ισως το πιο αγαπητο απο κριτικους συγκροτημα) να εχουν γραψει τραγουδαρες, αλλα δεν θυμαμαι να υπηρχε ποτε Radiohead-mania 

Αυτο θελει να πει το βιντεο. Οτι πλεον κριτικοι και κοινο δεν βρισκονται στην ιδια σελιδα. Ποτε δεν ηταν 100% συμφωνοι (σου πα θα βρεις δυνατες αποκλισεις και στα 60's-70's) αλλα η αποκλιση πια ειναι μεγαλυτερη απο ποτε, καλως ή κακως.

 

[Trolley]

Φιλτατε trolley, κανε μια χαρη στον εαυτο σου και δες ολοκληρο το βιντεο.

ΟΚ, θα το κάνω, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω για ποιο λόγο δεν το έκανα: διότι είναι φτιαγμένο για να υποστηρίξει τη θέση που ανακοινώνει στον ίδιο του τον τίτλο. Δηλαδή, ξεκινά μία έρευνα (ούτως ειπείν) όχι για να βρει κάποια αλήθεια αλλά για να "τεκμηριώσει" μία προ-αποφασισμένη θέση.

Δες και τη φωτογραφία που φαίνεται στην ακίνητη εκδοχή του βίντεο, με την κοπελιά στη μέση (ξεχνώ το όνομά της τέτοια ώρα) να δείχνει σα φρήκουλο που έχει πάθει εγκεφαλικό, την Perry σαν απόσπασμα του μοναδικού βίντεο που έχει μπλε μαλιά (δηλαδή, πάλι σα φρήκουλο), και τον Μπήμπερ να είναι σα το Φουρθιώτη. Μου θύμησε τις άσχημες φωτογραφίες πολιτικών που επιλέγονται επίτηδες ως κακά στιγμιότυπα από όσους τους μισούν. Προπαγάνδα δηλαδή, διότι και οι τρεις αυτοί, ε... δεν είναι φρήκουλα της κακιάς ώρας αλλά επαγγελματίες της σώου μπίζνες... ακριβώς δηλαδή και όλοι όσοι προηγήθηκαν από αυτούς.

 

[jimaras97]

Κοιτα, αυτο το λες περισσοτερο attention whoring για να φτασει το βιντεο το 1 εκ. προβολων παρα οτιδηποτε αλλο Ειναι φτηνο, δεν λεω, αλλα τα επιχειρηματα απο πισω ειναι στιβαρα και ο τυπος δεν μενει ουτε για αστειο στο "i was born in le wrong generation/so young but I listen to classic bands"  τροπαριο που λενε τοσοι  ανθρωποι κατω των 30 στο internet. Απλα χρησιμοποιει φτηνη διαφημιση για να τραβηξει αυτο το κοινο, το οποιο ειναι αρκετα μεγαλο

 

[John Goumis]

      Παιδιά, καμία αντίρρηση να βαριόσαστε να δείτε το 20λεπτο βίντεο, αλλά από το να κάθεστε να γράφετε στο εν λόγω thread βασιζόμενοι στα σχόλια του βίντεο(!!) ή παρακολούθοντας μόνο το πρώτο λεπτό, πιστεύω ότι έχετε και πιο παραγωγικά πράγματα να κάνετε, ναι?

      Πάμε λοιπόν στα επιχειρήματα του βίντεο.

      Δεν θα σχολιάσω τις -υποτίθεται- επιστημονικές αναλύσεις περί αλγορίθμων που αναλύουν την πολυπλοκότητα και αρμονία της pop μουσικής ανά δεκαετίες κτλ. Ίσως να είναι τραβηγμένο. Ούτε αυτά περί ύπαρξης 2 συνθετών ή περί επιτηδευμένου compression.

    Ωστόσο έχουμε και κάποια facts...

    Fact #1 : Οι δισκογραφικές δεν επενδύουν πλέον τα ίδια χρήματα σε νέους καλλιτέχνες. Είτε προτιμούν ένα όμορφο και familiar πρόσωπο από κάποιο ριάλιτι ή μοντέλο, παρά να ένα pop σχήμα ή καλλιτέχνη που δεν ακολουθεί την πεπατημένη, καθώς σε αυτή την περίπτωση εμπεριέχεται ρίσκο. Ρίσκο το οποίο παλαιότερα αναλάμβαναν σε μεγαλύτερο βαθμό.

  Fact #2 : Η μουσική σήμερα μπαίνει κατευθειαν στο ''ζουμί'' είτε αυτό λέγεται δυνατό ρεφραίν είτε οτιδήποτε, δεδομένου ότι ο κόσμος έχει προσβασιμότητα σε άπειρα τραγούδια οπότε δεν έχει την ''υπομονή'' να περιμένει να ακούσει την κορύφωση του κομματιού. Έτσι όμως περιορίζεται η δημιουργικότητα και η δυναμική του τραγουδιού. Έχει δίκιο ο δημιουργός του βίντεο όταν λέει ότι παλαιότερα που ο κόσμος πλήρωνε για την μουσική του ήταν κατά κάποιο τρόπο αναγκασμένος να ακούσει με μεγαλύτερη προσοχή τον δίσκο που πλήρωσε.

  Fact #3 : To ''Brainwashing'' -ή καλύτερα ''promotion'' για αυτούς που πιστεύουν ότι η pop μουσική άγγιξε την τελειότητα το έτος 2017  ;D - για την προώθηση ενός hit έχει πολύ περισσότερα μέσα και ισχύ να πραγματοποιηθεί, από την εποχή του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Με αποτέλεσμα το ποιός καθορίζει ποιό θα είναι το επόμενο super hit να είναι η πιο Top Down διαδικασία από ποτέ.

    Αυτά είναι facts 100%. Το θέμα είναι εάν επηρεάζουν την σημερινη ποιότητα της μουσικής. Κατ'εμέ, την επηρεάζουν και μάλιστα κατά πολύ.

  Θα συμφωνήσω επίσης με το θέμα των δυναμικών αλλά και με κάποια άλλα επιχειρήματα του συγκεκριμένου βίντεο.

 

[Superfunk]

προτιμωντας να προωθει ομογενοποιημενη, απλοικη και κοινοτυπη μουσικη γιατι το κοστος του να προωθησεις ενα συγκροτημα (χωρις να ξερεις το αν θα εχει επιτυχια) εχει αυξηθει αρκετα.

Οι δισκογραφικές δεν επενδύουν πλέον τα ίδια χρήματα σε νέους καλλιτέχνες.

Η μουσική σήμερα μπαίνει κατευθειαν στο ''ζουμί'' είτε αυτό λέγεται δυνατό ρεφραίν είτε οτιδήποτε

Προφανως δεν εχεις ζησει τα 80s,90s για να καταλαβεις οτι ΑΚΡΙΒΩΣ τα ιδια εκανε και τοτε.....

Ασε που ο δημιουργος του βιντεο εχει ξεχασει κατι σημαντικο:

Δεν ΥΠΑΡΧΟΥΝ πλεον "δισκογραφικες" τουλαχιστον με την εννοια των προηγουμενων δεκαετιων..

 

[Trolley]

Αυτά είναι facts 100%. 

Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο, από την ανάλυσή σου. Δίπλα από τη λέξη facts βάζουμε αριθμούς. Τελεία. Οτιδήποτε άλλο, είναι γνώμη. Σεβαστή, αλλά γνώμη.

Βάζοντας αριθμούς αποφεύγουμε και κακοτοπιές, όπως την προφανή αντίθεση ανάμεσα στο 1 και το 3 (πιο πολλά μέσα, σημαίνει ακριβότερο κόστος για να λειτουργήσει η Top Down διαδικασία, κάτι αδύνατο αν ισχύει το "δεν επενδύουν πλέον" του "fact"1).

To δε "fact" 2, ειλικρινά δεν ξέρω σε πόσα δείγματα ακρόασης στηρίζεται. Το συνηθισμένο ποπ τραγούδι έχει (ανέκαθεν) την ίδια διάρκεια (το πολύ 3.5 λεπτά) και ναι όντως μερικές φορές αρχίζει με το "ρεφραίν", αλλά ΚΑΙ αυτό γινόταν ανέκαθεν. "Κορύφωση" σαν αυτή που αναφέρεις δεν υπάρχει τις περισσότερες φορές.

Εν' τω μεταξύ, ισχύει και αυτό που έγραψε ο Superfunk, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν πλέον δισκογραφικές εταιρείες.

Αλλά, εντάξει, δεν είμαστε λογιστές. Μπορείς απλά να προτείνεις πότε γράφτηκε (κατά τη γνώμη σου) το τελευταίο ποπ τραγούδι άξιο προσοχής, και ποιο ήταν.

 

[Nestoras]

Αλλά, εντάξει, δεν είμαστε λογιστές. Μπορείς απλά να προτείνεις πότε γράφτηκε (κατά τη γνώμη σου) το τελευταίο ποπ τραγούδι άξιο προσοχής, και ποιο ήταν.

 

[Jazzjoker]

Το θέμα έχει συζητηθεί άπειρες φορές και συνεχίζει να συζητείται, όχι μόνο στο νόιζ φυσικά. Επίσης έχει καταντήσει στερεότυπο, οι εκάστοτε παλιότερες γενιές να λένε ότι δε βγαίνει καλή μουσική πια όπως στα χρόνια της νεότητάς τους.

Το θέμα κατ' εμέ έχει δύο βασικές παραμέτρους (τα έχω ξαναγράψει):

1. Η μουσική βιομηχανία τα τελευταία 10 περίπου χρόνια, εκλήθη να αντιμετωπίσει τη ραγδαία πτώση των εσόδων τις από πωλήσεις albums λόγω internet. Τουτέστιν οι εταιρίες που άντεξαν στο χτύπημα και δεν φαλήρησαν, ως επί το πλείστον ποντάρουν σε πολύ εμπορικά πράγματα ώστε να έχουν το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Αυτό που άλλαξε δηλαδή δεν είναι η "ποιότητα" της παραγόμενης ποπ αλλά το ποιοι προωθούνται. Αν οι beatles π.χ. εμφανίζονταν σήμερα, μάλλον δε θα είχαν καμία τύχη όσον αφορά το promotion τους και θα έπρεπε να βγάλουν τουλάχιστον τα πρώτα τους άλμπουμ με δικά τους έξοδα. Αν το άντεχαν οικονομικά.

2. Δεδομένου ότι η το κόστος παραγωγής μουσικής σε σχέση με πριν από 50 χρόνια είναι τραγικά μικρότερο και η διαδικασία τραγικά ευκολότερη (μπορείς να ηχογραφήσεις άλμπουμ χωρίς να βγεις καθόλου απ' το σπίτι σου), η ποσότητα παραγόμενης μουσικής που κυκλοφορεί/δημοσιοποιείται έχει αυξηθεί ραγδαία.

Συμπέρασμα: Οι εταιρίες προωθούν τα "εύκολα" ενώ η προσφορά σε σχέση με παλιότερα είναι τεράστια. Συνεπώς, για να βρεις κάτι που αξίζει για σένα θέλει πολύ προσωπικό ψάξιμο. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν διατίθεται να ψάξει (έτσι γινόταν πάντα) αλλά αρκείται στο τι παίζει το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, τι προτείνεται στο youtube, τι εμφανίζεται στο facebook κλπ. Ειδικά οι παλιότερες γενιές, αντί να δεχτούν τη νέα πραγματικότητα και να αποφασίσουν ότι πλέον για να βρουν αυτό που θέλουν χρειάζεται παραπάνω ενασχόληση, προτιμούν να καταλήγουν σε ένα ιστορικό στερεότυπο που δεν έχει να κάνει μόνο με την καλλιτεχνία: Παλιά ήταν καλύτερα.

 

[Superfunk]

Παλιά ήταν καλύτερα.

Ακριβως και αυτη η κολοσσιαιων διαστασεων ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ  αναπαραγεται σε ολα τα επιπεδα της ζωης..

π.χ. πριν την ΕΕ περνουσαμε καλύτερα ,στα 60s/70s/80s περνουσαμε καλύτερα και λοιπες μπουρδες...