LK είπε:
Όταν, αν, η κουβέντα πάει στο παρελθόν γενικότερα vs σύγχρονου, τη βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα, και πολύ ευχαρίστως θα μπω
;D ;D ;D
Η παλιά ποπ ακουγόταν ευχάριστα. Μέχρι και τα 90's θα πω εγώ, άντε και προς αρχές '00. Η καινούρια έως και (με) ενοχλεί. Και εγώ ποπ εννοώ αυτά που έχω ακούσει κάπως, κάπου, κάποτε χωρίς να ξέρω τι και πως. Είτε στ'αμάξι στο ραδιόφωνο, είτε σε κανα μαγαζί κτλ. Τα καραπόπ δηλαδή. Την λυκαλίκη και τους διάφορους παρόμοιους δεν τους έχει πάρει ούτε τ'αυτί μου, ούτε το μάτι μου και είμαι της άποψης πως, αν χρειάζεται να ψάξεις για να το βρεις, δεν είναι και τέρμα ποπ. Ημιπόπ ίσως. Ψαγμένο προγκ-ποπ. Μπορείτε να χειροκροτήσετε για το τελευταίο όταν τελειώσω, ευχαριστώ.
Παρομοίως -αν και δεν με ρωτήσατε- δεν μου αρέσει το σύγχρονο ποπ(χιουλαρ) μέταλ, ανεξαρτήτως παρακλαδίου. Συγκριτικά με τα παλιά, τα καλά, τα σωστά, τα τριχωτά. Κάτι mastodon κτλ., καθώς και τα στονερομόδια τα τελευταία μπλιαχ αηδίες. Μην μιλήσω για φλούφληδες βουτυρογιεγιέδες τύπου asking alexandria κτλ.
Βγαίνει σχετικά καλό doom τελευταία βέβαια αλλά δεν είναι και πολύ ποπ.
Αλλά έτσι πάει γενικώς. Οι Beatles ήταν καλύτεροι απ'τους U2, ο Μάικολ Τζάξον καλύτερος απ'την Καιτούλα, ο Tupac καλύτερος απ'τη Minaj και πάει λέγοντας. Παλιά ξέραν από καλό κρασί και bubblegum pop. Και στο μέλλον θα βγει κάτι τόσο γρηγορομπούχτηστο για τα charts που θα τ'ακούνε τα πιτσιρίκια του 2090 και θ'αναπολούν τις χρυσές εποχές που δεν ζήσανε που η Καιτούλα έβγαζε μουσικάρες όπως το σουίς-σουίς-μπις.
Επίσης, αφού ανέφερα U2, θα'θελα κάπου εδώ να προσθέσω τον Edge στους πιο υπερτιμημένους κιθαρίστες όλων των εποχών και το βραβείο θα παραλάβουν τα 30 delay του γιατί δεν μπορούσε να'ναι μαζί μας απόψε αφού αγόραζε το τριακοστό πρώτο.