Είδα στο Bazzar μερικά από τα όργανα/μηχανήματα που πωλούνται από φίλους. Μία παρατήρηση: ένα όργανο που έχει ξύλα δεν χάνει εύκολα την αξία του με το πέρασμα του χρόνου ή με την χρήση (ίσα ίσα που σε πολλές περιπτώσεις το ξύλο διαμορφώνεται από το παίξιμο και αποκτάει αξία).
Όμως, τα μηχανήματα δεν έχουν διαχρονική αξία (εκτός από ρομαντικές εξαιρέσεις, δεν αναφέρομαι σε τέτοια μηχανήματα, μην μπλέξουμε την συζήτηση με αυτό. Ευχαριστώ). Επίσης, όταν ένα μηχάνημα είναι μεταχειρισμένο, είναι μεταχειρισμένο. Πάει και τελείωσε. Αυτό σημαίνει ότι πουλάω κάτι το οποίο:
1. Δεν έχει απόδειξη (άρα δεν δικαιολογείται στην εφορία για τον αγοραστή)
2. Δεν έχει εγγύηση (το σημαντικότερο)
3. Ο αγοραστής δεν γνωρίζει πολλές φορές πως θα έπρεπε να συμπεριφέρεται (το καινούργιο) για να διαπιστώσει πιθανά ελαττώματα σε αυτό που του πουλάω
4. Το έχω χρησιμοποιήσει, στο κάτω κάτω, πρέπει να χρεωθώ κάτι τουλάχιστον για τις μέρες που το έπαιξα.
Τα λέω αυτά γιατί συνήθως δεν γίνεται σωστή αξιολόγηση του τι πουλάμε, με αποτέλεσμα να ζητάμε σχεδόν τα λεφτά που το αγοράσαμε (γιατί το πήραμε και με έκπτωση, που μόνο σε εμάς θα έκανε το μαγαζί, άρα δεν είναι ανάγκη να το ξέρει ο αγοραστής κλπ).
Παλαιότερα είχα πάει να πάρω ένα μεταχειρισμένο πολυεφφέ από έναν τύπο. "Στο δίνω 150 χιλιάδες μου λέει, 200 κάνει καινούργιο". Όχι φίλε, δεν κάνει 200 καινούργιο γιατί το μαγαζί σου έκανε σίγουρα τουλάχιστον 15-20% έκπτωση (σε όλους έκανε) και τόση (πράγματι) θα κάνει και σε μένα (το πήρα 160 χιλιάδες). Συνεπώς συζητάγαμε για 10 χιλιάδες σε ένα μηχάνημα των 200 χιλιάδων. Αυτός είναι ένας κακός πωλητής μεταχειρισμένου μηχανήματος γιατί δεν έχει λάβει υπόψη του καμμία από τις παραπάνω συνθήκες. Όλοι θέλουν να είναι πάντα οι κερδισμένοι και οι πονηροί. Δεν φταίνε μόνο οι αντιπρόσωποι για την νοοτροπία που έχουν (φταίνε γιατί επιπλέον είναι και επαγγελματίες και γιατί η αγορά ανοίγει λόγω Ευρώπης και δεν το παίρνουν χαμπάρι).
Τα λέω αυτά με αφορμή μία συγκεκριμένη αγγελία για ένα πεταλάκι που το ξέρω και που βλέπω ότι καινούργιο έχει 205 Ευρώ και πωλείται 230 (?).
Για να ανάψουν τα αίματα πάλι...
Όμως, τα μηχανήματα δεν έχουν διαχρονική αξία (εκτός από ρομαντικές εξαιρέσεις, δεν αναφέρομαι σε τέτοια μηχανήματα, μην μπλέξουμε την συζήτηση με αυτό. Ευχαριστώ). Επίσης, όταν ένα μηχάνημα είναι μεταχειρισμένο, είναι μεταχειρισμένο. Πάει και τελείωσε. Αυτό σημαίνει ότι πουλάω κάτι το οποίο:
1. Δεν έχει απόδειξη (άρα δεν δικαιολογείται στην εφορία για τον αγοραστή)
2. Δεν έχει εγγύηση (το σημαντικότερο)
3. Ο αγοραστής δεν γνωρίζει πολλές φορές πως θα έπρεπε να συμπεριφέρεται (το καινούργιο) για να διαπιστώσει πιθανά ελαττώματα σε αυτό που του πουλάω
4. Το έχω χρησιμοποιήσει, στο κάτω κάτω, πρέπει να χρεωθώ κάτι τουλάχιστον για τις μέρες που το έπαιξα.
Τα λέω αυτά γιατί συνήθως δεν γίνεται σωστή αξιολόγηση του τι πουλάμε, με αποτέλεσμα να ζητάμε σχεδόν τα λεφτά που το αγοράσαμε (γιατί το πήραμε και με έκπτωση, που μόνο σε εμάς θα έκανε το μαγαζί, άρα δεν είναι ανάγκη να το ξέρει ο αγοραστής κλπ).
Παλαιότερα είχα πάει να πάρω ένα μεταχειρισμένο πολυεφφέ από έναν τύπο. "Στο δίνω 150 χιλιάδες μου λέει, 200 κάνει καινούργιο". Όχι φίλε, δεν κάνει 200 καινούργιο γιατί το μαγαζί σου έκανε σίγουρα τουλάχιστον 15-20% έκπτωση (σε όλους έκανε) και τόση (πράγματι) θα κάνει και σε μένα (το πήρα 160 χιλιάδες). Συνεπώς συζητάγαμε για 10 χιλιάδες σε ένα μηχάνημα των 200 χιλιάδων. Αυτός είναι ένας κακός πωλητής μεταχειρισμένου μηχανήματος γιατί δεν έχει λάβει υπόψη του καμμία από τις παραπάνω συνθήκες. Όλοι θέλουν να είναι πάντα οι κερδισμένοι και οι πονηροί. Δεν φταίνε μόνο οι αντιπρόσωποι για την νοοτροπία που έχουν (φταίνε γιατί επιπλέον είναι και επαγγελματίες και γιατί η αγορά ανοίγει λόγω Ευρώπης και δεν το παίρνουν χαμπάρι).
Τα λέω αυτά με αφορμή μία συγκεκριμένη αγγελία για ένα πεταλάκι που το ξέρω και που βλέπω ότι καινούργιο έχει 205 Ευρώ και πωλείται 230 (?).
Για να ανάψουν τα αίματα πάλι...
