Τα αγγλοφωνα γκρουπ απο την Ελλαδα μπορουν να πανε Νο.1 στο UK!

Αυτό με τoν Καναδά το έχει αναφέρει ο Jeff Waters των Annihilator σε κάποια του συνέντευξη.

 
Mea_Culpa89 είπε:
Αυτό με τoν Καναδά το έχει αναφέρει ο Jeff Waters των Annihilator σε κάποια του συνέντευξη.
Δεκτό, δεν το αμφισβητώ, απλώς λέω είναι τόσο "απλό" όσο ακούγεται; Γιατί συνήθως λέμε το χτυπητό και δε μαθαίνουμε άλλα 20 που υπάρχουν από πίσω, τύπου "στη Γερμανία δεν υπάρχουν όρια ταχύτητας" ή "στην Ολλανδία τα ναρκωτικά είναι νόμιμα" ;)

 
menelaos είπε:
Δεκτό, δεν το αμφισβητώ, απλώς λέω είναι τόσο "απλό" όσο ακούγεται; Γιατί συνήθως λέμε το χτυπητό και δε μαθαίνουμε άλλα 20 που υπάρχουν από πίσω, τύπου "στη Γερμανία δεν υπάρχουν όρια ταχύτητας" ή "στην Ολλανδία τα ναρκωτικά είναι νόμιμα" ;)

Και πες ότι αυτό με τον Καναδά είναι πολύπλοκο...το perdition city των ulver (πρωην βλακμεταλλοι) το έχει χρηματοδοτήσει το υπουργείο εξωτερικών της Νορβηγίας(ή καποιο άλλο υπουργείο, δεν θυμάμαι τώρα).

Στην Αγγλία μπορεί να μην έχουν τέτοιες διευκολύνσεις, αλλά έχουν όλα τα υπόλοιπα.

Και ερχόμαστε στο προηγούμενο ποστ σου

1.Τέλος πάντων, ναι, φυσικά κατάλαβα τι λες. Δεν κόλλησα στον αριθμό, λάθος κατάλαβες. Το ερώτημα ήταν: θεωρείς ότι οι Sugah Gallore ή τα άλλα 5 ονόματα που είπες είναι επιπέδου Oasis και απλώς δεν έχουν το κοινό και τις υποδομές; Ή μάλλον για να το θέσω πιο σωστά, για να μην προκαταβάλλω το μέλλον: θεωρείς ότι οι μπάντες που αναφέρεις έχουν κάνει μέχρι στιγμής δουλειά που να τις κατατάσσει στο επίπεδο των Oasis; Ή των άλλων συγκροτημάτων που ανέφερα;

2.Μεγάλοι γεννήθηκαν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι από κάτω τους έσκιζαν τις μπλούζες ;D Δε σημαίνει καν ότι ήταν "φτασμένοι" μουσικά. Απλώς ο καθένας μας έχει ένα μέγιστο που μπορεί να φτάσει σε κάθε τομέα. Προφανώς για να φτάσει πρέπει να σκιστεί στη δουλειά, αλλά το μέγιστο που μπορεί να φτάσει ο καθένας είναι συγκεκριμένο. Για να φέρω ένα απλούστατο παράδειγμα, κάποιος που τρέχει τα 100m σε 9,8sec προφανώς ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ με το potential να ΜΠΟΡΕΙ να το κάνει αυτό, ενώ άλλος γεννιέται με λίγο στραβά ή κοντά ή αδύναμα πόδια, άλλος γεννιέται με ευαισθησία και τραυματίζεται εύκολα και άλλος γεννιέται με δυσμορφία στα πόδια και δε μπορεί να περπατήσει. Όλοι μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση, ο αργός να γίνει λίγο πιο γρήγορος κλπ, αλλά αν όλοι κάνουν σκληρή δουλειά ο ένας θα γίνει ο Carl Lewis και οι υπόλοιποι θα γίνουν εγώ όταν τρέχω να προλάβω το λεωφορείο ;) Αντιστοίχως το ότι ένα group θα δουλέψει σκληρά δεν συνεπάγεται ότι θα γίνει οι Beatles (μιλώντας πάντα από άποψη μουσική, όχι μόνο για πωλήσεις) ή για να φέρω ένα παράδειγμα που δε μου αρέσει (μην κατηγορηθώ ότι "επειδή σου αρέσουν οι Beatles.... μπλα μπλα) δε θα γίνει οι Whitesnake.
1. Το αν θα μπορούσαν να πιάσουν τέτοια επίπεδα(προς θεού δεν λέω ότι θα μπορούσε κάποια-ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ-μπάντα να φτάσει αυτά τα επίπεδα αναγνώρισης και επιρροής, είναι άλλωστε και η χρονική συγκυρία που δεν το επιτρέπει)μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Δεν θα το μάθουμε ποτέ για τους λόγους που έχω γράψει στα προηγούμενα ποστ μου.

Δηλαδή, δεν θα έχει τα βασικά που θα έπρεπε να έχει και θεωρούνται δεδομένα, ώστε να μπορέσει να αδειάσει το κεφάλι τους και να ασχοληθούν καθαρά με την μουσική. Πως είναι δυνατόν να μπορέσεις να φτάσεις στο σημείο όπου από ελλάδα θα "πηδήξεις" στην παγκόσμια αγορά, χωρίς να έχεις μια εταιρία η οποία θα ενδιαφερθεί να σου κλείσει τα σωστά λαιβ, να σου κάνει το σωστό προμόσιον,να σου κάνει τις σωστές διαφημίσεις? Πως είναι δυνατόν να μπορέσεις να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, άμα οι χώροι που υπάρχουν για λαιβ είναι ελάχιστοι και ελάχιστα ποιοτικοί? Πως είναι δυνατόν να φτάσεις σε τέτοια επίπεδα, όταν στην χωρα που βρίσκεσαι, το κοινό είναι μικρό, "απαίδευτο" και δεν έρχεται να σε υποστηρίξει. Αν καταρχήν έχεις τόοοσες δυσκολίες ώστε να κάνεις ένα καλό ξεκίνημα στην  χώρα σου, πως θα κάνεις το μεγάλο βήμα? Μην ξεχνάμε και την οικονομική κατάσταση στην ελλάδα και το πόσο εύκολα μπορεί να πάρει κανείς την απόφαση ώστε να ασχοληθεί με την μουσική και μόνο.

2. Ναι προφανώς, για να ασχοληθώ με την μουσική θα πρέπει να το "εχω" έστω και λίγο περισσότερο από αυτόν που δεν ασχολείται καθόλου. Θες να μου πείς ότι οι Nickelback το χουν? Οι ανθρωποι είναι άμπαλοι(συνθετικά μιλώντας και κατά την γνώμη μου πάντα).

Τους γνωρίζει ΑΠΕΙΡΟΣ κόσμος. Το αξίζουν? Όχι για μένα. Είχαν καλή εταιρία για πλάτες η οποία ήξερε το πως και το γιατί? Προφανώς.

Ισχυριζόμαστε εν τέλει ότι στην Ελλάδα απλά δεν το "έχουμε"? Τι γενίκευση είναι αυτή?

Μιλώντας για ποιότητα και όχι πωλήσεις, αλλάζει εντελώς το πράγμα. Υπάρχουν άπειρες μπάντες στο εξωτερικό, οι οποίες έχουν τόνους περισσότερης ποιότητας από τις αντίστοιχες mainstream μπάντες τους είδους τους, αλλά τους ξέρει 3 και ο κούκος.

Θες δε θες ο Galagher μεγαλος γεννηθηκε,βρες μου ΕΝΑΝ Ελληνα που να μπορει να γραψει τετοιους αγγλοσαξωνικους υμνους και θα παω πασο.....
O gary moore βρε sf, που γεννήθηκε, ποιά εποχή και πόσο πιθανό ήταν αναλογιζόμενος τα προηγούμενα να μπορέσει να γίνει έστω καλός μουσικός?

Προφανώς κάποιοι το "χουν". Άμα όμως το "χαν" και δεν είχαν όλα τα υπόλοιπα, αυτή την στιγμή παίζει να μην ασχολούνταν καν.

 
animae είπε:
Πως είναι δυνατόν να μπορέσεις να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, άμα οι χώροι που υπάρχουν για λαιβ είναι ελάχιστοι και ελάχιστα ποιοτικοί? Πως είναι δυνατόν να φτάσεις σε τέτοια επίπεδα, όταν στην χωρα που βρίσκεσαι, το κοινό είναι μικρό, "απαίδευτο" και δεν έρχεται να σε υποστηρίξει. Αν καταρχήν έχεις τόοοσες δυσκολίες ώστε να κάνεις ένα καλό ξεκίνημα στην  χώρα σου, πως θα κάνεις το μεγάλο βήμα? Μην ξεχνάμε και την οικονομική κατάσταση στην ελλάδα και το πόσο εύκολα μπορεί να πάρει κανείς την απόφαση ώστε να ασχοληθεί με την μουσική και μόνο.
το Αθηνών Αρένα καλό δεν είναι σαν χώρος? Kanei gia metal?

Ιερά Οδός γεματη κάθε ΣΚ. Παραλία κάθε μέρα το καλοκαίρι. Βγαίνει ο κόσμος.

Ποιός είναι ο αλγόριθμος της δόξας?

 
Πάντως -προσωπικά- το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να δω, είναι κρτική επιχορήγηση στην εγχώρια black σκηνή και ανακοινώσεις από χαρτογιακά του υπουργείου πολιτισμού να λέει ότι πρέπει "να υπάρξουν κίνητρα για τους νέους καλλιτέχνες".

 
harilatron είπε:
Πάντως -προσωπικά- το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να δω, είναι κρτική επιχορήγηση στην εγχώρια black σκηνή και ανακοινώσεις από χαρτογιακά του υπουργείου πολιτισμού να λέει ότι πρέπει "να υπάρξουν κίνητρα για τους νέους καλλιτέχνες".

Πρώτον, γιατί?

Δεύτερον, το μπλακμέταλλοι το είπα για το "εντυπωσιακό" της υπόθεσης. Ο δίσκος δεν έχει καμία σχέση με το είδος. Ευτυχώς δηλαδή. Για την ακρίβεια δεν έχει καν σχέση με το ροκ.

darshan, προς τι η ειρωνεία?

 
harilatron είπε:
Πάντως -προσωπικά- το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να δω, είναι κρτική επιχορήγηση στην εγχώρια black σκηνή
εγω ζω για να το δω.Απο τη στιγμη που η μιση επαρχια εχει γεμισει με σπορ αυτοκινητα με φιμε τζαμια,που γραφουν καπου στην ουρα "αγροτικο", φαντασου ποσοι θα παιζουν black metal τοτε

*

(για να χαρακτηριστει ενα αυτοκινητο αγροτικο,αρκει τα πισω τζαμια του να ειναι καλυμμένα,οποτε αυτοι τα περνανε ολα με ενα φιμέ φιλτρο και νατο το αγροτικο supercar :D :D )

 
animae είπε:
Πως είναι δυνατόν να φτάσεις σε τέτοια επίπεδα, όταν στην χωρα που βρίσκεσαι, το κοινό είναι μικρό, "απαίδευτο" και δεν έρχεται να σε υποστηρίξει. Αν καταρχήν έχεις τόοοσες δυσκολίες ώστε να κάνεις ένα καλό ξεκίνημα στην  χώρα σου, πως θα κάνεις το μεγάλο βήμα? Μην ξεχνάμε και την οικονομική κατάσταση στην ελλάδα και το πόσο εύκολα μπορεί να πάρει κανείς την απόφαση ώστε να ασχοληθεί με την μουσική και μόνο.
Μα τι πάει να πει "απαίδευτο" βρε Animae? Και γιατί να είμαστε σώνει και καλά σαν τους έξω? Να έχουμε τα μουσικά τους γούστα, τις δικές τους αντιλήψεις, τη δική τους κοσμοθεωρία?

Όχι, δεν το πηγαίνω μακριά. Συνειδητοποίησα για πρώτη φορά τι σημαίνει αυτό που ονομάζουμε εμείς "ξένο τραγούδι" για τους ξένους όταν πρωτοέφυγα από Ελλάδα για να ζήσω στο εξωτερικό περίπου 8 χρόνια πριν. Όταν βλέπεις νοικοκυρές, οικοδόμους, χρηματιστές και καθηγητές πανεπιστημίου να ακούν κάθε μέρα στο ραδιόφωνο Britney, Spice Girls, Oasis, Muse, Amy Winehouse, αυτούς τους σαχλαμπούχλες τους Κολντπλέις, Supergrass, Girls Aloud, So Solid Crew, και ανάμεσα σε αυτά να πεταχτεί και ένας παλιότερος αχταρμάς από Ramones, Abba και 80s μέχρι Hendrix, Joy Division, Joplin, Τoto και Jackson 5, ε, τότε καταλαβαίνεις ότι μας χωρίζουν ΕΤΗ φωτός. Σκέψου το δικό μας ραδιόφωνο τι παίζει και θα καταλάβεις τα επιχειρήματα περί διαφορετικής ψυχοσύνθεσης και διαφορετικής διαθέσιμης αγοράς. Ακούν όλη μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ αυτά που εμείς τα ονομάζουμε "ξένα" και τους κολλάμε την ταμπέλα του "in".

Το ερώτημα όμως είναι: "γιατί να θέλω να είμαι σαν και αυτούς;" To γεγονός ότι οι Ελληνίδες νοικοκυρές και ταξιτζήδες δεν ακούν ότι ακούν και αυτοί του εξωτερικού τους κάνει "απαίδευτους"?

 
To υπουργειο πολιτισμου (ε?) και βεβαια δεν επιχορηγει ΚΑΜΜΙΑ μορφη μουσικης που ειναι για "ναρκοτικακιδες" (απο blues μεχρι black metal) ασχετα με το ποσο καλες ειναι οι μπαντες σε αυτο που κανουν. Ομως ωραιοτατα παραχωρει καθε φορα το μεγαρο μουσικης για συναυλιες σε κατι τυχαρπαστους με σμοκιν που το δηθεν δεν το χωραει ουτε το ταβανι, που το παιζουν "καλλιτεχνες" και "ποιοτικοι" αλλα το ΜΟΝΟ που εχουν ειναι τα ΚΟΝΕ (κι οχι τα kohones)

 


ps: δεν σε ειρωνεύομαι animae, απλά σου λέω πως και χώροι γενικά υπάρχουν, και ο κόσμος βγαίνει, απλά προτιμά να δει τον Πλούταρχο. Οτιδήποτε άλλο παραμένει underground, και μόνο ως underground θα αντιμετωπιστεί και στο εξωτερικό. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: "Τι είναι αυτό που διαμορφώνει το maistream σε ένα τόπο?"

 
Πλακα, πλακα αυτο ειναι αληθεια. Εχουμε απο τους καλλιτερους συναυλιακους χωρους μονο που ειναι μπουζουξιδικα. Και λεφτα για ηχο εχουν ριξει μεσα και για φωτισμο και αν μη τι αλλο τα περισσοτερα ειναι τεραστια. Το κοινο απο κατω βεβαια ειναι αλλο πραμα

 
darshan είπε:
"Τι είναι αυτό που διαμορφώνει το maistream σε ένα τόπο?"
η ειλικρινεια,αυτο που πειθει σαν κατι πραγματικο, οχι παιδακια με fubu μπλουζες και νεαροι που τσουγκριζουν μπυρες και λενε cheers mate με ελληνικη προφορα

 
playloud είπε:
Πλακα, πλακα αυτο ειναι αληθεια. Εχουμε απο τους καλλιτερους συναυλιακους χωρους μονο που ειναι μπουζουξιδικα. Και λεφτα για ηχο εχουν ριξει μεσα και για φωτισμο και αν μη τι αλλο τα περισσοτερα ειναι τεραστια. Το κοινο απο κατω βεβαια ειναι αλλο πραμα
Και μην ξεχνάμε ότι σαν απόρροια-επακόλουθο αυτού, εκεί μέσα μαζεύονται τεράστιοι παιχταράδες σε όλα τα όργανα. Με "lead" βεβαίως το μπουζούκι.

Δεν το κατακρίνω ευθέως αυτό. Απλά υπενθυμίζω ΠΟΥ βρίσκεται το "κέντρο βάρους".  

Είδατε αυτό το πράγμα να αναπτύχθηκε με επιχορηγήσεις?

 
Τι είναι αυτό που διαμορφώνει το maistream σε ένα τόπο?
σαφεστατα η ΕΘΝΙΚΗ κουλτουρα και τα κοινωνικα-πολιτισμικα στοιχεια καθε λαου...

δεν νομιζω να υπαρχει μερος στον κοσμο που η εγχωρια μουσικη να μην ειναι ΠΡΩΤΗ στις προτιμησεις του κοσμου,ποσο μαλλον οταν ειναι και ΥΠΕΡΟΧΗ και κρυβει πισω της μια τεραστια παραδοση και κουλτουρα οπως η μουσικη της ανατολης (στην οποια βεβαια ανηκει και η δικη μας...)

αν το δεις τραβηγμενα ακομα και στη ΓΕΡΜΑΝΙΑ η πλεον δημοφιλης μουσικη ειναι αυτη




και οχι οι...Scorpions (η γερμανικη τηλεοραση προβαλει κατα 80% τετοια μουσικη και μετα το ροκ,και ειναι πολυ απλο...ΑΥΤΑ ακουει ο Γερμανος) ;D

 
harilatron είπε:
Είδατε αυτό το πράγμα να αναπτύχθηκε με επιχορηγήσεις?
ε, έχουν πεσει και οι επιχορηγήσεις, έχουν γίνει και διευκολύνσεις, έχουν κάνει και τα στραβά μάτια. Το θέμα γίνεται και πολιτικό και άκρως νεοελληνικό...

η ειλικρινεια,αυτο που πειθει σαν κατι πραγματικο, οχι παιδακια με fubu μπλουζες και νεαροι που τσουγκριζουν μπυρες και λενε cheers mate με ελληνικη προφορα
πάντως, οι νέοι, συνήθως στερούνται επιτήδευσης και είναι πιό ειλικρινείς. Αν αυτό σημαίνει κάτι.

 
επιχορηγήσεις στην Ελλαδα για μουσικη?

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

εδω ρε δεν εχουν αναγνωρισμενα τα παραδοσιακα μας οργανα!

 
darshan είπε:
πάντως, οι νέοι, συνήθως στερούνται επιτήδευσης και είναι πιό ειλικρινείς. Αν αυτό σημαίνει κάτι.
Συγνώμη για τον τόνο αλλά αυτήν την καραμέλα έχω σιχαθεί να την ακούω. Ναι, τα 15χρονα που βλέπουμε να αράζουνε με γυαλιά ηλίου των 200euro και να πίνουν frappucino caramel φορώντας diezel και DKNY λέγοντας "DU UDDDDEEEE!" είναι εντελώς αυθόρμητα στο στυλ τους, το ντύσιμό τους, τη συμπεριφορά τους, κανείς δεν επηρεάζεται από τις ατάκες που ακούει σε ταινίες και (βασικά, πλέον) σειρές, κανείς δεν αντιγράφει κανέναν, δεν τους ενδιαφέρει αν τους κοιτάνε τα κοριτσάκια (και αντιστρόφως) και δεν προσπαθούν να είναι in τυπάκια. Μα τι λέμε τώρα, έλεος με τα συγκινητικά, ας μιλάμε ρεαλιστικά λιγάκι. Δηλαδή πού βλέπεις το ανεπιτήδευτο στο παντελώς άκυρο "cheers mate" που λένε παιδιά που δεν έχουν βγει δευτερόλεπτο από την Ελλάδα; Πού βλέπεις το ανεπιτήδευτο στο να σκάσω με δερμάτινα και 100 σκουλαρίκια από τη μύτη μέχρι τον αφαλό στα Εξάρχεια; Πού βλέπεις το ανεπιτήδευτο στο να σκάσω με polo burberry με το γιακά όρθιο λες και πήρε το t-shirt viagra και 10 τόνους gel στο μαλλί στην Κηφισιά για βόλτα; Πού βλέπεις το ανεπιτήδευτο στο να αφήσω μακρύ μαλλί και να φοράω γοτθικούς σταυρούς και ραφτά στο μπουφάν μου επειδή ακούω metal;

Όλοι μας λίγο πολύ περάσαμε από τέτοιες καταστάσεις, και αν το σκεφτείς και τώρα περνάμε. Το να κυκλοφορώ με γραβάτα δεν είναι επιλογή ενός συγκεκριμένου στυλ; Το να κυκλοφορώ με αθλητικά παπούτσια δεν είναι επιλογή ενός άλλου στυλ; κλπ κλπ κλπ

Σε κάθε περίπτωση αυτή η ιστορία με τους αγνούς νέους δε βλέπω πού ωφελεί, δεδομένου πως όλοι ξέρουμε πόσο ευάλωτοι αισθάνονται/αισθανόμαστε/αισθανόμασταν οι περισσότεροι απέναντι στον κόσμο, πολύ δε περισσότερο σε εκείνες τις ηλικίες. Ψυχραιμία λοιπόν, γιατί τα μόνα τυπάκια που είναι ΟΝΤΩΣ ανεπιτήδευτα είναι μετρημένα στα δάχτυλα, και συνήθως μάλιστα είναι αυτά που νομίζουμε πως είναι τα πιο επιτηδευμένα.

 
menelaos είπε:
Ψυχραιμία λοιπόν, γιατί τα μόνα τυπάκια που είναι ΟΝΤΩΣ ανεπιτήδευτα... ...είναι αυτά που νομίζουμε πως είναι τα πιο επιτηδευμένα.
αυτό λέω και εγώ...  8)

αγνοί οι νέοι, δεν θα το έλεγα σε καμία περίπτωση.

 
"Τι είναι αυτό που διαμορφώνει το mainstream σε ένα τόπο?"

Οι έμποροι ναρκωτικών  :'(

 
Ενδιαφέρον θέμα όπως εξελίσσεται.

Υπάρχουν όμορφα λαϊκά κομμάτια, όπως υπάρχουν και όμορφα αγγλικά κομμάτια. Στην μεγάλη κοινωνία του κόσμου που ζούμε είμαστε ευτυχείς και τυχεροί να μπορούμε να ακούμε όλα τα είδη μουσικής. Επίσης είμαστε τυχεροί να μπορούμε να διαλέγουμε ποιό είδος μουσικής μας αρέσει και να ταυτιζόμαστε περισσότερο με αυτό.

Αυτοί που πάνε να πιθηκίσουν ένα είδος, ασχέτως τόπου, χωρίς να έχουν τα κατάλληλα ακούσματα και επιρροές να δημιουργήσουν κάτι δικό τους είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία, όσο Promotion και να ρίξεις. Και μιλώντας για την Αγγλία, είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε over-hyped Αγγλικά συγκροτήματα να παίρνουν τον Πουλόπουλο? Δεν γίνεται να σου λείπει η ειλικρίνεια από τα έργα σου και να έχεις αυταπάτες για μεγάλη καριέρα. Δεδομένου του ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, ναι, η ειλικρίνεια του καλλιτέχνη (γκουχου) είναι που μεγαλοποιεί το έργο του. Αλλιώς δεν παύει να είναι άλλος ένας που πάει να μοιάσει τους QUEEN, τους NIRVANA και τους VELVET UNDERGROUND. Ακόμη και τα Αγγλικά συγκροτήματα δεν είναι όλα επιτυχημένα. Είναι στην ίδια κατάσταση με τις αγγλόφωνες μπάντες της Ελλάδας (στην αφάνεια) και τους λείπει το ίδιο πράγμα.

Απλά δεν δέχομαι παπαριές του τύπου: είσαι ειλικρινής μόνο στην μουσική του τόπου σου και μόνο γι' αυτά κάνεις.

Είμαι ειλικρινής με κάθε αληθινή μουσική και όλα μαζί θα συντελέσουν στην μουσική μου. Όσον αφορά την γλώσσα διάδοσης των στίχων... Ο καθένας πρέπει να εκφράζεται στην γλώσσα που νιώθει πιο άνετος. Τελείως υποκειμενικό κριτήριο και θα φανεί στο χειροκρότημα το αποτέλεσμα.

Τέλος, αν υπάρχει ένας λόγος κάποιος να θέλει να φύγει στο εξωτερικό σε μιά ανοιχτή κοινωνία αυτός δεν θα πρέπει να είναι τα charts (με τα οποία καυλώνουμε περισσότερο δυστυχώς από την μουσική) αλλά η ευκαιρία να ακουστεί η μουσική του και να ξεφύγει από τα κλισέ ενός τόπου, όπως είναι και η Ελλάδα μας.

Συμπαθάτε με για το κατεβατό. Είμαι ο Πέτρος και μόλις τελείωσα.

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top