Τα αγγλοφωνα γκρουπ απο την Ελλαδα μπορουν να πανε Νο.1 στο UK!

[Haris]

Η άποψη περί έλλειψης βιωμάτων και αυθεντικότητας παραβλέπει το γεγονός ότι το ροκ, η τζαζ, η dance κ.λπ. δηλαδή η αμερικανο-προερχόμενη ποπ, έχει πάψει εδώ και δεκαετίες να είναι η λαϊκή μουσική μόνο των ΗΠΑ και έχει γίνει τμήμα της λαϊκής μουσικής όλου σχεδόν του πλανήτη. Και ο λόγος είναι απλός: οι Αμερικάνοι έχουν τα φράγκα και τη διάθεση να εξάγουν τον πολιτισμό τους, και το κάνουν με μεγάλη επιτυχία. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, και για να είμαι ειλικρινής δε με νοιάζει κιόλας. Το αποτέλεσμα είναι ότι για κάθε εκατό πιτσιρίκια που κουνιούνται λάγνα επάνω στα τραπέζια των σκυλάδικων, ή που χορεύουν χορούς κυκλωτικούς στα πανηγύρια, υπάρχουν άλλα τριάντα που κοπανιούνται με Nirvana, μιζεριάζουν με Joy Division και ιδρώνουν με James Brown, και δεν τους λένε απολύτως τίποτα ο Καζαντζίδης, ο Χιώτης, ο Σαλέας ή η Δόμνα Σαμίου. Και αυτό παίζει εδώ και τουλάχιστον 3 δεκαετίες. Και ναι, αυτό είναι βίωμα, και μάλιστα τόσο ισχυρό που αν κάποιο από αυτά τα πιτσιρίκια αποφασίσει να παίξει μουσική, θα έχει χεσμένη τη "μουσική της πατρίδας του", θα παίξει τη μουσική με την οποία μεγάλωσε, φιλτραρισμένη - φυσικά - μέσα από τα υπόλοιπα βιώματά του, και θα το κάνει με την απαιτούμενη πολυπόθητη και χιλιοδοξασμένη αυθεντικότητα.

Ξεκολλήστε λοιπόν με την ελληνική μας παράδοση - εξαιρετική χωρίς αμφιβολία - και δεχτείτε τα πράγματα όπως είναι. Η παράδοση εξελίσσεται, επηρεάζεται και αλλάζει, και αν τελικά δεν καταφέρει να επιβιώσει, θα πει ότι δεν ήταν αρκετά ισχυρή ούτως ή άλλως.

Και Wow!, ο Ξενάκης και ο Χρήστου κομμάτι της μουσικής μας παράδοσης; Μήπως αφήνεις το προσωπικό σου γούστο να επηρεάσει την κρίση σου; Δεν σε πειράζει να συμπεριλάβω και τους Olympians, τους Socrates, το Σιδηρόπουλο, τις Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά, και κανά-δυο άλλους που τώρα μου διαφεύγουν…

Όσο για το αρχικό ερώτημα περί επιτυχίας στο Γιου Κέι, ζόρικα τα πράγματα παιδιά. Είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολο για τα γιουκεϊστικα γκρουπ, πόσο μάλλον για τα αλλοδαπά. Όμως, δεν θα μάθετε αν δε δοκιμάσετε. Δυστυχώς δεν μπορείτε να δοκιμάσετε από την Κυψέλη, γι' αυτό αρχίστε να πακετάρετε.

Υ.Γ. Η φωτογραφία της Shakira είναι ικανή να με κάνει να πιστέψω ότι υπάρχει θεός!

 

[darshan]

δεν νομίζω πως τίθεται θέμα περι επιβίωσης της παράδοσης. Η παράδοση (όπως έχει εξελιχθεί, είτε σε τερατογένεση είτε σε προσαρμογή) υπάρχει παντού γύρω μας, είναι κάτι που το γεννά η γη περισσότερο απ'ότι το γεννάνε οι άνθρωποι (αν αυτό βγάζει κάποιο νόημα).

Το ζητούμενο είναι ο συγκερασμός των επιρροών ούτως ώστε να δώσουν κάτι διαχρονικό (και ας μην είναι διεθνές). Μπορεί βέβαια σε 100 χρόνια ο ιστορικός του μέλλοντος να καταγράφει μόνο Βίσση και Βανδή και όλα όσα λέμε να είναι λαλακίες. Στην τελική, και η Βίσση και η Βανδή έχουν πατήσει σε λαικά ή παραδοσιακά μονοπάτια και, είτε το θέλουμε, είτε όχι, είναι μέρος της μοντέρνας παράδοσης. Καφρίλα? Ίσως.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση όμως είναι πως όταν μας έρχονται εισαγόμενα (και φιλτραρισμένα) εκ δυτικών, στοιχεία χαρακτηριστικότατα της μουσικής μας παράδοσης (που δεν είναι μάλλον "μας", είναι περισσότερο μουσική της μεσογείου και της εγγύς ανατολής), τότε λοιπόν τα αποδεχόμαστε με ενθουσιασμό. Πχ, η χιτζαζ έχει παίχτεί από metal μέχρι r'n'b και hip hop. Όταν όμως είναι ευκρινώς "δικά μας", τα απορρίπτουμε και τα απαξιώνουμε. Δεν είναι οξύμωρο?

ΥΓ. το album της Shakira λεγόταν "oral fixation"?? Σαν να λέμε "I like to suck"? 

Αντε μεσημεριάτικα... 

 

[menelaos]

Ναι, και είναι δισκάρα!!!

Seriously, Shakira ftw!! ;D ;D

 

[eyeprotocol]

Και Wow!, ο Ξενάκης και ο Χρήστου κομμάτι της μουσικής μας παράδοσης; Μήπως αφήνεις το προσωπικό σου γούστο να επηρεάσει την κρίση σου; Δεν σε πειράζει να συμπεριλάβω και τους Olympians, τους Socrates, το Σιδηρόπουλο, τις Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά, και κανά-δυο άλλους που τώρα μου διαφεύγουν…

Το ξέρω ότι οι περισσότεροι θεωρούν ότι "παράδοση" είναι μόνο ότι έχει λαϊκό έρεισμα. Είναι όμως έτσι;

Ο εθνικός ύμνος π.χ., τόσο σα στίχος όσο και σα μουσική σχετίστηκε άμεσα με ακραίες δεξιές και εθνικιστικές κουλτούρες, δηλαδή κάτι που βρίσκεται πολύ μακρυά από οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί λαϊκό, με σύγχρονα κριτήρια. Και όμως, είναι αναμφισβήτητα κομάτι της πολιτιστικής μας παράδοσης, τόσο βαθειά ποτισμένο στο DNA μας που ο κόσμος συγκινείται όταν το ακούει στα γήπεδα (π.χ.) και τα μικρά παιδάκια πορώνονται ακόμη (όλα όσα ξέρω, το ξέρουν απ' έξω).

Αντίστοιχα (αν και όχι ισότιμα), οι "πειραματιστές" όπως αυτοί που αναφέρθηκαν αποτελούν τη σαφή και αδιαμφισβήτητη ένδειξη ότι "ο τόπος βγάζει και τέτοιους" - όχι μόνο εξ' αιτίας του ότι είναι κάμποσοι, αλλά επίσης εξ' αιτίας του ότι αναγνωρίστηκαν σαν σημαντικοί από τους ίδιους τους δασκάλους των, και θεωρούνται ισάξιοι εκπρόσωποι των μουσικών ιδιωμάτων που υπηρέτησαν.

Παρ'ότι είναι εντελώς off-topic, πρέπει να κατανοηθεί ότι αυτό που λέμε avant-garde θεωρήθηκε και ήταν (και είναι) εξίσου "επαναστατικό", "ριζοσπαστικό" και προκλητικό με το φαινόμενο του rock'n'roll, υπολειπόμενο μόνο στο ζήτημα της αποδοχής από τον πολύ κόσμο. Για τον φοιτητή τινός αμερικανικου πανεπιστημίου της δεκαετίας του '60, η επιλογή να ασχοληθεί με τους μινιμαλιστές της περιόδου είχε την ίδια σημαίνουσα σπουδαιότητα με την επιλογή να ασχοληθεί με τους Beatles (αν όχι μεγαλύτερη). Μάλιστα, σήμερα που το ροκ είναι "πολιτικώς ορθή" ενασχόληση (για ακροατές και δημιουργούς) η avant-garde εξακολουθεί να θεωρείται "ζόρικο" φαϊ, και - κατά τη γνώμη μου - η "φωλιά" κάθε πραγματικά καινούργιου πράγματος που συντελείται στο χώρο της μουσικής.

Με αυτό το σκεπτικό - το οποίο αποδέχομαι πλήρως - θα δυσκολευτείς πολύ να βρείς κάτι πιο "ροκ" από τον Ξενάκη ή τον Χρήστου. Οι Olympians, Σιδηρόπουλος, Σπαθιά και Socrates που αναφέρεις είναι... πως να το πω... λιγότερο ή περισσότερο πετυχημένες προσπάθειες αφομοίωσης ενός "στυλ" και όχι πραγματικοί δημιουργοί με την έννοια που ήταν είτε ο Χιώτης είτε ο Ξενάκης, παρ' ότι ίσως ο ένας δεν ήξερε τον άλλο!

Τώρα, το ότι οι σύγχρονοι έλληνες δεν αναγνωρίζουν αυτά τα στοιχεία της μουσικής τους παράδοσης, ε.. γιατί σου κάνει εντύπωση... ; Σάμπως αναγνωρίζουν ή τιμούν το Χιώτη; Ας τιμούσαν τουλάχιστον το Χιώτη και ας μην τιμούσαν το Σκαλκώτα (ή το ανάποδο). Αλλά αυτοί κάνουν ότι μπορούν για να ΞΕΧΑΣΟΥΝ τη μουσική τους παράδοση και να ενστερνιστούν στυλιστικά τις μουσικές παραδόσεις άλλων λαών.

Τώρα, όσον αφορά το προσωπικό μου γούστο.. δε νομίζω ότι είμαι τίποτε το ιδιαίτερο, απλώς έχω βαρεθεί εδώ και χρόνια να ακούω το ανακυκλωμένο μουρμουρητό αυτού του πράγματος που λέμε ποπ και ροκ. Όταν αρχίσει κάποιος να σκέπτεται έτσι, πιο λογικό του φαίνεται να ακούσει ολόκληρη την Ιεροτελεστία της Άνοιξης, παρά έστω και ένα μέτρο από αυτά που παίζουν τα ραδιόφωνα. Μην ανησυχείς, και εσύ εκεί θα φτάσεις μετά από κάποιο διάστημα, αν συνεχίσεις να ακούς (κάτι που οι περισσότεροι σταματούν να κάνουν μετά τα τριάντα).

 

[animae]

Aν τόσες σελίδες μιλάγαμε με κριτήριο το τι παίζει το ραδιόφωνο, κρίμα οι 21 σελίδες.

Γιατί δεν γίνεται από την μια να λέμε για επιτυχία στα uk/us charts (mainstream και εμπορικό κατά βάση), από την άλλη για παράδοση που δεν ακολουθούμε και για αυτό δεν υπάρχει επιτυχία(λες και αυτή η μουσική είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη και έχει εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως) και ξαφνικά να μιλάμε για avant-garde.

Απο την μια οι Οasis (καραmainstream) και από την άλλη ο Ξενάκης.

Λες και οι Oasis, αν δεν είχαν το καλό ότι βρίσκονταν στο Γιου-Κει(ανεπτυγμένη αγορά και μουσική βιομηχανία, ετερόκλητο πληθυσμό(δηλαδή άπειρες μουσικές προτιμήσεις), απίστευτα liveάδικα κλπ κλπ) και δεν είχαν και απιστευτη προώθηση απο τα media (θυμάται κανείς πόσες φορές την μέρα βλέπαμε wonderwall κλπ στο mtv?), θα είχαν γίνει αυτοί που έχουν γίνει? Δεν λέω ότι δεν αξίζουν, απλά αμφιβάλλω αν θα είχαν την αναγνώριση που έχουν τώρα(ή ακόμα καλύτερα τότε).

Λες και οι Nickelback αξίζουν την δημοσιότητα που έχουν ενώ σε κάθε δίσκο τους αξίζει ένα αντε δυο-με το ζόρι- κομμάτια.

To τι μουσική θα παίξει ο καθένας εξαρτάται με το τι ακούσματα θα μεγαλώσει.

Και από έλληνες γονείς να είσαι, αν από μωρό είσαι στο μπαγκλαντες και η μόνη γλώσσα (ή έστω κατα πλειοψηφία) που μιλάνε είναι η τοπική, προφανώς και θα μάθεις την τοπική και όχι την ελληνική επειδή έχεις τα "γονίδια" του έλληνα.

Αντίστοιχο είναι και η μουσική. Πως είναι δυνατόν να μου πεί κάποιος ότι τα ρεμπέτικα είναι η μουσική που έχω στο αίμα μου, από την στιγμή που από τότε που με θυμάμαι ακούω πολύ περισσότερη "δυτική" μουσική παρά "δικιά μας"?

 

[playloud]

To τι μουσική θα παίξει ο καθένας εξαρτάται με το τι ακούσματα θα μεγαλώσει.Και από έλληνες γονείς να είσαι, αν από μωρό είσαι στο μπαγκλαντες και η μόνη γλώσσα (ή έστω κατα πλειοψηφία) που μιλάνε είναι η τοπική, προφανώς και θα μάθεις την τοπική και όχι την ελληνική επειδή έχεις τα "γονίδια" του έλληνα.

Αντίστοιχο είναι και η μουσική. Πως είναι δυνατόν να μου πεί κάποιος ότι τα ρεμπέτικα είναι η μουσική που έχω στο αίμα μου, από την στιγμή που από τότε που με θυμάμαι ακούω πολύ περισσότερη "δυτική" μουσική παρά "δικιά μας"?

+10000000000 Α Κ Ρ Ι Β Ω Σ

 

[darshan]

Αλλά αυτοί κάνουν ότι μπορούν για να ΞΕΧΑΣΟΥΝ τη μουσική τους παράδοση και να ενστερνιστούν στυλιστικά τις μουσικές παραδόσεις άλλων λαών.

thank u very much

To τι μουσική θα παίξει ο καθένας εξαρτάται με το τι ακούσματα θα μεγαλώσει.

Και από έλληνες γονείς να είσαι, αν από μωρό είσαι στο μπαγκλαντες και η μόνη γλώσσα (ή έστω κατα πλειοψηφία) που μιλάνε είναι η τοπική, προφανώς και θα μάθεις την τοπική και όχι την ελληνική επειδή έχεις τα "γονίδια" του έλληνα.

Αντίστοιχο είναι και η μουσική. Πως είναι δυνατόν να μου πεί κάποιος ότι τα ρεμπέτικα είναι η μουσική που έχω στο αίμα μου, από την στιγμή που από τότε που με θυμάμαι ακούω πολύ περισσότερη "δυτική" μουσική παρά "δικιά μας"?

αλλά η παράδοση δεν ξεχνιέται έτσι εύκολα. Θέλει πολλές γενιές για να ξεχαστεί. τα ρεμπέτικα δεν είναι στο αίμα σου, είναι στον εγκέφαλό σου πριν γεννηθείς.

Αν πω πως υπάρχει νευροβιολογικό link με το παρελθόν, θα ακουστώ σαν τον Χαρδαβέλλα ή τον Λιακόπουλο?

Για να μην σου πω πως ακριβώς ότι δεν θυμάσαι είναι αυτό που έχει σημασία.

Αυτό που δεν θυμάσαι είναι αυτό που μετράει.

"Σπάνια ακούμε την μουσική που έχουμε μέσα μας, αλλά όπως και να'χει, χορεύουμε στον ρυθμό της συνεχώς", Τζελαλαντιν Ρουμι (σε πολύ ελεύθερη μετάφραση)

 

[bloody_sunday]

Πως είναι δυνατόν να μου πεί κάποιος ότι τα ρεμπέτικα είναι η μουσική που έχω στο αίμα μου, από την στιγμή που από τότε που με θυμάμαι ακούω πολύ περισσότερη "δυτική" μουσική παρά "δικιά μας"?

Εσύ ναι, άλλοι όμως (η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού) όχι. Είναι κακό να ακολουθούμε τη μάζα της ξενομανίας (όσο κι αν ουσιαστικά δεν είναι έτσι, δυστυχώς μπαίνουμε στον ίδιο παρονομαστή με τα ανήλικα κοριτσάκια που βγάζουν σπυριά αν ακούσουν οτιδήποτε άλλο από Aguilera, Τζάστιν Τίμπερλεικ και Τimbaland) και να περιφρονούμε την ελληνική μουσική, όταν μας προσφέρει κάτι που πραγματικά αξίζει.

Και ακόμη και σένα όταν σε αγγίξει για έναν ιδιαίτερο λόγο πχ. ένα ρεμπέτικο, θα το καταλάβεις και θα το νιώσεις, τη στιγμή που ένας ξένος θα ενδιαφερθεί ίσως για τη μουσική αλλά θα αδυνατεί να καταλάβει για το τι πράγμα μιλάει το τραγούδι, από πού πηγάζει και γιατί συνδέεται ένας Έλληνας με αυτό.

 

[spy]

To τι μουσική θα παίξει ο καθένας εξαρτάται με το τι ακούσματα θα μεγαλώσει.

Και από έλληνες γονείς να είσαι, αν από μωρό είσαι στο μπαγκλαντες και η μόνη γλώσσα (ή έστω κατα πλειοψηφία) που μιλάνε είναι η τοπική, προφανώς και θα μάθεις την τοπική και όχι την ελληνική επειδή έχεις τα "γονίδια" του έλληνα.

Αντίστοιχο είναι και η μουσική. Πως είναι δυνατόν να μου πεί κάποιος ότι τα ρεμπέτικα είναι η μουσική που έχω στο αίμα μου, από την στιγμή που από τότε που με θυμάμαι ακούω πολύ περισσότερη "δυτική" μουσική παρά "δικιά μας"?

Μια μικρή λεπτομέρεια: η μουσική που ΑΚΟΥΜΕ δεν είναι μόνο αυτή που ακούμε κατά δική μας επιλογή, αλλά και αυτή στην οποία εκτιθέμεθα ακούσια σε διάφορες φάσεις της ημέρας και σε ηλικίες στις οποίες δεν είχαμε καμία δυνατότητα επιλογής. Πολλές φορές μπορεί να παίξει πιο σημαντικό ρόλο από αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε.

Προφανώς ούτε εμείς έχουμε στο DNA μας το ρεμπέτικο, ούτε οι μαύροι το gospel και τα blues, ούτε οι λατινοαμερικάνοι το clave και τα montunos. Όμως η έκθεση σε αυτά από ΠΟΛΥ μικρή ηλικία παίζει ρόλο στη μουσική μας/τους ταυτότητα.

 

[Superfunk]

To τι μουσική θα παίξει ο καθένας εξαρτάται με το τι ακούσματα θα μεγαλώσει.Και από έλληνες γονείς να είσαι, αν από μωρό είσαι στο μπαγκλαντες και η μόνη γλώσσα (ή έστω κατα πλειοψηφία) που μιλάνε είναι η τοπική, προφανώς και θα μάθεις την τοπική και όχι την ελληνική επειδή έχεις τα "γονίδια" του έλληνα.

Αντίστοιχο είναι και η μουσική. Πως είναι δυνατόν να μου πεί κάποιος ότι τα ρεμπέτικα είναι η μουσική που έχω στο αίμα μου, από την στιγμή που από τότε που με θυμάμαι ακούω πολύ περισσότερη "δυτική" μουσική παρά "δικιά μας"?

δυστυχως,η μαλλον ΕΥΤΥΧΩΣ,αυτο δεν αρκει,ειναι και ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ στην Ελλαδα τον οποιο θες δε θες ακολουθεις.

 

[eyeprotocol]

Μια μικρή λεπτομέρεια: η μουσική που ΑΚΟΥΜΕ δεν είναι μόνο αυτή που ακούμε κατά δική μας επιλογή, αλλά και αυτή στην οποία εκτιθέμεθα ακούσια σε διάφορες φάσεις της ημέρας και σε ηλικίες στις οποίες δεν είχαμε καμία δυνατότητα επιλογής. Πολλές φορές μπορεί να παίξει πιο σημαντικό ρόλο από αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε.

Για την ακρίβεια, αγαπητοί animae και playloud, αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε μελέτης για τη συμπεριφορά του κοινού απέναντι σε οποιοδήποτε μέσο. Όταν ανέφερα το "ραδιόφωνο" δεν το ανέφερα τυχαία. Και ούτε εννοούσα απαραιτήτως το ραδιόφωνο του 2009, όχι περισσότερο από αυτό που έπαιζε στο σταθμό κάποιου ΚΤΕΛ περιμένοντας το λεωφορείο για Κομοτηνή πριν μερικά χρόνια.

Η προσπάθεια κάποιου να απομονωθεί από "ανεπιθύμητες" ακουστικές επιρροές είναι απόλυτα καταδικασμένη - άμα ζούσες στη Ταϋλάνδη, θα είχες πήξει στις ντόπιες τραγουδίστριες και άμα το έκανες για καμιά πενταετία, τότε άντε εσύ να τις βγάλεις από το "αίμα" σου. Ναι, αμέ...

 

[blue]

Εψαχνα για ενα παλιο αρθρο του ιου, με αφορμη το ποστ του eye, για τη μουσικη προελευση του εθνικου μας υμνου. Εν ολιγοις εγραφε για καποιες αντιδρασεις αναφορικα με το μουσικο ειδος στο οποιο ανηκει, το οποιο ειναι κλασικίζων δυτικότροπο και δεν εχει κατι το ελληνικο σαν συνθεση.Κριμα που δεν το βρισκω

Βρηκα ομως ενα αλλο αρθρο,καπως σχετικο, food for thought :

http://www.iospress.gr/ios1997/ios19970420b.htm

"Αφού λοιπόν η μείς οι Ελληνες εθέσαμεν τας βάσεις της μουσικής, την οποίαν δυστυχώς δεν γνωρίζομεν εις ποία ύψη ανυψώσαμεν, διότι οπωσδήποτε θα την είχομεν ανυψώσει, όπως την αρχιτεκτονικήν, την ποίησιν και τας άλλας τέχνας. Αφού λοιπόν εκάναμε όλα αυτά, ήλθομεν κατόπιν διά της Βυζαντινής μας μουσικής να της δώσωμεν ασύγκριτον θείον και μεταφυσικόν μεγαλείον. Κατόπιν, κατά την διάρκειαν της Τουρκοκρατίας, η μουσική μας επένδυσε το πατριωτικό δημοτικό τραγούδι.""Και φθάνομεν εις την νεωτέραν Ελλάδα, εις την οποίαν δυστυχώς επεκάθησεν η σκωρία της ξενομανίας. Είναι απαράδεκτον να μη γνωρίζωμεν τα έργα των Καλομοίρη, Σκαλκώτα, Σκλάβου, Παλλαντίου, Βάρβογλη, Ευαγγελάτου, Ξένου, Καρυωτάκη (σ.σ. κάποιο λάθος είχε το σκονάκι του συνταγματάρχη) και να γνωρίζωμεν τους ξένους. Αλλά είναι και ανεπίτρεπτον να δεχώμεθα την εισβολήν ξένων αντιλήψεων. Ομιλώ περί της ψυχεδελικής μουσικής και άλλων παρεμφερών τάσεων, που αντί να εξευγενίζουν τα ήθη και να απαλύνουν τους χαρακτήρας, όπως εδίδαξαν οι πρόγονοί μας, αντί να πράττουν τούτο, ερεθίζουν ένστικτα και υποβιβάζουν τον άνθρωπον εις εξαθλιωμένην ύπαρξιν. Το αποτέλεσμα της ξενομανίας εις την μουσικήν ήτο να παραγκωνισθή η δημοτική μας μουσική, η μουσική αυτή, η οποία δεν συνετελέσθη από ναρκομανείς χίππυς, αλλά επήγασεν από γνήσια αισθήματα."

Φθάνουμε, λοιπόν, στο κεντρικό σημείο της ομιλίας. Στην ανάλυση της πολιτικής της "Επαναστάσεως" απέναντι στην τέχνη και τους καλλιτέχνες. "Ευρίσκομαι εις την δυσάρεστον θέσιν να κατηγορήσω ορισμένους καλλιτεχνικούς κύκλους, ότι με τα έργα των βλάπτουν την τέχνη και μολύνουν την κοινωνίαν. Και ερωτώ: εξυπηρετεί την κοινωνίαν η τέχνη, όταν δι' αυτής παράγονται ανήθικοι ιδέαι; Αντιδραστικαί καταστάσεις; Εξυπηρετεί την κοινωνίαν η τέχνη, όταν δι' αυτής υμνείται ο πεσσιμισμός, η αισχρολογία; Και υποβάλλονται χυδαία πράγματα εις τον νουν ή εξυμνούνται οι αρνηταί των αξιών όπως οι κομμουνισταί;"

Το συμπέρασμα είναι προφανές. Το κράτος οφείλει να προστατεύσει τους πολίτες από την τέχνη και να πατάξει τους αμετανόητους: "Ολα αυτά βλάπτουν την τέχνην και πλην της αντιδράσεως των καλλιτεχνών που πονούν την τέχνην, σήμερον επεμβαίνει και το κράτος. Διότι αν δεν θέλουν ορισμένοι να θεωρούν ως σκοπόν της τέχνης την διαπαιδαγώγησιν της κοινωνίας, τότε το κράτος δεν μπορεί να τους αφήση να βάλλουν ως σκοπόν της την διαφθοράν της κοινωνίας. Θα τους εμποδίση και θα τους πατάξη, προστατεύον ούτω και την κοινωίαν και την τέχνην, διότι η τέχνη έγινε διά να ωφελή και όχι διά να βλάπτη."

φοβερα πραματα ;D

 

[eyeprotocol]

O "ιός" δεν είναι αυτός που έχει (είχε μόνιμη στήλη στη μόνη εφημερίδα που ανέφερε το προσωπικό της "17 Νοέμβρη" ως "εκτελεστές" και όχι ως "δολοφόνους";

Είναι τιμή μου να διαφωνώ με τέτοια άτομα, ακόμη και αν νομίζουν ότι έχουν ερείσματα επειδή ανακάλυψαν ένα έγγραφο κάποιου δικτατορίσκου.

Αλλά βέβαια, έχει μία δυσκολία ο άνθρωπος να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στην "ελεύθερη προσωπική γνώμη" και στην "καθοδηγούμενη από πολιτικές επιταγές γνώμη".

Τώρα που το σκέπτομαι, αυτό είναι πρόβλημα και πολλών άλλων δημοσιογράφων της ίδιας εφημερίδας.

----

Δηλαδή, εγώ λέω τη γνώμη μου blue. Ο συνταγματάρχης και ο "ιός" λένε τη γνώμη του πολιτικού τους προϊσταμένου. Αυτή είναι η διαφορά.

 

[spy]

Πάντως το point του blue είχε να κάνει με κάποιες δηλώσεις που περιέχονται στο άρθρο αυτό καθαυτό και όχι με το ποιόν των συντακτών του. Τα υπόλοιπα ("Ε", "Ιός", Βότσης κλπ.) άστα - είναι μεγάλη συζήτηση που δε μπορεί να γίνει εδώ μέσα λόγω κανονισμών.

 

[eyeprotocol]

Πάντως το point του blue είχε να κάνει με κάποιες δηλώσεις που περιέχονται στο άρθρο αυτό καθαυτό και όχι με το ποιόν των συντακτών του. Τα υπόλοιπα ("Ε", "Ιός", Βότσης κλπ.) άστα - είναι μεγάλη συζήτηση που δε μπορεί να γίνει εδώ μέσα λόγω κανονισμών.

Ναι, βεβαίως, αλλά δεν θα κάτσω τώρα να αντιπαραβάλλω τη γνώμη μου (ή τη δική σου, ή του blue, ή του playloud, ή... ) με τη γνώμη εντεταλμένων πολιτικάντηδων. Είπαμε, μεταξύ μας να λέμε και καμιά λακαμία, αλλά αυτό θα ήταν ο απόλυτος εκφυλισμός της συζήτησης.

Ο γελοίος "ιός" ξεχνάει ότι την περίοδο που ο συνταγματάρχης τα έγραφε αυτά, ο κόσμος άκουγε Θεοδωράκη, οπότε οι αντι-κομμουνιστικές αντιρρήσεις του συνταγματάρχη ΕΙΧΑΝ αντικείμενο - καίτοι άθλιες και γελοίες.

Σήμερα όμως, ο κόσμος ακούει Ρουβά και Φοίβο και αυτό δεν το έκανε ο συνταγματάρχης αλλά οι χρηματοδότες της λαδόκολλας που υπογράφει.

Μην ξεχνιόμαστε.

 

[darshan]

και μια και αναφέρθηκαν οι παιδικές μνήμες, το πράγμα πάει πιό πίσω

http://www.cirp.org/library/psych/hepper1/

αντιγράφω:

"More recently Feijoo (19,20) paired maternal relaxation (the UCS) with music (the CS) and examined individuals as fetuses and after birth. After 24 pairings of the stimuli, when the music was played to the fetus in the last weeks of pregnancy, individuals began moving and when played to the new-born, these babies stopped crying, opened their eyes and exhibited fewer clonic movements."

επίσης:

http://www.menc.org/resources/view/from-heartbeat-to-steady-beat-music-and-the-unborn-child

ΥΓ: αν είναι να μπλέξουμε και τους συνταγματάρχες, βράσε ρύζι...

 

[blue]

Πάντως το point του blue είχε να κάνει με κάποιες δηλώσεις που περιέχονται στο άρθρο αυτό καθαυτό και όχι με το ποιόν των συντακτών του. Τα υπόλοιπα ("Ε", "Ιός", Βότσης κλπ.) άστα - είναι μεγάλη συζήτηση που δε μπορεί να γίνει εδώ μέσα λόγω κανονισμών.

ακριβως.

Η φραση "food for thought" δεν απευθυνεται δασκαλιστικα σε ολους τους υπολοιπους,αλλα ειλικρινα και στον εαυτο μου.Τα bold στο παραπανω κειμενο ειναι επιλεγμενα για αυτο το λογο.

το 1ο για την a priori ανωτεροτητα του ελληνικου οτιδήποτε,το 2ο για το επικο "ναρκωτικακηδες" και το 3ο για τις ΔΙΚΕΣ μου αποψεις που διατυπωσα στο θεμα με την τσελόσκονη.

Γνωριζω οτι μιλαω με ανθρωπους που ασκουν αυτοκριτικη πριν ασκησουν κριτικη,γι αυτο το ποσταρα , επ ουδενι για να συγκρινω τις αποψεις μελων με τις αποψεις του δικτατορα.

 

[animae]

Εσύ ναι, άλλοι όμως (η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού) όχι. Είναι κακό να ακολουθούμε τη μάζα της ξενομανίας (όσο κι αν ουσιαστικά δεν είναι έτσι, δυστυχώς μπαίνουμε στον ίδιο παρονομαστή με τα ανήλικα κοριτσάκια που βγάζουν σπυριά αν ακούσουν οτιδήποτε άλλο από Aguilera, Τζάστιν Τίμπερλεικ και Τimbaland) και να περιφρονούμε την ελληνική μουσική, όταν μας προσφέρει κάτι που πραγματικά αξίζει.

Και ακόμη και σένα όταν σε αγγίξει για έναν ιδιαίτερο λόγο πχ. ένα ρεμπέτικο, θα το καταλάβεις και θα το νιώσεις, τη στιγμή που ένας ξένος θα ενδιαφερθεί ίσως για τη μουσική αλλά θα αδυνατεί να καταλάβει για το τι πράγμα μιλάει το τραγούδι, από πού πηγάζει και γιατί συνδέεται ένας Έλληνας με αυτό.

Ναι οκ, αλλά τι σχέση έχει αυτό με αυτό που είπα? Είπα εγώ ότι δεν θέλω να ακούω/δεν μου αρέσει/οτιδήποτε σε σχέση με τους ελληνες καλλιτέχνες (ή ελληνόφωνους έστω)?

Mα ούτε και γω θα καταλάβω. Μια μουσική που έχει βιώματα της εποχής της, εγώ πως ακριβώς de facto θα το καταλάβω?

Ο ξένος πως ακριβώς να το καταλάβει αφού ούτε καν την γλώσσα δεν ξέρει?

Μια μικρή λεπτομέρεια: η μουσική που ΑΚΟΥΜΕ δεν είναι μόνο αυτή που ακούμε κατά δική μας επιλογή, αλλά και αυτή στην οποία εκτιθέμεθα ακούσια σε διάφορες φάσεις της ημέρας και σε ηλικίες στις οποίες δεν είχαμε καμία δυνατότητα επιλογής. Πολλές φορές μπορεί να παίξει πιο σημαντικό ρόλο από αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε.

Προφανώς ούτε εμείς έχουμε στο DNA μας το ρεμπέτικο, ούτε οι μαύροι το gospel και τα blues, ούτε οι λατινοαμερικάνοι το clave και τα montunos. Όμως η έκθεση σε αυτά από ΠΟΛΥ μικρή ηλικία παίζει ρόλο στη μουσική μας/τους ταυτότητα.

E καλά, χαίρω πολύ. Αν το πάμε έτσι όμως δεν πρόκειται να βγάλει κανείς άκρη και θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί αυτό το φόρουμ έχει μόνο "δυτικόφιλους"  μουσικούς(έχεις ακούσει πολλά ρεμπέτικα να ποστάρονται?).

Γενικά μας επιρρεάζουν όλα και τα πάντα. Τι θεωρείς ότι με έχει επιρρεάσει περισσότερο?

Η μουσική που ακούω κατ επιλογήν τα τελευταία 15 χρόνια ή η μουσική που έμπαινε "χωρίς την θέληση μου" μέχρι τα 10 μου?

Δεν θα βγάλουμε άκρη όμως. Θα συνεχίσουμε να έχουμε έγκυρα επιχειρήματα και οι 2 επ άπειρον.

δυστυχως,η μαλλον ΕΥΤΥΧΩΣ,αυτο δεν αρκει,ειναι και ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ στην Ελλαδα τον οποιο θες δε θες ακολουθεις.

Από πότε ξέρεις τον τρόπο ζωής κάθε έλληνα και ακόμα περισσότερο κάποιου Αθηναίου?

Το ότι υπαρχει το συνήθειο του καφέ κλπ, μας βάζει όλους στο ίδιο καζάνι μουσικά?

Το ότι έχω πάει κανα δυό φορές σε κέντρο με κάνει σκυλά και να χω στο αίμα μου το λαικό?

Τι λέτε ρε παιδιά τώρα?

Πάμε να κάνουμε μια απίστευτη ομαδοποίηση ανάλογα με το τι πιστεύεις ο καθένας μας?

 

[spy]

E καλά, χαίρω πολύ. Αν το πάμε έτσι όμως δεν πρόκειται να βγάλει κανείς άκρη και θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί αυτό το φόρουμ έχει μόνο "δυτικόφιλους"  μουσικούς(έχεις ακούσει πολλά ρεμπέτικα να ποστάρονται?).

Γενικά μας επιρρεάζουν όλα και τα πάντα. Τι θεωρείς ότι με έχει επιρρεάσει περισσότερο?

Η μουσική που ακούω κατ επιλογήν τα τελευταία 15 χρόνια ή η μουσική που έμπαινε "χωρίς την θέληση μου" μέχρι τα 10 μου?

Δεν θα βγάλουμε άκρη όμως. Θα συνεχίσουμε να έχουμε έγκυρα επιχειρήματα και οι 2 επ άπειρον.

Δεν αντιλέγω ότι αυτά που ακούς κατ' επιλογή σου σε επηρεάζουν και εν τέλει καθορίζουν τη μουσική σου προσωπικότητα. Όμως από την άλλη είμαι βέβαιος ότι π.χ. ένας Έλληνας μαθητευόμενος κιθαρίστας που ακούει blues, jazz και rock όλη μέρα δυσκολεύεται πολύ περισσότερο όταν προσπαθεί να παίξει ένα απλό shuffle ή "τεσσάρι" swing παρά όταν προσπαθεί να παίξει τα (αντικειμενικά δυσκολότερα) "εφτάρια" και "εννιάρια" του λαϊκού μας ρεπερτορίου.

 

[SImon2000]

Παντως ο εθνικος μας υμνος απο αποψη ρυθμου ειναι κλασικο τσαμικο...