Social media και νέα γενιά μουσικών

[TamTam Radio]

Κανείς στη συζήτηση δεν είπε ότι μουσική σταμάτησε ή ότι δεν βγαίνουν σπουδαία πράγματα εκτός από τις ιλουστρασιόν φιγουρατζήδικες ορχηστρικές μουσικές που ποστάρει ο Βαγγέλης. Καμία ισοπέδωση λοιπόν, μην το κάνετε καραμελίτσα.
Τα τύμπανα στα κομμάτια του Plini ακούγονται σαν να έχουν παιχτεί μόνα τους, έλεος κάπου - το συγκρίνεις με το Do U Read Me? σοβαρά τωρα;  Και οι κιθάρες έχουν όλες τον ίδιο ήχο, κομρπέσορα, παραγωγή, ηχόχρωμα. Τι να με κρατήσει; Οι πτώσεις στο sequencer;

Υπάρχουν μουσικές και θα υπάρχουν πάντα, που γράφονται με πολύ αγνότερα υλικά και νόστιμα συστατικά. Και θα υπάρχουν πάντα και οι μουσικές fast food.
Δεν είναι θέμα ούτε "ισοπέδωσης", ούτε "γυάλας", ούτε ηλικίας, ούτε άλλων προσβλητικών που (μου/μας) απευθύνθηκαν επειδή δεν γουστάρουμε να παρακολουθούμε αθλητές του είδους να ανεβοκατεβαίνουν κλίμακες σε μια οθόνη και σταρλετίτσες να διασκευάζουν metal.

Θα έλεγα μάλιστα, ότι συμβαίνει ακρίβώς το αντίθετο. Προσωπικά, θεωρώ δείγμα παιδείας και μουσικής ωριμότητας το να μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει τι κάνει το Do You Read Me ένα larger than life κομμάτι και το πόνημα του Plini καλό μόνο ως backing track άσκηση για προχωρημένους μαθητές ωδείου.
Και βαριέμαι διαρκώς να ποστάρουμε ονόματα και παραδείγματα εκατέρωθεν. Καταλάβαμε όλοι νομίζω.
(Όσο ποστάρεις δηλαδή Βαγγέλη υποθετικές συγκρίσεις, και αν άκουσες το κομμάτι του DiΜeola που πόσταρα και εξακολουθείς να τους θεωρείς όλους "σρέντερ", τόσο πείθομαι ότι ζουμε σε διαφορετικούς κόσμους).
Και δεν θέλω να συνεχίσω γιατί δεν έχω σκοπό να προσβάλλω κανέναν για τα μουσικά γούστα του.
Για να βγάζουμε γούστα είμαστε σε αυτή τη ζωή. Απλώς κάποιοι προτιμάμε το σπιτικό φαγητό και κάποιοι το φαστ φουντ - για να χρησιμοποιήσω και μια γαστριμαργική παρομοίωση, στο πνεύμα της πάστας με κιμά που ανάφερες εξαρχής.
 



Edit: εν ολίγοις, αν θέλει να φτιάξει μπάντα κάποιος και έχει πρωτότυπο υλικό , μάλλον θα προτιμήσει μουσικούς που να μπορούν να παίξουν ΚΑΤΙ που να στέκει σε ένα κομμάτι όπως π.χ. το παραπάνω, παρά κάποιον "χερά" που θα παίζει τις κάλτσες του και μόνο για την πάρτη του.
Γνώμη μου.

Κι αν είχα να διδάξω κάτι σε κάποιον, αυτό θα έκανα (που γράφτηκε και νωρίτερα): θα του έλεγα να προσπαθεί να ακούει όσο περισσότερη μουσική μπορεί -από όλα τα είδη, και όχι μόνο ηχογραφημένες ασκήσεις δεξιοτεχνών.
Και για "δεύτερη" άσκηση (μετά την τεχνική), θα του έδινα ένα "αραιό" κομμάτι, ζητώντας του να μου βάλει κιθάρες όπως θα τις φανταζόταν εκείνος.

Τα δυο τελευταία χρόνια που ψάχνω lead/rythm κιθαρίστα για το γκρουπ μου εδώ στο Βέλγιο, δεν έχω βρει κανέναν που να αντιλαμβάνεται τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει σε ένα κομμάτι. Και δεν θεωρώ ότι είμαι παράξενος - classic rock garage blues παίζουμε, τι να πω. Oι τοπικές αγγελίες πάντως είναι γεμάτες από tribute bands και modern metal , αλλά όσους έχω δει, δεν μπορούν να παίξουν τίποτα άλλο εκτός από αυτό (σε τραγικό βαθμό, που να φαλτσάρουν ή να μην είναι ικανοί να ακολουθήσουν μια jazzy chord ακολουθία, που εγώ, ο αυτοδίδακτος μαλάκας έβαλα σε μια σειρά. Τι να το κάνω που το χέρι τους πάει σφαίρα, αν δεν μπορούν ούτε να αυτοσχεδιάσουν ή να τζαμάρουν/γκρουβάρουν...? Μουσική παίζουμε, δεν είαμστε στρατιωτάκια)
Ωστόσο, απ' όσα έχω δει, και από φίλους και φίλες στα 25-30 τους, που παίζουν στην Ελλάδα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στη χώρα μας έχουμε πολύ υψηλή ποιότητα μουσικών τα τελευταία χρόνια σε όλα τα είδη - αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα).
Καλημέρα

 

[Rebel_Of_South]

Κάθε φορά που διαφωνούμε και κυρίως όταν δεν μας αρέσει μια άποψη, μια μουσική ή ένας χαρακτηρισμός απλά επαναλαμβάνουμε τη φράση " είναι απλώς η άποψη ενός ατόμου " 

It works

Κανενός η άποψη δεν έχει μεγαλύτερη αξία ή μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα όταν μιλάμε για θέματα γούστου .....Για υποκειμενική θέματα γενικά

 

[vagelism]

Μιχαλη μου ..κλασσικο ροκ επαιξα τελευταια φορα το 1989...το βαριεμαι πιο πολυ κ απο το Μοναξια μου ολα που το εφαγα στη μαπα.

Οποτε ναι ...ΣΙΓΟΥΡΑ ζουμε σε διαφορετικους κοσμους.

Οσον αφορα τα τυμπανα στον Plini...τσεκαρε τον Troy...



Eλπιζω να καταλαβες οτι δεν ειναι quantized  παραγωγες -ντραμιστικα τουλαχιστον.

 Ολα τα υπολοιπα που γραφεις ειναι προσωπικες εκτιμησεις κ δεν θα ασχοληθω.

Αντιλάμβανεσαι πιστευω οτι για εναν κιθαριστα του 2019 αν του πεις για Galagher ,,Μπορει να βγαζει σπυρια ετσι?

Και αυτο δεν εχει να κανει με δειγμα παιδειας η αντιληψης. Εχει να κανει με γενιας.

Ενας κιθαριστας του 19 δεν θα ασχοληθει με ενα κιθαριστατου 70 ..,εκτος κι αν παιζει ...classic ..rock..

 Αυτα και απο μενα.

Καλημερα.

 

[sultan of string]

Ενας κιθαριστας του 19 δεν θα ασχοληθει με ενα κιθαριστατου 70 ..,εκτος κι αν παιζει ...classic ..rock..

ένας κιθαρίστας του 19 ίσως δεν ασχοληθεί με ένα κιθαρίστα του 70.

Κάποια στιγμή αργότερα θα αντιληφθεί το μεγάλο του λάθος και θα ανατρέξει πίσω να καλύψει το κενό.

 

[Alter]

  Για μένα ένα πολύ σημαντικό μέρος της "ταυτότητας" του τι είναι μουσική τελικά, είναι η "κοινωνία" των ανθρώπων που αυτή προκαλεί, είτε σε ένα συναυλιακό χώρο, είτε σε ένα φεστιβάλ, εκκλησία, μπαράκι η σε μια παρέα που ακούει μουσική χορεύει κτλ. Αυτό είναι η πραγματική μουσική, αυτό που φτιάχνουν μαζί παίχτες μπάντα και κοινό, αυτό γεννάει τα διάφορα μουσικά είδη και κάνει τους μουσικούς να αφορούν την κοινωνία και κάποιους από αυτούς να ξεχωρίζουν.

Η πραγματική ζητούμενη ικανότητα ενός μουσικού δεν είναι η δεξιοτεχνία του στο όργανο, ούτε η γνώση των μουσικών ειδών, αλλά η ικανότητα του να τα χρησιμοποιεί για να ανοίξει μια πόρτα για τους ανθρώπους που τον ακούνε, να τους βοηθά να φτιάξουν αυτοί "μουσική". Αυτό δεν θα γίνει ποτέ μέσα από μια οθόνη με τρόπο συγκρίσιμο με τον πραγματικό, για πολλούς λόγους (και αυτό ισχύει για οτιδήποτε έχει φυσική υπόσταση τέχνες, αθλητισμό, ακόμα και μιαν απλή συζήτηση - η μεταφορά τους σε μια οθόνη είναι πάντα εντελώς φτωχή).

  Ένας μουσικός που απλά παίζει μόνος του σπίτι του δεν έχει καν ξεκινήσει αυτό το ταξίδι του να παίξει με άλλους, να παίξει ΜΕ κοινό και ΓΙΑ κοινό, είτε παίζει μέταλ είτε κλασική μουσική το ίδιο είναι. Κατά τη γνώμη μου η ουσία του πράγματος χάνεται, οι άνθρωποι, η μουσική και η ζωή δεν είναι φτιαγμένα για να τα βλέπουμε μόνοι μας μπροστά σε μια οθόνη. Αυτός είναι ο λόγος νομίζω τελικά που προσωπικά, σχεδόν πάντα οπότε βλέπω παίκτες αποκλειστικά του YouTube η ουσία της μουσικής τους συγκρινόμενη με μουσικούς που παίζουν έξω μου φαίνεται εξαιρετικά φτωχή.

 

[Superfunk]

  Για μένα ένα πολύ σημαντικό μέρος της "ταυτότητας" του τι είναι μουσική τελικά, είναι η "κοινωνία" των ανθρώπων που αυτή προκαλεί, είτε σε ένα συναυλιακό χώρο, είτε σε ένα φεστιβάλ, εκκλησία, μπαράκι η σε μια παρέα που ακούει μουσική χορεύει κτλ. Αυτό είναι η πραγματική μουσική, αυτό που φτιάχνουν μαζί παίχτες μπάντα και κοινό, αυτό γεννάει τα διάφορα μουσικά είδη και κάνει τους μουσικούς να αφορούν την κοινωνία και κάποιους από αυτούς να ξεχωρίζουν.

Η πραγματική ζητούμενη ικανότητα ενός μουσικού δεν είναι η δεξιοτεχνία του στο όργανο, ούτε η γνώση των μουσικών ειδών, αλλά η ικανότητα του να τα χρησιμοποιεί για να ανοίξει μια πόρτα για τους ανθρώπους που τον ακούνε, να τους βοηθά να φτιάξουν αυτοί "μουσική". Αυτό δεν θα γίνει ποτέ μέσα από μια οθόνη με τρόπο συγκρίσιμο με τον πραγματικό, για πολλούς λόγους (και αυτό ισχύει για οτιδήποτε έχει φυσική υπόσταση τέχνες, αθλητισμό, ακόμα και μιαν απλή συζήτηση - η μεταφορά τους σε μια οθόνη είναι πάντα εντελώς φτωχή).

  Ένας μουσικός που απλά παίζει μόνος του σπίτι του δεν έχει καν ξεκινήσει αυτό το ταξίδι του να παίξει με άλλους, να παίξει ΜΕ κοινό και ΓΙΑ κοινό, είτε παίζει μέταλ είτε κλασική μουσική το ίδιο είναι. Κατά τη γνώμη μου η ουσία του πράγματος χάνεται, οι άνθρωποι, η μουσική και η ζωή δεν είναι φτιαγμένα για να τα βλέπουμε μόνοι μας μπροστά σε μια οθόνη. Αυτός είναι ο λόγος νομίζω τελικά που προσωπικά, σχεδόν πάντα οπότε βλέπω παίκτες αποκλειστικά του YouTube η ουσία της μουσικής τους συγκρινόμενη με μουσικούς που παίζουν έξω μου φαίνεται εξαιρετικά φτωχή.

Να κλεισει το Thread παρακαλω  :classic_smile:  

 

[lgbesios]

Ναι να κλεισει ... με ωραιες μουσικες ....

https://youtu.be/0swLpmUvJA0

 

[vagelism]

Θα συμφωνησω με τον Alter για μουσικους κ μονο του Youtube..,αλλα η συζητηση επεκταθηκε κ σε μουσικους η μπαντες που χρησιμοποιουν το youtube σαν μεσο προβολης.{Το ξεκαθαριζει κ ο ιδιος αλλωστε}

Εκει τα οσα λεει δεν νομιζω οτι ισχυουν.

Ολοι μας μαθαμε τους Snarky η τους Dirty Loops..η τον Plini η τον Maxim απο το you tube αλλα δεν τους κατατασω σε αυτη την καστα.

Δεν μου φαινονται φτωχοι οι Snarky που τους ζητανε ολα τα φεστιβαλ.

  Ένας μουσικός που απλά παίζει μόνος του σπίτι του δεν έχει καν ξεκινήσει αυτό το ταξίδι του να παίξει με άλλους, να παίξει ΜΕ κοινό και ΓΙΑ κοινό, είτε παίζει μέταλ είτε κλασική μουσική το ίδιο είναι. Κατά τη γνώμη μου η ουσία του πράγματος χάνεται, οι άνθρωποι, η μουσική και η ζωή δεν είναι φτιαγμένα για να τα βλέπουμε μόνοι μας μπροστά σε μια οθόνη. Αυτός είναι ο λόγος νομίζω τελικά που προσωπικά, σχεδόν πάντα οπότε βλέπω παίκτες αποκλειστικά του YouTube η ουσία της μουσικής τους συγκρινόμενη με μουσικούς που παίζουν έξω μου φαίνεται εξαιρετικά φτωχή.

ένας κιθαρίστας του 19 ίσως δεν ασχοληθεί με ένα κιθαρίστα του 70.

Κάποια στιγμή αργότερα θα αντιληφθεί το μεγάλο του λάθος και θα ανατρέξει πίσω να καλύψει το κενό.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ.

 

[Πνοή και Νύξη]

Το δευτερόλεπτο του Gallagher, μου πήρε 20 χρόνια να το αντιληφθώ. Τώρα που το ξέρω, δεν θα αφήσω κάποιον που δεν το ξέρει στην άγνοια. Αν θέλει το παίρνει, αν πάλι όχι, not my fault. Δεν θα συγκρίνω παίκτες, είναι λάθος, πολύ πιθανόν αν ρωτήσεις τον Plini ποια είναι η μεγαλύτερη επιρροή του να απαντήσει τον Gallagher. (όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης-τον οποίο εκτιμώ αφάνταστα, αλλά δεν ακούω τη μουσική του-είχε αναφέρει τους AC/DC). Έτερον-εκάτερον.

Ας μην αδικούμε τα παιδιά που κάνουν πράματα με τη μουσική. Λόγω δουλειάς, περνούν από το χώρο μου όλες οι ηλικίες και όλα τα είδη μουσικών. Πιτσιρικάδες που παίζουν fingerstyle και ξεπατικώνουν Knopfler για πλάκα μέχρι μεσήλικες που συλλέγουν Kramer Barettas και Peavey Vandenbergs και όλοι έχουν μια ωραία ιστορία να πουν με τη μουσική. Ξέρω επίσης youtubers που είναι σε περιοδεία με μεγάλα ονόματα στο εξωτερικό (ως session), ή οldschoolers που το παλεύουν πάνω στο πάλκο.
 

Το πραγματικό πρόβλημα για εμένα είναι θέμα αισθητικής (αισθητική του ήχου, αισθητική της φράσης, αισθητική της τεχνικής). Κακώς πήγε σε μονοπάτια νέοι-γέροι, οldschool-neohippies κ.ο.κ. Δύσκολο θέμα να αναλυθεί από πληκτρολογίου. Αυτη η αισθητική λοιπόν (του βίντεο με τον τυπά στην αρχή ή της κοπελιάς) δεν με αφορά από άποψη ενδιαφέροντος, αλλά με αφορά από πλευράς εγκυκλοπαιδικής, ότι δηλ. ακούω παιδιά που έχουν αναγάγει σε αισθητική την "τεχνική της συνεχούς έκπληξης και εντυπωσιασμού". Συνεχείς στολισμοί, φτιασίδια, μικροβιμπρατάκια (συμπαθάτε με είμαι αυτοδίδακτος) σε συγκεκριμένους μικροχρόνους, νανοσηκώματα, "παράξενα διαστήματα"- αλλά πάντα εντός comfort zone του μουσικού υπόβαθρου, γκλισαντάκια 2-3 τόνων, αρπετζιομουρμουρητά, τζαζοφανείς κλίμακες, τετράγωνα tempos χωρισμένα σε άνισα μέτρα, γραμμικά σηκώματα, και άλλα πολλά που εμένα προσωπικά μου δείχνουν δύο πράματα. Μουσική ανία (δηλ. κάποιον που έχει προχωρήσει τόσο πολύ και τόσο γρήγορα στη μουσική θεωρία και τεχνική, που πλέον το μόνο που μπορεί και τον ευχαριστεί να κάνει, είναι αυτό) και μουσική πενία (δηλ, κάποιον που έχει εντρυφήσει επιλεκτικά σε είδη μουσικής που αφορούν την εξέλιξή του ως κιθαρίστα και όχι ως μουσικού). Δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω αντιληπτός στο τι με ενοχλεί μουσικά σε αυτά που άκουσα (και άλλα πολλά παρόμοια που ακούω σχεδόν καθημερινά), θα ήταν πιο εύκολο από κοντά με ηχητικες παρομοιώσεις δια στόματος.

Ωράιο το θέμα πάντως και διάβασα πολύ ωραίες θέσεις από όλους.

Kι ένα δωράκι φρέσκο πράμα. Bιρτουόζος, instrumental, καταιγιστικός, αισθαντικός, γκρουβάτος. Μηχάνημα κι εγκυκλοπαίδεια κιθάρας. Κανονικά, δεν θα μπορούσα να ακούσω πάνω από λεπτό μουσικής του (βαριέμαι τα guitar instrumentals). E, αυτός κατέχει την αισθητική της τεχνικής. Σχολείο.
 

 

[Πνοή και Νύξη]

Kαι ένα follow-up, στις αρχές των 60s όπου μεγάλωναν όλοι αυτοί περιλαμβανομένου και του Tommy Emmanuel στα ραδιόφωνα έπαιζαν και έκαναν επιτυχία κιθαριστικά instrumentals πράγμα φυσικά ανήκουστο τη σημερινή εποχή, αν το αναλογιστεί κανείς και φυσικά, οι μουσικοί μοχθούσαν το ίδιο και έκαναν απίστευτες δουλειές ακόμη και σε ευτελείς παραγωγές (βλ. μουσικές υποκρούσεις στις ελληνικές ταινίες των 50s και 60s). Όλοι αυτοί ίδρωσαν το ίδιο ή και περισσότερο σε σχέση με τον πιτσιρικά που παίζει εξωγήινα πράγματα και νομίζει ότι έχει κατακτήσει το σύμπαν επειδή του κάναν δυο-τρεις χιλιάδες like "για να βγουν από την υποχρέωση" όσοι έτυχε να τον παρακολουθήσουν. Δεν τους κατηγορώ, κι εγώ το ίδιο έκανα όταν πρωτοέπαιξα κιθάρα. Κοκορευόμουν στους συμμαθητές που φυσικά δεν ήξεραν γρι ή σε κάποιους που είμασταν στο ίδιο επίπεδο. Όταν πήγα να μπω σε μπάντα όπου ο έτερος κιθαρίστας ήταν θιασώτης του jazz και του prog-rock (που πας ρε καραμητρο) τότε άρχισα να καταλαβαίνω ότι είμαι ένα κακάδι πάνω σε μια τρίχα από το ένα ρουθούνι του Frank Zappa. Eυτυχώς αντί να με πετάξουν με τις κλωτσιές με περιέθαλψαν και είχαν την υπομονή να μου δείξουν πράγματα. Και αργότερα όταν πάλι νόμιζα πως προχώρησα, έφαγα κάτι χαστούκια όταν πήγα να πρωτοπαίξω live (σε ένα μπαρ στην Αλεξανδρεια-ακούει ο @cigaret13?), όπου το μόνο πράγμα που κινούνταν ήταν οι κορες των ματιών μου και τα τρία δάχτυλα των χεριών μου. Κι έπαιζα indie-punk δηλ. όχι τίποτα απαιτητικό.

Θέλω να πω με όλα αυτά, ότι η φούσκα που λέγεται youtube player είναι πολύ εύκολο να σκάσει ηχηρά στον πραγματικό κόσμο της περιοδείας, του πάλκου, του recording session και όλων αυτών που χρειάζεται πολλά περισσότερα από θεωρητικά και πρακτικά τεχνικά chops πάνω σε ένα όργανο.

 

[Yameth]

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ.

Γιατί μας γράφεις το αυτονόητο;

Απόψεις είναι όλες. (Το λένε και οι Όροι Χρήσης).

Αν και η κουβέντα έχει άλλο τίτλο καταλήγουμε να συζητάμε για θεμελιώδεις έννοιες λες και είναι ομιχλώδεις.

Καθε τόσο γράφεις π.χ. να ορίσουμε τι είναι μουσική, τι είναι σύνθεση λες και θα καταλήξουμε συζητώντας το 2019.

Είναι γραμμένα αυτά. https://en.wikipedia.org/wiki/Musical_composition. Όταν το έχουμε όλοι, τότε συζητάμε.

Καταλαβαίνουμε επίσης οι μουσικοί πως χωριζόμαστε σε εκτελεστές και συνθέτες που και οι δύο χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Υπάρχουν και αυτοί που είναι και τα δύο. Λιγότεροι. Και ο αυτοσχεδιασμός σύνθεση είναι αλλά όχι ακριβώς. Αν ήταν έτσι ο Charlie Parker θα ήταν ο πολυγραφέστερος.

Για να επανέλθω όμως και να στο φέρω στα δικά σου μέτρα πρόκειται για τη σύγκριση Clyde Stubblefield και του Mike Mangini. Αν είχα μια θέση σε μια μπάντα funk, παρα το ότι ο δεύτερος είναι καταξιωμένος και τεχνικός ντράμερ, ο πρώτος είναι ο ογκόλιθος του είδους που μπορεί να μην ξέρει να παίζει metal ή πολκα, έχει όμως το ύφος και την αισθητική του funk.

O Mangini είναι session και ελβετικός σουγιάς. Ο Clyde είναι σχεδόν συνθέτης και μέρος της ιστορίας που έμαθε ο Mangini. Και εδω μιλάμε για κορυφές. Φαντάσου τι γίνεται σε καθημερινό επίπεδο μουσικών που μόνο σε φάση μελέτης ακουμπούν κάποια είδη.

Κι εμένα η 50ετής δισκοθήκη μου ορίζεται απο τους κορυφαίους μουσικούς της jazz, όμως λίγα είναι τα συνθετικά έργα που θυμάμαι.

Εχω ακούσει πολλή μουσική για μουσικούς αλλά και αρκετή σούπα επειδή ήταν ο προσωπικός δίσκος του ταδε sessionman.  Εκατοντάδες τέτοιοι δίσκοι. Καλό παίξιμο, σούπα μουσική.

Καιρό άκουγα μόνο αυτά.

Μια απλή μελωδία όμως μπορει να με ταξιδέψει.

Και βέβαια όσο πιο καλοί μουσικοί την εκτελέσουν τόσο πιο μαγευτική είναι.

 

[vagelism]

1.Οταν γραφω οτι θεωρω την αποψη καποιου προσωπικη εκτιμηση...εννοω οτι μπορει να μην συμφωνω..αλλα την σεβομαι σαν προσωπικη εκτιμηση και αρα δεν μπαινω σε φαση να κανω debate.

2. και για μενα η εννοια της συνθεσης ειναι απολυτη.

Για αυτο ρωτουσα κ ξαναρωτουσα τι εχει η συνθεση του Νεαρου...που καποιοι ελεγαν οτι ειναι ασκησεις κολλημενες.

δεν διαφωνουμε πουθενα.

Mηπως διαφωνεις κ εσυ οτι το κομματι του Olly...ειναι συνθεση?

 

[Superfunk]

σούπα μουσική

Βασικα αΦτο ηθελα να πω οταν ρώτησα "ΠΟΥ ειναι η ΜΟΥΣΙΚΗ?"....αν είναι να μην καταλαβαινουμε και την μεταφορικη έννοια των φράσεων να το κλεισουμε το μαγαζι....   

Και ναι υπαρχει αυτό που λέμε "¨προσωπικό γουστο" ή "περι ορέξεως" υπαρχουν ομως και κλασσικες ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΕΣ αξιες που λειτουργουν ως σταθερες (BENCHMARKS που λεγαμε και το χωριο μου..) 

Θες να παιξεις ΠΑΝΚ ε,ΘΕΣ δεν ΘΕΣ θα βαλεις σαν benchmark τους Ramones,Clash ,Sex Pistols..

Θες να παίξεις HEAVY METAL? Ε θες δεν θες θα βαλεις τους Judas Priest  & τους IRON MAIDEN

Θες να παιξεις ROCK & POP? Ε θες δεν θες θα βαλεις τους Stones & τους Beatles 

Θες να παιξεις FUNK?Ε θες δεν θες θα βαλεις τον James Brown & τους Parliament

Θες να παιξεις COUNTRY? Ε θες δεν θες θα βαλεις τον J.Cash,τον W.Jennings & τον.Η.Williams

κ.ο.κ....

ΟΛΟΙ οι παραπανω εχουν ΕΝΑ κοινο....οτι παιζουν/επαιζαν έχει/είχε ΟΥΣΙΑ και ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ...βασισμενο σε μια ιστορικη πραγματικοτητα,ΑΝΑΓΚΗ και συνθήκη....κανενας απο αυτους δεν έπαιξε μουσικη επειδη ήθελε να επιτυχει ΒΙΡΤΟΥΟΖΙΤΕ....στο...οργανο του...πολλοι απο αυτους δεν ειχαν καν...βιρτουοζιτε.....και πολυ περισσοτερο κανεις απο αυτους δεν εβαλε την μουσικη του ΚΑΤΩ απο την "οργανοπαιξια".

 

[vagelism]

Β

ΟΛΟΙ οι παραπανω εχουν ΕΝΑ κοινο....οτι παιζουν/επαιζαν έχει/είχε ΟΥΣΙΑ και ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ...βασισμενο σε μια ιστορικη πραγματικοτητα,ΑΝΑΓΚΗ και συνθήκη....κανενας απο αυτους δεν έπαιξε μουσικη επειδη ήθελε να επιτυχει ΒΙΡΤΟΥΟΖΙΤΕ....στο...οργανο του...πολλοι απο αυτους δεν ειχαν καν...βιρτουοζιτε.....

το οτι εσυ δεν βρισκεις ουσια ..τι σημαινει Νικο οτι δεν υπαρχει?

Σκεφτηκες οτι αυτη η μουσικη που παιζει ο νεαρος εχει βιρτουζικες αναγκες?

Τα κανει χρονια ο Vai κ ο Σατριανι...Στον καδο  κ αυτα? επειδη δεν παιζουν 3 ακορντα αλλα 33?

Σαμπως εγω βρισκω ουσια στους Ramones?

Αυτο τι σημαινει? οτι τους αναιρω επειδη εγω δεν ακουω αυτη τη μουσικη

 

[Superfunk]

το οτι εσυ δεν βρισκεις ουσια ..τι σημαινει Νικο οτι δεν υπαρχει?

Φυσικα.

Ο ΘΕΟΣ κανει λαθη,ο SF ποτέΣ   :classic_biggrin:  

Τα κανει χρονια ο Vai κ ο Σατριανι...Στον καδο  κ αυτα? επειδη δεν παιζουν 3 ακορντα αλλα 33?

Εντελως ΑΛΛΗ κλαση και οι 2 σε σχεση με τον πιτσιρικα και ,ακομα και αν τους απεχθανομαι μουσικα και αισθητικα,αυτο που παιζουν ΕΧΕΙ ουσια και ειναι αυθεντικο και ειναι και "μουσικη"...αυτο που ακουσα απο τον πιτσιρικα  (τον συγκεκριμενο δεν εχω ακουσει και ολους τους...πιτσιρικαδες του γιουτιουμπ) δεν λεει απολυτως τιποτα ως ουσια και μουσικη.

 

[vagelism]

Φυσικα.

Ο ΘΕΟΣ κανει λαθη,ο SF ποτέΣ   :classic_biggrin:  

Respect!

 

[Superfunk]

Respect!

Αμα με ακουγε οπως και εσυ  και ο ΓΙΩΡΓΗΣ και πΣιφιζε ΠΑΤΣΟΚ αντι για ΤΣΙΡΙΖΑ θα ειχαμε γλυτωσει και 5 ,σχεδον,χρονια ΜΠΙΧΛΑΣ στη χωρα....αλλα δεν με ακουσε...τωρα μονο μΕ λεει "είχες δίκιο δια τους κομμουνιστΑς μας εκατεστρεψαν ολοσχερως"  :classic_biggrin: :classic_biggrin: :classic_biggrin:

Γενικα ειμαι οπαδος φανατικος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Εχετε ΟΛΟΙ το δικαιωμα να λετε ΕΛΕΥΘΕΡΑ την γνωμη ΜΟΥ ...? 

 

[Nikos Aravanis]

Αμα με ακουγε οπως και εσυ  και ο ΓΙΩΡΓΗΣ και πΣιφιζε ΠΑΤΣΟΚ αντι για ΤΣΙΡΙΖΑ θα ειχαμε γλυτωσει και 5 ,σχεδον,χρονια ΜΠΙΧΛΑΣ στη χωρα....αλλα δεν με ακουσε...τωρα μονο μΕ λεει "είχες δίκιο δια τους κομμουνιστΑς μας εκατεστρεψαν ολοσχερως"  :classic_biggrin: :classic_biggrin: :classic_biggrin:

Και αναρωτιόμουν,πόσο ακόμα θα αντέξεις ?

 

[Rebel_Of_South]

Το δευτερόλεπτο του Gallagher, μου πήρε 20 χρόνια να το αντιληφθώ. Τώρα που το ξέρω, δεν θα αφήσω κάποιον που δεν το ξέρει στην άγνοια.

Σας ακούω με προσοχή, λοιπόν μιας και αγαπάμε Rory 

 

[sultan of string]

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ.

μάλιστα.....

προσωπική εννοείς δική μου και την σέβεσαι, αλλά ΟΧΙ δική σου....

και δηλαδή εσύ που ήσουν 15 χρονών το 90, μεγάλωσες και άκουσες και προχώρησες ακούγοντας τους ντραμερς του 90 και του 95 και 00 και όχι του 60 και του 70...

Δηλαδή ονόματα όπως ο Billy Cobham, Elvin Jones, Tony Williams, Buddy Rich, Gene Krupa, Hal Blaine, Clyde Stubblefield, Steve Gadd, Rick Marotta, Jeff Porcaro, David Garibaldi, Jim Keltner κλπ κλπ γιατί αφενός δεν μπορώ να θυμάμαι όλους, αλλά δεν έχει και σημασία, δεν είχαν καμμία επίδραση πάνω σου ή δεν γύρισες πίσω ΠΟΤΕ να πάρεις κάτι από τη δουλειά τους...και πήρες δηλαδή κατ ευθείαν από τον Vinnie.....

εντάξει το δέχομαι...

Εγώ πάντως όταν ήμουν 15 και άκουγα Carlos και Ritchie έπαιρνα το ΝΜΕ και διάβαζα συνεντεύξεις (διότι τότε...ιντερνετ δεν) που έλεγε ο ένας επηρεάστηκα από Peter Green, Gabor Szabo, AC Jobim, Pharoah Sanders και έτρεχα να αγοράσω δίσκους και έλεγα...τι είναι αυτά τα ξενέρωτα....ενώ ο άλλος έλεγε Bg Jim Sullivan και Django και έψαχνα να βρώ και ό ένας έπαιζε Delilah και ο άλλος τραγούδια της γιαγιάς μου....

ποτέ μου δεν ντράπηκα και ποτέ μου δεν τόλμησα να πω ότι δεν κέρδισα αφάνταστα από το ψάξιμο αυτό....