Social media και νέα γενιά μουσικών

[vagelism]

Αυτό νομίζω τα λέει όλα, τελεία-παύλα-παράγραφος.

Το είχα γράψει και πιο παλιά ως προβληματισμό μου, πόσοι άνθρωποι ακούνε (και όταν λέω ακούνε, εννοώ να είναι διατεθειμένοι ν’ αγοράσουν και μετά να κάτσουν ν’ ακούσουν) μουσική με την ζέση και την λαχτάρα που το έκαναν παλιά. Γιατί σίγουρα, το να κάνεις δουλειές στο σπίτι ή να δουλεύεις στο γραφείο και από κάτω να παίζει κάτι για να ακούγεται, σίγουρα δεν είναι ακρόαση μουσικής in my book

Αυτο εδω κ μερικα χρονια εχει εκλειψει σαν εννοια..

Εδω εμεις που ειμαστε μουσικοι υποτιθεται κ εχουμε φτασει να ακουμε μουσικη απο το youtube...τι περιμενεις απο ενα παιδι 16 ετων?

Να παρει σβαρνα τα ανυπαρκτα πλεον δισκαδικα κ να ψαχνει δισκογραφιες...?

 Οπως ειπε κ ο αποπανω ...η μουσικη πραγματικοτητα αλλαζει οπως αλλαξαν τα format...η εννοια της δισκογραφιας , η εννοια του LP κλπ..Πλεον singl- ακι  στο youtube κ με το ενα ματι στα views κ το αλλο στα Like.

Συμφωνω με τον Χαρη οτι δεν ειναι απαραιτητα κακο αυτο.

Με λυπει που χασαμε την εννοια του Lp, του συνολικου εργου με αρχη μεση κ τελος αλλα κερδισαμε μια απιστευτη γκαμα καλλιτεχνων που πλεον μπορουν να φερουν την μουσικη τους στο σπιτι μας χωρις να ιδρωσουν ουτε αυτοι ουτε εμεις.

 

[sultan of string]

Χανουμε κατι βασικό της τότε εποχής και της τώρα.

Τότε (<=2000, άντε και 2005 που έβγαλαν οι Θεοί SOAD τον τελευταίο τους δίσκο) οι μουσικοί ήταν Χμ και το κοινο Χκ, και υπήρχε ένας λόγος Λ=Χκ/Χμ αρκούντως μεγάλος για συσπειρώσει και να φτιάξει ρεύμα. Γιατι για να υπάρξει ρεύμα θες ΠΟΛΥ κόσμο να ακούει το ΙΔΙΟ τραγούδι, θες ΟΓΚΟ, θες συντονισμό των ψυχων, δεν θες 10 άσχετους ετερόκλητους , ο ένας να είναι πορωμένος με το άλφα σκανδιναβικό μέταλ και ο δίπλα βήτα στα μαχαίρια με τον άλφα λόγω του ότι ο μπασίστας της αγαπημένης μπαντας του βήτα έκανε απόπειρα δολοφονίας στον ντραμερ της αγαπημένης μπαντας του Α.

Σήμερα έχουμε ας πούμε μουσικούς Χμ*1000 (youtube, πληροφορία, εύκολη εκμάθηση, απομυθοποίηση, κτλ) ΑΛΛΑ (ροκ) κοινό Χκ/10 (ναι θεωρω οτι οι ροκάδες σημερα αναλογικά είναι το 1/10 αυτού που ήταν το 1980).

Οπότε ο λόγος μας γίνεται (Χκ/10)/(Χμ*1000) = (Χκ/Χμ) / (10000) δηλαδη το νουμερο που θέλαμε να είναι αρκούντως μεγάλο είναι 10000 μικρότερο απο ότι το 80.

Μαθηματικο Ιωαννινων;

 

[estpany]

Μαθηματικο Ιωαννινων;

Εχμ.. Η αναλογία δεν είναι σωστή, προφανώς από βιασύνη... Ο λόγος  (Χκ/10)/(Χμ*1000) δεν ισούται με (Χκ/Χμ) / (10000) ,

αλλά με  Χκ/Χμ* 10000.

Βέβαια το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο : λιγότερα ευήκοα ώτα για περισσότερους οργανοπαίχτες. 

Δεν ξέρω βέβαια αν αυτό μπορεί να βοηθήσει τη συζήτηση... είναι και η ώρα προχωρημένη...

 

[Spyros Delta]

To προβλημα ξεκιναει επειδη υπαρχουν 2 ειδων αξιες.

Η αντικειμενικη αξια...κ η υποκειμενικη αξια.

Οταν συνομιλεις σε ενα φορουμ πρεπει να γνωριζεις την διαφορα αναμεσα στις δυο.

Πχ..

Αν γραψω εγω οτι ο Μetheny ειναι για τα μπαζα κιθαριστας επειδη μ αρεσει ...ο Slash..Εκφραζω την υποκειμενικη αποψη μου πανω σε μια αντικειμενικη αξια.

Οσο κ αν ειναι "η αποψη μου" καποιος θα μου πει οτι δεν εχω ιδεα..και το καλυτερο που εχω να κανω ειναι να μην μιλαω μεχρι να μαθω την αντικειμενικη αξια του Metheny.

Εδω δημιουργειτε η προστριβη κατ εμε στα μελη.

Αυτος ο δογματισμος επισης  του "εγω ξερω επειδη ειμαι 100 χρονων"...και εσυ που ακους αυτη τη μουσικη εισαι υποδεεστερος επειδη εισαι 25..Αυτο δεν ειναι επιχειρηματολογια. Ειναι debate του κωλου.

Μια μουσικη που εχει ειτε 1 ειτε  10 εκ views , εχει φορμα , υφος, συναισθημα  κ ρυθμο...παραμενει αντικειμενικα μουσικη...

Το αν μας αρεσει εμας ειναι ενα υποκειμενικο ζητημα...οχι ενα αντικειμενικο.

Ενας μουσικος που εχει παιξει σε 1500 δισκους ειναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟς..

το αν μας αρεσει η μας αγγιζει το παιξιμο του ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο.

 Περισσοτερη αμεροληψια - λιγοτερος δογματισμος.

Πιστευω οτι δεν υπαρχει στην τεχνη αντικειμενικη αξια. Μονο υποκειμενικη.

"Ενας μουσικος που εχει παιξει σε 1500 δισκους" ειναι ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ γιατι αρεσε στους παραγωγους των 1500 δισκων.
 

 

[vagelism]

Πιστευω οτι δεν υπαρχει στην τεχνη αντικειμενικη αξια. Μονο υποκειμενικη.

"Ενας μουσικος που εχει παιξει σε 1500 δισκους" ειναι ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ γιατι αρεσε στους παραγωγους των 1500 δισκων.
 

ok 

Τσεκαρε δυο υποκειμενικα εξαιρετικους drummers .





Γνωμη μου ειναι οτι δεν φτανεις 1500 δισκους δισκογραφια επειδη σε γουσταρουν οι παραγωγοι.

Καταρχην σε γουσταρει ο κοσμος...απο τον τροπο που παιζεις κ απο αυτο που δινεις στα κομματια. {feel}

 Αυτο το λενε νομιζω...charts.

Επειτα σε γουσταρει ο παραγωγος αρχικα για αυτο...κ μετα για ολα τα υπολοιπα..{ταχυτητα που μπορεις να το κανεις, groove , feel , time, συνεργασια μεσα στο studio, αντιληψη, sightreading κλπ.

Γνωμη μου Σπυρο.

Αλλιως θα αρχισουμε να λεμε και τα θηρια,  υποκειμενικα καλους...γιατι εμας δεν μας εκφραζει το παιξιμο τους.

 

[Spyros Delta]

Γνωμη μου ειναι οτι δεν φτανεις 1500 δισκους δισκογραφια επειδη σε γουσταρουν οι παραγωγοι.

Καταρχην σε γουσταρει ο κοσμος...απο τον τροπο που παιζεις κ απο αυτο που δινεις στα κομματια. {feel}

Ακριβως αυτο λεω.

Σε ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ.

 

[fusiongtr]

Πάλι πτανα τα κάναμε.

Άλλο τέχνη και άλλο τεχνική.

Μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

Το ένα είναι υποκειμενικό, το άλλο αντικειμενικό.

Το θέμα είναι ότι καθένας μας επικεντρώνεται αλλού και συγκρίνει τέχνη με τεχνική, πράγμα αδιανόητο.

Ποιός είναι ο καλός μουσικός, αυτός με καλή τεχνική, ή αυτός που κάνει τέχνη (έχοντας μόνο την απαραίτητη τεχνική για να παίξει αυτό που γράφει)?

 

[Spyros Delta]

Ποιός είναι ο καλός μουσικός, αυτός με καλή τεχνική, ή αυτός που κάνει τέχνη (έχοντας μόνο την απαραίτητη τεχνική για να παίξει αυτό που γράφει)?

Θελεις απαντηση σε αυτο ή ειναι ρητορικη η ερωτηση?

 

[fusiongtr]

Θελεις απαντηση σε αυτο ή ειναι ρητορικη η ερωτηση?

Θέλω απάντηση .... αν και είναι ρητορική η ερώτηση.

EDIT: Υπάρχει λόγος.

Γιατί μετά θα τεθεί το θέμα ποιος κάνει τέχνη.

Κάνει τέχνη ο μπασίστας του Τόνι Σφήνος?

Κάνεις τέχνη εσύ Σπύρο μου (χωρίς παρεξήγηση ελπίζω, ξέρεις ότι σε εκτιμώ πολύ, παράδειγμα φέρνω) όταν δουλεύεις με κάποιον τραγουδιστή στα πλαίσια της δουλειάς σου, ή όταν κάνεις κάποιο σέσσιον στο πλαίσιο της επαγγελματικής σου δραστηριότητας?

Εδώ υπάρχουν πολλές και διαφορετικές φαντάζομαι απόψεις.

Ποιος κάνει τέχνη, υπό ποιές συνθήκες, και ποιος θα το κρίνει αυτό?

Το κοινό?

Κάποιος άλλος?

Το χόντρυνα τώρα αλλά τι στο καλό.

Νομίζω ότι εδώ είναι το ζουμί.

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι, που στα πλαίσια της δουλειάς τους είναι τέρατα τεχνικής.

Είναι όλοι από αυτούς καλοί μουσικοί?

Είναι σίγουρα καλοί οργανοπαίχτες, δεν το συζητώ (και δεν αναφέρομαι σε παιδιά από εδώ μέσα, το ξεκαθαρίζω).

Καλός μουσικός και καλός οργανοπαίχτης (με πολύ καλή τεχνική) είναι το ίδιο?

Προβληματισμοί που πηγάζουν από την κουβέντα νομίζω.

Ξαναλέω, ότι έγραψα δεν αποτελεί αιχμή εκ μέρους μου για κανένα συνφορουμίτη.

 

[Spyros Delta]

"Ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων". (απο wiki)

Ο μουσικος κανει αυτη την τεχνη.

Οι ακροατες την ακουνε και ειτε τους αρεσει, ειτε δεν τους αρεσει.

Οταν τους αρεσει, προφανως η μουσικη (για αυτους) ειναι καλη και ο μουσικος (και οι βοηθοι του , πχ μηχανικοι ηχου, μεσο μεταφορας ηχου κλπ), την εκτελει καλα.

Οταν δεν τους αρεσει, προφανως ειτε η μουσικη (για αυτους) δεν ειναι καλη, ειτε ο μουσικος (και οι βοηθοι του κλπ) δεν την εκτελει καλα.

Αυτα.

(Φυσικα δεν ειναι μονο ασπρο και μαυρο. Μπορει μια μουσικη να αρεσει περισσοτερο ή λιγοτερο, αλλα προς χαρην της απλουστευσης....)

.

 

[Jazzjoker]

Πιστευω οτι δεν υπαρχει στην τεχνη αντικειμενικη αξια

Σπύρο εγώ θα διαφωνήσω. Όσο κι αν είμαι της άποψης ότι το κοινό έχει το απόλυτο δικαίωμα να προτιμήσει ή να απορρίψει κάτι έστω και ευρέως αναγνωρισμένο, θεωρώ ότι υπάρχουν έργα/καλλιτέχνες που είναι αντικειμενικά εδραιωμένα. Το κύριο κριτήριο εδώ είναι η αντοχή στο χρόνο και η κρίση της ιστορίας, π.χ.:

Ο Miles Davis έχει κριθεί, είναι αντικειμενικά σπουδαίος, μ' αρέσει δε μ'αρέσει η μουσική του. Ο Φελίνι είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς δημιουργούς/σκηνοθέτες της ιστορίας, έχει κριθεί και αυτός. Ομοίως ο Πικάσο, ο Χέμινγουεϊ, ο Μπαχ, ο Σέξπιρ, ο Ευριπίδης κλπ. Εγώ ως κοινό έχω κάθε δικαίωμα να μην βρίσκω κάτι αξιόλογο στο έργο τους. Αυτό που δεν στέκει είναι να αμφισβητήσω την αντικειμενική καλλιτεχνική τους αξία. Δηλαδή το έργο τους "μίλησε" σε (δισ)εκατομμύρια και άντεξε μέχρι και αιώνες. Αυτή είναι μια αξία αδιαμφισβήτητη.

Ποιός είναι ο καλός μουσικός, αυτός με καλή τεχνική, ή αυτός που κάνει τέχνη (έχοντας μόνο την απαραίτητη τεχνική για να παίξει αυτό που γράφει)?

Το "καλός μουσικός" είναι υπερβολικά γενικός όρος και εμπεριέχει διάφορες υποκατηγορίες όπως τα: καλός οργανοπαίχτης, καλός συνθέτης, καλός ενορχηστρωτής, καλός μαέστρος κλπ.

Τουτέστιν η απάντηση στο ερώτημά σου Στράτε είναι: και τα δύο.

 

[VangelisV]

Γνωμη μου ειναι οτι δεν φτανεις 1500 δισκους δισκογραφια επειδη σε γουσταρουν οι παραγωγοι.

Καταρχην σε γουσταρει ο κοσμος...

Τι??? σόρρυ δεν ξέρω πως θα ακουστεί και πως θα το πάρεις, αλλά αυτό είναι απ' τις μεγαλύτερες πίπες που έχεις γράψει.

Σαν να βλέπω τον Quincy Jones να βγαίνει παγανιά στους δρόμους και να ρωτάει τον κόσμο "ποιον να πάρω για να παίξει μπάσο στο νέο δίσκο του τάδε?" "Δεν ξέρω ρε παππού, άσε μας τώρα, βάζω μια σέλφι μη μ' ενοχλεις"

 

[TamTam Radio]

Θέλω απάντηση .... αν και είναι ρητορική η ερώτηση.

EDIT: Υπάρχει λόγος.

Γιατί μετά θα τεθεί το θέμα ποιος κάνει τέχνη.

Κάνει τέχνη ο μπασίστας του Τόνι Σφήνος?

Ποιος κάνει τέχνη, υπό ποιές συνθήκες, και ποιος θα το κρίνει αυτό?

Νομίζω ότι εδώ είναι το ζουμί.



Γιατί υπάρχουν άνθρωποι, που στα πλαίσια της δουλειάς τους είναι τέρατα τεχνικής.

Είναι όλοι από αυτούς καλοί μουσικοί?

Είναι σίγουρα καλοί οργανοπαίχτες, δεν το συζητώ (και δεν αναφέρομαι σε παιδιά από εδώ μέσα, το ξεκαθαρίζω).

Καλός μουσικός και καλός οργανοπαίχτης (με πολύ καλή τεχνική) είναι το ίδιο?

Προβληματισμοί που πηγάζουν από την κουβέντα νομίζω.

Ξαναλέω, ότι έγραψα δεν αποτελεί αιχμή εκ μέρους μου για κανένα συνφορουμίτη.

Αυτά ακριβώς προσπαθώ αν εκμαιεύσω ρωτώντας ποιοι θα είναι οι Knopfler και οι SRV και οι Iommi του αύριο.
Αλλά πολύ πριν το θέσεις έτσι ωμά (και ορθά κτγμ) , πίστεύω ότι οι συγκεκριμένες απαντήσεις (ο τάδε κιθαρίστας, μπασίστας, ντράμερ κλπ θα είναι στο πάνθεον, ο τάδε όχι) θα το καταδείκνυαν αυτό.

 

[leon7pap]

Το θεμα δεν ειναι να μπορείς να παίξεις... Το θεμα ειναι να μπορείς να συνθέσεις... Και να εχεις έμπνευση... Η ιδέα ηταν πληρωνόταν παντα.Αν δεν έγραφε το Moonchild o Rory και ο May το bohemian δε θα τους εσωνε κανένας vox ac30... Αν δεν έγραφε ο slash το sweet child δε θα τον εσωνε κανένας Marshall... αν δεν έγραφε ο Hetfield το MOP δε θα τον εσωνε κανένας  και αν δεν  έγραφε ο Knopfler το sultans δε θα τον εσωνε καμια στρατ και κανένας fender.Αναφέρω τέρατα που ο καθένας ειχε τον δικο του ήχο αλλα πανω απ ολα το δικο του μουσικο ΙD θέλοντας να τονισω οτι η έμπνευση και η σύνθεση προέχουν έναντι των υπόλοιπων... Τα αλλα ειναι για polish αλλα.... You can't polish a turd... 

Σχετικα με τις ιστορίες που εχει να πει η μουσική σημερα... 

Φυσικα και υπαρχουν... Και πολλές μάλιστα. Πιο πολλές απο ποτε ομως τελικα ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!Οτι ειναι παρα πολλές ε σχέση με παλιά (αυτή ειναι η μεταβλητή)  αλλα οι ώρες της ημερας εξακολουθούν να ειναι 24 (αυτή ειναι η σταθερά). Τιποτα δεν μπορεί να κλασσικοποιηθει (κλασσικό=αυτό που άντεξε στο ΧΡΟΝΟ) καθως ο χειμαρος της πληροφοριας σε παρασέρνει και δεν στεκεσαι πολυ... Ακους... Δε σ αρεσει... Προσπερνας... Η... Ακου... σ αρεσει....προσπερνας (γιατι κατι αλλο καλο εσκασε) παλια υπηρχε ο χρονος να ωριμασει ενα αλμπουμ... Μεχρι να βγει το επομενο... Η μπαντα ειχε κανει τουρ... ειχες μαθει στιχους... ειχες αναλυσει εξωφυλλο... Ειχες μαθει-τραγουδησει-συνδεσει με στιγμες-αγαπησει τα κομματια και ΕΙΧΕΣ Τ Ο ΧΡΟΝΟ... και εσυ και η μπαντα... Τωρα... Ας μεινει ανενεργος καποιος δισκογραφικα για 2-3 χρονια αν του βασταει!!! Με οτι αυτό συνεπάγεται... Όταν σε βιάζει ο χρονος για να γράψεις κατι διαφορετικά ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕΣ ΑΠ ΤΟ ΧΑΡΤΗ.. ε δε θα γράψεις ουτε. Moonchild... Oυτε bohemian... Ουτε sweet child... (Eτσι κ αλλιως δε θα γραφες... Ποσο μαλλον ΤΩΡΑ. ?  ) Και τελοσπαντων το ιντερνετ ΤΓΑΜΣΕΤΜΑΝΑ για μουσικη... 

 

[VangelisV]

και ο May το bohemian

Όλος ο κόσμος ξέρει ότι το κομμάτι είναι εξ' ολοκλήρου γραμμένο από τον Freddie Μercury 

 

[leon7pap]

Εγω σε αυτό, θα ποντάριζα π.χ. στον Bonamassa ως αυριανό (ήδη) θρύλο του είδους του.
 Ειναι και αυτός στην κατηγορια που εχει τα σκίλς αλλα το πιο σημαντικό.... Δεν εχει τα κομματια. Η δεξιοτεχνία ειναι ενας πάγκος ώστε να αφήνεις πανω τα υλικά που θες για να μαγειρεψεις...το φαγητο που θες να φτιαξεις ειναι το τραγουδι.  Οσο πιο πολλα ξερεις.... Τοσο πιο πολλές επιλογές εχεις... Αλλα πρεπει και να ξερεις... Εγω πχ ειμαι ΑΣΧΕΤΟΣ απο μαγειρικη... Τα καλυτετα υλικα να μου δωσεις οι πιθανοτητες να φας καλο φαγητο απο μενα ειναι οσες και να κερδισει ο Γιωτης Τσαλουχίδης στο σνουκερ τον Ρονι Ο Σαλιβαν! Ειναι και ενα υλικό ομως  που δεν το πουλάνε στα μαγαζιά... Η εμπνευση! Μαγειρευεις με οτι εχεις... 

 

[TamTam Radio]

Ειναι και αυτός στην κατηγορια που εχει τα σκίλς αλλα το πιο σημαντικό.... Δεν εχει τα κομματια. Η δεξιοτεχνία ειναι ενας πάγκος ώστε να αφήνεις πανω τα υλικά που θες για να μαγειρεψεις...το φαγητο που θες να φτιαξεις ειναι το τραγουδι.  Οσο πιο πολλα ξερεις.... Τοσο πιο πολλές επιλογές εχεις... Αλλα πρεπει και να ξερεις... Εγω πχ ειμαι ΑΣΧΕΤΟΣ απο μαγειρικη... Τα καλυτετα υλικα να μου δωσεις οι πιθανοτητες να φας καλο φαγητο απο μενα ειναι οσες και να κερδισει ο Γιωτης Τσαλουχίδης στο σνουκερ τον Ρονι Ο Σαλιβαν! Ειναι και ενα υλικό ομως  που δεν το πουλάνε στα μαγαζιά... Η εμπνευση! Μαγειρευεις με οτι εχεις...

 
Λίο, αυτό είναι δικό σου σχόλιο, που "εισπήδησε" στο δικό μου ?

 

[Jazzjoker]

Το θεμα δεν ειναι να μπορείς να παίξεις... Το θεμα ειναι να μπορείς να συνθέσεις... Και να εχεις έμπνευση... Η ιδέα ηταν πληρωνόταν παντα.

Υπάρχουν τεράστιοι μουσικοί που είναι απλά εκτελεστές και ζήτημα είναι αν έχουν συνθέσει 2 καλά κομμάτια σε όλη την καριέρα τους. Ούτε μπορούν ούτε πρέπει σώνει και καλά να προσπαθούν να έχουν έμπνευση και να συνθέτουν όλοι. Το εκτελεστικό κομμάτι της μουσικής είναι για μένα εξίσου μεγάλο κεφάλαιο με το συνθετικό. Όσον αφορά περί ιδέας που πληρωνόταν πάντα, ρώτα υπερσεσιονάδες ή μεγάλους εκτελεστές κλασσικής μουσικής τι βγάζουν.? 

 

[leon7pap]

Από τη σχολή blues/rock/pop θεωρώ ότι ο John Mayer είναι ο Clapton του σήμερα και θα έχει ανάλογο status αύριο.

Διαφωνω με όλο το σεβασμο. Ο ενας μας εμαθε ποσο κανει ενα και ενα... Και μας το εξήγησε... Ενω ο άλλος μας μαθαίνει ποσο κανει 764 και 437... Εξηγοντας μας οτι  ακολουθει τη μέθοδο ομως του ενα και ενα.. 

Συν το οτι ο κόσμος τοτε έψαχνε για Guitar Heroes και τους έβρισκε... Σημερα δεν ψάχνει... Η κιθαρα δεν ειναι οτι ηταν τοτε... Δεν εχει το ιδιο ενδιαφερον... Παιζουν και αλλοι μπαλιτσα πια... 

 

[vagelism]

Τι??? σόρρυ δεν ξέρω πως θα ακουστεί και πως θα το πάρεις, αλλά αυτό είναι απ' τις μεγαλύτερες πίπες που έχεις γράψει.

Σαν να βλέπω τον Quincy Jones να βγαίνει παγανιά στους δρόμους και να ρωτάει τον κόσμο "ποιον να πάρω για να παίξει μπάσο στο νέο δίσκο του τάδε?" "Δεν ξέρω ρε παππού, άσε μας τώρα, βάζω μια σέλφι μη μ' ενοχλεις"

δεν με καταλαβες...

Δεν εφτανες να παιξεις με τον Q μην εχοντας ξαναμπει στο studio  ΠΟΤΕ....

{στην θεση του Q , βαλε οποιο ονομα παραγωγου θες}

Εφτανες να παιξεις με τον Q...επειδη ηδη..ειχες στησει το ονομα σου στο studio κ ολοι οι σοβαροι παραγωγοι ηξεραν τον τροπο που παιζεις αλλα κ τον τροπο που ακουγεσαι.

Αλλα να εισαι σιγουρος  ο Q κ ο καθε Q,,,δεν ρισκαρε- ει με απειρα αγορακια πανω σε πιθανους Νο1 δισκους. 

 Οταν ο Gadd εχει παιξει σε 150 Νο 1 δισκους...αραγε τον επιλεγει να παιξει σε ενα δισκο ο παραγωγος...η ο κοσμος?

Με πιανεις?