Social media και νέα γενιά μουσικών

[sharpshooter]

Αυτό το σήκωμα λοιπόν, μου φτιάχνει τη διάθεση γιατί δεν το έχω ξανακούσει σχεδόν πουθενά. Η μουσικότητα που έχει αυτή η μη γραμμική πορεία της νότας, η στιγμή της ανόδου και η καμπύλη μέχρι την κατάληξη είναι εξωγήινη. Είναι κάτι που δεν μπορεί να αποτυπωθεί με λόγια, ούτε καν σε παρτιτούρα ή ταμπλατούρα. Τσαγανό και μουσική οξυδέρκεια στο ζενίθ. Αυτό είναι.

Η μεγάλη διαφορά του Rory και των λοιπών παιχταράδων της εποχής σε σχέση με τους σημερινούς είναι μία.

Δεν τους έδειξε ΚΑΝΕΙΣ !!!

Τα βρήκαν όλα μόνοι τους και είμαι σίγουρος ότι ούτε καν ξέρανε τι κάνανε, απλώς κάνανε.

Οι πρόσφατοι είναι μελετημένοι, διαβασμένοι etc. 

δεν είναι ταλέντα δλδ.

 

[rgxinap]

Παιδιά μπερδευόμαστε, δεν μετράμε πάθη και ψυχές εδώ, κακώς συγκρίνουμε. Δεν αφορίσαμε ό,τι αφορίσαμε εν ψυχρώ. Εγώ δεν θα ξανα-αναφέρω τι ακριβώς με ενοχλεί σε αυτά τα παιξίματα και τι αφορά αντικειμενικά ή υποκειμενικά καλό. Ο Malmsteen είναι αυτός που είναι, έχει επηρεαστεί και έχει επηρεάσει και θετικά αλλά και αρνητικά. Δηλ. καλό το να έχει κανείς βιμπράτο αλλά όταν αυτό ξεπερνάει ένα εύρος, καταντάει -αν όχι γελοίο- τουλάχιστον υπερβολικό. Και εκεί είναι που διαφωνώ πολλές φορές ως προς το επίπεδο τεχνικής και πόσο τεχνικός μπορεί να είναι κάποιος και τι σημαίνει έχω καλύτερο βιμπράτο από κάποιον άλλο. 

Δηλ. χρήσιμος ο Yngwie για να σε κάνει να μάθεις, αλλά πρέπει λίγο να ξεμάθεις μετά.  Γιατί αν ο καθένας πάει να παίξει σαν τον Malmsteen θα ακούγεται σαν Έλληνας με άπταιστη Αγγλική προφορά αλλά φτωχή σύνταξη. 

That said, αυτό δεν θα με εμποδίσει να απολαύσω ένα live του, ή οποιουδήποτε σρεντά. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που μας συναρπάζει και τι μας απωθεί στις μουσικές και στα παιξίματα. 

Που είδες υπερβολικό βιμπράτο στην σολάρα που πόσταρα? Δεν μετράμε παθη, ψυχές και μουσικότητα, τότε τι μετράμε? Μα αυτό ήταν το στάναρντ επιχείρημα των παλαιο-ροκάδων του 80 που αντι να σταματησουν λίγο το τροπάριο και να κάνουν αυτο που έκανε ο EVH και YJM άρχιζαν τα κουλά περι "ψυχής" και "πάθους" του κλάπτον, χέντριξ, α.... ξέχασα και ...... PAGE (lol) όταν αυτοί οι 2 (EVH/YJM) είχαν όσο όλοι οι υπόλοιποι και βάλε.

Κατσε, τι ήταν εκείνο στο 0:50 με 0:51 απο το Bad Penny που σε μάγεψε είπαμε?

Και πάλι θυμάμαι το στυλάκι μου την 1η φορά που μίλησα με τον 4 χρονια μικρότερο μου Σάμι (Αμίρι), κάπου στο 1990.

- εγω (10 χρόνια ήδη ροκ κιθαρίστας) : τι έγινε ρε μεγάλε, είπαμε παίζεις κιθάρα?

- σαμι : ΝΑΙ! 3 ολόκληρα χρόνια!

- εγω : εχμμ και τι παιζεις?

- σαμι : ritchie kotzen, vai, malmsteen, Diamond Darrell, Shawn Lane, Paul Gilbert, Jason Becker, Marty Freedman,...

- εγω : φυγε απο δω ρε τσόγλανε!!

- σαμι : χαχα αληθεια σου λεω

- εγω : καλα θα ερθω να μου παίξεις για να πειστώ...

- σαμι : οκ !!!

(μετα απο λίγες μερες)

- εγω (ζαλισμένος απο το παίξιμο του σάμι) : σάμι πως το παίζεις αυτο το ωραίο που κάνεις με την πένα σαν δοξάρι (όχι του page.... αλλά το sweep picking.....)

- 2 μαθηματα μου έκανε όλα και όλα ο Σαμι. Δεν ξαναπήγα ποτέ σε δάσκαλο. Χωρίς τον Σάμι μάλλον θα έπαιζα ακόμα τα ελάχιστα που έπαιζα τότε και θα έβριζα και εγω μαζί σου τους σρεντερς.  (αν ήμουν γραμμενος εδω και δεν ειχα παρατησει την κιθαρα πριν 30 χρόνια)

 

[vagelism]

και εγω ανηκω στους φιλαθλους της μουσικης.  Εχω μεγαλωσει,  για να ανηκω σε καστες κ να αφοριζω μουσικους κ μουσικες.

Οση αγαπη εχω στον Buddy  εχω κ στον Bonham  και στον Cozy  και στον Weckl. Οσο αγαπω την Ella αγαπω κ την Sia και την Bjork και την Gaga.

Στο δικο μου κεφαλι οι μουσικοι δαχωριζονται σε τρεις κατηγοριες.

1. Μουσικοι η συνθετες η μπαντες που γουσταρω. Μεχρι εδω καλα.

2. Μουσικοι η συνθετες η μπαντες που ΔΕΝ γουσταρω αλλα σεβομαι λογω καριερας. Πχ..Bowie, Cave,  Ramones κλπ.

3 Μουσικοι  η συνθετες η μπαντες που απλα δεν εχουν φτασει σε ενα απο αυτα τα δυο επιπεδα ακομα..

δηλ ενας ντραμμερ που παιζει κανα δυο χρονια...δυσκολο {δυσκολο οχι ακατορθωτο} να με εντυπωσιασει. Το ιδιο ισχυει με μια γκαραζομπαντα που παιζει διασκευες 2 φορες το χρονο μπροστα στα φιλαρακια της.

Αν ο αλλος κατεχει αυτο που κανει και ειδικα αν εχει βρει το κομματι απο την πιτα που του αναλογει {ειτε δισκογραφικα ειτε ιντερνετικα}..δεν πα να ειναι σρεντας - ξυλοκοπος  αψυχος - ραπας η χαβαλετζης  η οτιδηποτε - για μενα εχει το σεβασμο μου ειτε μου αρεσει ειτε οχι. Και πριν πεταχτουν καποιοι να σας προλαβω...Ναι..σεβομαι κ τον Τονυ Σφηνο και τον Sin Boy. To αν μου αρεσουν το κραταω για μενα.

Αυτη ειναι νομιζω η διαφορα μου με πολλους εδω μεσα.

Και ο τροπος που σκεφτομαι με κανει να βρισκω μαγεια σε πολλα κ διαφορετικα μουσικα στυλ.

 

[sultan of string]

Γιατί για το μέσο αυτι, ΚΑΙ Η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΤΖΑΖ ακούγεται ΕΠΙΣΗΣ ένα μάτσο ανούσιων γρήγορων ασυναρτησιών, στην οποία τα λάθη μπορεί και να χαρακτηριστούν "νεωτερισμοί"  ή αυτοσχεδιασμοί (ναι, η πλειοψηφία των ΜΗ μουσικών αυτό πιστεύει), 

ααχ...

βαρειές κουβέντες..

Η jazz, η όποια jazz θέλει ειδικευμένο αυτί.

Όπως και η κλασική, είναι ασυναρτησία για τους απαίδευτους.

Πάρτε λίγες ασυναρτησίες αφιερωμένες εξαιρετικά...

οι άνθρωποι δεν ξέρουν. Παίζουν στην τύχη νότες. Ό,τι τους έρθει, όλοι μαζί και χώρια, γρήγορα ....ο πρόδρομος του shredding....

αρπα κόλλα ένα πράμα....

 

[Jazzjoker]

Πάρτε λίγες ασυναρτησίες αφιερωμένες εξαιρετικά..

Βάζετε βίντεα μουσικών/μπαντών που τερμάτισαν (τουλάχιστον) το είδος τους. Είναι αδικία για την κουβέντα, το είπα και παραπάνω.

 

[sultan of string]

Βάζετε βίντεα μουσικών/μπαντών που τερμάτισαν (τουλάχιστον) το είδος τους. Είναι αδικία για την κουβέντα, το είπα και παραπάνω.

τι να βάλουμε δηλαδή?

 

[Jazzjoker]

τι να βάλουμε δηλαδή

Αμφιλεγόμενους. Που να σηκώνουν κριτική.

 

[sultan of string]

Αμφιλεγόμενους. Που να σηκώνουν κριτική.

σαν αυτό?

 

[Jazzjoker]

σαν αυτό

Τον έχω δει από παλιά τον πιτσιρίκο αυτόν. Είναι ανωμαλία της φύσης. Κάτι με τα εγκεφαλικά κέντρα που έχουν να κάνουν με τη μουσική αντίληψη/ικανότητα. Αλλά η σύνθεση δεν είναι δική του. Τίποτα ανερχόμενους δεν έχουμε να τους σκίσομε;

 

[sultan of string]

Τον έχω δει από παλιά τον πιτσιρίκο αυτόν. Είναι ανωμαλία της φύσης. Κάτι με τα εγκεφαλικά κέντρα που έχουν να κάνουν με τη μουσική αντίληψη/ικανότητα. Αλλά η σύνθεση δεν είναι δική του. Τίποτα ανερχόμενους δεν έχουμε να τους σκίσομε;

εεεε

αμαν

έχεις και απαιτήσεις.

Να είναι φρέσκο, να μην είναι ανωμαλία, να έχει και δική του σύνθεση.

Σαν πολλά δε ζητάς? Στο κάτω κάτω για ιντερνετ μιλάμε. Πού να τα βρούμε όλα αυτά εκεί....σήμερα...(?) :classic_cool:

 

[vagelism]

Οριστε παρτε τη Xiromi..

Γιαπωνεζα σρεντου με πρωτοτυπο υλικο.

 

[sultan of string]

είπαμε όχι καταξιωμένους.

 

[Guest]

20 λεπτά πριν, dimsonic είπε



σαν αυτό?

Κι αυτό shredding είναι. Απλως ο malmsteen το κανει με μινοροματζορε με αποτελεσμα να αρεσει σε πολυ περισσοτερους, ασε δε που σου μενει και καμια μελωδια ενω εδω...τιποτα.

 

[sultan of string]

μια χαρά μένει.

Αρκεί να ξέρεις πού είναι.

αυτός?

 

[fusiongtr]

Τίποτα ανερχόμενους δεν έχουμε να τους σκίσομε;

Και να 'μανε μπασίστας, να είχα ακούσει λέει ότι ψάχνεστε για μπάσο, να παίζω παπάδες, να σκεφτόμουν να στείλω βίντεο, με τι καρδιά ρε να στείλω?

Για να με βγάλετε στα νόιζ να με κοροδέβετε μετά με τους φίλους σας?

Άντε ρε από κει.

 

[Rebel_Of_South]

Ξαναμπήκα για να πω ότι

ο Πετρουτσι δεν είναι άψυχος σρεντερ ( εντάξει δικό μου συμπέρασμα απ τα συμφραζόμενα ίσως δεν το είπατε και ποτέ , δεν θα σταθώ στα του γούστου που ειπώθηκαν )

το σρεντινγκ δεν είναι κάτι κακό και ότι

σρεντερ υπήρξε και ο Μπλακμορ , ο Ραντυ Ροουντς , ο Ουλι Ροθ . Τον χαρακτηρισμό τον έχουν αποδώσει και στον Αλβιν Λι 

προφανώς έχει χιουμοριστικό τόνο ο όρος ( σκίζω , ξεσκίζω , καταστρέφω )

Στο αποπάνω βίντεο , έχουμε και σρεντινγκ σε μη χαρντ ροκ / μεταλ φορμες 

Α, Σρεντερ είναι και ο ανταγωνιστής στα χελωνονιντζακια 

 

[Jazzjoker]

να παίζω παπάδες

 

[fusiongtr]

Εσύ ο αποπάνω, το ήξερα ότι θα το κάνεις αυτό.

Γι' αυτό δεν έγραψα "παίζω τις κάλτσες μου", για να μην βάλεις τίποτα φωτό με άπλυτες κάλτσες, ή κανένα ξυπόλυτο.

 

[fusiongtr]

Και οι δύο από κάτω σρεντάρουν στο μπάσο, όμως ....

Αυτός γιατί δεν έμαθε μπουζούκι?

 

[blue]

Προτείνω την αποψη ότι οι "μεγάλοι" μουσικοί (όλοι ξέρουμε ποιοι είναι άσχετα αν τους ακούμε ή μας αρέσουν) ήταν κάπως "καλλιτέχνες" δλδ παρουσίασαν καινοτομες προτάσεις με προσωπικό υφος. Έχω την μισοαπαισιόδοξη αντίληψη ότι αυτό κάπως ιστορικά τους επιτραπηκε (εκτός από το αδιανόητο "ταλέντο" τους ή όπως θέλετε να το πούμε), με την εννοια ότι υπήρξε περίοδος που υπήρχαν εταιρείες που τους άφηναν να κάνουν τη δουλειά τους και μόνο αυτή, το να γράψουν καινούργια μουσική με προσωπικό ύφος που να απορρίπτει την παλιά κλπ.

Ε, οι μουσικοί των clinics και του youtube δεν μπορούν να είναι ετσι, γιατί πρέπει να είναι και λίγο businessmen, και λίγο συμπαθείς και να πλενονται, και να μιλάνε καθαρά και ευγενικά, να έχουν social media skills, να νιώθουν λίγο από νομικά και μαρκετινγκ, να ξέρουν από φωτισμό και βίντεο, να κάνουν σέρβις σε μαγνητικό τομογράφο κλπ.

Thus, πολλή από την ενέργεια τους που θα έπρεπε να τροφοδοτείται στο να κάνουν "τέχνη" πηγαίνει σε μερεμετια. Και αυτό εντοπίζω να μη μου αρέσει, αλλά ξεκαθαρίζω ότι δεν μου αρέσει και το ροκσταριλικι.

Κατά τα αλλα:

νομίζω ότι και διάφοροι κλασικοί έκαναν κάποτε διαγωνισμό για το ποιος θα γράψει το πιο δύσκολο πράγμα για να γελάνε που δεν μπορεί να το παίξει κάποιος κορυφαίος (πηγη δεν έχω αλλά αν μπορεί να συμπληρώσει κάποιος πάνω σε αυτό θα με σώσει από μπαροκουβεντα). Οπότε τι είναι σρεντινγκ και τι τέχνη είναι θέμα αισθητικής και δεν ξέρουμε τι είναι αισθητική και αύριο λέω να κάνω σάλτσα από φρέσκια ντομάτα με βασιλικό και σκόρδο.

Και για τις απόψεις... Ότι λέω είναι άποψη μου, προφανώς επειδή βγαίνει από το στόμα μου. Αύριο μπορεί να λέω άλλα δε χρειάζεται να χαλιομαστε.

Για τέτοια θέματα ειδικά, καλό είναι να αλλάζουμε απόψεις ΚΑΘΕ ΔΕΚΑ ΩΡΕΣ ΠΑΙΞΊΜΑΤΟΣ.