Ακολουθώντας τις συμβουλές της Διαχείρισης, απέφυγα να γράψω για μερικές σελίδες, και όντως ηρέμησα (ωραία εμπειρία, by the way)
---
Noizy, εργασία δεν είναι μόνο αυτό που κάνουμε με τα χέρια

.
Σύμφωνα με αυτά που γράφεις, ο καθένας που παίζει ένα κομάτι των Pink Floyd, θα έπρεπε να αμοίβεται ισότιμα με αυτόν που έγραψε το κομάτι.
Είμαι βέβαιος ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ: ο χρόνος κυλάει προς μία κατεύθυνση μόνον, άρα πρώτα πρέπει κάποιος να γράψει το κομάτι και ΜΕΤΑ (και αν) μπορεί κάποιος άλλος να το παίξει. Το πρώτο στάδιο, δεν χρειάζεται ως προϋπόθεση το δεύτερο, ενώ το δεύτερο χρειάζεται σαν προϋπόθεση το πρώτο.
Από αυτή (και μόνο) την άποψη, ο δημιουργός του κοματιού (ο οποίος μπορεί και να "δούλεψε" ελάχιστα, π.χ. οι Smiths έγραψαν το πρώτο κομάτι τους σε δέκα λεπτά) έχει μεγαλύτερη αξία από οποιονδήποτε εκτελεστή του κοματιού.
Άλλωστε, ποιο είναι το πρόβλημα; Αν ο υποτιθέμενος εκτελεστής θέλει να γράψει τη δική του μουσική, τίποτε δεν τον εμποδίζει, έτσι δεν είναι;
Βέβαια, σε παραδείγματα όπως της Mercedes (απορώ πως δεν ανέφερε κανείς την Apple) είναι λίγο πιο περίπλοκα τα πράγματα, με την έννοια ότι είναι δυσκολότερο να εντοπίσει κανείς την πατρότητα μίας ιδέας που εν' τέλει αποδεικνύεται κερδοφόρα, αλλά μην αμφιβάλλεις (και πως άραγε μπορείς να αμφιβάλλεις... μουσικός είσαι) ότι η εκπόνηση μίας ιδέας και η ανάπτυξή της είναι επίσης εργασία, όπως και το να σκάβεις το χώμα.
Και - σε παρακαλώ - όταν θέλεις να μειώσεις την αξία των απόψεών μου, γράψε κάτι πιο αληθές από το ότι συγκρίνονται με τις απόψεις παιδιού του Γυμνασίου. Με λύπη μου σου αναφέρω ότι δεν έχεις καμία επαφή με τη σύγχρονη μαθητική πραγματικότητα, καθώς το ποσοστό των μαθητών Γυμνασίου που ξέρει να διαβάσει αυτά που γράφουμε και να τα καταλάβει (άσχετα με το αν συμφωνεί) είναι δυσάρεστα μικρό.