Λοιπόν φίλτατοι, επειδή 1) είμαι μέλος του ΝΟΙΖ, 2) ζω αποκλειστικά απο τη μουσική και 3) έχω δισκογραφία, νομίζω με αφορούν κάποια απο αυτά που γράφονται.
Συνοπτικά: ας αρχίσουμε απο το κεφάλι. Τα πάντα είναι ζήτημα παιδείας κι αυτή είναι ανάπηρη στη χώρα μας. Αυτό, σε συνδυασμό με το οτι το ίδιο το κράτος επικροτεί -και κάποιες φορές επιβραβεύει- τη λαμογιά και την ανηθικότητα οδηγεί αναπόφευκτα στο αδιανόητο χάος που βιώνουμε καθημερινά. Δεν έχω καμμία ελπίδα πως έρχονται καλύτερες μέρες στον τόπο μας. Λυπάμαι που το λέω, όμως πιθανόν μόνο μία κατακλυσμιαία καταστροφή ίσως να έδινε κάποιες πιθανότητες μεταστροφής. Καταλαβαίνω απόλυτα εκείνους που μπρος στα τρομερά αδιέξοδα της ζωής εν Ελλάδι στρέφονται σε πρακτικές και επιλογές που είναι παράνομες, αλλά κι εκείνους που τελικά σκύβουν το κεφάλι και συμβιβάζονται σε ρόλους ειλώτων. Ως δημιουργός, θεωρώ γελοίο να θέτω απαγορεύσεις ή ειδικά καθεστώτα στα τραγούδια μου όταν εγώ επιλέγω να τα διοχετεύσω μέσα στο υπάρχον σύστημα. Η δημοσιοποίηση του υλικού μου είναι ταυτόχρονα και η άδεια μου να κοιτάξετε μέσα μου, να κρίνετε, να μοιραστείτε και να σχολιάσετε τα όσα βλέπετε ή καταλαβαίνετε. Ναί, αντιγράφαμε πάντα κασέτες και η πειρατεία ήταν απόλυτα αποδεκτή ανάμεσα μας - αν και τότε δεν χρησιμοποιούσαμε αυτή τη λέξη. Το να επιθυμείς να ενημερωθείς -ειδικά στις μέρες μας- για το τι υπάρχει και κυκλοφορεί απλά δεν μπορείς να το πληρώσεις -πλην ελαχίστων πιθανώς εξαιρέσεων. Θεωρώ πως για τους αληθινά μουσικόφιλους, η ελεύθερη/παράνομη διακίνηση δίσκων είναι απόλυτα θεμιτός μονόδρομος. Προσωπικά έχω αγοράσει δεκάδες επειδή είχα την ευκαιρία να τους ακούσω τζάμπα. Κάποτε, πηγαίναμε στα δισκάδικα και ζητούσαμε ν'ακούσουμε κάποιους δίσκους, πράγμα που κατα κανόνα γίνονταν. Σήμερα, τον ρόλο αυτόν τον παίζουν τα διάφορα σάιτς στο διαδίκτυο. Και μην ξεχνάτε πως εδώ και πολύ καιρό υπάρχουν σελίδες όπου μπορείς ν'ανταλλάξεις ηχογραφήσεις απο συναυλίες και όπου τίποτε δεν πωλείται. Αυτά φυσικά δεν αφορούν επαγγελματίες απατεώνες οι οποίοι έχουν άλλους σκοπούς και είναι μιά διαφορετική κουβέντα. Εν κατακλείδι επι του θέματος για να μη μακρυγορώ, σας αναφέρω αυτό που λέω συνήθως στις συναυλίες μας: η μουσική σκοτώνει την πειρατεία.
Και κάτι πιό προσωπικό, επειδή σχολιάστηκε/ζητήθηκε...
Είμαι 50 χρονών, ανασφάλιστος, με χρέη και ούτε 1 ευρώ στην άκρη, έχω στο όνομα μου ένα μαγαζί που το ενοίκιο του πληρώνει μέρος του δανείου μου, δεν υπήρξα ποτέ και δεν είμαι πλούσιος, έχω κυκλοφορήσει πάνω απο 10 cd κι 1 dvd και ΔΕΝ είμαι μέλος της ΑΕΠΙ... Αν ένοιωθα πως η όλη διαδικασία απόδοσης δικαιωμάτων στους δημιουργούς είναι ηθική και δίκαιη, θα το είχα κάνει. Μακάρι να έχω λάθος, όμως αυτό που βλέπω κι ακούω με δηλητηριάζει, κι όσο αντέχω δεν θα πάρω τα κόκκαλα που μας πετάνε... Κι ένα τελευταίο... Είναι γνωστό πως η ΑΕΠΙ απαιτεί και εισπράττει -πέρα απο μεγαλοκαρχαρίες κι οργανισμούς- και απο φτωχαδάκια, χωρίς το παραμικρό έλεος. Γιαγιάδες και παππούδες κλείνουν έντρομοι τα ραδιοφωνάκια στα μαγαζάκια τους γιατί κάποιοι χαρτογιακάδες ζητούν δικαιώματα. Συγχωρείστε με, αλλά αυτά τα λεφτά είναι βρώμικα κι όσο με αφορά δεν απλώνω χέρι πάνω τους - χωρίς να κακίζω όσους το κάνουν. Και λυπάμαι γιατί ποτέ κανένας απο κάποιους φτασμένους καλλιτέχνες δεν είχε το θάρρος να το πεί δημόσια...