blue είπε:
1)καταδικαζω την καταχρηση σε οποιαδηποτε μορφη
Μάλλον εννοείς "την υπερβολή". Ο όρος "κατάχρηση" δεν μου φαίνεται δόκιμος.
2)Οφειλω στον εαυτο μου να αμφισβητω και να ασκω κριτικη,διαφορετικα ειμαι ηλιθιος
Ασφαλώς, αλλά όπως ξέρεις το ίδιο πιστεύει και ο κάθε ηλίθιος. Γι' αυτό, η κριτική πρέπει να βασίζεται σε γνώσεις όχι σε ενστικτώδεις ή συναισθηματικές αντιδράσεις. Αυτό είναι το πρόβλημά μας, ότι θεωρούμε πως η μουσική είναι πεδίο για την ευόδωση του συναισθηματικού μας κόσμου και από αυτή την αφετηρία κρίνουμε τα πάντα.
3)Αναρωτιεμαι για το μηχανισμο που η ασυδοσια περιορισμενης ψευτοελίτ βλαπτει την τεχνη με το να απομακρύνει τον κοσμο απο αυτην.
Ναι, αλλά αυτό είναι άλλοθι και για τον κάθε λαϊκισμό. Νομίζω ότι είναι άτοπο να αποδίδουμε στην αβάντ-γκαρντ την ευθύνη για την απομάκρυνση των σύγχρονων πληθυσμών από τη τέχνη, τη στιγμή που έχουμε τέτοια έξαρση λαϊκών καλλιτεχνημάτων.
Όταν ο Stockhausen ειχε την ιδιοφυία να παιξει με τις τρεις διαστασεις στον ηχο ηταν μια πρωτοπορια, γιατι το εκανε πρωτος και με τα τοτε μεσα.Αν το κανει καποιος σημερα με την παρουσα τεχνολογια ειναι απλα ενα τεχνολογικο τρυκ.Αν κανει μια καλαμπορτζια που θα ακουγεται τρισδιαστατη ,θα πει οτι βασιστηκε στον πειραματισμο του Stockhausen .Αυτο εννοω.
Αυτό (αν ισχύει) τότε έχει πλήρη εφαρμογή και για τον κάθε παπάρα που έμαθε να παίζει τριάντα ακόρντα και παριστάνει τον τραγουδοποιό, σωστά; Δεν ισχύει όμως, τουλάχιστον όχι έτσι όπως το θέτεις. Δεν είναι υποχρεωμένος κάποιος να απορρίψει μία γραμμή εργασίας επειδή στην εποχή του είναι ευκολότερο να ακολουθηθεί (λόγω της τεχνολογίας), διότι τα τιμήματα για την επιλογή του θα τα πληρώσει ούτως ή άλλως.
Οι περισσότεροι από τους συνθέτες που ακούω, μνημονεύουν σαν επιρροή τους και τον Ξενάκη, και τον Στοκ (είδες οικειότητα

, και τον La Monte Young. Εν' τούτοις δεν διεκδικούν καμία δάφνη πρωτοπορίας, απλά διεκδικούν ένα κοινό (αν υπάρχει) που να έχει κουραστεί από την κοινοτυπία. Α, και βέβαια, δεν τους ξέρει σχεδόν κανείς.
Το ανεφερα και παραπανω πως οι καλαμπορτζοι πειραματιστες δε δισταζουν να αναφερουν τον Ξενακη σε καθε 2η προταση,οπως και οι εντεχνοι τον Χατζιδακι.Δικαιολογούν τις ανοησίες τους με κατι που εχει αναντίρρητη αξια.
"Αναντίρρητη"; Ε, όχι δα... σε παλαιότερες συζητήσεις, αρκετά μέλη εκφράσανε την περιφρόνησή τους για τη μουσική αξία του Ξενάκη...
Θα σου πω κάτι που έχει πλάκα: πρόσφατα μίλαγα με μία φίλη που με ξέρει 15+ χρόνια. Μου εξομολογήθηκε ότι για πολύ καιρό, θεωρούσε ότι η προτίμησή μου για την αβάντ-γκαρντ ήταν προσποιητή... "νόμιζα ότι ήθελες να κάνεις τον έξυπνο" μου αποκάλυψε... "μετά κατάλαβα ότι όντως είσαι αρκετά τρελός (ούτως ειπείν) ώστε όντως να τα ακούς και να τα απολαμβάνεις αυτά τα πράγματα". Αυτό νομίζουν οι περισσότεροι, ειδικά εδώ μέσα: ότι "κάνουμε τον έξυπνο". Οπότε όχι "αναντίρητη", οπότε δεν υπάρχει και κανένα άμεσο όφελος αν παρασταίνει κάποιον το σύγχρονο Ξενάκη.
---
Υ.Γ. Απαντώ στις θέσεις του blue επειδή μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες, όχι εν' είδη αντιπαράθεσης...