Απ'οτι ειδα ο συγκεκριμενος κυριος δε γνωριζε το κίνημα fluxus, με το οποιο συνεδεσα αμεσως την δρηαστηριοτητα αυτη, καθως λεει οτι εψαξε μετα και βρηκε οτι το κανουν και καποιοι ως fluxus.
Να πω την προσωπική μου σκοπια κι εγω περι του fluxus, ασχετα αν ο κυριος Βελιώτης (ή καπως ετσι) το τοποθετει σε αυτο το πλαίσιο ή οχι. Εγω εκει το τοποθετω, γιατι αυτο γνωρίζω μονο ως παρόμοιο.
Εχοντας παρακολουθησει αλλα και εκτελεσει συνθεσεις fluxus σε ακαδημαικό επιπεδο, μπορω να πω οτι ουτε για μια στιγμη δε θεωρησα οτι βλέπω ή κανω τεχνη. Μου φαινόταν ολα μια παρωδια, ειδικά το μερος με το πινγκ-πονγκ πανω στο grand piano (το οποιο νομίζω είναι και δημοφιλής συνθεση), και δεν μπορεσα ποτέ να το πάρω στα σοβαρα, για να μην πω οτι ακομα και σαν θεατης αισθανομουν αμηχανα.
Γεγονος είναι ομως οτι πολυ ανθρωποι το συζητούσαν σοβαρα, σαν να προκειται για ενα οποιοδήποτε κομματι, και μαλιστα υπήρχαν και αναλύσεις.
Ουτε την τζαζ καταλαβαινα μικρος γι'αυτο κραταω μια πισινή, αλλα προς το παρον το χαρακτηρίζω ως παρωδια και προτιμω στη συναυλία να σκαει η μπαντα μαζι, να εχουν ωραιες φρασεις και μπασογραμες και να γκρουβαρουν
