Άλλο πειραματισμός και άλλο δημιουργικότητα.
Η ηλεκτρονική μουσική προυπήρχε πολύ πριν τα techno, trance, house που είναι απλά χορευτικές μουσικές της τελευταίας εικοσαετίας.
Ισως εσείς αυτά τα γνωρίσατε σαν ιδιαίτερη μουσική όμως δεν είναι παρά χορευτική ποπ και συνέπεια των συνθεσάιζερ που προέκυψαν από το 80 και μετά με την έκρηξη του home recording.
Ακούστε και διαβάστε τι έκανε ο Iannis Xenakis, ο Steve Reich, ο Karl Stockhausen, και όλοι αυτοί που αναφέρονται στα λινκ που δίνω παραπάνω.
Οι Floyd έπαιξαν εμπνευσμένο ροκ.
Στο πρώτο θα συμφωνήσω. Επίσης θα συμφωνήσω ότι δεν είναι "πειραματική" μουσική,
είναι απλά ένα sub-genre της electro μουσικης (είτε αυτό λέγεται idm, eite trance, eite techno, eite ambient κλπ κλπ κλπ).
Θα διαφωνήσω όμως στα περί χορευτική ποπ. Δεν έχει καμία σχέση με ποπ. Δεν ξέρω αν κάποτε είχε, το μόνο σίγουρα είναι ότι πλέον δεν έχει καμία μα καμία σχέση. Eντελώς διαφορετικές μουσικές, εντελώς διαφορετικα ηχοτοπια. Το ότι έχουν και οι 2 συνθ δεν έχει να πει απολυτως τιποτα(μου θυμίζει την επαγωγη οργανο--->μπουζουκι--->μπατσος).
Επίσης θα διαφωνίσω στον ότι οι Pink floyd δεν ήταν πειραματικό rock. Το ότι ήταν εμπνευσμένο, μάλλον εννοείται, αλλά να προχωρήσουν σε ένα στυλ στο οποίο κανείς άλλος δεν το χε κάνει με την ίδια επιτυχία, μόνο πειραματισμός μπορεί να χαρακτηριστει(ασχετα αν ποτε δεν με τρελαιναν).
Aπό την άλλη για τον Ξενάκη(αυτός ο ανθρωπος είναι διαχρονικός στο νοιζ) που λες, σε άλλους ακούγεται σαν πειραματική μουσική, σε άλλους όμως, σκέτο πειραματική. Κοινώς πλέον μπαίνουν και τα υποκειμενικά κριτήρια, γιατί ναι μεν μπορεί αναμφισβήτητα ο ανθρωπος να πειραματίστηκε και να έκανε την "μουσική" επιστήμη, αλλά δεν εκτιμούν όλοι το αποτελεσμά του ως *μουσική*.