Τελικά όντως ίσχυε η φήμη... όχι ότι σημαίνει κάτι αυτό, άλλωστε δεδομένου του ταλέντου του Gilmour, ελάχιστοι θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν (τεχνικά, όχι συνθετικά μπροστά του- χαχαχαχα!).
Ας απαντήσω και στο βασικό ερώτημα του thread.
Προσωπικά μάλλον ξεχωρίζω τον Marcus Miller, επειδή μου αρέσει συνθετικά- ακούω τις δουλειές του με μεγάλη ευχαρίστηση- άλλους μπασσίστες τους βαριέμαι από ένα σημείο και μετά. Μου αρέσει με άλλα λόγια η αισθητική του, και η προσέγγιση του που γίνεται ενίοτε πολύ απλή και μελωδική. Το παρακάνει ενίοτε στο slap (χαχαχα- δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό), αλλά το ότι ακούω τα cd του από την αρχή ως το τέλος, κάτι λέει για μένα.
Βέβαια, μπορεί να θεωρώ σημαντικές αυτές τις δουλειές για τους μουσικούς, καθώς διευρύνουν τις ιδέες σου, αλλά αναρωτιέμαι τι έχουν να πούνε στο ευρύ κοινό από ένα σημείο και μετά- δεδομένης μάλιστα της υπερπροσφοράς μουσικής σήμερα από αξιόλογα σύνολα.