Μουσική VS Διασκέδαση (το μέλλον της μουσικής)

[jimmie99]

Μουσική (ως μορφή τέχνης) εναντίον Διασκέδασης.

Ποιες είναι οι απόψεις σας πέρα από τους βιοποριστικούς, εγωιστικούς, κοινωνικο-πολιτισμικούς περιορισμούς? Υπάρχει περιθώριο διαχωρισμού για σένα? Η κριτική σου και το μέλλον της μουσικής... 

 

[Παστίτσιός]

Η μουσική είναι σαν το Bodybuilding. Άλλος κάνει Bodybuilding για να ρίχνει τις γυναίκες, άλλος το κάνει για να αυξήσει τα επίπεδα αυτοπεποίθησης του, άλλος το κάνει για να βάλει λίγα κιλά επάνω του λόγω του ότι είναι εκτομορφικός σωματότυπος και είναι πολύ αδύνατος και αδύναμος, άλλος το κάνει για επάγγελμα, άλλος το κάνει για να έχει κάποιον να φλυαρεί μέσα στο γυμναστήριο. Υπάρχει όμως και εκείνος που το κάνει ώς τέχνη διότι το bodybuilding πέρα των άλλων, είναι μία καθαρότατη μορφή τέχνης.

Συμβουλή πρός αρχάριους: Τα αναβολικά και λοιπά φάρμακα ξεχάστε τα. Καταστρέφουν και την τσέπη και την υγεία αλλά και την εξυπνάδα σας. Κάντε το με φυσικό τρόπο και θα ανταμειφθείτε ισοβίως.

Η διασκέδαση από την άλλη, είναι μία απαραίτητη για τον άνθρωπο δραστηριότητα. Όπως χρειάζεται η ξεκούραση μετά την προπόνηση με βάρη για την αναπλήρωση ενέργειας και ανάπλαση των κατεστραμμένων μυικών κυττάρων, έτσι χρειάζεται και η ξεκούραση της νόησης μετά από σοβαρές διεργασίες.

Η μουσική είναι και διασκέδαση και τέχνη και επιστήμη. Θεωρώ ότι ένας "σοβαρός" μουσικοσυνθέτης θα πρέπει εκτός από τις "σοβαρές" του συνθέσεις, να συνθέτει και μαλακιούλες πού και πού για τον ίδιο λόγο ακριβώς που χρειάζεται η ξεκούραση μετά την προπόνηση.

Τώρα, στην λέξη "σοβαρό" που χρησιμοποιείται πιο πάνω, καθένας μπορεί να αντιστοιχίσει το τί θεωρεί ώς ποιοτική μουσική.

 

[X-minor]

Δεν υπάρχει άποψη χωρίς τους περιορισμούς που λες.

Διασκεδάζω όταν γράφω μουσική, διασκεδάζω όταν παίζω, διασκεδάζω και στο σαλόνι μου και στην σκηνή και οπουδήποτε. Θα διασκέδαζα παραπάνω αν ήταν εφικτό η διασκέδασή μου να μου αποφέρει και χρήματα, χρήματα που θα χρησιμοποιούσα ώστε να'χω ένα στουντιάκι, ώστε να διασκεδάζω παραπάνω και όταν γράφω την μουσική μου, και θα διασκέδαζα γενικώς με την ζωή μου όταν αυτό που δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο εκτός από χόμπυ αυτή την στιγμή σ'αυτήν την χώρα ήταν βιοπορισμός και δεν θα χρειαζόταν να κάνω τον χαμάλη ή οτιδήποτε άλλο δυσάρεστο για τα προς το ζειν και το παι-ζειν (χο-χο).

Στον πραγματικό κόσμο, απλά γράφω και παίζω και διασκεδάζω και πάλι καλά να λέω που μπορώ να τα (κουτσο)κάνω κι αυτά.

tl:dr version: Αν δεν διασκεδάζεις με την τέχνη, δύσκολα καταπιάνεσαι μ'αυτή.

 

[peripatitis]

Νομιζω οτι ακομα δεν γνωριζουμε γιατι δημιουργηθηκε η αναγκη για την μουσικη, οι χρησεις της ομως ειναι παμπολλες, αρκετες εμπορικου χαρακτηρα και η διασκεδαση ειναι μια απο αυτες.

Αν αφαιρεσεις μη μουσικα στοιχεια απο την μουσικη ομως (οπως ο στιχος για παραδειγμα) το περιθωριο για 'διασκεδαση' μειωνεται σημαντικα, οπως και αν κινηθεις σε ειδη που δεν ειναι παραδοσιακα με τα οποια το κοινο εχει εκπαιδευτει δια της επαναληψεως. Οταν επιστρεφεις στην αφαιρετικη φυση της μουσικης το γιολο φευγει απο το παραθυρα και πλησιαζεις πιθανοτατα ποιο σημαντικες χρησεις της.

Απο εκει και περα ο δημιουργος μπορει να διασκεδαζει την διαδικασια δημιουργιας η μπορει και οχι, δυσκολα μπορω να φανταστω ομως ενα σημαντικο εργο μουσικης να ειναι αποτελεσμα μιας ευχαριστης διαδικασιας. Οπως και με ενα χωραφι πατατες πριν την συγκομοιδη μαλλον θα πρεπει να σου βγει ο κ@#()(# πρωτα...

πι-ες αλλο διασκεδαση αλλο ψυχαγωγια,

πι-ες2

μπορει να φταιει για ολη αυτη την μυθολογια της 'ελαφριας' διανοιας ο τροπος που μεταφερθηκε η ζωη του Μοτσαρντ, γλεντζε, γυναικα και χαβαλετζη αλλα αλλο ενας διαχωρισμος μεταξυ της κοινωνικης παρουσιας καποιου και της διαδικασιας δημιουργιας θα πρεπει να γινει. Δεν εννοω οτι ενας μεγαλος καλλιτεχνης ειναι δυσαρεστος δλδ....

πι-ες3

Εχει ενδιαφερον οτι σε αντιστοιχα δυσκολες εποχες η Ελληνικη  μουσικη απεκτησε ενα 'αντιστασιακο' ρολο, σημερα αντιθετως κυριευεται απο εναν ξενοφερτο (με την εννοια του αμεταφραστου) χαβαλεδισμο (αυτος ειναι 100% ελληνικος). Καλοι μουσικοι να αναλωνονται σε διασκευες η να κοπιαρουν ειδη απ'εξω αμασητα χωρις ουτε ενα ψειγμα αυθεντικης δημιουργιας. Ουτε Ξενακης, ουτε Χρηστου....Ας το παιξουμε σε σαμπα για να χορεψουμε και λιγο λοιπον

 

[Superfunk]

Αν δεν διασκεδάζεις με την τέχνη, δύσκολα καταπιάνεσαι μ'αυτή.

+1000

βασικα με ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και αν καταπιαστεις (δουλεια,οικογενεια,σχεσεις κτλ) αν δεν το διασκεδαζεις ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να το κανεις οσο καλυτερα γινεται.

ολα τα αλλα ειναι ενοχικα συνδρομα και αμπελοφιλοσοφιες.

 

[jimmie99]

Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω με τις παραπάνω απόψεις 

Μάλλον όμως δεν έγινα σαφής απο την διατύπωση ακόμη του θέματος. Αυτό που ήθελα να θέσω είναι το εξής:

- Εαν ενα "μουσικό" κομμάτι δεν είναι διασκεδαστικό και ειδικότερα είναι ενοχλητικό σε ακουστικό ή συναισθηματικό ή συνθετικό επίπεδο είναι τέχνη?

και το αντίθετο εαν ενα μουσικό κομματι είναι ευχάριστο και κατανοητό συνθετικά, πλήρες ενορχηστρωτικά, με standard και υψηλής ποιότητας παραγωγή κλπ σημαίνει οτι είναι τέχνη?

Όχι δηλαδή η διασκέδαση που αποκομίζει κανείς απο την ενασχόληση με τα μουσικά όργανα και την μουσική, αλλά η διασκέδαση που προκύπτει απο την μουσική σαν μορφή τέχνης.

Αυτά τα δυο σαν ακροατής και μουσικός τα διαχωρίζεις? Πόσο γρήγορα ή εύκολα μπορεί να αποφασίσει κάποιος για να απαντήσει στο ερώτημα. 

 

[Trolley]

@jimmie99

Μην ρωτάς μουσικούς για τέτοια θέματα, καθώς είναι βέβαιο ότι θα πάρεις μόνο υποκειμενικές απαντήσεις στηριγμένες στην μέχρι τώρα εμπειρία τους. Ειδικά στην Ελλάδα, όροι όπως "διασκέδαση" συχνά σημαίνουν ότι "δεν πατάω σε πρόβες αν δεν έχει ένα κασόνι μπύρες για πάρτη μου".

Ρώτα το κοινό, αλλά - απ' την άλλη - το κοινό έχει ήδη απαντήσει : υπάρχει κοινό για κάθε είδος μουσικής που έχει περάσει από τον πλανήτη, από σκληρή noise music, μέχρι τα "ζουζούνια". Δεν διαλέγεις την μουσική που θα παίξεις, αλλά το κοινό στο οποίο θέλεις να απευθυνθείς - όλες οι άλλες αποφάσεις έπονται αυτής της πρώτης.

 

[Superfunk]

Όχι δηλαδή η διασκέδαση που αποκομίζει κανείς απο την ενασχόληση με τα μουσικά όργανα και την μουσική, αλλά η διασκέδαση που προκύπτει απο την μουσική σαν μορφή τέχνης.
Αυτά τα δυο σαν ακροατής και μουσικός τα διαχωρίζεις? Πόσο γρήγορα ή εύκολα μπορεί να αποφασίσει κάποιος για να απαντήσει στο ερώτημα.

Εγω δεν ακουω μουσικη που δεν με ‘‘διασκεδαζει-ψυχαγωγει‘‘,οπως θα ευχαριστηθω τον Ξενακη ετσι θα ευχαριστηθω και ενα καλο λαϊκο ασΘμα του Τερλεγκα....απλα δεν προκειται ...να ανεβω στο τραπεζι με τον πρωτο και ουτε να κανω ομφαλοσκοπηση με τον δευτερο ,αν και ποτε δεν ξερεις.... ;D

Ακουω μια ευρυτατη γκαμα μουσικης οποτε ποτε μου δεν ειχα ενοχικα συνδρομα για τις επιλογες μου. 

Γενικοτερα πιστευω οτι οσο ευρυτερη και βαθυτερη ΠΑΙΔΕΙΑ αλλα και εμπειριες απο τη ζωη  εχει καποιος τοσο ευκολοτερα  τετοια ‘‘θεματα‘‘  ‘‘λυνονται‘‘ απο μονα τους.

 

[jimmie99]

Μην ρωτάς μουσικούς για τέτοια θέματα...

Δεν είχα στόχο την δημοσκόπηση. Περισσότερο με ενδιαφέρει η άποψη σου και του καθενός εδω μέσα. Τις τάσεις και την στάση του κόσμου την διακρίνω πιο εύκολα ειδικά σε χώρους διασκέδασης. Είναι προφανείς απο τα αποτελέσματά τους. Όσο για το targeting που αναφέρεσαι, 1000% μαζί σου 

 

[jimmie99]

Εγω δεν ακουω μουσικη που δεν με ‘‘διασκεδαζει-ψυχαγωγει‘‘,οπως θα ευχαριστηθω τον Ξενακη ετσι θα ευχαριστηθω και...

Με έπιασες...

 

[jimmie99]

Νομιζω οτι ακομα δεν γνωριζουμε γιατι δημιουργηθηκε η αναγκη για την μουσικη...

Είναι το μόνο που θα διαφωνήσω μαζί σου. Η μουσική δεν είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Η εξέλιξή της ειναι ανθρώπινο δημιούργημα. Η μουσική είναι μια βιολογική ανάγκη του ανθρώπου εγγεγραμένη στο dna του και συνυφασμένη με την αίσθηση της ακοής, του συναισθήματος, της έκφρασης, της αναζήτησης κοκ. Όπως η ζωγραφική και οι άλλες μορφές τέχνης που ξεκινούν απο τα σπήλαια (ίσως και νωρίτερα) ακόμη όταν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αρθρώσουν καλά καλά.

 

[mustafank]

Δεν διαλέγεις την μουσική που θα παίξεις, αλλά το κοινό στο οποίο θέλεις να απευθυνθείς - όλες οι άλλες αποφάσεις έπονται αυτής της πρώτης.

Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση!

 

[Trolley]

Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση!

Ευχαριστώ. Πιστεύω πως ισχύει.

 

[AuditoryDriving]

Ευχαριστώ. Πιστεύω πως ισχύει.

Προσωπικα* πιστευω οτι αν φτασεις σε αυτο το σημειο, εχεις αποτυχει ως δημιουργος.  Πιστευω πως το παρακατω αποσπασμα απο συνεντευξη του Wilson (παροτι διαφωνω με πολλα που εχει πει και δεν ειμαι μεγαλος φαν αλλα αναγνωριζω το ταλεντο του) ειναι πιο κοντα σ αυτο που σκεπτομαι:

"So would you say you feel a sort of emotional responsibility towards your fans?

No, I feel an emotional responsibility towards myself.  And that sounds very selfish, but here’s the thing: I think the responsibility of every true artist is ultimately to be selfish, to make something that they themselves believe 100 percent in and not to ever think about what other people want from them. No one is going to tell me that Picasso painted paintings to please other people, I don’t believe it! I think great artists make things in a very selfish way, and lesser artists think about their fans and try and provide something to please them. For me, those people are not really artists, they’re entertainers. I don’t mean that in a patronizing way; I have a lot of respect for people who can entertain. But being an artist is all about being selfish, about being true to yourself."

(από : Steven Wilson: ‘Being an Artist is All About Being Selfish’ - | Rolling Stone India)

(*εκτός και αν καταλαβα λάθος αυτο που ηθελες να πεις)

 

[Trolley]

(*εκτός και αν καταλαβα λάθος αυτο που ηθελες να πεις)

Κοίτα, όταν φτάσει κάποιος να δίνει συνεντεύξεις σε τέτοια περιοδικά, το ζήτημα του προσδιορισμού του κοινού στο οποίο απευθύνεται, έχει λυθεί προ πολλού. Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπήρξε ποτέ.

Η ευτυχία του να ασχολείσαι με τις τέχνες στις χώρες του δυτικού κόσμου, είναι πως είναι ευκολότερο να αποκτήσεις αίσθηση του κοινού σου, είτε λόγω "ταξικής" καταγωγής, είτε λόγω χρώματος στο δέρμα, είτε επειδή πατέρας σου μπορεί να είναι ένας θρύλος της τζαζ κ.ο.κ.

Απ' την άλλη, δεν είπα (και δεν υπαινίχθηκα) πως η διαδικασία προσδιορισμού του κοινού πρέπει να γίνει άπαξ. Είναι πιθανό (και έχω στο νου μου διάφορα παραδείγματα) ανθρώπων που επιδίωξαν (και κατάφεραν) αλλαγή ακροατηρίου. Όμως, πρώτα το αποζήτησαν και μετά αποφάσισαν για όλα τα υπόλοιπα, όπως έγραψα και παραπάνω.

 

[jimmie99]

"I have a lot of respect for people who can entertain. But being an artist is all about being selfish, about being true to yourself."

(από : Steven Wilson: ‘Being an Artist is All About Being Selfish’ - | Rolling Stone India)

Πολύ καλή παράθεση.

Καίρια πάνω στο θέμα. Αυτό είναι και το ερώτημα που παραθέτω (ως προς το ένα σκέλος) και με βρίσκει προσωπικά μιλώντας, σύμφωνο ως προς την πρόθεση (τουλάχιστον!) δημιουργίας της μουσικής μου.

 

[Holystone]

Δυσκολη ερώτηση, και πιο δυσκολη η απαντηση καθως αυτα τα δυο δεν εχουν στεγανα...

Η μουσική και οι διασκεδαση νοουνται διαφορετικα αναλογα με το πώς και που εφαρμοζονται/ δημιουργούνται..

Πχ, η μουσική οπως και η διασκέδαση ειναι μια αναγκη του ανθρωπου. Αναγκη για αυτον που την γραφει/ δημιουργει, αλλα και αναγκη για αυτόν που την ακουει/ απολαμβανει, αρα διασκεδαζει.

Από εκει και περα, μιας και ειναι πολύ γενικη η τοποθετηση του ΟΡ, αν θελουμε να μπουμε σε διαφορα ειδη μουσικής ή διαφορα ηδη διασκεδασης, τοτε ειμαστε πολυ εκτος  :-X

Δηλαδη, το μεγαλειο της μουσικης ειναι αυτο ακριβως! Με 7 νοτες κτλ, στηνεται ενας κολοσσος απο μουσικες ιδεες, που δεν χωραει στεγανα για διαφοροποιηση τους.

Παραδειγμα, εγω μπορει να θεωρω ποιοτική μουσική την μουσική των Deep Purple και Iron Maiden και να βαζω ενα δισκο και να ακουω και να γουσταρω, ενω ο αδερφος μου πχ να ακουει house και pop κτλ, και να ακουει και να διασκεδαζει.

Αντιστοιχα, εγω να βλεπω τους πινακες του Πικασο και να μου γυρναει το στομαχι, ενω ολοι να λενε οτι ειναι απο τα καλυτερα εργα που εχουν γινει ποτε.

Ποιοι μπορουν να κανουν τον διαχωρισμο;;; Ποιοι εχουν δικιο, αν βαλεις ο ενας να δει/ ακουσει ενδιαφεροντα του αλλου;

 

[jimmie99]

Αντιστοιχα, εγω να βλεπω τους πινακες του Πικασο και να μου γυρναει το στομαχι, ενω ολοι να λενε οτι ειναι απο τα καλυτερα εργα που εχουν γινει ποτε.

Ποιοι μπορουν να κανουν τον διαχωρισμο;;; Ποιοι εχουν δικιο, αν βαλεις ο ενας να δει/ ακουσει ενδιαφεροντα του αλλου;

Σίγουρα είναι δύσκολο ερώτημα γι αυτό και προυπάρχει αιώνες τώρα.

Τώρα η άποψή σου για τον Πικάσο, θα πρέπει να είναι εμπεριστατωμένη για το αν είναι τέχνη και γιατί διαφωνείς μ'αυτούς που λένε οτι είναι υψηλή μορφή τέχνης. Εκτός αν εννοείς οτι δεν το καταλαβαίνεις και δεν σε εκφράζει αισθητικά (οχι σαν τέχνη αλλά σαν διασκέδαση πλέον).

Όσο για τον διαχωρισμό υπάρχουν οι κριτικοί τέχνης πχ. που έχουν σπουδάσει και δουλέψει στο τομέα αυτό για όλη τους τη ζωή. Δεν είναι οπως οι δημοσιογράφοι που εκφράζουν τα "δεδομένα" της στιγμής και ΚΥΡΙΩΣ την προσωπική τους άποψη χωρίς σταθμισμένα φίλτρα.

 

[Holystone]

.... Εκτός αν εννοείς οτι δεν το καταλαβαίνεις και δεν σε εκφράζει αισθητικά (οχι σαν τέχνη αλλά σαν διασκέδαση πλέον).

Όσο για τον διαχωρισμό υπάρχουν οι κριτικοί τέχνης πχ. που έχουν σπουδάσει και δουλέψει στο τομέα αυτό για όλη τους τη ζωή....

Ακριβως αυτο ισχυει. 

Και με την μουσική ομως αυτο ισχυει, γιατι το μεγαλυτερο κοινο που θα την ακουσει δεν θα ειναι εμπειρος επαγγελματιας (δηλ. αντιστοιχος κριτικος τεχνης), αλλα απλος ακροατης, που κατα την δική του γνώμη μπορει να κρινει αν του προσφερει διασκεδαση ή αν ειναι ποιοτική μουσική.

Πχ, εμενα υποκειμενικα αν με ρωτήσεις, μουσικα και ηχοληπτικά, το αγαπημενο μου αλμπουμ ειναι το Infinite των Stratovarius. Ψαχνοντας λιγο το πώς ηχογραφήθηκε και αγοραζοντας το εχγειριδιο του Timo Tolkki με συμβουλες ηχογραφησης. μιξης, εμεινα αναυδος!

Ομως, ποιο το νοημα και η σημασια για ενα εργο, αν μπορουσε να το κρινει και να το εκτιμησει μονο ενας εμπειρος του χώρου; Ενώ οι χιλιαδες αλλοι απλοι αποδεκτες της τεχνης (οποια και να ειναι) έχουν αλλη άποψη;

Και ανοιγοντας την ψαλίδα του thread: "Κατι ειναι ποιοτικό ή/και διασκεδαστικό αναλογα με την δημοτικότητα ή/και την διεισδυση της κάθε μορφής τέχνης στο ευρύ κοινο;"