- Μηνύματα
- 21,910
- Πόντοι
- 4,208
Δεν αντέχω τις διπλομποτιές, μου φαίνεται ότι περνάει ένα κοπάδι ελέφαντες μέσα από το κεφάλι μου.
Δεν αντέχω αυτά τα ηλεκτρονικά τύμπανα των 80-90s, που κάνανε τσαφ τσουφ αντί για μπαμ μπουμ.
Δημοτικά, κλαρίνα, νησιώτικα, κρητικά, αυτά που συνήθως ακούγονται σε γλέντια (και όπως ακούγονται). Δεν τα αφορίζω μουσικά, έχουν ενδιαφέρον, αλλά δεν τα μπορώ αισθητικά.
Αυτό το "rave-trance-trip hop πως το λένε" που με χτυπάει κάτι στο στήθος συνέχεια, καταλαβαίνω ότι πάει με κάποια drugs, αλλά δεν τα πίνω.
Γενικά με ότι δημιουργείται με κίνητρο την μαζική αποδοχή, χρησιμοποιώντας γνωστές συνταγές επιτυχίας, έχω θέμα.
Συχαίνομαι τα είδη που προέρχονται από εκφυλισμό μουσικών ειδών, για να τα κάνουν ευρέως αποδεκτά (πχ jazz των charts, χορευτική ρέγγε, ελαφριές ποπ επιτυχίες από ροκ μπάντες, κλπ)
Δεν μπορώ τα λαϊκά που βάζουν και ποπ-ροκ στοιχεία μέσα (όλα τα σύγχρονα σχεδόν).
Τον λαΙκό τον θέλω σκύλο, όχι ιμιτασιόν.
Δεν αντέχω τα παιδιά θαύματα που παίζουν όλα τα όργανα, αλλά τα κομμάτια τους τα ψωνίζουν από τα καλύτερα σουπερμάρκετ του παρελθόντος (πχ Lenny Kravitz).
Οτιδήποτε χαρακτηρίζεται ως "έντεχνο" , το αποφεύγω σαν τον διάολο.
Δεν τα θυμάμαι όλα ρε παιδιά, είναι άπειρα.
Α, δεν αντέχω και τον Σπρινγκστην από ένα σημείο της καριέρας του και μετά (dancing in the dark και πέρα).
Ο Νταλάρας της αμερικής έγινε (sorry SF).
Δεν αντέχω αυτά τα ηλεκτρονικά τύμπανα των 80-90s, που κάνανε τσαφ τσουφ αντί για μπαμ μπουμ.
Δημοτικά, κλαρίνα, νησιώτικα, κρητικά, αυτά που συνήθως ακούγονται σε γλέντια (και όπως ακούγονται). Δεν τα αφορίζω μουσικά, έχουν ενδιαφέρον, αλλά δεν τα μπορώ αισθητικά.
Αυτό το "rave-trance-trip hop πως το λένε" που με χτυπάει κάτι στο στήθος συνέχεια, καταλαβαίνω ότι πάει με κάποια drugs, αλλά δεν τα πίνω.
Γενικά με ότι δημιουργείται με κίνητρο την μαζική αποδοχή, χρησιμοποιώντας γνωστές συνταγές επιτυχίας, έχω θέμα.
Συχαίνομαι τα είδη που προέρχονται από εκφυλισμό μουσικών ειδών, για να τα κάνουν ευρέως αποδεκτά (πχ jazz των charts, χορευτική ρέγγε, ελαφριές ποπ επιτυχίες από ροκ μπάντες, κλπ)
Δεν μπορώ τα λαϊκά που βάζουν και ποπ-ροκ στοιχεία μέσα (όλα τα σύγχρονα σχεδόν).
Τον λαΙκό τον θέλω σκύλο, όχι ιμιτασιόν.
Δεν αντέχω τα παιδιά θαύματα που παίζουν όλα τα όργανα, αλλά τα κομμάτια τους τα ψωνίζουν από τα καλύτερα σουπερμάρκετ του παρελθόντος (πχ Lenny Kravitz).
Οτιδήποτε χαρακτηρίζεται ως "έντεχνο" , το αποφεύγω σαν τον διάολο.
Δεν τα θυμάμαι όλα ρε παιδιά, είναι άπειρα.
Α, δεν αντέχω και τον Σπρινγκστην από ένα σημείο της καριέρας του και μετά (dancing in the dark και πέρα).
Ο Νταλάρας της αμερικής έγινε (sorry SF).
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
