Ως γέννημα-θρέμα Εξαρχειώτης αλλά μισή γενιά μικρότερος, διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον τα post του
@Σαμη Παραγκα και ήθελα κατ αρχάς να σε ρωτήσω σε ποιά μπάντα της εποχής έπαιζες.
Η δική μου άποψη είναι τη δεκαετία του '70 κάπου εκεί μεταξύ χούντας και φτώχειας, το ροκ στην Ελλάδα ήταν αποκλειστική υπόθεση της Αθηναϊκής μπουρζουαζίας. Τη δεκαετία του '80 έγινε μια μεγάλη προσπάθεια από κάποιους κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα του ΠΑΣΟΚοζεϊμπέκικου και του πολιτικο-έντεχου. Αν και βέβαια το πανκ και οι μπαουχαουζίλες των Εξαρχείων ήταν πάντα μια υπόθεση πολύ πιο κουλτουρο-αστική σε σχέση πχ με το εργατικό μέταλ των δυτικών προαστίων...
Τέλος πάντων. Αυτοί που την έκαναν την προσπάθεια αυτή και μας "ξεβλάχεψαν", για μένα καλώς κι απέκτησαν αυτό το cult status. Κι ας είχε και κάποια δηθενιά και λίγο αντιγραφή όλο αυτό. Το να καθήσουμε να λέμε τώρα για το πώς έπαιζαν οι Last Drive τότε παρεμβάλλει μια θολούρα κοντά 40 ετών. Εγώ πχ δε θυμάμαι την καθεστηκυια ταξη των δημογράφων της underground rock να είναι τόσο ευγενική μαζί τους, αλλά αυτοί συνέχισαν να κάνουν αυτό που έκαναν και να το αλλάζουν όπως γουστάραν και κάπου στα μέσα των 90s απέκτησαν τον μύθο που τους ακολούθησε μέχρι το πενθήμερο sold-out live που κάνουν αυτές τις μέρες.
Όσο για τα υπόλοιπα, δεν υπάρχει καμία σύγκριση εποχών. Το να αγοράσει κάποιος εξοπλισμό, το να ηχογραφήσει, το να ακουστεί, απαιτούσε εκπληκτικές θυσίες. Απ' την αλλη ο κόσμος ήταν διψασμένος, οι πιτσιρικάδες άκουγαν ροκ και με την εμφάνιση του CD είχαν κάποιοι και το οικονομικό κίνητρο να προωθήσουν μπάντες.