1.Το θεωρώ τραγικό να ταυτίζει κάποιος τους ακροατές με τους καλλιτέχνες! Αν δεν σου αρέσει ο καλλιτέχνης είναι σεβαστό. Αλλά το τι μουσική ακούει ο άλλος δεν είναι κριτήριο συμπάθειας ή αντιπάθειας. Το τι μουσική ακούς είναι ερώτηση παρόμοια με το τι αυτοκίνητο έχεις. Έχω Seat....είμαι μαλάκας;;;;
2.Το κοινό του noiz ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη μουσική. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το κάνουν και οι υπόλοιποι. Και γιατί να το κάνουν; Τους αρέσει ένα τραγούδι στο ράδιο, το ψιλοτραγουδούν και τελείωσε. Εσύ ασχολείσαι με τη μουσική και μετράνε κάποια πράγματα για σένα. Η άποψη αυτή μου θυμίζει απόψεις κουραστικών audiophile τύπων "Αν δεν το ακούσεις σε βινύλιο 180 γρ. δεν ακούς τίποτα...."
3.Η εμπορική μουσική (όπως το θέτεις τουλάχιστον) δεν "φτιάχνεται" για να την ακούν 10 "ψαγμένοι" ακροατές με κριτήρια ηχοληψίας, παραγωγής και εκτέλεσης. Τα οποία είναι και πάλι τελείως διαφορετικά και υποκειμενικά. πχ οι Muse που ανέφερες μου είναι αδιάφοροι μπροστά στις παραγωγές του Quincy Jones. Και φυσικά για ακόμα μία φορά αυτό δεν χαρακτηρίζει ΚΑΝΕΝΑΝ.
4. Η σχέση του Ντύλαν με τους fans του πιθανολογώ ότι ήταν διαφορετική απ' ότι η σχέση της Beyonce με τους fans της. Ίσως όμως αυτό να μην έχει να κάνει με τη μουσική αλλά με την εποχή. Άλλο τότε, άλλο τώρα.
5. Αν σε 50 χρόνια αυτό που ακούω ΣΗΜΕΡΑ, χαρακτηρίζεται ή όχι Classic μου είναι παντελώς αδιάφορο. Δεν με ενδιαφέρει ποιοι θα χαρακτηριστούν ΘΡΥΛΟΙ σε 50 χρόνια. Το πολύ πολύ αν χαρακτηριστεί η Beyonce θρύλος της μουσικής θα λέω και στα εγγόνια μου "Αυτή η Beyonce ξέρετε τι γυναικάρα ήταν στα νιάτα της;" Easy as that.
Για τους Muse τι να λέω;
2.Το κοινό του noiz ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη μουσική. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το κάνουν και οι υπόλοιποι. Και γιατί να το κάνουν; Τους αρέσει ένα τραγούδι στο ράδιο, το ψιλοτραγουδούν και τελείωσε. Εσύ ασχολείσαι με τη μουσική και μετράνε κάποια πράγματα για σένα. Η άποψη αυτή μου θυμίζει απόψεις κουραστικών audiophile τύπων "Αν δεν το ακούσεις σε βινύλιο 180 γρ. δεν ακούς τίποτα...."
3.Η εμπορική μουσική (όπως το θέτεις τουλάχιστον) δεν "φτιάχνεται" για να την ακούν 10 "ψαγμένοι" ακροατές με κριτήρια ηχοληψίας, παραγωγής και εκτέλεσης. Τα οποία είναι και πάλι τελείως διαφορετικά και υποκειμενικά. πχ οι Muse που ανέφερες μου είναι αδιάφοροι μπροστά στις παραγωγές του Quincy Jones. Και φυσικά για ακόμα μία φορά αυτό δεν χαρακτηρίζει ΚΑΝΕΝΑΝ.
4. Η σχέση του Ντύλαν με τους fans του πιθανολογώ ότι ήταν διαφορετική απ' ότι η σχέση της Beyonce με τους fans της. Ίσως όμως αυτό να μην έχει να κάνει με τη μουσική αλλά με την εποχή. Άλλο τότε, άλλο τώρα.
5. Αν σε 50 χρόνια αυτό που ακούω ΣΗΜΕΡΑ, χαρακτηρίζεται ή όχι Classic μου είναι παντελώς αδιάφορο. Δεν με ενδιαφέρει ποιοι θα χαρακτηριστούν ΘΡΥΛΟΙ σε 50 χρόνια. Το πολύ πολύ αν χαρακτηριστεί η Beyonce θρύλος της μουσικής θα λέω και στα εγγόνια μου "Αυτή η Beyonce ξέρετε τι γυναικάρα ήταν στα νιάτα της;" Easy as that.
Για τους Muse τι να λέω;
)
