Κοίταξε, ο επιστήμονας είναι αυτό που είναι, και τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Είναι δηλαδή ένας άνθρωπος με ειδικές γνώσεις σε έναν (η παραπάνω) τομέα που απλά μελετάει με έναν συγκεκριμένο τρόπο κάποια πράγματα που είναι δυνατόν να ερευνηθούν με αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο. Απο 'κεί και πέρα, αν κάποιοι τους έχουν ανάγει σε θεούς, κακό του κεφαλιού τους.kilon είπε:Χαίρομαι που συμφωνείς απόλυτα σε αυτό το σημείο γιατί είναι και το πιο σημαντικό απο όλα όσα έγραψα. Καλό είναι να αρχίσουμε να απομυθοποιούμε τον όρο "επιστήμονας" γατί με λύπη μου ανακαλύπτω ότι έχει αποκτήσει πια θρησκευτικό χαρακτήρα...
Η επιστήμη, στη δυτική κουλτούρα τουλάχιστον, σύμφωνα με της οποίας τους άρρητους κανόνες ζούμε και επικοινωνούμε, είναι καθορισμένη ως προς την έννοιά της. Κάθε γνωστικό αντικείμενο που πληροί τις προϋποθέσεις που χρειάζονται για να χαρακτηριστεί ως επιστήμη, θεωρείται επιστήμη. Οποιοδήποτε άλλο, δεν ονομάζεται επιστήμη, αλλά κάπως αλλιώς. Ο τίτλος αυτός δεν προσδίδει κάποια ανωτερότητα, απλά χαρακτηρίζει κάτι. Σε άλλες κουλτούρες, δεν γνωρίζω αν υπάρχει αντίστοιχη έννοια. Εφ'όσον η μεθοδολογία έρευνας στην ψυχολογία διέπεται από τους κανόνες της επιστήμης, αυτό την καθιστά μια χαρά επιστήμη. Υποθέτω το ίδιο συμβαίνει και με τη νομική.Και σύμφωνα με την ερμηνεία κάποιων άλλων οι επιστήμες της νομικής και της ψυχολογία , δηλαδή οι γνωστές κοινωνικές επιστήμες ... δεν είναι επιστήμες....
Αυτό για 'σένα μπορεί να είναι μια πραγματικότητα, αλλά μην το γενικεύεις.Όχι δεν χρειάζεται να το πιστέψω, το γνωρίζω γιατί τις έχω δοκιμάσει ο ίδιος.
Το να δοκιμάσεις κάτι πάνω σου και να είσαι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα, δεν αποτελεί επ' ουδενί απόδειξη της αιτιακής σχέσης της δοκιμής και του αποτελέσματος. Το λεγόμενο "placebo effect" δεν είναι και καμιά πανάκεια, ένα τρικ που μπορεί να ξεγελάσει κάποιους ανθρώπους είναι. Εφαρμόζεται μόνο πειραματικά, και ως επί το πλείστον απλά για να ενισχύσει την σχέση του ασθενούς με τον θεραπευτή του κι όχι για να θεραπεύσει. Όπως έγραψα και πιο πριν, φυσικά και υπάρχουν τρόποι να επέμβει κάποιος σε "ασυνείδητες" λειτουργίες, ακόμα και σε σωματικό επίπεδο, αλλά είναι σύνθετες μέθοδοι (και αμφιλεγόμενες), και αρκετά πιο πολύπλοκες από το να επαναλαμβάνεις μια φράση. Όσο για την επιστημονικότητα του placebo, αρκεί να σου πώ οτι πολλόι είναι οι γιατροί που καταδικάστηκαν στις H.Π.A. για εξαπάτηση επειδή το χρησιμοποίησαν.Αναπόδεικτες δεν είναι καθόσον , το να αποδειχθούν είναι τρομερά εύκολο .Είναι κάτι που μπορείς να κάνεις μόνος σου. Και όχι μόνο υπάρχουν αρκετές έρευνες επι του ζητήματος αλλά ακόμα και τομείς σε νοσοκομεία της Αμερικής που αναζητούν πρακτικές εφαρμογές και τις εφαρμόζουν σε θεραπείες. Ένα απλούστατο παράδειγμα είναι το πλέον καθιερωμένο σε πάρα πολλά νοσοκομεία "placebo effect" ως τρόπος θεραπειάς σε ορισμένες περιπτώσεις.
Ο επιστήμονας δεν οφείλει να ερευνά πράγματα που βρίσκονται εκτός του γνωστικού του πεδίου. Αν κάτι δεν μπορεί να μελετηθεί επαρκώς για πολλούς και διάφορους λόγους, όπως για παράδειγμα το οτι εντάσσεται στη σφαίρα της μεταφυσικής, ή είναι τόσο υποκειμενικό που δεν έχει νόημα η μελέτη του (σε επιστημονικά πλαίσια πάντα), απλά δεν μελετάται.Το ότι η έρευνα σε αυτές τις τεχνικές δεν είναι όση θα ήθελε ο μέσος επιστήμονας, για αυτό φταιει... ο μέσος επιστήμονας.... Γιατί , θεωρεί ότι απλούστατα είναι κάτι το αστείο και τίποτα άλλο από ένα παραμύθι γιατί όντως αυτές οι τεχνικές γεννήθηκαν μέσα απο τις τάξεις τους αποκρυφισμού , της θρησκεία κτλ κτλ. Και οι επιστήμονες που ασχολούνται με αυτές δεν αντιμετωπίζονται με τον καλύτερο τρόπο απο την "επιστημονική" κοινότητα.
Απόδειξη αποτελεί ένα αναμφισβήτητο τεκμήριο. Αν κάτι μπορεί να αμφισβητηθεί στα πλαίσια της κοινής λογικής, παραμένει απλά εικασία.Ένα πράγμα που έμαθε η ζωή όμως πολυ νωρίς είναι ότι οι άνθρωποι που δεν θέλουν να μάθουν, δεν θα μάθουν ποτε ακόμα και αν φέρεις την απόδειξη σε απόσταση αναπνοής.
Αν κάποιος άνθρωπος έχει ανάγκη από αποδείξεις για να δεχτεί κάτι, δεν μπορείς να τον πείσεις με εικασίες. Και φυσικά υπάρχει και η αντίθετη περίπτωση, κάποιου ανθρώπου ο οποίος πιστεύει τόσο βαθιά μια εικασία, να την θεωρεί αυταπόδεικτη. Και φυσικά, καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν χαρακτηρίζω ως σωστή ή λανθασμένη αντιμετώπιση.
Είναι απλό: Έχω ένα φίλο που του αρέσει να αλείφει μαρμελάδα βερίκοκο πάνω σε φιλέτο σαρδέλας. Εγώ αηδιάζω και μόνο στην ιδέα του να φάω αυτό το πράγμα. Εφ'όσον όμως το απολαμβάνει αυτός, τι λόγος μου πέφτει εμένα;Υπάρχουν πολλά πράγματα σε αυτόν τον κόσμο που δεν μπορούμε να φανταστούμε και απλώς γίνονται.Οπως πχ . εγώ δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον ότι θα σεβαστεί την γνώμη μου ενώ πιστεύει ότι είμαι εντελώς λάθος.
Τέλος, δεν είχα πρόθεση να κρίνω αν οι απόψεις σου είναι σωστές οι λάθος, απλά τις έθεσες εξ'αρχής ως αποδεδειγμένα επιστημονικά ευρήματα, κάτι το οποίο δεν ισχύει και μόνο σε αυτό το σημείο ήθελα να επέμβω.