Λοιπόν, ας πω κι εγώ τη γνώμη μου, έτσι για να βρίσκεται κάπου γραμμένη. ;D
Όχι ότι δεν τη ξέρουν οι περισσότεροι, με όσα μέλη μάλιστα εκτιμώ και έχω συζητήσει εκτός φόρουμ, συνήθως συμφωνούμε.
Τι ακούω εγώ στις κιθάρες όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι...
Βασικά, το πόσο σημαντικός είναι ο unplugged ήχος.
Ξαναλέω και πάλι, είναι η εντελώς προσωπική μου άποψη.
Αν δεν μου αρέσει αυτό που ακούω με κλειστό το volume, συνήθως δεν μου αρέσει κι αυτό που θ'ακούσω με ενίσχυση.
Αυτό συνοψίζεται κυρίως στα εξής...
- Στο πως αρχίζει να ηχεί η κάθε νότα...Η ατάκα μιάς κιθάρας είναι κάτι που δεν χρειάζεται να μπεί στο ρεύμα για να το καταλάβεις και είναι ένα απο τα σήματα κατατεθέν της κάθε κιθάρας.(όχι μόνο κάθε μοντέλου αλλά και κάθε "μονάδας").
Ότι μικρορύθμιση κι αν κάνεις, ότι μαγνήτη και ν'αλλάξεις αυτό το "σήμα κατατεθέν" δεν αλλάζει δραματικά.
Τουλάχιστον όχι τόσο ώστε να μπορέσεις να πείς ότι..."ρύθμισα κάποια πράγματα, άλλαξα και μαγνήτη και ήρθε εκεί που ήθελα".
It's not going to happen.
- Στο πόσο "απλωμένη" είναι η κιθάρα σε όλο το εύρος του συχνοτικού της spectrum.
(Μιλάω βέβαια για αυτές τις συχνότητες που μπορούν να παραχθούν με μιά κιθάρα. Δεν είναι πιάνο η κιθάρα!)
Κανένας δεν θέλει μιά κιθάρα με ψόφια μπάσα ή δίχως υψηλές συχνότητες.
Κι εδώ βλέπω ότι ο unplugged ήχος είναι για μένα ο "οδηγός".
Ψόφια πχ η μι μπάσο ανοιχτή unplugged?
Το ίδιο και στο ρεύμα!
Ακούγεται η κιθάρα "στενή" συχνοτικά unplugged?
Το ίδιο και στο ρεύμα!
Τί, θές και tablet?
'Ολα στη μαμά!...(ωχ σόρρυ, αυτό είναι άλλο)

;D
- Στο πόσο ακουστά, πόσο "πλούσια", είναι τα overtones που παράγει η κάθε νότα της κιθάρας unplugged.
Αν η ατάκα είναι αυτό που χαρακτηρίζει την αρχή της νότας, τα overtones είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το decay της.
Είναι αυτό που λέμε ότι ο ήχος δεν είναι μονοδιάστατος, στεγνός, αλλά έχει ένα τρισδιάστατο quality.
Είναι αυτό που οι Αμερικάνοι ονομάζουν bells and whistles. ;D
Το ίδιο κι εδώ.
Αν η κιθάρα δεν έχει overtones unplugged, ούτε στo ρεύμα θα έχει.
Εύλογα κάποιος θα ρωτήσει...
Έχεις παίξει με "φθηνές" κιθάρες που ο unplugged ήχος τους ήταν κατά τη γνώμη σου πολύ καλός?
Απάντηση: Ναι, αλλά ήταν λίγες.
(Ακόμα θυμάμαι μιά μεξικάνα esquire που τριγυρνούσε στα stands ενός κιθαρομάγαζου.
Κάθε φορά που τύχαινε να την πιάσω στα χέρια μου έλεγα στα παιδιά του μαγαζιού...
"Παιδιά, πείτε μιά τιμή γι'αυτή τη κιθάρα..."
Τίποτα, μούγκα στην αρχή και στο τέλος "δεν είναι για πούλημα αυτή έχει ένα χτύπημα στο ξύλο".
Η αλήθεια τελικά ήταν ότι την είχε καπαρώσει ένας υπάλληλος γιατί την είχε ακούσει πριν απο μένα... ;D)
Η επόμενη εύλογη ερώτηση φυσικά είναι η εξής...
Έχεις παίξει με "ακριβές" κιθάρες που δεν είχαν για σένα ικανοποιητικό unplugged ήχο?
Η απάντηση είναι και πάλι ναι, αλλά ήταν και πάλι λίγες.
Ανάμεσα τους μιά 52 tele reissue, μια 58άρα vos, μια suhr pro, κάποιες lp standard, μια 335...και πάει λέγοντας.
Βέβαια πάντα πρέπει να θυμόμαστε ότι σε όλα αυτά επεισέρχεται και το στοιχείο του προσωπικού γούστου.
Δύο άτομα μπορεί να ακούνε δύο όργανα και να διαφωνούν ως προς το ποιό ακούγεται "καλύτερα".
Επίσης δεν θέλουμε όλοι να παίξουμε την ίδια μουσική, άρα ούτε και να παράξουμε τον ίδιο ήχο.
Αυτά λοιπόν εγώ ακούω, ή έστω νομίζω ότι ακούω.
Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει έστω και έναν η γνώμη μου, εγώ απλά ήθελα να τα βγάλω απο μέσα μου.
Όποιος διαφωνεί, καλώς διαφωνεί, θα παρακαλούσα όμως το συγκεκριμένο πόστ να μην σταθεί αφορμή για trolling.