δεν ξέρω βρε Κώστα τι κιθάρα να βάλω και ποιά μελωδικότητα, όταν σχεδόν όλο ήταν (είναι) ατονικό ή έστω μονοτονικό.
Εξ αρχής το κομμάτι ήταν meta industrial στα δικά μου αυτιά και όλο το πόνημα πάει σε επιστημονική φαντασία, ζοφερό μέλλον και καταστροφικά σενάρια (σωστά το αισθάνθηκε ο Φώτης).
Κράτησα τη βασική δομή και έπαιξα λίγο με θορύβους, είναι ουσιαστικά σχεδόν πλήρες απόσπασμα, και ό,τι δούλεψα ήταν για να του δώσω ένα κάποιο τέλος.
(εντάξει δεν θα αφιερώσουμε και κανα μήνα, για αυτούς... και ξέρω ότι η κυρία θα ψάχνει αρμονικές ελλάσσονες...)
Πλάκα κάνουμε κυρίως μεταξύ μας.