Ακριβές κιθάρες? Ναί γιατρέ μου, τις προτιμώ!

[Silot]

Εχω χρησιμοποιήσει πολλές φθηνές κιθάρες όλα αυτά τα χρόνια – μια από τις δουλειές μου το επιτρέπει να το κάνω συχνά αυτό κι έτσι μου είναι εύκολο.

Πολλές έχουν πολύ καλό ήχο και αρκετές φορές έχω μείνει άναυδος με την ποιότητα κατασκευής τους. Όμως είναι άλλα αυτά που με κερδίζουν πια.

Θέλω το όργανο να είναι στιβαρό: να μου εμπνέει εμπιστοσύνη, να με διαβεβαιώνει πως αν πάω σήμερα με 40 βαθμούς στην πρόβα και άυριο βρέξει και πρέπει να γράψω με αυτό, να είναι σταθερό στο set-up του και να μην ψάχνομαι.

Θέλω να κουρδίζει σωστά. Με ένα απλό stretching οι χορδές να ¨κάθονται¨ γρήγορα και τα κλειδιά να μην μου προκαλούν ανασφάλεια με την λειτουργία τους. Το nut να είναι καλοκομμένο και να μην  χρειάζεται να ασχοληθώ μαζί του – ειδικά τα nut σιχαίνομαι να τα πειράζω.

Θέλω να είναι ελαφρύ και να ζυγίζει σωστά πάνω μου- μισώ τις βαριές κιθάρες γιατί ενώ κάποιες παίζουν καταπληκτικά, δεν θέλω να σκέφτομαι πως μετά από 2 ώρες στη σκηνή θα χρειάζομαι μασέρ για να ισιώσω.

Θέλω κάποιος πρίν από μένα να έχει φροντίσει ώστε η κιθάρα να είναι σωστός εκπρόσωπος του είδους της. Αν είναι bolt on θέλω twang και fat καντίνια. Βαρέθηκα τα fenderοειδή με τις ανύπαρκτες σι και μι καντίνι, το σκάσιμο χωρίς καθόλου όγκο στη νότα και τα πεθαμένα σφιχτομεταλλάδικα  μπάσα: θέλω η κιθάρα να ακούγεται πλούσια και να έχει μπάσα.

Δεν με ενδιαφέρει το προφίλ του μπράτσου. Αυτό μπορώ να το συνηθίσω (αν δεν είναι αστεία λεπτό), αλλα αυτό που δεν μπορώ να συνηθίσω με την καμμία είναι  το βερνίκι τύπου μονωτική ταινία. Ειδικά οι Κορεάτες μάλλον νομίζουν πως όσο πιο πολύ βερνίκι βάλουν τόσο καλύτερο θα δείχνει το όργανο. Ε, λοιπόν όχι, το όργανο μπορεί να γυαλίζει εκτυφλωτικά αλλα στο χέρι είναι μια αηδία και μισή με τόσο πλαστικό πάνω του.

Επίσης, με χαλάνε οι ¨επίσημες¨ κόπιες. Γιατί να πάρω μια Greco ρε αδερφέ ? στο κάτω-κάτω γιατί εφόσον ο Ιάπων έχει τα μέσα να φτιάξει μια ισάξια κιθάρα δεν την ξανασχεδιάζει από την αρχή ? Η΄ έστω να την διαφοροποιήσει τόσο ώστε να μπορώ να μιλάω για κάτι καινούριο με δική του προσωπικότητα ? Δηλαδή είναι ηλίθιοι από τη μια ο Hangstrom και από την άλλη ο Tyler που έχουν κάτι νέο και πιο ¨δικό τους¨ να πούν , έστω κι αν αυτό είναι εκ πρώτης απλά εμφανισιακό ?

Επίσης μου αρέσει πολύ η πρώτη επαφή με το όργανο να έχει χημεία. Δηλαδή να μου δίνει την αίσθηση πως κάποιος κατάλαβε τι θελω να νιώσω και να ακούσω και έκατσε και το έφτιαξε αναλόγως.

Κι επειδή δεν είμαι φραγκάτος για να αγοράζω αβέρτα κιθαρες και να τις κρατάω όλες, θέλω αφού τις πουλάω συχνά, να μπορούν να μου δώσουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που διέθεσα. Αυτό για μένα είναι μεταπωλητική αξία, και ύστερα από πάαααααρα πολλά πεταμένα χρήματα στην αναζήτηση του ψαγμένου και του υπερμοναδικού κατέληξα πως τα βαριά Trademarks έχουν μεταπωλητική αξία.

Και κάτι τελευταίο, καθόλου off-topic είναι η αλήθεια:

Τα μουσικά όργανα είναι προϊόν πολιτισμού, και συγκεκριμένα η ηλεκτρική κιθάρα (που μου έχει φάει τη ζωή) είναι προϊόν του δυτικού πολιτισμού. Αυτοί παράγουν μουσική της οποίας τις ανάγκες καλύπτουν τα μουσικά όργανα που θαυμάζω. Μου είναι αρκετά δύσκολο να πιστέψω πως για ένα λάτρη του μπουζουκιού ιδανικοί κατασκευαστές είναι οι Ινδονήσιοι και αντίστοιχα για ένα guitar junkie γή της επαγγελίας είναι η Κίνα. Εκτιμώ και συχνά εκπλήσσομαι από τις προσπάθειες των …κλωνοποιών , αλλά προτιμώ η Les Paul μου να λέει Gibson από πάνω γιατί στο φινάλε αυτοι παρήγαγαν πρώτοι αυτό το ηχόχρωμα, και σεβόμενος την ιστορία τους και την ιστορία που γράψαν οι μουσικοί με τα προϊόντα τους θέλω όταν θα χρειαστώ ήχο les paul να προτιμήσω αυτούς, με τις αναποδιές τους και τις ιδιομορφίες τους.

Αντίστοιχα, αν χρειαστώ μια high-tech session κιθάρα που πραγματικά να παίζει ¨τα πάντα¨ θα κάτσω και θα επενδύσω στον Anderson (πχ) γιατί κι αυτουνού του πήρε μια ζωή να φτιάξει το τέλειο session όργανο και σέβομαι το ότι το μισό Nashville χρησιμοποιεί τις κιθάρες του για να γράψει και άρα κάτι θα ξέρουν κι αυτοί….

Και ναι, μπορούν να υπάρξουν και πανάκριβες bolt-on κιθάρες γιατί μπορεί να γελάω με τις τιμές και τους χρόνους παράδοσης του DeTemple για μια Strat-type ή του Hahn για μια Tele, αλλά κρατάω στην άκρη του μυαλού μου πως ούτε κάνας σπουδαίος μουσικός είμαι, και κυρίως ούτε κάνας σοβαρός ακροατής του οργάνου είμαι και άρα πραγματικά μπορεί να υπάρχουν ηχητικές ποιότητες τις οποίες δεν αντιλαμβάνομαι ή δεν μου είναι ακόμη χρήσιμες, και επομένως καλό θα είναι να μην αφορίζω κάτι το οποίο απλά δεν καταλαβαίνω (- ή δεν μπορω να ακούσω).

Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος σκέψης: όταν πιάσω μια κιθάρα που κάνει 1μιση 2 ή 3 χιλιάρικα, και δεν μου λέει και πολλά, πρώτα θα σκεφτώ πως μάλλον αυτό το όργανο προορίζεται για καποιον άλλο. Σίγουρα δεν θα κάτσω να μουρμουρίσω πως αυτή η κιθάρα είναι υπερτιμημένη και ¨μας κλέβουν¨ κτλ, κτλ, γιατί μπορεί απλούστατα  αυτή η κιθάρα να μην αφορά εμένα.

Και στον μίζερο εαυτό μου που θα θεωρήσει τα €900 μιας Fender Am std πολλά, θα του θυμίσω πως πρόκειται για το μεγαλύτερο και επιδραστικότερο brand name στο χώρο και πως ποτέ δεν παραπονέθηκε για τα 0,80 μιας Coca Cola κι ας ξέρει πως η παρασκευή της κοστίζει λιγότερα από 0,22……

Αυτά !

 

[elavd]

Αν είναι bolt on θέλω twang και fat καντίνια. Βαρέθηκα τα fenderοειδή με τις ανύπαρκτες σι και μι καντίνι, το σκάσιμο χωρίς καθόλου όγκο στη νότα και τα πεθαμένα σφιχτομεταλλάδικα  μπάσα: θέλω η κιθάρα να ακούγεται πλούσια και να έχει μπάσα.

Amen to that!!!!!!!!

κρατάω στην άκρη του μυαλού μου πως ούτε κάνας σπουδαίος μουσικός είμαι, και κυρίως ούτε κάνας σοβαρός ακροατής του οργάνου είμαι...

Καλά κόψε κάτι...Αν είναι έτσι, οι υπόλοιποι πρέπει να το γυρίσουμε στο πλέξιμο σεμέν...

 

[longshadow]

Αποστόλη μετα απο όλο αυτό εγω άλλαξα avatar!!... 

 

[mij]

Γιατρέ μου δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα!!!

Ναι, το Matiz μια χαρά είναι, σε πάει στη δουλειά, είναι φτηνό....αλλά δεν θα ήθελες μια SLK roadster αν μπορούσες να την έχεις;;;;;

Ντοντ γκετ μι ρονγκ...θα μπορούσα να βγάλω όλη μου τη ζωή με μια mexican strat - ειλικρινά (με 2-3 απαραίτητες αναβαθμισούλες βέβαια), αλλά θέλω Anderson και μπορω να την έχω (....και να την χαρώ...)...ε...να μην την έχω;;;;

;D ;D ;D

 

[exarhos]

Εκτος απο το θεμα Anderson σε ολα τα αλλα διαφωνω.

Για να καταλαβεις ποσο διαφωνω ξαναδιαφωνω. Διαφωνω ακομη και στην ωρα που μπηκε το θεμα.

Αποχορο ;D

Πραγματικα εχουν πολυ ζουμι τα παραπανω. Καθως μεγαλωνουμε

οχι μονο ηλικιακα, δημιουργουνται απαιτησεις και διαφοροποιησεις στα θελω και τις αναγκες μας που ξαφνιαζουν μερικες φορες ακομη και τους ιδιους μας του εαυτους.

Το σημαντικοτερο ολων ειναι να σε φτιαχνει η κιθαρα που εχεις την εκαστοτε στιγμη ωστε να σε κανει να παιξεις.

 

[STEFMAISTER]

αυτο που αναφερεται για την ινδια κ για την κινα οκ...εχει αναλυθει κ σε προηγουμενα θρεντ...ενα παρεμφερες παραδειγμα...καποτε θεωρουσαν οτι οι γαλλοι ειχαν τις καλυτερες αναρτησεις στ αυτοκινητα..οι γερμανοι τα καλυτερα φρενα...και σημερα βλεπεις ιαπωνικα να τα συνδυαζουν ολα αυτα με απιστευτη αξιοπιστια...οκ....εσενα μπορει πλεον με τοσα χρονια πειρας (κ δεν το λεω ειρωνικα..) να μην σου αρκουν οι "φτηνες κιθαρες"...οποτε ας πουμε οτι κανεις περισσοτερο μια τοποθετηση η οποια ειναι σεβαστη.... αλλα αν η γκιμπσον των 1700 ευρω συγκρινεται πολυ μαχιμα με μια duesenberg που κοστιζει περιπου τα μισα..τοτε αυτο για μενα συνεπαγεται οτι το ακριβο..δεν ειναι παντα και το καλυτερο...οτι πλεον με τον ανταγωνισμο,τα εργατικα μπλα μπλα μπλα, καπου η ποιοτητα λιγακι χαθηκε στην πορεια...καπου ο ιαπωνας-κορεατης-λαπωνας-εσκιμωος βρηκαν μετα απο χρονια ενα τροπο να χωθουν κ αυτοι δυναμικα στην "μπιζνα"...τελος παντων...παντως το παραδειγμα με το ιαπωνικο-κινεζικο ή τελος παντων μη ελληνικο μπουζουκι εχει καταντησει λιγακι μασημενη καραμελα...γιατι οσον αφορα τις κιθαρες Μade in usa,δεν εχει μονο ο αμερικανος αυτο το μαγικο το "μερακι" πλεον..απλα ξερει πολυ καλα να εκμεταλλευεται τους πορους του κ το ανθρωπινο δυναμικο του..η εικονα δηλαδη του τυπα με τα σπιρουνια και την φαλακροκοτσιδα που φευγει μετα τη δουλεια απο το εργοστασιο της γκιμπσον,καβαλα πανω στο αλογο, πινωντας ου'ι'σκια...δεν νομιζω να υπαρχει...

υ.γ:σαφως απευθυνομαι σε παιχτες που εχουν αρκετα περισσοτερα χρονια εμπειριας απο εμενα...και σιγουρα ο καθενας κανει τις επιλογες του και με γεια του κ χαρα του..

no offense αλλα η δικια μου αποψη ειναι αυτη....

 

[orbital]

Η μονη μου διαφωνια:

Εκτιμώ και συχνά εκπλήσσομαι από τις προσπάθειες των …κλωνοποιών , αλλά προτιμώ η Les Paul μου να λέει Gibson από πάνω γιατί στο φινάλε αυτοι παρήγαγαν πρώτοι αυτό το ηχόχρωμα

Αν ο Χ κλωνος προσωπικα μου φαινεται ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, τοτε ποιος νοιαζεται αν η Gibson εφτιαξε πρωτη τη Les Paul και γενικως ποιος νοιαζεται τι εγινε πριν 60 χρονια; (πριν με αρχισεις να σε ενημερωσω οτι εχω gibson les paul  )

αυτο που αναφερεται για την ινδια κ για την κινα οκ...εχει αναλυθει κ σε προηγουμενα θρεντ...ενα παρεμφερες παραδειγμα...καποτε θεωρουσαν οτι οι γαλλοι ειχαν τις καλυτερες αναρτησεις στ αυτοκινητα..οι γερμανοι τα καλυτερα φρενα...και σημερα βλεπεις ιαπωνικα να τα συνδυαζουν ολα αυτα με απιστευτη αξιοπιστια..

Υπαρχει μια μεγαλη διαφορα βεβαια με τις κιθαρες. Αυτη ειναι οτι οι κιθαρες που παιζουμε σημερα ολοι λιγο πολυ, ελαχιστα εχουν αλλαξει απο τη δεκαετια του 50.. στα αυτοκινητα απο την αλλη, μικρη σημασια εχει σημερα αν το ford escort του 70 ειχε καλυτερα φρενα απο την κορολλα του 70. Ετσι κ αλλιως, σημερα δεν υπαρχει κανενα απο τα δυο.

 

[Superfunk]

Ακριβές κιθάρες ? Ναί γιατρέ μου, τις προτιμώ !

και πως θα παιζεις ΠΑΝΚ? ;D ;D

Εξω απο τη πλακα συμφωνω σχεδον σε ολα αυτα που γραφεις

(με εξαιρεση βεβαια τις γιαπωνεζικες Fender που ετσι κι αλλοιως Fender ειναι και..φτηνες δεν τις λες...)....ειδικα τωρα που και η Gibson & η Fender εχουν σοβαρευτει και βγαζουν τα καλυτερα οργανα στην ιστορια τους,σε ολα τα μηκη & πλατη των τιμων...

Και για τη μεταπωλητικη αξια που γραφεις κακα τα ψεμματα αν το εργαλειο δεν γραφει πανω Fender,Gibson,Rickenbacker ή Gretsch θα σου μεινει να το κοιτας.... ;D ;D

 

[SULTAN]

Απο τα λίγα που ξέρω, οι γιαπωνέζικες squier των αρχών 80's έκαναν τους αμερικάνους να ντρέπονται και να απαγορεύσουν την εξαγωγή των γιαπωνέζικων fender λόγω σχέσης ποιότητας / τιμής.Άρα,υπήρχε μεράκι για το όργανο και αγάπη των σχιστομάτηδων για τις υπέροχες δυτικές μουσικές, και αν όχι τότε τι υπήρχε?Μήπως σωστή επιλογή υλικών, ποιοτικός έλεγχος, άριστη οργάνωση παραγωγής και εμμονή στην λεπτομέρεια?Αν συμφωνούμε στο πρώτο, αυτόματα μια les paul μπορεί και δικαιούται να γράφει ότι θέλει.Αν συμφωνούμε στο δεύτερο, τότε η ηλεκτρική κιθάρα είναι άλλο ένα προιον που μπορεί να το παράξει ο καθένας που πληρεί τα παραπάνω και μάλιστα με σημαντική διαφορά στο κόστος, το οποίο καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το μάρκετινγκ του οποίου μάλλον είμαστε θύματα όλοι.(παρόλο που ξεχωρίζω την κόλα του lidl από χιλιόμετρα και όντως δεν κατεβαίνει με τίποτα;D).Αν πάλι δεν συμφωνούμε σε κάτι από τα 2, τότε μιλάμε για mojo-σημαντικό,σεβαστό και υπαρκτό στα χειροποίητα, προσωπικά όμως δεν πιστεύω ότι υπάρχει όταν μιλούμε για όργανα που κατασκευάστηκαν μετά το 1965 με σύγχρονα μέσα σε 100% βιομηχανοποιημένο περιβάλλον.Και ύστερα δημιουργήθηκαν τα custom shops...

 

[ffmakis]

και πως θα παιζεις ΠΑΝΚ? ;D ;D

Και για τη μεταπωλητικη αξια που γραφεις κακα τα ψεμματα αν το εργαλειο δεν γραφει πανω Fender,Gibson,Rickenbacker ή Gretsch θα σου μεινει να το κοιτας.... ;D ;D

Εγώ θα έλεγα Fender,Gibson PRS  

@Silot συμφωνώ στα περισσότερα.

Να πώ και εγώ την άποψη μου,μετά από δεκάδες Gibson PRS κλπ βρήκα όλα αυτά πού ζητάς στις κιθάρες Nik Huber.

Ξέχασα.. είχα  2 Tom Anderson,δεν θα αγόραζα τρίτη,αυτό το λέω γιατί είναι κιθάρα όνειρο για αρκετούς φίλους. 

 

[savvas-kinetic]

Απόψεις....

 

[longshadow]

Για μένα όλη η ουσία βρίσκεται στην πρόταση που τόνισε με bold ο Αποστόλης:

"μπορεί να υπάρχουν ηχητικές ποιότητες τις οποίες δεν αντιλαμβάνομαι ή δεν μου είναι ακόμη χρήσιμες, και επομένως καλό θα είναι να μην αφορίζω κάτι το οποίο απλά δεν καταλαβαίνω (- ή δεν μπορω να ακούσω). "

 

[evris]

Επίσης, με χαλάνε οι ¨επίσημες¨ κόπιες. Γιατί να πάρω μια Greco ρε αδερφέ ? στο κάτω-κάτω γιατί εφόσον ο Ιάπων έχει τα μέσα να φτιάξει μια ισάξια κιθάρα δεν την ξανασχεδιάζει από την αρχή ? Η΄ έστω να την διαφοροποιήσει τόσο ώστε να μπορώ να μιλάω για κάτι καινούριο με δική του προσωπικότητα ?

Επίσης μου αρέσει πολύ η πρώτη επαφή με το όργανο να έχει χημεία. Δηλαδή να μου δίνει την αίσθηση πως κάποιος κατάλαβε τι θελω να νιώσω και να ακούσω και έκατσε και το έφτιαξε αναλόγως.

Αυτό για μένα είναι μεταπωλητική αξία, και ύστερα από πάαααααρα πολλά πεταμένα χρήματα στην αναζήτηση του ψαγμένου και του υπερμοναδικού κατέληξα πως τα βαριά Trademarks έχουν μεταπωλητική αξία.

Τα μουσικά όργανα είναι προϊόν πολιτισμού, και συγκεκριμένα η ηλεκτρική κιθάρα (που μου έχει φάει τη ζωή) είναι προϊόν του δυτικού πολιτισμού. Αυτοί παράγουν μουσική της οποίας τις ανάγκες καλύπτουν τα μουσικά όργανα που θαυμάζω.

Μου είναι αρκετά δύσκολο να πιστέψω πως για ένα λάτρη του μπουζουκιού ιδανικοί κατασκευαστές είναι οι Ινδονήσιοι και αντίστοιχα για ένα guitar junkie γή της επαγγελίας είναι η Κίνα. Εκτιμώ και συχνά εκπλήσσομαι από τις προσπάθειες των …κλωνοποιών , αλλά προτιμώ η Les Paul μου να λέει Gibson από πάνω γιατί στο φινάλε αυτοι παρήγαγαν πρώτοι αυτό το ηχόχρωμα, και σεβόμενος την ιστορία τους και την ιστορία που γράψαν οι μουσικοί με τα προϊόντα τους θέλω όταν θα χρειαστώ ήχο les paul να προτιμήσω αυτούς, με τις αναποδιές τους και τις ιδιομορφίες τους.

Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος σκέψης: όταν πιάσω μια κιθάρα που κάνει 1μιση 2 ή 3 χιλιάρικα, και δεν μου λέει και πολλά, πρώτα θα σκεφτώ πως μάλλον αυτό το όργανο προορίζεται για καποιον άλλο. Σίγουρα δεν θα κάτσω να μουρμουρίσω πως αυτή η κιθάρα είναι υπερτιμημένη και ¨μας κλέβουν¨ κτλ, κτλ, γιατί μπορεί απλούστατα  αυτή η κιθάρα να μην αφορά εμένα.

Και στον μίζερο εαυτό μου που θα θεωρήσει τα €900 μιας Fender Am std πολλά, θα του θυμίσω πως πρόκειται για το μεγαλύτερο και επιδραστικότερο brand name στο χώρο και πως ποτέ δεν παραπονέθηκε για τα 0,80 μιας Coca Cola κι ας ξέρει πως η παρασκευή της κοστίζει λιγότερα από 0,22……

Προλογος:

Πιστευω οτι αυτο που γραφεις ειναι η επιτομη της λατρειας του headstock και παρακατω θα επιχειρησω να τεκμηριωσω, πλατιαζοντας, το γιατι...

Κυριο θεμα:

Την συζητηση αυτη την εχω κανει με παρα πολλους φιλους και ολα μα ολα τα παραπανω επιχειρηματα που παρεθεσες εχουν ακουστει για γνησια τζιπ αυτοκινητα, οριτζιναλ κοκακολες, επωνυμα τζιν παντελονια 501, μηχανες χαρλει, πιστολι Κολτ τυπου ρεβολβερ, τα γνησια πανινα σνικερς, την οριτζιναλ αμερικανικη μπριγιαντινη, τα γυαλια ηλιου ρειμπαν, το πακετο Μαρλμπορο, τα γνησια IBM PC, χαμπουρκγερ μακντοναλντς.... Συνηθως κυριως αμερικανικα brands που βαζουν κυριο πυλωνα ακομα και της σημερινης προωθησης τους το οτι συνδεσαν το logo τους με μια "δυτικη" παραδοση, πρωτοπορησαν σε μια αγορα, στιγματισαν καποιο τροπο ζωης, μια εποχη...

Νομιζω οτι η παραθεση ολων αυτων που εγραψες, μαζεμενων τεινει να ολοκληρωνει σιγα - σιγα εναν πληρη ορισμο του τι ειναι ο headstock-junkie (η οπως αλλιως ονομαζουν εκτος κιθαρων την επιτυχημενη ψυχολογικη επιδραση του brand name στον καταναλωτη οι μαρκετιστες και οι διαφημιστες. Αυτο το πολυεξοδο διαφημιστικο τρικ (μεσω απειρων σπονσορσιπς ειδωλων γενεων και γενεων εως να εμπεδοθει) που οδηγει σε θρησκευτικο loyalty και βαθια αισθηση οτι το προιον στο χρονο μεγαλωσε γενιες και γενιες και γιαυτο ειναι απολυτως λογικο να σου ασκει ακατανικητη ελξη και στην δικη σου). Ειναι ολοι αυτοι οι μπλε και πρασινοι κοκοι του απορρυπαντικου μας που παντα θα το κανουν καλυτερο απο το αλλο, το νεο, την ατακα "αυτην ξερουμε αυτην εμπιστευομαστε" της δικης μας χλωρινης μας, το διπλασιο αμονιαζολ, το only a ... is good enough", το καλσιουμ σι-ει της οδοντοπαστας, το οτι το ΝΟΥΝΟΥ μεγαλωνει γερα παιδια.

Επιλογος:

Ολα ειναι κοολ οταν ειναι διπλα μου το προιον, γιατι ειναι αυτο εδω, ειμαι εγω εδω, ειναι ολα just fine γιατι αυτο προοριζοταν απο παντα για μενα. Ηταν παντα εκει στη βιτρινα. Οταν ακομα φοραγα σορτσακι και ειχα ποδηλατακι και περναγα απο το κιθαρομαγαζο. Περιμενε να μεγαλωσει η γενια μου. Να μπει μεσα στο μαγαζι. Να το διαλεξω. Με περιμενε τοσα και τοσα χρονια να το βγαλω απο το κουτι οπως καναν τοσοι και τοσοι. Το ηλιοβασιλεμα πεφτει. Οι γεροι παλι θα πετανε τους φελους στο βαρελι οπως παντα. Η μαμα μου θα με κοιταξει περηφανη οταν πιασω αυτην την κιθαρα, ο μπαμπας μου ισως εχει αλλη μια ιδια που του την εδωσε ο παπους και θα με μαθει τα πρωτα ακορντα. Ο μαρλμπορο μαν θα καλπασει οπως και ο πατερας του. Η ηρεμη δυναμη του παρελθοντος κυλαει στις φλεβες μου, noone was fired for choosing IBM, noone was fired for choosing Microsoft κλπ. Ξερω απο μονος μου οπως και ο μπαμπας μου και ο παπους και ολοι μου οι φιλοι τι απο παντα ηταν και ειναι καλο για μενα και αυτο μου αρκει. Αγοραζω ολη την Αμερικη με μονο 1000 ευρω και ολη της την ιστορια. Γινομαι μερος της. Ειμαι πια ροκ.

 

[gdevelek]

αν και με κάλυψε ο εβρις, θα προσθέσω πως το σκεπτικό του τόλις είναι ακριβώς αυτό που καίγονται να περάσουν στον κόσμο οι μαρκετίστες των μεγάλων brand names: μόνο το δικό τους προϊόν είναι, τελικά, "αληθινό", κι αν δεν το καταλαβαίνεις, το πρόβλημα το έχεις - απλά - εσύ, όπως έγραψε ο τόλις ("καλό θα είναι να μην αφορίζω κάτι το οποίο απλά δεν καταλαβαίνω")

φέρνει αρκετά σε viral marketing το θέμα πάντως

 

[marathon]

Τι εκ βαθέων "εξομολόγηση" φίλε Silot!!!. Στα περισσότερα συμφωνώ.

Σε κάποια άλλα πάλι όχι όπως...

" η ηλεκτρική κιθάρα  είναι προϊόν του δυτικού πολιτισμού." Σίγουρα, αλλά πια δεν είναι μονοπώλειο του δυτικού πολιτισμού. Ίσως εάν κολλάμε ή ψάχνουμε στο vintage (ήχο, χρώμα, σχήμα...). Εμένα προσωπικά ο όρος vintage με αφήνει παγερά αδιάφορο.

Ήχο lespaul βγάζουν όλες (σχεδόν) οι κιθάρες που έχουν ίδιου τύπου διπλούς μαγνήτες. Όπως ήχο vintage fender βγάζουν και οι "ταπεινοί" Tonerider.

"Αντίστοιχα, αν χρειαστώ μια high-tech session κιθάρα που πραγματικά να παίζει ¨τα πάντα¨ θα κάτσω και θα επενδύσω στον Anderson (πχ)"

Προφανώς, όταν πια αρχίζεις και ξέρεις τι ζητάς, το αν φτιάξεις μία όπως τη θές είναι μονόδρομος (και πολλές φορές πιο φτηνή, εάν δε μιλάμε για bolt-on...πάμφτηνη σε σχέση πάντα με άλλες). Και εκεί ξεπερνάς και το σηματάκι στο head (πχ. Anderson...)

Ασε που οι επιλογές πια και σε Έλληνες μάστορες είναι αρκετές (είτε είναι luthiers είτε είναι λουστραδόροι είτε είναι "ηλεκτρολόγοι")...αρκεί να βρείς κάποιους να ακούτε και να βλέπετε τα ίδια.

Και θα τονίσω αυτό που γράφεις (χωρίς να μπορώ να το υποστηρίξω γιατί δεν έχω την απαιτούμενη εμπειρία)

Θέλω το όργανο να είναι στιβαρό: να μου εμπνέει εμπιστοσύνη, να με διαβεβαιώνει πως αν πάω σήμερα με 40 βαθμούς στην πρόβα και άυριο βρέξει και πρέπει να γράψω με αυτό, να είναι σταθερό στο set-up του και να μην ψάχνομαι.

και όχι μόνο...να "στέκεται" στη μπάντα μπροστά στον κόσμο, να μην "φοβάσαι" τον κάφρο που βαράει από πίσω και τον "άλλο" με τις 4 ή 5 χορδές που του κρατάει το ίσο ότι θα σου σβύσει τις μεσαίες και θα φανείς λίγος...

Αυτή είναι η λεπτομέρεια που δεν καταλαβαίνει ο Evris και ο οποιoσδήποτε bedroom player(και εγώ άλλωστε είπα ότι δεν έχω τη συγκεκριμένη εμπειρία). Eκεί που οι μαγνήτες των 20 ευρώ (εκ των πραγμάτων) δεν θα τα καταφέρουν.

Όλα τα άλλα περί διαφήμισης και marketing, βεβαίων και υπάρχουν, αλλά ως μέλος αυτού του συναφιού, σας επαναλαμβάνω ένα κανόνα του επαγγέλματος. Εάν ένα προϊόν δεν είναι καλό, όσα λεφτά και να του ρίξεις, δεν μπορείς να ξεγελάς για πάντα το κριτήριο του καταναλωτικού κοινού.

 

[Grigoris]

"μίλα μου για ύλη αν θές να μαστε φίλοι"

evris, βρήκες κέντρο.-

 

[mij]

Tom Anderson,δεν θα αγόραζα τρίτη,αυτό το λέω γιατί είναι κιθάρα όνειρο για αρκετούς φίλους. 

Αυτό το..."ψυχολογικό" να το κοιτάξεις, μην το αφήσεις, μπορεί να σε καταστρέψει  ;D ;D

(Μήπως βρε συ Μάκη παίρνεις καμμιά μίζα από τον Nik Huber;  ;D )

Καθως μεγαλωνουμε οχι μονο ηλικιακα, δημιουργουνται απαιτησεις και διαφοροποιησεις στα θελω και τις αναγκες μας

...έτσι...και όπως έλεγε γνωστή διαφήμιση..."μεγαλώσαμε και οι επιθυμίες μας έγιναν ανάγκη" 

 

[marathon]

Νομιζω οτι η παραθεση ολων αυτων που εγραψες, μαζεμενων τεινει να ολοκληρωνει σιγα - σιγα εναν πληρη ορισμο του τι ειναι ο headstock-junkie (η οπως αλλιως ονομαζουν εκτος κιθαρων την επιτυχημενη ψυχολογικη επιδραση του brand name στον καταναλωτη οι μαρκετιστες και οι διαφημιστες. Αυτο το πολυεξοδο διαφημιστικο τρικ (μεσω απειρων σπονσορσιπς ειδωλων γενεων και γενεων εως να εμπεδοθει) που οδηγει σε θρησκευτικο loyalty και βαθια αισθηση οτι το προιον στο χρονο μεγαλωσε γενιες και γενιες και γιαυτο ειναι απολυτως λογικο να σου ασκει ακατανικητη ελξη και στην δικη σου). Ειναι ολοι αυτοι οι μπλε και πρασινοι κοκοι του απορρυπαντικου μας που παντα θα το κανουν καλυτερο απο το αλλο, το νεο, την ατακα "αυτην ξερουμε αυτην εμπιστευομαστε" της δικης μας χλωρινης μας, το διπλασιο αμονιαζολ, το only a ... is good enough", το καλσιουμ σι-ει της οδοντοπαστας, το οτι το ΝΟΥΝΟΥ μεγαλωνει γερα παιδια.

Θα μπορούσα να σε πιστέψω, εάν από τη Bach Tele που αγόρασες πρόσφατα, δεν έτριβες το logo Bach από το Head....αλήθεια τι θα έγραφες επάνω? (Fender ίσως...!)...

 

[theoctapus]

  Γούστα, απόψεις, πορτοφόλι. Αυτά επηρεάζουν την επιλογή. Ως εκ τούτου, δεν μπορείς με σιγουριά να καταλήξεις στην σωστή ή την λάθος τακτική.

Μια λεπτομέρεια όμως. Η κιθάρα που έχει ο καθείς στα χέρια του πρέπει απλά να τον κάνει να νιώθει όμορφα, εκείνο το χαζόγελο, εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι, ξέρετε τι εννοώ. Δεν έχει σημασία αν είναι από την Κίνα, την Αμερική ή τον Άρη, αν κοστίζει όσο ένα οικογενειακό αυτοκίνητο ή όσο ένα κιλό ντομάτες, αν είναι LP ή ST ή στο σχήμα παντόφλας, αν είναι χειροποίητη ή όχι, αν, αν, αν... Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι το ζεύγος κιθάρα, παίχτης να φαίνεται στο μυαλό του τελευταίου ως το τέλειο συνταίριασμα.

Και μια επισήμανση. Αν βάλεις μια Les Paul των 4x103 ευρώ σε έναν solid state ενισχυτή των 100 ευρώ, θα έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό. Μερικές φορές το ξεχνάμε αυτό και καταλήγουμε να αφορίζουμε κάποια 'καλά' μουσικά όργανα, χωρίς όμως να έχουμε καν ακούσει τον καλύτερο εαυτό τους.