trolley

Εγώ το δοκίμασα με τον αριθμό 43 (αυτόν που προτείνει σαν παράδειγμα) και δεν βρήκε το σωστό αποτέλεσμα.

ΑΝ μου λέει αυτό, τότε είναι απαράδεκτος και μη-αντάξιος να φέρει τον τίτλο του νομικού, διότι αυτό που λες σημαίνει "κάνε την μπινιά και μη σε νοιάζει γιατί ακόμη δε κυνηγούν αυτούς που το κάνουν", αντίληψη στην οποία οφείλονται τα χάλια της χώρας. Όμως, δεν πιστεύω ότι λέει αυτό.

Επέλεξες να απευθύνεις σαρκασμό στον λάθος άνθρωπο. Οι έννοιες των λέξεων δεν διαμορφώνονται από νομικούς, αλλά στη κοινωνία. Ο όρος "πνευματική ιδιοκτησία" έχει πολύ πλατύτερο περιεχόμενο στη κοινωνία, απ' ότι έχει στην επιστήμη που επέλεξες να υπηρετείς. Μάλιστα, πριν μερικά χρόνια, στη χώρα μας δεν είχε κανένα νομικό περιεχόμενο, όπως θα χαρούν να σε ενημερώσουν μεγαλύτεροί σου (ηλικιακά και νομικά), αλλά σαφώς είχε στη κοινωνία. Εγώ δεν είμαι νομικός, το noiz.gr δεν είναι δικτυακός τόπος στον οποίο συναντούνται νομικοί (ως τέτοιοι) και (απ' όσο είμαι σε θέση να συμπεράνω συμμετέχοντας σχεδόν μία δεκαετία) δεν πλειοψηφούν οι νομικοί ως θαμώνες. Οπότε, από που-και-ως-που είμαστε υποχρεωμένοι να συζητούμε και να αντιλαμβανόμαστε τις λέξεις σύμφωνα με το νομικό τους περιεχόμενο; Επειδή σου κάπνισε εσένα; Μήπως θέλεις να μας δώσεις και το νομικό ορισμό για το τι σημαίνει "αμοιβή", τι σημαίνει "μουσική", τι σημαίνει "έργο τέχνης" ή οτιδήποτε σχετικό, ώστε να συζητάμε τα πάντα επ' αυτής της βάσεως; Εγώ χρησιμοποιούσα τον όρο "πνευματική ιδιοκτησία" σε κείμενά μου, όταν οι δικηγόροι και οι δικαστές αυτής της χώρας δεν ήξεραν ούτε πως γράφεται, και καλούνταν να επιλύσουν διαμάχες τέτοιου τύπου έχοντας μηδέν αριθμό δεδικασμένων. Οπότε, επίτρεψέ μου να προτιμώ την κατά-πολύ-πλατύτερη έννοια που έχω στο νου μου και να αδιαφορώ για τη δική σου ή του νομικού συστήματος που εκπροσωπείς. Άλλωστε, σου απάντησαν και άλλοι, εξηγώντας σου ότι (απ' όποια μεριά και να το δει κανείς) στην παραβίαση του EULA υπάρχει καταπάτηση συμφωνίας η οποία ελέγχεται (ασφαλώς) από το νόμο, καίτοι στη χώρα που ζούμε δε συμβαίνει ακόμη αυτεπάγγελτα. Το ζουμί είναι, ότι αυτός που το κάνει, ακροβατεί τεχνολογικά και νομικά, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι (από ένα δημόσιο βήμα) να προειδοποιήσουμε και για τις δύο αυτές παραμέτρους, αντί να κάνουμε επίδειξη γνώσεων και ευφυολογημάτων.

Όχι, δεν απαντάς σε αυτό ακριβώς που είπα. Το ότι εσύ έχεις (κατά προτίμησή σου) μία πολύ συγκεκριμένη/νομική αντίληψη για το τι είναι "πνευματική ιδιοκτησία" δε σημαίνει ότι όλοι εδώ (ή αλλού) συμμεριζόμαστε αυτή την άποψη. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει ο όρος σε νομικό επίπεδο, αλλά υπάρχουν και άλλα επίπεδα, τα οποία ο νόμος δεν είναι σε θέση να τα εξετάσει, κατά την ίδια έννοια που η γραμματική δεν έχει την ίδια σχέση με το λόγο όπως εκείνη που έχει η ποίηση. Δεν ρώτησα για την ηθική πλευρά του ζητήματος, διότι δεν αναφέρομαι στην ηθική πλευρά του ζητήματος (σημείωση προς αναγνώστες: εδώ ο sfaku χρησιμοποιεί τον όρο "ηθική" πάλι ως νομικό όρο, ξέρετε.. η γνωστή παρεξήγηση που είχε οδηγήσει γνωστό πρώην υπουργό να λέει πως "ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό", κάτι που άλλωστε ο sfaku αποδέχεται επίσης λίγες γραμμές παρακάτω). Ενόσω γίνεται αντιληπτό από τους αναγνώστες ότι χρησιμοποιείς τον όρο "αδικεί" με τη νομική του έννοια, τότε "ναι, σωστά". Οι ιδιωτικές συμφωνίες δεν διέπονται από το νόμο; Ενδιαφέρον. Δεν είπα τίποτε για πειρατεία. Θα μπορούσα, διότι στη νεοελληνική ο όρος έχει να κάνει με κλεπταποδοχή λογισμικού, αλλά δεν το έκανα. Όπως ειδοποίησα νωρίτερα, έχεις αντίληψη του ηθικού και του νόμιμου παρόμοια με του Βουλγαράκη. Τι να σου πω φίλε μου... αυτά απασχολούσαν εσάς τους τριτοδεσμίτες. Εγώ πήγαινα σινεμά με τη κοπέλα μου.

Υπάρχει όντως νόμιμος και αξιόπιστος τρόπος: η εγκατάσταση του OSX σε ένα emulator που λέγεται Virtual Box. Το χρησιμοποιούμε ως προγραμματιστές για να δοκιμάζουμε διάφορα πράγματα σε διάφορα λειτουργικά συστήματα. @sfaku Το νομικό σκέλος του ζητήματος είναι κάτι που κατέχεις καλά, αλλά εδώ (ως δημιουργοί) ενδιαφερόμαστε για το ουσιαστικό σκέλος, στα πλαίσια του οποίου, ο όρος "πνευματική ιδιοκτησία" έχει πλατύτερη έννοια. Είναι ενδιαφέρον ότι έχεις ΚΟΛΛΗΣΕΙ στο νομικό σκέλος (επειδή προφανώς μόνο αυτό κατέχεις) και έχεις εντελώς αγνοήσει το δεύτερο τμήμα της απάντησής μου (το οποίο είναι το μόνο που ενδιαφέρει τους αναγνώστες).

Η παραβίαση του EULA αποτελεί παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας. Ας μη λέμε τον Γιάννη, Γιαννάκη.

Μάλλον έχει διαφύγει της προσοχής του admin ότι αυτή η συζήτηση συνιστά παραβίαση των κανονισμών του φόρουμ. Όμως, ακόμη πιο σημαντικό είναι να προειδοποιηθούν οι ενδιαφερόμενοι ότι όλη αυτή η ιστορία αφορά χασομέρηδες που θέλουν να ταλαιπωρηθούν χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα. Το "hackintosh" δεν είναι λειτουργικό σύστημα, δεν αποτελεί καμία εναλλακτική λύση και δεν υπάρχει κανένας που να το έστησε και να λειτούργησε σωστά: στη καλύτερη περίπτωση, απλώς ψιλοκρασάρει μέχρι το επόμενο update, όπου και σταματά να λειτουργεί οπότε τελειώνει η υπόθεση.

Όχι ακριβώς τα ίδια θέματα (ισχύει ότι τα Mac είναι καλύτερα σχεδιασμένα από τα PC) αλλά πολύ παρόμοια θέματα. Και βέβαια είναι.

Η Apple αφήνει - σκόπιμα - αδιευκρίνιστο το ζήτημα της καταλληλότητας των μηχανημάτων της για τις διάφορες πιθανές χρήσεις τους. Επίσημα, κάθε επαγγελματίας θα σου έλεγε ότι μόνο το Mac Pro κάνει για μουσικές εφαρμογές, αλλά στη πράξη - και ανάλογα με το τι εννοείς όταν λες "μουσικές εφαρμογές" - μπορείς να εργαστείς και με ένα iMac. Το mini, έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: πολύ αργό δίσκο. Προκειμένου να μην αυξάνεται η θερμοκρασία (κάτι εύκολο σε ένα τόσο μικρό κουτί), βάζουν δίσκους 2.5 ιντσών που περιστρέφονται στις 5.400 στροφές (οι κανονικοί περιστρέφονται στις 7.200), τεχνολογική επιλογή που σχεδόν αναγκάζει το mini να "σέρνεται", παρά το γεγονός ότι έχει αρκετή επεξεργαστική ισχύ. Οπότε, θα ήμουν επιφυλακτικός για το mini αν θέλω να γράφω σε πάνω από 4-5 κανάλια και να τα αναπαράγω ταυτόχρονα με τα εφέ τους κλπ.

Κάπως χαλαρά...ένεκα των ημερών, θα παρατηρήσω ότι τα threads του vagelism έχουν το χαρακτηριστικό ότι περιστρέφονται συχνά γύρω από τον ίδιο θεματικό άξονα: τη διδασκαλία της μουσικής και των προβλημάτων αυτής. Μία απροσδόκητη ωφέλεια από αυτή τη φάση, είναι ότι συχνά οι απαντήσεις στις ερωτήσεις που θέτει σε ένα thread, εμπεριέχονται... σε άλλο δικό του thread.. :) Π.χ., γράφει στο thread για τον σωστό μαθητή (στα μάτια του διδασκάλου): ... το οποίο, αν το έγραφα εγώ, θα είχαμε τις γνωστές μιζέριες περί προσωπικών επιθέσεων και λοιπών στοιχείων της φύσης, ενώ - βέβαια - πρόκειται για την ουσία του ζητήματος και την αλήθεια, όπως άλλωστε ξέρουμε όλοι εμείς οι μεσήλικες. Οπότε, η απάντηση (σε αυτό το thread) είναι προφανής: είτε αυτοδίδακτος, είτε όχι, καριέρα της προκοπής (πολλώ μάλλον της κλάσης του Hendrix) ΔΕΝ πρόκειται να κάνεις, και αυτός είναι αγαπητέ vagelism ο ΛΟΓΟΣ για τον οποίο αρκετοί άνθρωποι είναι πολύ μετριοπαθείς στην ιδέα του να κάτσουν και να σπουδάσουν μουσική. Σόρυ που το λήγω (λέμε τώρα) έτσι άδοξα, αλλά συ είπας... :)

Ορθώς απέφυγες να γράψεις έστω και ένα όνομα, διότι αν έγραφες θα καθίστατο σαφές ακαριαία ότι το πρόβλημα (και ζητούμενο της συζήτησης) είναι επακριβώς ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο ορίζουμε την επιτυχία και τη καινοτομία. Μάλιστα, αυτός είναι ο γκρίζος χώρος στον οποίο ανθούν οι πεποιθήσεις περί αυτοδιδαχής. Εγώ, παραδέχομαι ότι αποφάσισα εδώ και πολλά χρόνια να είμαι αυτοδίδακτος. Απέτυχα στο να είμαι επιτυχημένος (διότι λόγω επαγγελματικών προτεραιοτήτων, δεν μελέτησα και δεν προσπάθησα σρκετά), αλλά κοιτάζοντας γύρω μου και βλέποντας με τι ακριβώς καταπιάνονται οι σπουδαγμένοι της μουσικής (ειδικά οι σπουδαγμένοι ροκάδες), συμπεραίνω ότι η απόφασή μου ήταν σωστή, παρ' ότι εγώ δεν την έφερα στο φυσικό της πέρας. Οπότε, τελικά συμφωνώ με τον gpiad: ειδικά στην εποχή μας είναι απόλυτα απαραίτητο να είσαι καινοτόμος (με την έννοια που έγραψε ο harilatron) αλλά το αν η το "σπούδαγμα" συμβάλλει προς αυτή τη κατεύθυνση... είναι άκρως αμφίβολλο.

Δικαιούσαι να λάβεις την προκαταβολή σου πίσω, αν έχει παραβιαστεί η προφορική συμφωνία που έκανες με την συγκεκριμένη επιχείρηση. Το θέμα - έτσι όπως μας το παρουσιάζεις - δεν μπορεί να λυθεί στα τηλέφωνα, θα πρέπει να έρθεις στην Αθήνα, και να επισκφθείς την εταιρεία. Αν δεν είσαι ενήλικος, φρόντισε να συνοδεύεσαι από κάποιον μεγαλύτερο και επίσης φρόντισε να έχεις ενημερωθεί από κάποιο καταναλωτικό ινστιτούτο για το ποια πρέπει να είναι η τακτική σου, ώστε να μη κάνεις λάθη.

μηπως νομύζοι ότι του την παίφτεις και σε αποφεύγι; Φίλε μου, η απόλυτα ανορθόγραφη και ασυνάρτητη καταγγελία σου, δεν βοηθά στο να κατανοήσουμε που βρίσκεται η ευθυνη για το περιστατικό. Δηλαδή, εσύ έχεις το κινητό του διευθυντη της επιχείρησης; Γιατί σου το δώσανε; Αυτός χειρίζεται - προσωπικά - τις παραγγελίες των πελατών; Υπαλλήλους δεν έχει; Μήπως δεν έχεις καταλάβει κάτι στην όλη υπόθεση και βασανίζεσαι άδικα;

Εις υπεράσπισιν της νοοτροπίας του audiokostas: "Two things you should be slow to criticize: a man's choice of woman, and his choice of work." Prefab Sprout - Jordan: The Comeback

Μία άλλη παροιμία λέει : "η φτήνεια τρώει τον παρά". Κάνε τώρα, αυτό που έπρεπε να έχεις κάνει, δηλαδή πήγαινέ το στο σέρβις. :)

Έχεις Π.Μ. :)

Η σύντομη απάντηση είναι "Όχι". Αλλά ας δούμε την μακροσκελή απάντηση: το πρόβλημα με τους "ασταθείς" drivers είναι πιθανότερο να το συναντήσεις σε εταιρείες που φτιάχνουν μεγάλη (πολυπληθή) γκάμα προϊόντων, όπως ήταν κάποτε η Creative, ή ίσως η M-Audio κλπ. Εμφανίζεται σπανιότερα (ή καθόλου) σε εταιρείες που έχουν δύο-τρεις κάρτες που τις προορίζουν για συγκεκριμένη και ακραιφνώς επαγγελματική χρήση, όπως η Motu ή η Avid. Παρ' όλα αυτά, το έχω συναντήσει στην Tascam (η οποία υποτίθεται ότι έχει κυρίως επαγγελματικά προϊόντα), και το έχω συναντήσει στην TC κλπ. Οπότε - και καλώς ρωτάει ο OP - κάθε εταιρεία έχει κτίσει τη φήμη της.

+ 1 Συλληπητήρια σε όποιον πραγματικά λυπάται.

Από αυτές τις τρεις θα επέλεγα την 3. Είναι γενικώς παραδεκτό ότι η M-Audio έχει κάνει καλύτερη δουλειά με τους driver της από το μέσο όρο των υπόλοιπων εταιρειών. Επίσης, έχω αγοράσει δύο φορές την κάρτα (την πούλησα, αλλά για άσχετους λόγους) και έχω προσωπικά επίγνωση του ότι λειτουργεί δίχως προβλήματα.

Κατ' αρχήν, δεν είμαι (και δεν μπορώ να είμαι, καθότι είναι απών) σκληρός με τον Χ''δάκι. Η σκληρότητα (αν υπάρχει) είναι στραμμένη στους κατ' ευφημισμόν επιγόνους του. Άστο όμως αυτό. Εγώ θυμάμαι (σα χθες, που λένε) ότι αυτό που λέμε "έντεχνο ελληνικό τραγούδι" καλλιεργήθηκε σαν αισθητική μέσα από το τρίτο πρόγραμμα, ειδικώς την περίοδο που διευθυντής του ήταν ο Χ''δάκις. Επίσης θυμάμαι τους "Μουσικούς Αγώνες της Κέρκυρας" (άλλος τους έκανε;). Οπότε, ωρέ octapus και SF, τι λέτε; Το πιθανότερο είναι ότι ακόμη και ο σχετικός όρος έχει τη δική του πατρότητα... (θα το ερευνήσω).

Νομίζω ότι - μέσω προσεκτικότατης επιλογής των λέξεων που χρησιμοποίησα - κατέστησα σαφές ότι εκφράζω μία απολύτως προσωπική θέση, όπως άλλωστε μπορεί να δει ο καθένας. Το ίδιο άλλωστε κάνεις και εσύ. Απλώς - και μόνο επειδή γράφουμε σε ελληνικό φόρουμ - δίδεται η εντύπωση ότι η δική μου θέση είναι αιρετική. Σχεδόν οπουδήποτε αλλού στο κόσμο, θα είχε τη σωστή της αξία: μία νηφάλια θέση για έναν ικανό, εντυπωσιακά άνισο και εννίοτε φαιδρό (Πορνογραφία) δημιουργό που τον έχουν θεοποιήσει οι συμπατριώτες του, επειδή έχουν μεγάλη ανάγκη από τέτοιες θεοποιήσεις. Όλοι έχουμε Κώστα μου πάγιες τακτικές. Θυμάμαι κάποιον που μου είχε στείλει μέσω π.μ., την πρόθεσή του να μην απαντά σε ποστ μου (όπως - κατά τη γνώμη του - κάνουν όλοι οι "παλιοί") σε μία προσπάθεια περαιτέρω απαξίωσης της φορουμικής εικόνας μου. Προτείνω ψυχραιμία. :)

Δεν θα εκπλαγώ, διότι έχω επάρκεια κατάρτισης στην εργογραφία των συνθετών που αναφέρεις. Αν και είναι παρακινδυνευμένο να μιλάμε γενικώς και αορίστως, πολλοί από αυτούς είναι εξαιρετικοί στη δουλειά τους, και κάνεις λάθος να νομίζεις ότι δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους. Παραδέχομαι ότι είμαι καχύποπτος απέναντι σε εύπεπτα ακούσματα / θεάματα / στιχουργήματα / συμπεριφορές, για έναν απλό λόγο: ότι η ίδια η ζωή δεν είναι εύπεπτη, ούτε απλοϊκή και εγώ ΑΠΑΙΤΩ από τα καλλιτεχνήματα με τα οποία έρχομαι σε επαφή να αντικατοπτρίζουν αυτή την ιδιότητα του σύμπαντος κόσμου. Π.χ., θεωρώ επιεικώς ηλίθια τα πιο πολλά ερωτικά τραγούδια, διότι είναι ονειρώξεις και όχι έντιμες εξομολογήσεις για τις σχέσεις που περιγράφουν. Αντίστοιχα, θεωρώ ως ελάχιστα σχετιζόμενη με μένα την προβληματική των Nirvana, ή των U2 ή πολλών άλλων τηλεοπτικών προσωπικοτήτων του ροκ. Δεν είχα ποτέ τη γνώμη ότι ο Χατζηδάκις ήταν μεγάλος τραγουδοποιός ή συνθέτης. Η δουλειά του δεν με κέρδισε ποτέ και τον θεωρώ ευθέως υπεύθυνο για όλη αυτή τη σαχλαμάρα του έντεχνου τραγουδιού και της αντίστοιχης μυθολογίας. Ειδικά το τραγούδι που αναφέρεις το θεωρώ μπούρδα και κρίνω ότι ο μόνος λόγος που δεν το έχουμε ήδη ακούσει σε talent show είναι ότι οι πιο πολλοί από τους θεατές δε θα ξέρανε τι είναι κάμπος (μεταξύ σοβαρού και αστείου). Απολύτως. Οι Nirvana υπήρχαν (και εξακολουθούν να υπάρχουν) μέσω του MTV (και συναφών τηλεοπτικών σταθμών). Είναι ο ορισμός του "τηλεοπτικού ροκ", αυταπόδεικτα. Έχεις δίκηο, η διατύπωσή μου ήταν ακατάλληλη.

Η τηλεόραση είναι το ισχυρότερο εκπαιδευτικό μέσο όλων των εποχών μέχρι σήμερα. Έχω θαυμάσιες αναμνήσεις από την επαφή μου με αυτό το μέσο (ειδικά από τη παιδική μου ηλικία, όπου απόλαυσα εξαιρετικές τηλεοπτικές σειρές του BBC) αλλά ακόμη και σήμερα βρίσκω πολύ συχνά πράγματα που κρατούν το ενδιαφέρον μου, ειδικά σε επίπεδο κάποιων μη-ορθόδοξων ντοκυμανταίρ που προβάλλονται σε μεταμεσονύκτιες ώρες. Τα ιδιωτικά ελληνικά κανάλια παρέχουν πρόγραμμα πολύ κακής ποιότητας βέβαια, ειδικά από τότε που ανακάλυψαν ότι είναι ευκολότερο να έχουν όλη μέρα "ειδήσεις" από το να προσπαθήσουν να παράγουν ένα πλήρες τηλεοπτικό πλάνο, αλλά... τι να κάνουμε, δε σημαίνει ότι το μέσο απαξιώνεται επειδή έχει κακούς εκφραστές. Βέβαια, όπως έχω ξαναγράψει, κυρίως ακούω τηλεόραση παρά βλέπω, δηλαδή την έχω ανοικτή ενώ κάνω άλλα πράγματα και γυρίζω να δω την οθόνη μόνο όταν το ηχητικό υλικό με κεντρίσει αρκετά ώστε να το κάνω. Συμπληρώνω ότι ποτέ δεν ακούω μουσική από τη τηλεόραση και ότι σχεδόν ποτέ δεν την αφήνω ανοιχτή κατά τη διάρκεια μίας (έστω, τηλεφωνικής) συνομιλίας ή όταν κοιμάμαι. Υ.Γ.: Συμπληρώνω ότι τη πέταξα από το σπίτι (κυριολεκτικά) τα πέντε πρώτα χρόνια της μικρής.... :)

Δεκτές οι παρατηρήσεις σας, αγαπητοί (και οι ειρωνικές), αλλά δυστυχώς "λέει" και κάτι ακόμη: ότι το υλικό και ο μύθος του Smells Like Teen Spirit, είναι απόλυτα συμβατά με την νεο-ελληνική τηλεοπτική αισθητική, και ότι συν-αξιολογούνται ως εξίσου εύπεπτα με τη Δημητρίου. Σπαστικό, το ξέρω, αλλά ΕΤΣΙ είναι, και εγώ δεν πιστεύω ότι τυχαία είναι έτσι. Πιστεύω ότι ο μουσικός/καλλιτέχνης/συνθέτης/whatever κάνει πολύ συνειδητές επιλογές που τον οδηγούν κοντά (ή μακρυά) από αυτή τη συμβατότητα (π.χ. δεν έχω ακούσει τραγούδι του Πανούση σε talent show), διότι - στη τελική - με τον τηλεθεατή μόνο δύο πιθανές σχέσεις υπάρχουν: να τον προσβάλλεις ή να τον κολακεύεις.

ΟΚ, αλλά υπάρχει μία διαφορά: εσύ έψαξες για να το βρεις αυτό το βίντεο.. εγώ απλώς καθάριζα το μπαλκόνι μου. Το 21st... δεν είναι mainstream, ούτε καν όταν βγήκε δεν ήταν. Το άλλο, όπως έγραψα και πριν, το βλέπω ως ΣΤΑΝΤΑΡ (μια και λέμε για προ-πο) σε εκπομπή της Γερμανού λίαν συντόμως. Το ξέρω ότι είναι λίγο "από το Γυμνάσιο" το επιχείρημα, αλλά απ' την άλλη ωραίο είναι να βγάζεις συμπεράσματα από απλά δεδομένα: όταν εγώ πήγαινα γυμνάσιο (και το 21st ήταν σχετικά καινούργιο κομμάτι), οι συμμαθητές/τριες μου ακούγανε Stairway to Heaven και Doors.. σήμερα θα ακούγανε Nirvana (οι μισοί) και Gaga (οι υπόλοιποι). Κάτι λέει, μην το αρνείστε...