Κατ'αρχήν πρέπει να γίνει η διάκριση μεταξύ blended, vatted, malt, single malt και των άλλων που φτιάχνονται από άλλους καρπούς. Πολύ περιληπτικά τα λέει εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Grain_whisky
http://en.wikipedia.org/wiki/Whiskey
(για όσους δεν θυμούνται: barley = κριθάρι, wheat = κριθάρι, malt = βύνη, αλεσμένος νεαρός βλαστός από κριθάρι που στη συνέχεια βρέχεται ελαφρά και ξεκινάει η διαδικασία παρσκευής μπύρας - ουίσκυ).
Παλιά τα μισούσα στην κυριολεξία τα blends αλλά έχω καταλήξει στα Jameson, Haig, Jack Daniels (μόνο αυτά). Chivas, Dimple και λοιπά παρόμοια και καλά "πολυτελείας" όπως Βlack Label κλπ. μακριά από μένα. Γενικά μου κάνει εντύπωση πόσοι πολλοί νομίζουν ότι τα Johnnie Walker είναι καλά ουίσκυ...
Στα single malts αν εξαιρέσουμε τις κουφές εμφιαλώσεις που δεν πολυθυμάμαι (γνωστές μάρκες αλλά από ανεξάρτητους εμφιαλωτές όπως Gordon &McPhail, Douglas Laing κλπ) έχω ξεχωρίσει από όλα τα υπόλοιπα τα απλά Laphroaig & Caol Ila, Balvenie Doublewood, το απλό Dalwhinnie, το 10ρι Glenkinchie που αποσύρθηκε, Glenfiddich Solera Reserve, το απλό Τalisker (τα άλλα από τις ακριβότερες σειρές είναι πιο "ευγενικά" από το απλό και κλασσικό 10ρι) και βεβαίως σχεδόν όλα τα Ardbeg, με κορυφαίο όλων αυτό (πολύ δυσεύρετο πια):
Ψωνίζω σχεδόν αποκλειστικά από αυτό το εξαιρετικό από κάθε άποψη μαγαζί:
http://www.royalmilewhiskies.com/default.asp Γενικά τα λατρεύω τα single malts και τρελαίνομαι να κανονίζω tasting nights και ειδικά με blind tasting. Πριν φύγω από Αθήνα σκεφτόμουν σοβαρά να ανοίξω ένα whiskey shop σαν κάβα - κάτι τέτοιο αναβλήθηκε...
Edit: αυτό που δεν φαίνεται καλά στην άνω φωτό είναι η περιεκτικότητά του σε αλκοόλ: 58,3%... εννοείται ότι αν πίνεις με σοβαρότητα αυτά τα έργα τέχνης
ΠΟΤΕ δεν τους βάζεις πάγο παρά μόνο λίγο μεταλλικό νερό πολύ ουδέτερης γεύσης (αν δεν αντέχεις), και μόνο στο σωστό ποτήρι - τουλίπα.