Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά υποτίθεται ότι ο Vangelis είναι μέτριος συνθέτης, αλλά πολύ δυνατός όσον αφορά τον ήχο του, τον οποίο όμως με τη σειρά του τον αποδίδουμε στην τεχνολογία.
Ιδού λοιπόν τα λάθη σε αυτό το σκεπτικό:
α) Από τότε που υπάρχει ηλεκτρικός ήχος στη μουσική, η ανεύρεση και η εξάσκηση των σωστών ηχοχρωμάτων για την ανάδειξη μίας μελωδίας είναι ντε φάκτο ευθύνη του συνθέτη ή του απλού μουσικού. Σας θυμίζω ότι το 99,0% των συζητήσεων στο noiz αφορούν τον ήχο (του κιθαρίστα π.χ.). ¶ρα ακόμη και αν ο ήχος του Vangelis είναι υπεύθυνος για το πόσο καλά ακούγονται οι συνθέσεις του, τότε πάλι το βραβείο πρέπει να πάει στον Vangelis, όπως το βραβείο για τον ήχο του The Edge, πάει στον... The Edge.
β) Η τεχνολογία είναι σύμμαχος του μουσικού για όλη την προαναφερθείσα χρονική περίοδο, δεν υπάρχει τίποτε να κριτικάρουμε σε αυτό. Οι πιο πολλοί από εμάς, έχουν αυτή τη στιγμή στο τεχνολογικό τους home studio περισσότερη τεχνολογία από αυτή που είχε ο Vangelis όταν έγραφε το Albedo π.χ., αλλά αυτό δεν μας οφελεί όταν προσπαθούμε να γράψουμε οτιδήποτε που να μπορούμε να θυμόμαστε την επόμενη (έστω) μέρα.
γ) Ο ήχος του Vangelis δεν στηρίζεται τόσο στα synths όσο ο ήχος του Jarre (π.χ.) αλλά έχει να κάνει και με το γεγονός ότι του ίδιου του άρεσε να παίζει πολλά εξωτικά κρουστά κυρίως. ¶σε που οι περισσότερες μελωδίες του που θυμάμαι, έχουν παιχτεί στο πιάνο.
δ) Συμφωνώ με τον Superfunk ότι η απλότητα πρέπει να είναι ο νούμερο ένα στόχος κάθε συνθέτη. Τα παραδείγματα αθλίων συνθέσεων που παραγνώρισαν αυτή την αρχή, είναι πάρα πολλά.
ε) Επιτέλους, νομίζω ότι είναι αστείο να συζητάμε για την ωδειακή παιδεία σαν στοιχείο αξιοσύνης. Αν κάποιος πέρασε πολλά χρόνια στα ωδεία και παρατηρεί ότι τις συνθέσεις του δεν τις θυμάται κανένας, τότε να πάει πίσω να ζητήσει τα λεφτά του και να πνίξει τους καθηγητές του - αν και δε νομίζω να του είπαν ποτέ οι άνθρωποι ότι κάτω από τις οδηγίες τους θα γίνει μεγάλος συνθέτης! Καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένα κόμπλεξ ανάμεσα στους σπουδασμένους της μουσικής, οι οποίοι ενοχλούνται όταν βλέπουν έναν μη-σπουδαγμένο να έχει επιτυχία, αλλά εν' πάσει περιπτώσει νομίζω ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας θα πρέπει να αρχίσουν να προβληματίζονται σοβαρά για την ορθότητα των απόψεών τους.