Είναι τόσο ηλεκτρισμένη η ατμόσφαιρα εκει έξω που λίγοι αντιδρούμε ήπια πια.
Είμαστε σε αχαρτογράφητα νερά και ανασφαλείς για την δική μας υγεία και αυτή των δικών μας.
Για το ότι δεν ξέρουμε να συμπεριφερθούμε. Εχω να ακουμπήσω τον γιο μου ένα εξάμηνο.
Για το ότι πολλοί δεν έχουμε το νοίκι ή να πάρουμε ένα δωράκι στον σύντροφο μας που γιορτάζει.
Για το ότι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και πόσο θα κρατήσει αυτη η κατάσταση.
Για το τι συμβαίνει με τους αγαπητούς μας γείτονες ανατολικά.
Για το μεταναστευτικό.
Για τους καταστροφικούς σεισμούς.
Να μην αναφέρω για όσους παρακολουθούν τα διεθνή, τις τρομοκρατικές ενέργειες και τις εκλογές στην Αμερική που επηρεάζουν την υφήλιο.
Οπότε έχουμε:
- Αυτούς που συνειδητοποιούν το πρόβλημα και σέβονται τον πλησίον.Τα παίρνουν όμως όταν βλέπουν ημίμετρα.
- Αυτούς που αμφισβητούν το πρόβλημα διασπείρουν τον ιό και υποκινούν ανυπακοή.
Και οι δυο ανθρώπινες συμπεριφορές είναι σε ελεύθερες κοινωνίες θα μου πείτε αλλά τρεις είναι οι τρόποι να επιβληθεί μια κοινή πολιτική για την αντιμετώπιση του ιού απ' ότι φαίνεται:
- Είτε τηρούμε τις υποδείξεις των ειδικών σαν υπεύθυνοι ενήλικες. (Είναι κοινή γνώση όμως πως δεν έχουμε όλοι την ίδια συμπεριφορά.)
- Είτε τηρούμε τις υποδείξεις των ειδικών με την απαραίτητη εφαρμογή του νόμου στους παραβάτες.(Όποιοι κι αν είναι)
- Είτε να γίνει όπως Κίνα που καθάρισε χωρίς μα και μου και φυσικά χωρίς "καμία" διαφωνία.
Επειδή το 1 είναι ουτοπία και το 3 απολυταρχία, διαλέγω το 2 που όμως πρέπει να σπάσει αυγά για την ομελέτα.
Στη δύση κυκλοφορεί μουσική ο Van με τους γνωστούς στίχους και το αντιμετωπίζουμε σαν τροφή για σκέψη λες και ο συμπαθής κατα τ' άλλα τραγουδιστής έχει πάρει κάποιο Νόμπελ φιλοσοφίας στο παρελθόν.
Αν υποθέσουμε πως διαφωνούμε γιατί ανήκουμε στις δύο πρώτες κατηγορίες, γιατί υποκινεί αντίδραση αποδεδειγμένα στην ίδια την ύπαρξη του ανθρώπινου είδους, θα το αντιμετωπίσουμε ως κοινωνικό φαινόμενο ή θα του μεταδώσουμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι το:
Βαν είσαι παπάρας, stick to moondance;
Τα γράφω αυτά γιατί ακόμα και αυτός γίνεται αφορμή για αντιπαράθεση μεταξύ συμφωνούντων σε μια ανεκτική κοινωνία. Κρίμα είναι.
