Ο κόσμος δεν έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται οπότε θεωρώ κάποιου είδους "χρέος", όσοι από εμάς είχαν προσωπική εμπειρία, όσο κι αν είναι επώδυνο, να τη διαδίδουν. Η δική μου ιστορία λοιπόν έχει ως εξής:
Στο πατρικό μου σπίτι μένουν οι γονείς μου ετών 82 και 80 μαζί με την αδερφή μου ετών 51. Ενίοτε μαζί τους μένει και η ανιψιά μου ετών 22. Μιλάμε για ένα μεγαλούτσικο διαμέρισμα και όχι για μονοκατοικία με πατώματα κλπ.
Η μητέρα μου ταλαιπωρείται εδώ και χρόνια με ένα πολύ κακό αυτοάνοσο που λέγεται μυασθένεια gravis. Με λίγα λόγια το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται σε όλους τους μυϊκούς ιστούς. Τα συμπτώματα σε ελαφρές περιπτώσεις, είναι ταχύτατη κόπωση παντού στο σώμα, ακόμα και στα δάχτυλα των ποδιών. Σε βαριές μιλάμε για σοβαρότατη αναπνευστική ανεπάρκεια. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει ένα σωρό φάρμακα μεταξύ των οποίων μεγάλες δόσεις κορτιζόνης και ανοσοκατασταλτικών ανάλογα με αυτά που παίρνει κανείς όταν έχει κάνει μεταμόσχευση. Εν ολίγοις, ο ασθενής καταλήγει σχεδόν να μην έχει ανοσοποιητικό σύστημα προκειμένου να μπορεί να ζήσει μια λειψή καθημερινότητα.
Η αδερφή μου κόλλησε κορονοϊό από συνάδελφο στη δουλειά της ο οποίος πήγε όντας φορέας, χωρίς να έχει νοσήσει ακόμα και φυσικά χωρίς να το γνωρίζει. Κόλλησε δε χωρίς να τον συναντήσει καν εκείνη τη μέρα, απλά μπήκε σε στούντιο ραδιοφωνικών παραγωγών μετά από αυτόν. Να σημειώσω ότι η αδερφή μου είναι τρελή με τα μέτρα πρόληψης, τουτέστιν μάσκες, γάντια, αντισηπτικά, θερμομετρήσεις, τεστ και όλο το πακέτο.
Γύρισε φυσικά στο σπίτι χωρίς να γνωρίζει τίποτα. Την επόμενη μέρα, ο συνάδελφος που την κόλλησε, έκανε rapid test και βγήκε θετικός. Είχε ανεβάσει πυρετό το προηγούμενο βράδυ. Για να μη σας κουράζω, έκανε κι η αδερφή μου τεστ, βγήκε θετική και αμέσως μπήκε σε καραντίνα εντός του διαμερίσματος, μάταια απ' ό,τι μας είπαν μετά γιατί είχε ήδη κολλήσει τους πάντες μέσα στο σπίτι από το πρώτο κι όλας βράδυ που έμεινε όντας θετική.
Η ίδια και ανιψιά μου πέρασαν την ασθένεια αυτό που λέει ο κόσμος "ελαφρά". Δηλαδή δέκατα, μεγάλη κόπωση και πόνος στο σώμα, απώλεια όσφρησης και γεύσης και ενίοτε δύσπνοια και πόνος στο στήθος. Σημειωτέον ότι πολλά από τα συμπτώματα κρατούν ακόμα, δύο εβδομάδες σχεδόν μετά τα αρχικά θετικά τους τεστ. Ειδικά η εύκολη κόπωση και ο πόνος στο στήθος καθώς και η όσφρηση που δεν έχει επανέλθει. Γενικά αυτό που λέγεται περί "απλής γρίπης" είναι κουραφέξαλα για να αισθανόμαστε κάποια ανακούφιση. Η ασθένεια, φυσικά ανάλογα και με τη σοβαρότητα, έχει πολύ δυσάρεστα συμπτώματα τα οποία κάνουν πάρα πολύ καιρό να περάσουν. Η αίσθηση δε, ακόμα κι όταν το τεστ είναι πια αρνητικό, είναι ότι είσαι ακόμα άρρωστος και ευάλωτος.
Ο πατέρας μου ετών 82 είχε την απερίγραπτη τύχη να είναι πλήρως ασυμπτωματικός. Δεν ξέρουμε τι και πώς αλλά έχει ένα σούπερ ανοσοποιητικό γιατί γενικά δεν αρρωσταίνει από ιώσεις ποτέ. Θετικός στο τεστ αλλά απολύτως υγιής.
Η μητέρα μου ετών 80 όμως, δεν ήταν τόσο τυχερή. Αρρώστησε και έκανε υψηλό πυρετό ενώ εντός 2 ημερών χρειάστηκε να νοσηλευτεί, αρχικά προληπτικά, γιατί έπεσε το οξυγόνο της. Στην αρχή δεν μπήκε σε ΜΕΘ γιατί δε χρειαζόταν. Πολύ γρήγορα όμως η κατάστασή της επιδεινώθηκε, εκδηλώθηκε πολύ σοβαρή πνευμονία και μπήκε επειγόντως σε αναπνευστήρα στη ΜΕΘ.
Αυτή τη στιγμή, 10 ημέρες μετά τον πρώτο πυρετό, είναι σε σοβαρότατη κατάσταση με ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης και πολύ εκτεταμένες και μη αναστρέψιμες βλάβες στους πνεύμονες. Ευτυχώς σε καταστολή χωρίς να αισθάνεται τίποτα.
Τα παραπάνω, όπως είπα και στην αρχή, γιατί θεωρώ χρέος μου, να διαδίδω αυτό που βίωσα με τους δικούς μου ακόμη κι αν όλη μου η πληροφόρηση ήταν τηλεφωνικά. Εκτός της ασθένειας και των συμπτωμάτων, δεν ξέρω αν χρειάζεται να αναφέρω το τραγικό ψυχικό βάρος και την ανείπωτη πίεση, του να είσαι κλεισμένος σε ένα σπίτι, να μην ξέρεις αν θα χειροτερέψεις, να ξέρεις ότι κόλλησες τους πάντες και να φοβάσαι ότι οι γονείς σου και η κόρη σου θα πεθάνουν.
Αυτά.
