@bloody: με το συγκεκριμένο θέμα έχω ασχοληθεί ήδη από τις αρχές του 90 (και μπορείς να φανταστείς πόσο δυσκολότερο ήταν γιατί τότε internet ούτε κατά διάνοια). Πάντως το φαινόμενο είναι επιστημονικά αποδεκτό και τεκμηριωμένο και κατά πολλούς πάνω σ αυτό στηρίζονται όλες οι "υπερφυσικές δυνάμεις" που μπορεί να αναπτύξει ένας άνθρωπος με διαλογισμό και εξάσκηση. Ψάξτε επίσης Noetic Science και το σχετικό ινστιτούτο, IONS. Πολύ food for thought, και προβλέπω breakthrough ανακαλύψεις την προσεχή δεκαετία (αν δεν τα αποκρύψουν από φόβο ότι "η ανθρωπότητα δεν είναι έτοιμη ακόμα").
@toneless: δεν είπα ότι τα έστειλες για να φτιάξω την κεραία. Απλά ότι τα έχω υπόψιν ήδη από την αρχή, καθώς και όλο το σύστημα επιδράσεων χρήστη-μέσου-κεραίας που αυτό περιγράφει (όπως και η θεωρία). Αυτό που ήθελα να πω ήταν ότι το υλικό της κεραίας και η διατομή της είναι ήσσονος (ή έστω ίδιας) σημασίας όταν σε ένα τέτοιο σύστημα υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την όλη απόκριση.
Τα παραδείγματα που αναφέρεις δεν είναι αντιπροσωπευτικά για τον εξής λόγο: η κεραία πρέπει να είναι φτιαγμένη από αγώγιμο υλικό. Φυσικά και το ξύλο και το πλαστικό δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αφού δεν είναι αγώγιμα. Σιδηρος, χαλκός, αλουμινόχαρτο, χορδή μπάσου, ακόμα και μια στήλη νερού (όχι απεσταγμένου) μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν κεραία, με την ίδια απόκριση αν έχουν την ίδια ειδική αντίσταση, διατομή και μήκος. Το να συνδέσεις μια κιθάρα με μια σωλήνα νερού είναι απόλυτα λογικό, όσον αφορά τα χαρακτηριστικά μεταφοράς του σήματος απο τη σωλήνα. Απλά χρειάζεσαι θωράκιση faraday για να μην συλλαμβάνει ηλεκτρομαγνητικό θόρυβο από το περιβάλλον. Και το καλώδιο της κιθάρας δεν είναι κάτι μαγικό, ένα σύρμα στο κέντρο είναι, με θωράκιση τριγύρω, αν το κεντρικό σύρμα είναι σωλήνα νερού γιατί να έχεις οποιοδήποτε πρόβλημα; (όπως καταλαβαινεις, γκατζετιές του τύπου "καλώδια oxygen-free" κλπ, τις θεωρώ παντελώς γελοίες)
Τέλος, όσον αφορά τα ηλεκτρκά χαρακτηριστικά του ίδιου του χρήστη όσον αφορά τη λειτουργία ενός Theremin, θα σε παραπέμψω στη θεωρία λειτουργίας του συστήματος χρήστης-μέσο-κεραία. Υπάρχουν 2 βασικές θεωρίες, η μια λέει ότι ο χρήστης (όντας γειωμένος) λειτουργεί σαν τον γειωμένο οπλισμό ενός πυκνωτή, μέρους του συστήματος LC που έχει ο ταλαντωτής του Theremin. Η κεραία είναι ο άλλος οπλισμός και ο αέρας ανάμεσά τους είναι το διηλεκτρικό. Από τη θεωρία πυκνωτών, εύκολα βλέπεις ότι η χωρητικότητα ενός πυκνωτή εξαρτάται από το μέγεθος των οπλισμών, τη μεταξύ τους απόσταση και το είδος του διηλεκτρικού. Θεωρώντας λοιπόν το χρήστη τόσο ως μέρος του οπλισμού όσο και σαν μέρος του διηλεκτρικού (γιατί δεν έχει μηδενική αντίσταση) εύκολα καταλαβαίνεις ότι όλοι οι παράγοντες που ανέφερα παραπάνω σχετικά με τα χαρακτηριστικά του χρήστη παίζουν ρόλο στη χωρητικότητα αυτού του πυκνωτή. Χαρακτηριστικό πείραμα: κράτα μια νότα στο theremin και ακούμπα κάποια γείωση (άρα μείωσε την αντίστασή σου με τη γείωση) και δες τί θα συμβεί.
Η άλλη θεωρία βλέπει το χρήστη ως ηλεκτρομαγνητικά διαπερατό όγκο στην ακτίνα ακτινοβολίας σήματος από την κεραία και το ποσό που απορροφάει αλλάζει την εσωτερική αντίσταση του ταλαντωτή (κάτι σαν μετασχηματιστής που η αντίσταση του πρωτεύοντος εξαρτάται από το φορτίο στο δευτερεύον). Και σε αυτήν την περίπτωση το ποσό φορτίου που μπορεί να απορροφήσει ένα σώμα εξαρτάται άμεσα από τα ηλεκτρικά του χαρακτηριστικά.
Όποια θεωρία και αν δεχτείς ως επικρατούσα (ή και συνδυασμό αυτών), καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν πολλοι παράγοντες που επηρεάζουν ένα τέτοιο σύστημα, και ο χρήστης είναι μέρος αυτής της εξίσωσης σε μεγάλο βαθμό.
Ελπίζω να βοήθησα...
(και συγγνώμη για το μακροσκελές του μηνύματος, αλλά τέτοιες θεωρίες δεν εξηγούνται επαρκώς σε 5 σειρές...)