Στα περισσότερα που γράφεις συμφωνώ απόλυτα.
Διαφωνώ στα εξής ...
Ίσα ίσα, ο υπολογιστής, ακόμα και όταν κάνει κάτι με μη γραμμικό (όπως πολύ σωστά έγραψες) τρόπο, το κάνει με συγκεκριμένο μη γραμμικό τρόπο (και άρα προβλέψιμο), ο ενισχυτής όχι.
Αυτό ισχύει για όλους τους ενισχυτές, λαμπάτους ή μη.
Και γιατί δεν μπορεί το πσηφίο να προσεγγίσει επαρκώς την λάμπα, όπως έκανε ο Νίκος με τα δείγματα, που προσέγγισε επαρκώς το αναλογικό με πσηφιακά μέσα?
Αν βαλεις distortion σε plug in, το οποιο δεν εχει εσωτερικο oversampling, και δουλευεις στα 44.1 kHz, το τζιτζικισμα δεν το γλυτωνεις.
Οι αρμονικες που προσθετει, με το που ξεπερασουν τα 22.5 kHz θα κανουν foldback, και θα προστεθουν στο σημα. Δε θα σχηματιζουν ομως αρμονικα διαστηματα με τις original νοτες, και το τζιτζικι θα αρχισει να κελαηδαει.
Αν γυρισεις τη δειγματοληψια σε 96 kHz, θα κανουν foldback οι αρμονικες απο τα 48 kHz και πανω, και επειδη η ενταση των αρμονικων φθινει οσο πιο μακρυα ειναι απο τη θεμελιο το τζιτζικι θα ειναι λιγοτερο.
Οποτε σε αναλογικα συστηματα, που δεν υπαρχει αυτο το φαινομενο, ειναι θεωρητικα απειρη η δειγματοληψια= υπερυπολογιστης.
Οσο αφορα την αποκριση στις δυναμικες, μιλαμε στην ουσια για μη- γραμμικα μαθηματικα, η φαση δηλαδη ειναι διαφορικη εξισωση= παλι υπερυπολογισμος ?
Θα το βρουνε, δεν ειναι οτι δε θα το βρουνε, ΗΔΗ ειναι σε πολυ καλο επιπεδο, οτι θα το βρουνε θα το βρουνε. Αλλα δεν ειναι τοσο απλο οσο το να βγαινει οτι μπαινει, που το εχουν βρει ΗΔΗ.
Τα αναλογικα συστηματα ηχογραφησης σκοπευαν και αυτα στην πιστοτητα. Οσο πιο πολυ τα καταφερναν, τοσο μικροτερες διαφορες εχουν με τα ψηφιακα, και τοσο πιο ευκολο ειναι να τα πλησιασεις με post editing. Αυτο που ειπα και πιο πριν, ο ηχος των 80ies ας πουμε, στις καλες παραγωγες, ειναι πολυ καθαρος, ενω των early 60 ies θελει αρκετη δουλεια για να τον πλησιασεις διοτι εκει οντως υπηρχε πολυ αρμονικη παραμορφωση.
