Συμφωνώ με την άποψη ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια μεγάλη στασιμότητα / μένουμε σε αυτά που ξέρουμε / φόβος για καινούργια ακούσματα στη μουσική. Τα γνωστά metal και rock περιοδικά εδώ και 20 χρόνια έχουν αφιερώματα και αφίσες με τις ίδιες 10 μπάντες, έχει καταντήσει αηδία.
Προσωπικά με διασκεδάζει το να κάθομαι με τις ώρες και να ψάχνω νέες μουσικές σε youtube, reddit και bandcamp. Μουσικές όλων των ειδών αλλά και εποχών, καθώς παντού υπάρχουν διαμάντια και πολλά χρήσιμα στοιχεία να αφομοιώσει κανείς, στοιχεία που αργότερα μπορεί να περάσουν και στις δικές μου συνθέσεις. Η σκέψη ότι υπάρχει τέτοια ποσότητα ποιοτικού υλικού ανάμεσα στα χρόνια που κάθεται κρυμμένη και περιμένει να ανακαλυφθεί με τρελαίνει, με το που βρώ κάτι που μ'αρέσει τρέχω αμέσως στο επόμενο.
Η λέξη κλειδί πιστεύω πως είναι η ποικιλία ακουσμάτων απο διάφορες εποχές και όχι απαραίτητα η επαφή με ότι πιο σύγχρονο κυκλοφορεί κάθε στιγμή, αν και πρέπει να έχουμε επίγνωση του τι παίζει φυσικά. Είμαι της γενιάς του '90 και μεγάλωσα με μοντέρνο metal, αλλα τελευταία ακούω κυρίως 50's exotica και 70's fusion. Υπάρχει πολύ πράμα εκεί πίσω, πέρα από τα γνωστά σε όλους ονόματα. Η εμμονή με τα ίδια και τα ίδια δεν οδηγεί πουθενά, αλλα η ρετρολαγνεία και ο σεβασμός προς τις παλαιότερες εποχές, σε σωστές δώσεις, πιστεύω πως είναι το ίδιο σημαντικές με το να είναι κανείς ενήμερος με τις τελευταίες κυκλοφορίες και τάσεις, και η ισορροπία των δύο για μένα αποφέρει την πιο πλήρη συνθήκη ακρόασης.