Σκόρπιες σκέψεις περι μουσικής.

[sultan of string]

δεν θίγομαι καθόλου!

όσο μ αρέσουν οι Uriah heep μ αρέσει και ο Mike Stern και οι Greta Van Fleet και οι Khruangbin.

Όταν θελήσω να ακούσω κάτι πραγματικά που μ αγγίζει θα ακούσω το Tarkus ή το Innervisions ή το Caravanserai

 

[geodimitri]

Οπως ειπα δεν ηθελα να θιξω η να φωτογραφησω κανεναν.

Αλλα γαμωτο,  σαιτ γεματο μουσικους να μιλαμε το 2019 ακομα για maiden - Scorpions   Motorhead και deep purple..

εμενα προσωπικα μου ειναι δυσκολο να το καταπιω.

Εμένα πάλι δεν μου είναι καθόλου δύσκολο. Θα ομολογήσω ότι από όσα καινούρια προσπάθησα να ακούσω δεν ενθουσιάστηκα από κάτι ιδιαίτερα (μη με ρωτήσετε τι άκουσες δεν έχω συγκρατήσει ονόματα).

Το συναίσθημα που έχω όταν ακούω όμως αυτές τις παλιές καλές metal/rock μπάντες δεν υπάρχει...

Και το ζήτημα πιστεύω είναι μετά από 20 χρόνια θα συζητάμε για τις Α, Β, Γ, Δ σημερινές "επιτυχημένες" μπάντες ή θα συζητάμε ακόμα για Maiden, Scorpions, Motorhead και Deep Purple...

 

[fusiongtr]

Θεωρω οτι η μουσικη ειναι προιον εξελιξης απο την γεννηση της μεχρι κ σημερα.

Δεν νομιζω οτι ειναι σωστο να απορριπτουμε νεες μουσικες επειδη εχουν το παλιο μεσα τους.

Σύμφωνοι, δεν εννοούσα αυτό.

Απλά τα περισσότερα είναι απλά αναμασήματα του παρελθόντος (ειδικά στην σύγχρονη ποπ), με ένα περιτύλιγμα διαφορετικής παραγωγής και αλλαγής του ήχου σε κάτι πιο σύγχρονα εύπεπτο.

Αυτά δεν με ενδιαφέρουν.

Με τις διασκευές δεν έχω κανένα θέμα.

Ίσα ίσα που μπορεί να είναι ιδιαίτερα δημιουργικές, πχ μιας και μίλησες για Γερμανούς

 

[vagelism]

Εμένα πάλι δεν μου είναι καθόλου δύσκολο. Θα ομολογήσω ότι από όσα καινούρια προσπάθησα να ακούσω δεν ενθουσιάστηκα από κάτι ιδιαίτερα (μη με ρωτήσετε τι άκουσες δεν έχω συγκρατήσει ονόματα).

Το συναίσθημα που έχω όταν ακούω όμως αυτές τις παλιές καλές metal/rock μπάντες δεν υπάρχει...

Και το ζήτημα πιστεύω είναι μετά από 20 χρόνια θα συζητάμε για τις Α, Β, Γ, Δ σημερινές "επιτυχημένες" μπάντες ή θα συζητάμε ακόμα για Maiden, Scorpions, Motorhead και Deep Purple...

σαν εκπαιδευτικος..και καποιος που ερχομαι σε αμεση κ καθημερινη επαφη με παιδια... τα περισσοτερα τους λεω λεξεις οπως Pink floyd , Led zeppelin ...και με κοιτανε λες κ τους μιλαω αραβικα.

 Καθε γενια ακουει τις δικιες της μουσικες.

 

[geodimitri]

Ναι ισχύει αυτό. Απλά πιστεύω ότι εξαρτάται και από το είδος μουσικής που ακούει ο καθένας.

Προσωπικά ακούω μουσική που βγήκε πριν γεννηθώ (80s).

 

[npap]

με αφορμή αυτές του Βαγγέλη και κάποιες δικές μου σκόρπιες σκέψεις...

το "νέο" και η αναζήτησή του στην ακρόαση της μουσικής (όχι φυσικά στην δημιουργία της) δεν (ή δεν πρέπει να) είναι αυτοσκοπός (και σίγουρα δεν συνάδει απαραίτητα με την ποιότητα όπως προαναφέρθη)... η ανάγκη που θα την προκαλέσει κάθε φορά προϋποθέτει και "εξάντληση" ενός παλαιού υλικού που θα απαιτεί πλέον από μόνο του ανανέωση μια και δεν θα εκπληρώνει πια τον σκοπό του...

προσωπικά η μουσική αναζήτηση που με οδήγησε να λιώσω τα δεκάδες ζευγάρια αρβύλες, σανδάλια, σπορτεξ και σαγιονάρες στα δισκάδικα κατά τα τελευταία χρόνια των 70s και ολόκληρα τα 80s, ήταν απλά ένα μέρος της αναζήτησης του εαυτού μου... τώρα στα 54 μου έχω ανάλογα πεσμένους ρυθμούς στο να ψάχνω και αυτόν (ε έχω κάνει και κάποιες προόδους) και την μουσική ως υποσύνολό του (άσε που μέσω των νέων μέσων ακόμα βρίσκω απίστευτα διαμαντάκια που μου είχαν ξεφύγει τότε)... και το θυμικό μου συμφωνεί (αν δεν την υπαγορεύει υποσυνείδητα) με αυτή την πρακτική...

το σίγουρο (για την δική μου ματιά), είναι ότι με το πέρασμα των χρόνων υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ πρόοδος στην ποιότητα των μουσικών (κυρίως τεχνική) αλλά αντιστρόφως ανάλογη στην μουσική που (ανα)ΠΑΡΑΓΟΥΝ... και υπάρχουν πολλοί αντικειμενικοί (ιστορικο-κοινωνικο-πολιτικοί) λόγοι γι αυτό, αλλά νομίζω δεν είναι της παρούσης κουβέντας...

ΥΓ. εννοείται ότι χαίρομαι ιδιαίτερα κάθε που κάτι "νέο" με συγκινεί, όπως και κάθε που νέοι ασχολούνται πιο ουσιαστικά με την μουσική τους (μ αρέσει δεν μ αρέσει) πέραν της υπερκαταναλωτικής (αναγκαστικής) διεκπεραίωσης που τους επιβάλλει η υπερπροσφορά...

 

[vagelism]

Ναι ισχύει αυτό. Απλά πιστεύω ότι εξαρτάται και από το είδος μουσικής που ακούει ο καθένας.

Προσωπικά ακούω μουσική που βγήκε πριν γεννηθώ (80s).

κοιτα ειναι κ λογικο..αν το καλοσκεφτεις.

Ολοι μας ξερουμε την επιρροη της Big Band Jazz στην Jazz μουσικη..Ολοι ξερουμε τον Buddy τον Count Basie...αλλα ποιος ασχολειται πλεον με αυτους...ακομα κ Jazz να ακουει..

Αυτη η μουσικη θεωρειται πλεον παρωχυμενη..ασχετα..αν απο εκει  σχεδον ξεκινησαν ολα.

 

[Αετός]

Έχω βαρεθεί να ακούω το "εν έτει 2019".Αυτό δέν ισχύει στίς τέχνες,σε άλλους τομείς ναί,όχι όμως στις τέχνες και εν προκειμένω στη μουσική.Κάτι που γράφτηκε παλιότερα, μπορεί να είναι πολύ πιο πρωτοποριακό και κυρίως ποιοτικό, από κάτι που γράφεται σήμερα ή θα γραφτεί σε εκατό χρόνια.

 

[vagelism]

Έχω βαρεθεί να ακούω το "εν έτει 2019".Αυτό δέν ισχύει στίς τέχνες,σε άλλους τομείς ναί,όχι όμως στις τέχνες και εν προκειμένω στη μουσική.Κάτι που γράφτηκε παλιότερα, μπορεί να είναι πολύ πιο πρωτοποριακό και κυρίως ποιοτικό, από κάτι που γράφεται σήμερα ή θα γραφτεί σε εκατό χρόνια.

δεν συμφωνω...γιατι η μουσικη ειναι {και} προιον αλληλεπιδρασης μεταξυ των στυλ.

 Δεν πιστευω οτι μπορει μια  Blues μουσικη που γραφτηκε πριν 70 χρονια..να θεωρηθει πρωτοποριακη σε  70 χρονια απο τωρα.

Ποιοτικη ναι.....αλλα πρωτοποριακη,..

 

[Αετός]

Στη blues συμφωνώ.Δε χρειάζεται κιόλας.

Το ζητούμενο είναι η ποιότητα, πρωτίστως, τα υπόλοιπα έπονται.

 

[panorios]

Σε ότι αφορά το υποκειμενικό του θέματος αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που αρέσει σε κάποιον του αρέσει για κάποιους λόγους και είναι σεβαστό.

Στην αντικειμενική αξιολόγηση της τέχνης, η οποία συνήθως γίνεται από ιστορικούς και η οποία ουδεμία σχέση έχει με γούστα, μια σημαντική παράμετρος που αξιολογείται είναι το κοινωνικό πλαίσιο που αποτυπώνει και σε κάποιες (λίγες) περιπτώσεις που επηρεάζει ένα έργο τέχνης.

Αποσπασματικά, το ένα έργο τέχνης, γιατί στην περίπτωση των κινημάτων; Εκεί αλλάζουν πολύ τα πράγματα.

Έχουν περάσει πολλά χρόνια που έκλεισα τα βιβλία της ιστορίας της τέχνης και με ντροπή παραδέχομαι ότι δεν έχω παρακολουθήσει τις ακαδημαϊκές εξελίξεις για δεκαετίες αλλά αυτό που νομίζω ότι παραμένει σταθερό είναι πως, η τέχνη αποτυπώνει την κουλτούρα του χρόνου και του τόπου και αξιολογείται σαν σημαντικό ιστορικό εργαλείο με αυτά τα κριτήρια.

Για παράδειγμα, παραστάσεις από τις τοιχογραφίες του Chauvet στην κλασική εποχή θα ήταν άνευ σημασίας, όπως και οι βυζαντινές εικόνες που δημιουργούνται στην σημερινή εποχή.

Ο Ιστορικός του μέλλοντος σίγουρα δεν θα κοιτάξει τι ζωγραφίζουμε σήμερα αλλά θα δει τις σειρές που παρακολουθούμε, τα videogames που παίζουμε και σίγουρα την μουσική που ακούμε και εκεί θα τα χάσει. Περισσότερα από 100 χρόνια παγκόσμιας μουσικής συνυπάρχουν αρμονικά στην εποχή μας, όλα τα είδη.

20άρηδες Έλληνες ακούνε Τάγκο  και την ίδια στιγμή συνομήλικοι τους Ιάπωνες μαθαίνουν swing. Η μουσική επένδυση στις ταινίες μας μπορεί να είναι ξεπατικωτούρα Βιβάλντι και στην επόμενη σκηνή Ζέπελιν ή dubstep .

Δεν έχει ξαναγίνει αυτό στην ιστορία του είδους μας. Είμαι μπερδεμένος και ενθουσιασμένος ταυτόχρονα.

Και σίγουρα δεν μπορώ να πιστέψω ότι μόνο για τα τελευταία 20-30 χρόνια σταμάτησαν οι άνθρωποι να βγάζουν καλή μουσική.

 

[sharpshooter]

Οπως ειπα δεν ηθελα να θιξω η να φωτογραφησω κανεναν.

Αλλα γαμωτο,  σαιτ γεματο μουσικους να μιλαμε το 2019 ακομα για maiden - Scorpions   Motorhead και deep purple..

εμενα προσωπικα μου ειναι δυσκολο να το καταπιω.

Εγώ με τη σειρά μου, συνεχώς ψάχνοντας για νέα ακούσματα μιας και το ίδιο φαγητό κάθε μέρα δεν παλεύεται...

φτάνω να γυρνάω ΠΑΝΤΑ πίσω σε αυτές τις μπάντες.

Στο ενδιάμεσο κοροϊδεύω τον εαυτό ότι όλες αυτές οι νέες μουσικές που ανακάλυψα μου αρέσουν.

Μιλάμε από Rap έως Electro, House, Drum n Bass και ό,τι άλλο μπορώ να σκεφτώ πως έχει potential να μου κάνει κλικ.

Όπως κάνει κλικ κάνει και ξεκλικ πολύ σύντομα, δυστυχώς, και πάλι καταλήγω στα ίδια και στα ίδια ακούγοντας καμμένα bootlegs του '85 πχ.

Ίσως το πρόβλημα να είναι, ότι δεν είμαι γνώστης σε βάθος, άλλων ειδών όπως στο rock/metal.

Είμαι σίγουρος πως υπάρχει μουσική που μπορεί να μου κινήσει το ενδιαφέρον, που τη βρίσκω όμως μέσα στις χιλιάδες φόλες που ξεπηδάνε καθημερινά  λόγω ευκολίας παραγωγής και internet?

Για mainstream μουσική δε συζητάμε καν, μιλάμε για βιασμό αισθητικής.

Ένας από τους λόγους που μπαίνω εδώ είναι αυτός, να βρω νέες ΑΞΙΟΛΟΓΕΣ μουσικές προτάσεις φιλτραρισμένες από "μουσικά" αυτιά.

Όπως έγραψε κάποιος πιο πάνω όμως, το κόλλημα είναι και ψυχολογικό και δεν έχει να κάνει μόνο με νότες.

 

[Jazzjoker]

Το θέμα είναι ότι από μια ηλικία και μετά δεν φτιάχνουμε μουσικές αναμνήσεις ή εν πάση περιπτώσει το κάνουμε πολύ σπανιότερα. Οπότε αυτό που λένε οι λίγο μεγαλύτεροι συνάδελφοι παραπάνω, ότι δηλαδή ακούν κατά κύριο λόγο πράγματα που γράφτηκαν τις δεκαετίες του 70 και 80 ξέρω γω, έχει να κάνει ακριβώς με αυτό. Δεν είναι απλώς ότι μας αρέσουν εκείνες οι μουσικές περισσότερο απ' οτιδήποτε κυκλοφορεί τώρα. Είναι κυρίως ότι εκείνα τα ακούσματα έχουν συνδεθεί με πολλά και μεγάλης έντασης συναισθήματα και ταυτίζονται με περιόδους του παρελθόντος μας. Εξ ου και οι "μουσικές αναμνήσεις" που αναφέρω στην αρχή.

Όσο καλό κι αν είναι ένα νέο γκρουπ, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με τίποτα τις μουσικές που συνόδευσαν τους πρώτους μας έρωτες, τις πρώτες επιτυχίες και απογοητεύσεις, την τρομερή ορμή των 20 ετών, την ανακάλυψη της ίδιας της ζωής εν ολίγοις.

Πέραν αυτού και μιλώντας καθαρά προσωπικά, έχω να πω και το εξής: όπως έχω ξαναγράψει και παλιότερα, διανύουμε μια εποχή απιστευτης μουσικής αυθονίας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και εξαιρετικές προτάσεις αλλά και τρομαχτικές ποσότητες σαβούρας. Θέλει περισσότερη υπομονή απ' ό,τι πριν τις εποχές του youtube, του spotify και του εύκολου home recording, για να ανακαλύψει κανείς αυτό που του αρέσει και αναπόφευκτα μες στην αναζήτηση, πολλή από τη σαβούρα θα την φάει στα μούτρα θέλει δε θέλει. Πολλές φορές αυτό είναι αποκαρδιωτικό για τη συνέχεια της αναζήτησης.

 

[vagelism]

. Θέλει περισσότερη υπομονή απ' ό,τι πριν τις εποχές του youtube, του spotify και του εύκολου home recording, για να ανακαλύψει κανείς αυτό που του αρέσει και αναπόφευκτα μες στην αναζήτηση, πολλή από τη σαβούρα θα την φάει στα μούτρα θέλει δε θέλει. Πολλές φορές αυτό είναι αποκαρδιωτικό για τη συνέχεια της αναζήτησης.

για να κανω λιγο το δικηγορο του διαβολου..

μηπως κ το attention span μας οσο μεγαλωνουμε εχει πεσει.?

Αν βαλουμε στην εξισωση την παντελη ελλειψη χειραγωγησης απο τα μεσα{ δεν υπαρχουν πια Πετριδηδες κ Ζηλοι να προτεινουν},την εννοια του δωρεαν  αλλα  κ την ελλειψη της απτης μορφης της μουσικης που ακουμε..μηπως..??? ολα αυτα μας κανουν να πιστευουμε οτι ενας δισκος του 80 των maiden που τον ανοιγες τον καθαριζες , τον γυρνουσες για να ακουσεις την β πλευρα..ηταν "καλυτερη " μουσικη απο ολη αυτη την αφθονια που παραγεται σημερα?

Αυτο που ξερω σιγουρα..ειναι οτι ακομα και στην ρομαντικη περιοδο του βινυλιου - της φουλ χειραγωγησης κ της ακριβειας για να αγορασουμε ενα δισκο...ακουσαμε {και} απιστευτες παπαριες. Σιγουρα ομως ακουσαμε κ επη.

Αρα σκεφτομαι..μηπως καλη κ κακη μουσικη υπηρχε κ θα υπαρχει ..απλα οι καιροι αλλαζουν κ η σημασια που τους δινουμε.?

 Ποσες φορες αγορασαμε δισκους και τους "ανακαλυψαμε" μετα τη 10η φορα που τους ακουσαμε?

Προσφατα σε ενα μαθητη εδωσα ..ολη την δισκογραφια απο  floyd - zeppelin - Sting k Police σε στικακι.

Eιμαι σιγουρος οτι δεν προκειται να ακουσει τιποτα..στην καλυτερη τα βαρβατα χιτ.

 

[vagelism]

Ένας από τους λόγους που μπαίνω εδώ είναι αυτός, να βρω νέες ΑΞΙΟΛΟΓΕΣ μουσικές προτάσεις φιλτραρισμένες από "μουσικά" αυτιά.

Οφειλω να ομολογησω οτι κ εγω εχω εκτεθει σε πολλες νεες μουσικες κ μουσικους λογω του Νοιζ κ οσων γραφουν .

Το thread ηταν μια γενικη διαπιστωση. Εννοειται οτι υπαρχουν εξαιρεσεις.

ετσι για να αποδιδουμε τα του καισαρως..

 

[Jazzjoker]

για να κανω λιγο το δικηγορο του διαβολου..

μηπως κ το attention span μας οσο μεγαλωνουμε εχει πεσει.?

Προφανώς. Με την ηλικία εντυπωσιαζόμαστε και ενθουσιαζόμαστε όλο και σπανιότερα. 

Αρα σκεφτομαι..μηπως καλη κ κακη μουσικη υπηρχε ανεκαθεν..απλα οι καιροι αλλαζουν κ η σημασια που τους διναμε.

 Ποσες φορες αγορασαμε δισκους και τους "ανακαλυψαμε" μετα τη 10η φορα που τους ακουσαμε?

Βέβαια υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό που λέω όμως είναι ότι με την ευκολία που μπορεί να δημιουργηθεί και να κυκλοφορήσει πλέον μια μουσική παραγωγή (τουλάχιστον ψηφιακά), το ποσοστό της σαβούρας έχει αυξηθεί δραματικά γιατί δεν υπάρχει κανένα φιλτράρισμα. Ή μάλλον υπάρχει αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν. συμβαίνει αφού κυκλοφορήσει μια μουσική πρόταση και όχι πριν καν μπει στο στούντιο.

 

[Spyros Delta]

Προφανώς. Με την ηλικία εντυπωσιαζόμαστε και ενθουσιαζόμαστε όλο και σπανιότερα. 

Βέβαια υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό που λέω όμως είναι ότι με την ευκολία που μπορεί να δημιουργηθεί και να κυκλοφορήσει πλέον μια μουσική παραγωγή (τουλάχιστον ψηφιακά), το ποσοστό της σαβούρας έχει αυξηθεί δραματικά γιατί δεν υπάρχει κανένα φιλτράρισμα. Ή μάλλον υπάρχει αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν. συμβαίνει αφού κυκλοφορήσει μια μουσική πρόταση και όχι πριν καν μπει στο στούντιο.

Καθε περιπτωση εχει και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της.

Παλιότερα που ήταν ακριβή διαδικασία να κυκλοφορήσει μια μουσικη, το ξεσκαρταρισμα το έκαναν οι δισκογραφικες και σερβιραν οτι ηθελαν εκείνες στον κοσμο (με βασικό στόχο το κέρδος φυσικά).

Τώρα πρέπει να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά μονοι μας, αλλα έχουμε το κέρδος να ακούσουμε και μουσικές που δεν θα κυκλοφορουσαν ποτε, αλλα και κάποιες που θα μας ξεφύγουν. Κάποια στιγμή όμως αργά ή γρηγορα θα πέσουν στην αντίληψη μας κι αυτές.

Το προτιμώ. Έτσι κι αλλιώς και παλιότερα ψαχνομουν να ξεσκαρταρω απο αυτα που κυκλοφορουσαν οι δισκογραφικες.

 

[Jazzjoker]

Πάντως θα είχε πλάκα να διάβαζε κανείς τα σχόλια σε φόρουμ και στο youtube του μέλλοντος όπου οι σημερινοί πιτσιρικάδες θα γκρινιάζουν ότι δε βγαίνει πια μουσική όπως το 2019 και οι τότε νεολαία θα τους λέει ότι είναι οπισθοδρομικοί. ?

 

[vagelism]

Προφανώς. Με την ηλικία εντυπωσιαζόμαστε και ενθουσιαζόμαστε όλο και σπανιότερα. 

Βέβαια υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό που λέω όμως είναι ότι με την ευκολία που μπορεί να δημιουργηθεί και να κυκλοφορήσει πλέον μια μουσική παραγωγή (τουλάχιστον ψηφιακά), το ποσοστό της σαβούρας έχει αυξηθεί δραματικά γιατί δεν υπάρχει κανένα φιλτράρισμα. Ή μάλλον υπάρχει αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν. συμβαίνει αφού κυκλοφορήσει μια μουσική πρόταση και όχι πριν καν μπει στο στούντιο.

Ποσο δικιο εχεις..αλλα για μενα η περιοδος που διανυουμε,  ειναι η πιο ρομαντικη περιοδος της μουσικης ever..για το λογο οτι ολοι πλεον παιρνουν ΙΣΑΞΙΟ βημα στο να ακουστουν κ να προωθησουν την δουλεια τους.

Αυτη για μενα , ειναι η απολυτη εννοια αξιοκρατιας.

Στο Youtube ολοι ισοι ειμαστε κ εγω αυτο το βρισκω πολυ ομορφο κ ρομαντικο.

 Ολοι εκτιθομαστε στην ιδια αρενα κ  κοσμος επιλεγει ποιος θα ζησει η ποιος θα τον φαει το μαυρο σκοταδι.

Ο κοσμος...οχι ο καθε τελειωμενος επιχειρηματιας που εχει ανοιξει δισκογραφικη η ο καθε μανατζερ που σπουδασε Music bussiness κ νομιζε οτι "ηξερε " απο μουσικη κ αποφασιζε τι θα τυπωθει  με γνωμονα τι θα πουλησει κ τι οχι.

 

[Jazzjoker]

Τώρα πρέπει να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά μονοι μας, αλλα έχουμε το κέρδος να ακούσουμε και μουσικές που δεν θα κυκλοφορουσαν ποτε.

Το προτιμώ.

Συμφωνώ