Πειραματισμός και έκφραση με τσεκούρι.

[Terry RoscoeBeck5]

Ωραιότατο το παράδειγμα του Marathon: Το «έργο» του Damien Hirst, που στα δικά μας μάτια δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κουφάρι καρχαρία μέσα σε φορμόλη. Όμως ο τίτλος του κατά τον καλλιτέχνη είναι The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living… Είναι αυτό που έγραφα για το διαβόητο «μήνυμα» του δημιουργού… Βεβαίως οι κριτικοί τέχνης το αποκάλεσαν «αισχρό», αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο Hirst είναι ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους  εικαστικούς της εποχής μας… Τα περί τέχνης συμπεράσματα δικά σας…

 

[Evilnye]

Είχε πει κάποτε κάποιος καθηγητής μου ότι εάν στην τέχνη πρέπει να δώσεις και τόση πολύ επεξήγηση στον τίτλο για να καταλάβει ο άλλος τι θέλεις να πεις κάτι πάει στραβά.

Και τι καταλαβαίνω εγώ από αυτό, ότι η τέχνη θα πρέπει να σου μιλάει από μόνη της και όχι να πρέπει να σου πει ο καλλιτέχνης τι εννοεί. Εάν δε λέει τίποτα από μόνη της. Όσα και να πει ο καλλιτέχνης, κουφάρια στη φορμόλη θα ναι.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Είχε πει κάποτε κάποιος καθηγητής μου ότι εάν στην τέχνη πρέπει να δώσεις και τόση πολύ επεξήγηση στον τίτλο για να καταλάβει ο άλλος τι θέλεις να πεις κάτι πάει στραβά.

Και τι καταλαβαίνω εγώ από αυτό, ότι η τέχνη θα πρέπει να σου μιλάει από μόνη της και όχι να πρέπει να σου πει ο καλλιτέχνης τι εννοεί. Εάν δε λέει τίποτα από μόνη της. Όσα και να πει ο καλλιτέχνης, κουφάρια στη φορμόλη θα ναι.

Αγαπητή κ. Έυη, μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και η abstract τέχνη, όπου εκεί το οπτικό ερέθισμα δεν είναι σίγουρο ότι θα δώσει σαφή κατεύθυνση στα… νοηματικά κέντρα του εγκεφάλου, αναφορικά με το τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης και το έργο του. Βεβαίως, πάντα θα ελλοχεύει η σκέψη, ότι το «βαρύγδουπο» του τίτλου που θα συνοδεύει ένα «ακαθόριστο» έργο, δεν είναι τίποτα άλλο από μια «νομιναλιστική σοφιστεία» του δημιουργού του, για να καλύψει την καλλιτεχνική του ένδεια…

 

[Evilnye]

Υπάρχει τέχνη που δεν είναι abstract?

Βεβαίως, πάντα θα ελλοχεύει η σκέψη, ότι το «βαρύγδουπο» του τίτλου που θα συνοδεύει ένα «ακαθόριστο» έργο, δεν είναι τίποτα άλλο από μια «νομιναλιστική σοφιστεία» του δημιουργού του, για να καλύψει την καλλιτεχνική του ένδεια…

Ακριβώς αυτό.

 

[darshan]

Ακόμα και μέσα στο μυαλό του ίδιου του δημιουργού, το έργο δύναται να είναι ακαθόριστο.

Είτε είναι αριστούργημα, είται έκτρωμα.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Υπάρχει τέχνη που δεν είναι abstract?

Ακριβώς αυτό.

Θα τολμούσα να πω πως ναι… Δηλαδή η οποιαδήποτε τέχνη είναι ενταγμένη σε κάποιο πολύ συγκεκριμένο ρεύμα, το οποίο όμως διέπεται από πολύ ορισμένα «τεχνικά» χαρακτηριστικά – τα οποία επί της ουσίας του δίνουν τον χαρακτήρα του- δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί abstract. Βεβαίως, δεν θα μπορούσα να πω μετά βεβαιότητας ότι με την εμφάνιση του ένα καλλιτεχνικό ρεύμα, άμεσα, αποκτά ταυτότητα. Κάποιος αποκάλεσε έτσι τους ιμπρεσιονιστές, εξπρεσιονιστές, φοβιστές, κυβιστές κλπ… Ενδεχομένως μέχρι να λάβουν την «ετικέτα» τους και αυτά τα ρεύματα να τα θεωρούσαν «αφηρημένα»… Οπότε με γνώμονα αυτήν την εικασία, θα μπορούσα να συμφωνήσω ότι όλη η τέχνη είναι abstract- όμως στην πρωτόλεια μορφή της- γιατί από την στιγμή που θα καθιερωθεί η φόρμα, εκεί πιστεύω ότι η τέχνη κατηγοριοποιείται και συγκεκριμενοποιείται…    

 

[blue]

Terry καλα τα λες, αλλα το θεμα ειναι συγκεκριμενο και αν μου επιτρεπεις, αοριστολογεις.

Τελικα, ΕΣΥ, περα απο καθε θεωρια ή προσεγγιση, που απενεχοποιει ενα τετοιο εγχειρημα, πειστηκες? Βρηκες κατι να σε συγκινησει ή να σου προκαλεσει κατι παρομοιο με αυτο που λεμε "θαυμασμο για το ωραιο"? Γιατι μου φανηκε οτι απλα παρουσιαζεις μια ουδετερη σταση μην τυχον και εκτεθεις οταν, καποτε, το να κονορτιοποιεις ενα οργανο μπροστα σε κοινο γινει αποδεκτο σαν εκφραση τεχνης.

 

[audiokostas]

Υπάρχει τέχνη που δεν είναι abstract?

Τώρα αν θεωρήσουμε το ροκοκό abstract .............

Και έχει δείγματα τέχνης.

 

[marathon]

το να κονορτιοποιεις ενα οργανο μπροστα σε κοινο γινει αποδεκτο σαν εκφραση τεχνης.

Τώρα που ξαναδιαβάζω τη πρόταση του Blue...γιατί μας φάνηκε περίεργο? Όταν ο Χεντριξ καίει τη κιθάρα του ή όταν ο Τάουνσεν την έσπαγε κάτω, γιατί δεν μας παραξένευε?...Θα μας παραξένευε εάν ο Χέντριξ, μετά, πουλούσε βαζάκια με τη στάχτη της κιθάρας του ή σήμερα, αν υπήρχαν αυτά τα βαζάκια (από εκείνη τη κιθάρα), δεν θα υπήρχαν νομίζετε αγοραστές?

...ο bluezlick, πρώτος και καλύτερος ;D ;D ;D

 

[blue]

Τώρα που ξαναδιαβάζω τη πρόταση του Blue...γιατί μας φάνηκε περίεργο?

Γιατι αυτο που πηγαινες να δεις σε ενα live του Hendrix δεν ξεκιναγε και τελειωνε σε αυτη την προταση.

edit: κατα προεκταση , το να καψεις μια κιθαρα δε σε κανει Hendrix. Θα ηταν ωραια να πηγαινες σε ενα ωδειο και να ελεγες "θελω να κανω αυτο που κανει ο Hendrix" και να σου εδιναν εναν zippo, αλλα η πραγματικοτητα ειναι διαφορετικη.

 

[audiokostas]

Τώρα που ξαναδιαβάζω τη πρόταση του Blue...γιατί μας φάνηκε περίεργο? Όταν ο Χεντριξ καίει τη κιθάρα του ή όταν ο Τάουνσεν την έσπαγε κάτω, γιατί δεν μας παραξένευε?...Θα μας παραξένευε εάν ο Χέντριξ, μετά, πουλούσε βαζάκια με τη στάχτη της κιθάρας του ή σήμερα, αν υπήρχαν αυτά τα βαζάκια (από εκείνη τη κιθάρα), δεν θα υπήρχαν νομίζετε αγοραστές?

...ο bluezlick, πρώτος και καλύτερος ;D ;D ;D

H τέχνη είναι statement

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε statement είναι τέχνη.

Πω ρε τι είπα. Ζαλίστηκα και πάω για ύπνο.....

 

[IraklisZS]

πάντως εγώ, όταν τυχαίνει να δώ κάποιον να σπάει το όργανο του στη σκηνη, σε βιντεοκλιπ ή οπουδήποτε, ξενερώνω το λιγότερο.

είτε είναι ο hendrix είτε ο kobain είτε οι GnR είτε οι muse είτε οποιοσδήποτε μουσικός με "θεωρητικό υπόβαθρο", το θεωρώ πάρα πολύ φτηνό και δήθεν

δε μπαίνω καν στον κόπο να σκεφτώ για ποιο λόγο μπορεί να το κάνει, γιατί απλά η ενστικτώδης αντίδρασή μου στο θέαμα ειναι να αναγουλιάσω

 

[Terry RoscoeBeck5]

Αγαπητέ μου Blue εκεί που θέλω να καταλήξω είναι αυτό που μόλις έγραψες «αοριστολογείς». Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος, το αόριστο της τέχνης… Αν διάβασες το αρχικό μου post ακριβώς αυτήν την αδυναμία ορισμού πραγματεύομαι… Δηλαδή το γενικότερο πλαίσιο.

Τώρα ως προς το ερώτημα που απευθύνεται στο υποκειμενικό μου κριτήριο, θα σου απαντήσω ευθέως ότι σαν ιδέα το να καταστρέψει κάποιος ένα όργανο επί θεατρικής σκηνής το θεωρώ μάλλον βλακώδες και καθώς το όργανο είναι μέσο παραγωγής τέχνης, θα έλεγα ότι είναι μια μορφής ασέβεια και για την τέχνη. Οπότε η αισθητική μου δεν θα κατέτασσε στην κατηγορία «θαυμασμός για το ωραίο»…

Όμως… (και εδώ είναι το ωραίο της υποκειμενικότητας της τέχνης): Αν για παράδειγμα, σε κάποια συναυλία, ο από επί σκηνής αγαπημένος μας μουσικός, σπάσει κάποια κιθάρα ( το οποίο μάλλον αρκετοί από εμάς το έχουμε ζήσει) αυτό θα συμβεί κάτω από τις ιαχές επιδοκιμασίας του κόσμου… Και στις δύο περιπτώσεις ( συναυλία- παράσταση) ένα μουσικό όργανο… θυσιάστηκε υπέρ του φιλοθεάμονος κοινού. Ποια λοιπόν είναι τα κριτήρια που στην μια περίπτωση θα επικροτήσουμε κραυγάζοντας και επευφημώντας και στην έτερη πρώτοι θα ρίξουμε τον λίθο του αναθέματος; Προσωπικά, επιφυλάσσομε να απαντήσω…

Πάντως, πίστεψε με η τοποθέτηση μου έχει καθαρό «φιλολογικό» χαρακτήρα. Αν βρεθώ αντιμέτωπος με τέχνη η οποία για διάφορους λόγους μου δημιουργεί αποστροφή, εκφράζω ευθαρσώς την άποψη μου. 

 

[blue]

τοτε συμφωνουμε

 

[IraklisZS]

Όμως… (και εδώ είναι το ωραίο της υποκειμενικότητας της τέχνης): Αν για παράδειγμα, σε κάποια συναυλία, ο από επί σκηνής αγαπημένος μας μουσικός, σπάσει κάποια κιθάρα ( το οποίο μάλλον αρκετοί από εμάς το έχουμε ζήσει) αυτό θα συμβεί κάτω από τις ιαχές επιδοκιμασίας του κόσμου…

μόλις ανέφερες ένα παράδειγμα οπου το κοινό-αποδέκτης της τέχνης προβατοποιείται.. Σε μια μεγάλη συναυλία πολλά μπορούν να συμβούν που να θυμίζουν περισσότερο "αρτο και θεάματα" παρά καλλιτεχνική έκφραση

 

[audiokostas]

Επειδή είμαι καλό και ευγενικό παιδί, θα πω ότι απλώς βαρέθηκα να ακούω για την a priori "υποκειμενικότητα" της τέχνης. Ως θεμέλιο κάθε συζήτησης.

Ειδικά όταν υπάρχει μια τεράστια βιβλιογραφία (που αγνοούμε   ) η οποία πραγματεύεται και το αντίθετο.

 

[marathon]

Σε μια μεγάλη συναυλία πολλά μπορούν να συμβούν που να θυμίζουν περισσότερο "αρτο και θεάματα" παρά καλλιτεχνική έκφραση

Kαι?....Όπως ανέφερες, εσύ εξοργίζεσαι με το θέαμα της καταστροφής του οργάνου, εγώ (ας πούμε) όχι. Γιατί εσύ, βλεπεις το συγκεκριμένο με πιο καλλιτεχνική ματιά από εμένα?

 

[Terry RoscoeBeck5]

Επειδή είμαι καλό και ευγενικό παιδί, θα πω ότι απλώς βαρέθηκα να ακούω για την a priori "υποκειμενικότητα" της τέχνης. Ως θεμέλιο κάθε συζήτησης.

Ειδικά όταν υπάρχει μια τεράστια βιβλιογραφία (που αγνοούμε   ) η οποία πραγματεύεται και το αντίθετο.

Και αυτό σωστό… Όταν η τέχνη υπόκειται σε αντικειμενικούς κανόνες, ουδείς θα διαφωνήσει ότι είναι ορισμένη από την φόρμα.

 

[IraklisZS]

Kαι?....Όπως ανέφερες, εσύ εξοργίζεσαι με το θέαμα της καταστροφής του οργάνου, εγώ (ας πούμε) όχι. Γιατί εσύ, βλεπεις το συγκεκριμένο με πιο καλλιτεχνική ματιά από εμένα?

το λέω αυτό γιατί πιστεύω πως σε μια μεγάλη συναυλία ένας άνθρωπος μπορεί να αποδεχτεί πράγματα που φυσιολογικά/(ή αν το σκεφτόταν λίγο) δε θα αποδεχόταν.

το οτι εξοργίζομαι με το θέαμα της καταστροφής του οργάνου δεν έχει να κάνει με το αν το βλέπω με πιο καλλιτεχνική ματιά απο κάποιον, όπως το καταλαβαίνω μέσα μου θα το ερμήνευα πιο πολυ σαν ενστικτώδη αντίδραση

αν προσπαθήσω να ερμηνεύσω την αντίδρασή μου στο θεαμα, προφανώς καταλήγω σε κάποιους λόγους που όμως πιστεύω πως δεν έχει νόημα να αναφέρω γιατί ακριβώς πιστεύω πως το αν θα εξοργιστεί κάποιος ή όχι, είναι κάτι υποκειμενικό

 

[Terry RoscoeBeck5]

Λοιπόν κομμένη η… κουλτουρό συζήτηση γιατί παραλίγο να μου γίνει κάρβουνο το φαγητό (και η κατσαρόλα)…