Και όμως, υπάρχει εξέλιξη που την βλέπεις σιγά σιγά να εξαπλώνεται. Τα ανθρακονήματα και οι γραφίτες για στήριξη στο μανίκι κάποτε ήταν καινοτομίες reserved για κάτι Vigier, Status, κλπ. Τα stainless steel τάστα τα έβλεπες μόνο σε καλιφορνομπουτικάδες, το (αμφιλεγόμενο) baked maple το ίδιο.
Ναι σε αυτά, αλλά τίποτα από αυτά δεν δημιούργησε ένα αμιγώς νέο όργανο που άλλαξε το πρόσωπο της κιθάρας και θα επιμείνω στον VH.
Όλα αυτά που περιγράφεις είναι εξαιρετικά features, που έκαναν τα κούτσουρά μας πιο "σύγχρονα" - Το Roscoe Beck (1997) είναι με μπράτσο graphite reinforced και το μακαρίζω, με έχει σώσει. Αλλά δεν παύει να είναι ένα "τούμπανο" JB και έτσι το χρησιμοποιώ άλλωστε.
Όταν λέμε για breakthrough, εγώ εννοώ κάτι το κιθαριστικά καινοφανές, που μοιραία θα συσχετίζεται με ένα νέο μουσικό ρεύμα που θα τους είναι το "εργαλείο" και χωρίς αυτό δεν θα παίζεται.
Δηλαδή ο VH βάζοντας έναν bridge humbucker σε μια strat, δημιούργησε κάτι μοναδικό. Κότσαρε και το Floyd και μια νέα μουσική σχολή δημιουργήθηκε, παράλληλα με μια στρατιά νέων κιθαριστών. Αυτό το innovation άλλαξε τα πάντα μέχρι τότε- ήταν ένα breakthrough.
Όπως προείπα, προσωπικά αυτή τη θεωρώ την τελευταία "κοσμογονική" εξέλιξη στην κιθάρα. Πολλά και διάφορα συνέβησαν έκτοτε, πολλές αλλαγές μικρότερες ή μεγαλύτερες (με τα τάστα, με τα ηλεκτρονικά, με τους γραφίτες κλπ) προφανέστατα και άλλαξαν τα όργανα.
Όμως κάτι νέο με το πλαίσιο που το προσδιορίζω, δεν έχει εμφανιστεί.
