Περι συγχορδιών και αρμονίας

Tx!!!

Μια που το θέμα έγινε sticky, μπορείτε, με τη σύμφωνη γνώμη του πρωτοερωτήσαντος φυσικά, να διατυπώνετε ό,τι ερωτήσεις έχετε περί του θέματος, και τις συζητούμε εδώ. Από τη στιγμή μάλιστα που βλέπω ότι υπάρχει ενδιαφέρον, και βέβαια να ξέρω και να απαντήσω!

Και πάλι ευχαριστώ!

Σάμι

 
Sami Amiris είπε:
με τη σύμφωνη γνώμη του πρωτοερωτήσαντος φυσικά,
δεν μου ανηκει το θεμα Sami……

ωστοσο με κατατρεχουν κατι αλλα,

αν δεν βαλω στην πρωτη βαθμιδα (στο μπασο) ενος τυπου την τονικη, (την βαλω παρακατω) και βαλω στην πρωτη βαθμιδα μια μεσαια νοτα του τυπου… στην δευτερη βαθμιδα ομως βαλω την πεμπτη, δηλαδη αν ηταν C η συγχορδια βαλω G και αμεσως απο κατω στην τριτη βαθμιδα βαλω C, και παρακατω τις υπολοιπες βαθμιδες ανακατεμενες οπως βολευει… ποσο σωστος ειμαι θεωρητικα ? … λεω θεωρητικα γιατι στην πραξη ειναι κατι αμφιβολο.......

φανταζομαι οτι αν παραγινει και η τονικη ανεβει πολυ ψιλα στον τονο, θα προκειται για καποια αλλη συγχορδια αλλου τυπου τελικα…

κατι αλλο, ποσο σημαντικη ειναι η πεμπτη… θα μπορουσε να παιχτει στο μπασο η πεμπτη, και η τονικη να παει τερμα πριμα και να παιζω ακομα την ιδια συγχορδια? 

ρωταω γενικα για να δω ποσο  ελευθερος ειμαι στην κατασκευη………

 
Εδώ πραγματικά δεν κατάλαβα. Μήπως μπορείς να γράψεις ένα κανονικό chord progression για να καταλάβω; Πρώτα το κανονικό και μετά την αλλαγή για να καταλάβω...

 
για παραδειγμα

η 7th add 13th πιστευω οτι λεγεται

με βαθμιδες 1 , 3 , 5 , b7 , 13

την παιζω b7 , 5 , 1 , 3 , 13 γιατι βολευει…

οπως λεω και παραπανω, αυτο ακουγεται… αλλα ποσο ‘’σωστο’’ ειναι , και γενικα μεχρι που μπορεις να ανακατευεις τις βαθμιδες, οταν δεν γινεται αλλιως?

 
Εξαρτάται. Παίζεις με κάποιο όργανο που σου κρατά τα μπάσα ή είσαι εσύ αυτός που κρατά τα μπάσα;

Αν ναι, έχεις μεγάλη ελευθερία τοπικά, αρκεί να είναι συνολικά το αποτέλεσμα εντάξει και περιφερειακά, δηλαδή πώς πάς μέχρι τη συγχορδία και πως φεύγεις από αυτήν, δηλαδή το voice leading. Aν παίζεις πιάνο, κιθάρα ή μαρίμπα, είσαι κάπως πιο ελεύθερος στο πως θα πάς από τη μία συγχορδία στην άλλη, το voice leading είναι αρκετά χαλαρό. Αν όμως γράφεις για horn section ή για string section, τότε το voice leading είναι εξίσου σημαντικό με την ίδια συγχορδία, αν όχι πιο σημαντικό. Οπότε το ηχόχρωμα παίζει τεράστιο ρόλο εδώ.

Αν όχι, τότε έχεις μεγάλη ευθύνη, διότη πλέον η στήριξη της συγχορδίας είναι σε εσένα. Και μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε αναποδιά, όπως π.χ. η συγχορδία σου να μην ακούγεται πολύ καλά μόνη της, αλλά μιά χαρά μέσα στη μουσική στο συγκεκριμένο σημείο, ή το ανάποδο, να ακούγεται τέλεια μόνη της αλλά να μη δένει με τα γύρω της με τίποτε, ή το χείριστο όλων, άσχημη μόνη της και με παρέα, ή το καλύτερο όλων, όμορφη και δένει και ωραία με το περιβάλλον. Και τώρα ερχόμαστε στο ερώτημα: τι θα πει ωραία;

Έχεις πάντα να παλέψεις παρωχημένες απόψεις σχετικά με το τι είναι ωραίο. Στην τελική, και εφόσον έχεις ακούσει πολλή μουσική και ξέρεις τα είδη της παγκόσμιας μουσικής, οπότε έχεις εμπιστοσύνη στο αρμονικό σου αισθητήριο, το ακολουθείς, και τέλος. Αν δεν εμπιστεύεσαι το αρμονικό σου αισθητήριο, τότε μελέτα για να μάθεις να το εμπιστεύεσαι. Μπορεί κάλιστα το δικό σου αισθητήριο να βρει πράγματα που δεν θα αρέσουν σε κανένα από αυτούς που θεωρείς εσύ καλούς, αλλά εσύ να γράψεις ιστορία ενώ αυτοί όχι. Έχει γίνει πολλές φορές αυτό...

Πάντα θα έχεις στο μυαλό σου αυτές τις δύο βασικές δυνάμεις: Στατικά, μόνη της ακούγεται καλά; Και δυναμικά, δένει ωραία με το σύνολο; Για σένα και τις δύο φορές. Ωραία δεν σημαίνει απαραίτητα ομαλά, ούτε με βάση τους κανόνες της αρμονίας του Ωδείου. Ωραία σημαίνει να το ακούς και να τη βρίσκεις. Και όσο πιο πολλά γνωρίζεις, τόσο περισσότερες εναλλακτικές ξέρεις, οπότε τόσο περισσότερο ξέρεις γιατί βάζεις ότι βάζεις όπου τα βάζεις.

Πειραματίσου ελεύθερα με αναδιατάξεις, απλώς φρόντισε να σου αρέσει το αποτέλεσμα από μόνο του, και το πώς δένουν με τα υπόλοιπα εν μέσω των οποίων τις τοποθετείς. Και διάβαζε ανηλεώς βιβλία για να παίρνεις πληροφορίες. Γνώση, δοκιμές και καθημερινή τριβή χρειάζεται.

Όσον αφορά το τελευταίο  σου ερώτημα, όλα έχουν να κάνουν με τη σχέση των θεμελίων μίας συγχορδίας και του μπάσου. Πολλές φορές μία συγχορδία δεν έχει σαν θεμέλιο τη μπάσα της νότα, π.χ. η συγχορδία 6/3 ή 6/4 ή οι 2 της κλασσικής αρμονίας είναι τέτοιες, οπότε έχουν μία εσωτερική έννοια αστάθειας. Από την αντίθετη μεριά, αν πάρεις μία αναστροφή μίας συγχορδίας , η οποία λόγω των υπολοίπων νοτών, τονικοποιείται, έχεις στην πραγματικότητα άλλο τύπο συγχορδίας. π.χ. η CEGA = C6 και ACEG = A-7 έχουν τις ίδιες νότες (άρα είναι το ίδιο σύνολο), αλλά ακούγονται αλλιώς.

Πολλά τέτοια παραδείγματα, και όλα τους θεμιτά, καλά και χρήσιμα στη μουσική.

 
Αγαπητοί φίλοι και φίλες του Noiz.gr,

θα ήθελα τη βοήθεια σας σε κάτι θεωρητικό,που πρέπει να μελετήσω στο σαξόφωνο.Ο καθηγητής μου,μου ζήτησε να φτιάξω όλα τα major7th chords με #4 και όλα τα 7chords με #5.Έχοντας μελετήσει δηλαδή στο σαξ,όλα τα Ι και V βαθμίδες του κύκλου,τώρα πρέπει να κάνω και το Cmaj7#4 & C7#5,σε όλα τα τονικά κέντρα.

Έχω μπερδευτεί όμως,στο ποιές νότες θα συμμετέχουν στο ακόρντο π.χ. Cmaj7#4 .

Cmaj7#4=C,E,F#,B ? Και ούτω καθεξής;

Eυχαριστώ

Βασίλης

 
Ναι, Cmaj7#4 συνήθως ερμηνεύεται ως c e f# b αν και αυστηρά μιλώντας αυτό είναι maj7b5.

Το άλλο ενδεχόμενο είναι να πρέπει να συμπεριλάβεις όλες τισ βαθμίδες μέχρι το #11, δηλαδή

c e g b d f#, πράγμα το οποίο είναι θεωρητικά ορθότερο, αλλά προσωπικά αμφιβάλω οτι σου ζητάει αυτό.

 
pipityri είπε:
Ναι, Cmaj7#4 συνήθως ερμηνεύεται ως c e f# b αν και αυστηρά μιλώντας αυτό είναι maj7b5.

Το άλλο ενδεχόμενο είναι να πρέπει να συμπεριλάβεις όλες τισ βαθμίδες μέχρι το #11, δηλαδή

c e g b d f#, πράγμα το οποίο είναι θεωρητικά ορθότερο, αλλά προσωπικά αμφιβάλω οτι σου ζητάει αυτό.
Pipityri νομίζω πώς θα μου έλεγε να βάλω την 9η και 11η...οπότε μένω στο μοντέλο C-E-F#-B και συνεχίζω έτσι!

(Αν και σκέφτομαι το ακόρντο b5 για να πέφτω πάνω στη νότα της συγχορδίας,μιας και είμαι φρέσκος στο αντικείμενο  ;) ;) )

Ευχαριστώ!

 
pipityri είπε:
Ναι, Cmaj7#4 συνήθως ερμηνεύεται ως c e f# b αν και αυστηρά μιλώντας αυτό είναι maj7b5.
Γι' αυτό, εγώ θα πρότεινα να βάλεις C - E - F# - G - B.

 
Λοιπόν, θα αναγκαστώ να διαφωνήσω στη θεώρηση των συγχορδιών που προαναφέρθηκε …

Η διαφωνία μου έγκειται στο γεγονός ότι κάθε συγχορδία ορίζεται μονοσήμαντα από τα διαστήματα μεταξύ των βαθμίδων του …

(Για παράδειγμα, η τρίφωνη ματζόρε συγχορδία έχει ως ακολουθία τους αριθμούς 4-3-5 οι οποίοι εκφράζουν φυσικά ημιτόνια !! – πχ στη Ντο Ματζόρε έχουμε Ντο-Μι (Τρίτη) = 4 ημιτόνια, Μι-Σολ = 3 ημιτόνια και Σολ-Ντο = 5 ημιτόνια).

Με το ίδιο σκεπτικό, η ακολουθία 5-4-3 είναι η (δεύτερη) αναστροφή μιας ματζόρε συγχορδίας (και αντίστοιχα η 3-5-4 είναι η πρώτη Αναστροφή … ). Όλα τα παραπάνω νουμεράκια ισχύουν για διαστήματα μικρότερα του 12 (οκτάβα). Στα μεγαλύτερα, απλά αφαιρούμε το ν*12 !! πχ το διάστημα Ντο-Ρε μπορεί να είναι είτε 2 ημιτόνια ή 14 ημιτόνια ή 26 ημιτόνια κλπ ... θεωρείται ότι όλα τα προηγούμενα διαστήματα ανάγονται στα 2 ημιτόνια ...  ::)

Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι κάθε συγκεκριμένη ακολουθία διαστημάτων (πχ 4-3-5 – ανεξάρτητα από το τονικό ύψος –οκτάβα κλπ- συμπεριλαμβανομένων και των αντίστοιχων αναστροφών δηλ. 4-3-5 είναι ίδια με την 3-5-4) είναι η ΙΔΙΑ συγχορδία, τότε έχουμε :

Υπάρχουν ΜΟΝΟ 19 διαφορετικές ακολουθίες τριάδες διαστημάτων σε κάθε οκτάβα …  :o  ήτοι μόνο 19 διαφορετικές τρίφωνες συγχορδίες

(για τις τετράφωνες το νούμερο ανεβαίνει στις 38 … ακόμα το ψάχνω πάντως … )

/Πέτροc  8)

(ΠΣ. Θεωρώ ότι για παράδειγμα η συγχορδία Ντο ματζόρε μπορεί να έχει πάρα πολλές εκφράσεις πχ. C3E5G8 = C5E4G3 = C4E6G2 κλπ αλλά είναι η ίδια)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Δεν καταλαβαίνω σε τι ακριβώς διαφωνείς. Επιπλέον,έχω την εντύπωση πως οι

διαφορετικές τρίφωνες συγχορδίες είναι 12-όταν αυτές εκφραστούν στην πιο

συνεπτυγμένη μορφή τους. (Allan Forte, pitch class sets, primary form κλπ).

 
ή  εχουν δημιουργηθει με το αφτι, και κανεις δεν ξερει γιατι καποιοι ηχοι ακουγονται καλα μαζι ενω καποιοι αλλοι όχι…............
λεω να απαντήσω μερικώς σε αυτό, από τη σκοπιά (μου  :D) της ψυχοακουστικής, για όποιον μπορεί να ενδιαφέρεται.

η παράμετρος της υποκειμενικής "ευχαρίστησης" έχει βρεθεί πως συνδέεται με  τη "συμφωνία". Σύμφωνα με την ψυχοακουστική, η συμφωνία σε νότες που συνηχούν μπορεί να ιδωθεί ως απλότητα στο λόγο των θεμελιωδών συχνοτήτων αυτών των νοτών (πχ  η ταυτοφωνία έχει λόγο 1:1, η οκτάβα 2:1, η καθαρή 5η 3:2, κλπ), αλλά και φυσιολογικά, ως προς τoν τρόπο που αλληλεπιδρούν οι διάφορες συχνότητες που περιέχονται στο συνολικό ήχο με κάποιες δομές του αυτιού.

Σύμφωνα με τη δεύτερη προσέγγιση, το ίδιο διάστημα μπορεί να ακούγεται πιο ευχάριστο παιγμένο πχ από ένα πιάνο, συγκριτικά με το αν παιχτεί πχ απο μια κιθάρα, καθώς οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των συχνοτήτων από διαφορετικές "παλέττες" (χροιές) μπορεί να δημιουργούν διαφορετικές διαβαθμίσεις στην "εσωτερική διαφωνία", η οποία (ως διαφωνία) συνδέεται με τη δυσαρέσκεια.

Για παράδειγμα είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσουμε χροιές τέτοιες ώστε το διάστημα της οκτάβας να ακούγεται διάφωνο. Σε αυτή την περίπτωση, το υποθετικό αυτό όργανο, θα πρέπει να παίξει σε διαφορετική κλίμακα από τη συγκερασμένη, για να ακουστούν "σύμφωνες" συνηχήσεις.

Δηλαδή, η σύντομη απάντηση στην ερώτηση "γιατι καποιοι ηχοι ακουγονται καλα μαζι" είναι γιατί αυτοί οι ήχοι συμπίπτει να διαθέτουν την κατάλληλη χροιά, και να παίζουν ένα κατάλληλα σύμφωνο διάστημα, σε μια κατάλληλη κλίμακα :)

Ψυχοακουστικά ακόμα, αλλά περισσότερο μουσικολογικά, στην "συμφωνία" συνεισφέρει πολύ το μουσικό "πλαίσιο" (κάτι δεν είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο ξεκάρφωτα αλλά συγκρίνεται με το μουσικό του περιβάλλον). Υπάρχει η προσέγγιση της μελωδικής συμφωνίας η οποία εξετάζει το θέμα για διαδοχικές νότες (και όχι για νότες που συνηχούν), η λειτουργική συμφωνία, η αντιστικτική, κ.α. που υποστηρίζουν οτι τα ακουστικά χαρακτηριστικά είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Τέλος, λιγότερο ψυχοακουστικά, και περισσότερο ψυχολογικά, φαίνεται να παίζει περισσότερο ρόλο στη διαμόρφωση του ποιά παράμετρος συνεισφέρει περισσότερο στην πρόκληση συναισθημάτων από τη μουσική, το σημασιολογικό περιεχόμενο (νόημα), η προσωπικότητα του αποδέκτη και οι μουσικές του προτιμήσεις.

Γύρω από το θέμα αλλά κάτω από αυτή την προσέγγιση, αναλύει πολλά αυτό το βιβλίο, από το οποίο ψιλοθυμάμαι τα παραπάνω

Κατά τα άλλα, ευχαριστούμε Sami Amiris :)

 
nEwBiE είπε:
Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι κάθε συγκεκριμένη ακολουθία διαστημάτων (πχ 4-3-5 – ανεξάρτητα από το τονικό ύψος –οκτάβα κλπ- συμπεριλαμβανομένων και των αντίστοιχων αναστροφών δηλ. 4-3-5 είναι ίδια με την 3-5-4) είναι η ΙΔΙΑ συγχορδία, τότε έχουμε :

Υπάρχουν ΜΟΝΟ 19 διαφορετικές ακολουθίες τριάδες διαστημάτων σε κάθε οκτάβα …  :o  ήτοι μόνο 19 διαφορετικές τρίφωνες συγχορδίες

(για τις τετράφωνες το νούμερο ανεβαίνει στις 38 … ακόμα το ψάχνω πάντως … )

/Πέτροc  8)

(ΠΣ. Θεωρώ ότι για παράδειγμα η συγχορδία Ντο ματζόρε μπορεί να έχει πάρα πολλές εκφράσεις πχ. C3E5G8 = C5E4G3 = C4E6G2 κλπ αλλά είναι η ίδια)
΄

Η ερώτηση λοιπόν εδώ είναι το τι θεωρούμε συγχορδία: το αδιάτακτο ή το διατεταγμένο σύνολο; Όλη η set theory στηρίζεται στην έννοια του αδιάτακτου συνόλου. Τα voicings με τα οποία θα ασχοληθεί κανείς στη ζωή του όμως είναι όλα διατεταγμένα.

Όλες οι 12-φθογγικές σειρές, αν κανείς τις πάρει συμπιεσμένες στην οκτάβα, είναι απλώς η χρωματική. Όπως ακριβώς και οι 12-φθογγικές συγχορδίες, ή οι κλίμακες πολλών οκτάβων ή αντίστοιχες πολυσυγχορδίες που εξαντλούν τη χρωματική αμέσως. Κανείς όμως δεν τις χαρακτηρίζει χρωματική κλίμακα, αν και, εφόσον συμπιεστούν, αυτό ακριβώς είναι.

Στην πράξη, οι αποστάσεις παίζουν τεράστιο ρόλο. Η set theory φτιάχτηκε για να μελετηθεί η αρμονία της ατονικής κατά βάση μουσικής, ώστε να κατηγοριοποιηθούν όλες οι μη-συνηθισμένες της αρμονίες, σε ένα σύστημα σχετικά εύκολο στην κατανόηση. Με βάση τη set theory, τι θα έβγαινε για την τονική common practice αρμονία; Ελάχιστα sets με άπειρους κανόνες.

Εγώ υπέθεσα ότι μιλούσαμε για voicings και όχι για sets. Απλώς για να το ξεκαθαρίσω...

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top