6 Shred Guitarists ιδιοι με 600.000 Shred Guitarists

[John Goumis]

τον Tipton δεν τον βάζω στις ίδιες λίστες. To Sad Wings of Destiny ήταν από τα αγαπημένα μου albums κάποτε και το solo στο Tyrant, iconic. To Painkiller δεν το έχω άκουσει, ομολογώ.

Ο Tipton δεν είναι shreddας με την κλασσική έννοια των 80s καθώς έχει δισκογραφική πορεία μισού αιώνα (πενήντα χρόνια από το Rocka Rolla του 1974).

Κατά την διάρκεια αυτών των 50 ετών, σαν κιθαρίστας εξελίχτηκε πολύ. Από τα απλά leads του rocka rolla στο tapping του hell bent for leather στα τεχνικά σολιδια του ram it down/painkiller και μην ξεχνάμε και τα drop c κουρδίσματα στα jugulator/demolition όταν έφυγε από την μπάντα ο Χαλφορντ, τα sweep picking και το νεοκλασσικό στυλ στο Nostradamus κτλ.

(Και ο έτερος κιθαρίστας ΚΚ την ίδια εξέλιξη είχε απλά ήταν πιο πολύ tremolo bar abuser και πεντατονικος ενώ ο Tipton ήξερε μουσική (πιάνο) και έγραφε πιο μουσικά σόλο)

Για του λόγου το αληθές ακούστε πχ τα σόλο του Tipton στα Dreamer Deceiver, Beyond the realms of death, Hell bent for leather, Turbo lover, Ram it down, Touch of Evil, Painkiller, Nostradamus. Όσο προχωράει η εποχή γινόταν όλο και πιο τεχνικός αλλά η μελωδίες που είχαν τα σόλο του ήταν to the point

 

[odis13]

Νομίζω, χωρίς να είμαι fanboy, ότι ήταν από τους πρώτους που έπαιξαν instrumental μουσική και χρησιμοποίησαν την κιθάρα σαν φωνή.

Aπο τους πρώτους της μοντέρνας ροκ instrumental shred-o-σχολής, οκ, ναι προφανώς. Αλλά instrumental guitar-driven μουσική υπήρχε απο τις εποχές των Shadows και των Ventures (για να μείνουμε σε rock-adjacent χώρους, γιατι εκτός αυτού το χάος) - στα late '70s είχε ήδη τερματίσει η φάση, τι να λέμε.

 

[stamkosk]

Ακούς, όσο αντέχεις να ακούσεις, το ανούσιο τρεχαλητό του video, συγκρίνεις ασυναίσθητα το τι νοιώθεις με τις 4 νότες του επαναλαμβανόμενου riff του rock me baby και κάπου εκεί τελειώνει η δουλειά...