Το συγκεκριμένο έχει soft & hard asymmetrical clipping, εύχρηστο 3 band EQ και booster το οποίο μπορεί να επιλεγεί να είναι πριν ή μετά το drive.
Άρα είναι ένας χαμαιλέοντας που μπορεί να καλύψει ένα τεράστιο εύρος από ήχους κλασικών overdrives πχ Boss SD-1, BD-2 και DS-1. To forte του για μένα είναι ψευτο-dumble ήχοι σε Mesa Mark κυκλώματα.
Κάποιοι παραπονιούνται ότι είναι λίγο σκοτεινό, ακόμη και με το treble του EQ στο τέρμα. Αυτό εμένα δε με ενοχλεί επειδή δεν παίζω ποτέ σε πεντακάθαρα pedal platforms.
Αντίθετα στους vintage μονοκάναλους που έχω συνηθίσει, είναι φυσιολογικό όσο ανεβαίνουν τα γκάζια να χάνονται πρίμα. Το αντίθετο μου ακούγεται εντελώς αφύσικο.
Αν έψαχνα transparent overdrive για clean platform amp, μάλλον θα πήγαινα σε Paul Cochrane Tim.
γιατι το ειχε ενας φιλος μου και μου το χαρισε ? ειναι ΤΡΟΜΕΡΟ πεταλι παντως και αναλογικο (της Dunlop δεν ειναι) για ψηφιακο το Empress απλα δεν παιζεται, οτι καλυτερο εχω ακουσει και με τις ευκολιες του (tap tempo κτλ.)
Φίλε μάλλον παίζεις χωρίς ενισχυτή και πας DI out, έτσι; Είχες ποτέ θέματα με το να ακουστείς στο κοινό; Ακούω τελευταία πολύ online ότι τα modellers δεν "κόβουν" εξίσου στη μίξη σε σχέση με ενισχυτές, ότι πχ βγαίνεις για σόλο και χάνεται η κιθάρα
Και εγώ την ίδια πεταλιερα έχω για μόνους και διπλούς. Το μόνο που αλλάζω είναι το fuzz. Έχω το πιο παχύ και ογκώδες για μόνους (το μαύρο) και το πιο midrange και focused (το χρυσό) για τους διπλούς.
Το να κοιτάμε πετάλια στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο πάντως, πέρα από οφθαλμόλουτρο, δεν λέει και πολλά, αν δεν εξηγεί κάποιος πώς και με τι τα χρησιμοποιεί αυτά. Στη δική μου περίπτωση π.χ., εδώ και κάποια χρόνια παίζω με δύο ενισχυτές, έναν για καθαρά και έναν για μεσοβρώμικα και βρώμικα, σε ένα a/b setup. Το pedalboard στο οποίο έχω καταλήξει είναι υπερπλήρες για τις ανάγκες μου, ωστόσο έχει φτιαχτεί κατά βάση με γνώμονα τη λειτουργικότητα, και όχι την ποικιλία ήχων από κάθε πετάλι ξεχωριστά.
Τι εννοώ με αυτό; Ότι 6 πετάλια δεν έχουν δικό τους ήχο (ProgLooper, Little Lehle, Ernie Ball volume και expression, PolyTune και channel switch του Egnater) αλλά υφίστανται για λόγους πρακτικότητας και ευελιξίας, ενώ από τα υπόλοιπα, 4 χρησιμοποιούνται σε μικρές δόσεις (Deja Vibe, Big Spender, Wahcko και OctoPuss), και από τα 5 βασικά που απομένουν, έχουμε δύο αρκετά όμοια delay units που κάνουν αντίστοιχα πράγματα, το καθένα για διαφορετικό ενισχυτή.
Για τους παραπάνω λόγους, το προηγούμενο διάστημα είχε περάσει από το μυαλό μου σαν σκέψη να στήσω επιπλέον και κάποιο μικρότερου μεγέθους pedalboard:
α) ένα με τα απολύτως απαραίτητα πετάλια για να έχω ακριβώς την ίδια λειτουργικότητα για τους δύο ενισχυτές, β) ένα αρκετά μικρότερου μεγέθους που να έχει τα απολύτως απαραίτητα για 1-amp setup.
Το (α) εγκαταλείφθηκε σαν σχέδιο μιας και από 15 πετάλια θα έπεφτα στα 10, και δεν θα είχε νόημα ούτε να επαναλάβω 10 ίδιες ή παρόμοιες αγορές, αλλά ούτε να κολλάω και να ξεκολλάω τα υπάρχοντα για να τα επανατοποθετώ σε ένα λίγο μικρότερο board (πολύς κόπος χωρίς το αντίστοιχο κέρδος θεωρώ). Στη (β) περίπτωση τώρα, από τα 15 θα έπεφτα στα 6 (καθότι τα απολύτως απαραίτητα για μένα είναι τα tuner, boost/od, volume, eq, delay, και channel switch του Marshall), το οποίο σαν σενάριο φαντάζει ελκυστικό, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έκανα νέες αγορές ή επανατοποθετήσεις από το μικρό στο μεγάλο board και τούμπαλιν.. νιώθω ότι με το να άφηνα τον έναν ενισχυτή στην άκρη ωστόσο, δεν θα είχα ακριβώς το αποτέλεσμα που χρειάζομαι για να με κάνει να αισθάνομαι απολύτως οικεία την ώρα που παίζω, και κάπως έτσι για την ώρα έχω εγκαταλείψει την ιδέα.
Συμπέρασμα; Συμβιβασμούς στον ήχο και στη λειτουργικότητα δεν κάνουμε, παρά μόνο αν προκύψει συγκεκριμένο project που με έναν ενισχυτή θα νιώθουμε πλήρεις.
Σε σχέση με τα skreddy δεν λέει και πολλά, είναι η αλήθεια. Είναι τέλειο για να παίρνεις έναν μοντέρνο lead ήχο, αλλά μέχρι εκεί. Όταν θέλεις να παίξεις κλασικό ροκ, μπλουζ κλπ, θέλεις άλλο ήχο, που να κοβει καλύτερα.
Στo pedalboard το χρησιμοποιώ κυρίως για να μπουστάρω λίγο ή αγρίως το fuzz.
Εξίσου καλό είναι και το angry charlie, διότι έχει το mid knob. Εχει περισσότερους διαθέσιμους ήχους, λόγω αυτού, αλλά το ΑΤ+ σου δίδει περισσότερες επιλογές στο να ελέγξεις το treble και το presence (συν το boost). Και τα δυο είναι με μοντέρνο ήχο, και με τον κατάλλο ενισχυτή πραγματικά λάμπουν. Απλά όχι για vintage stuff.
Εχει περισσότερους διαθέσιμους ήχους, λόγω αυτού, αλλά το ΑΤ+ σου δίδει περισσότερες επιλογές στο να ελέγξεις το treble και το presence (συν το boost). Και τα δυο είναι με μοντέρνο ήχο, και με τον κατάλλο ενισχυτή πραγματικά λάμπουν. Απλά όχι για vintage stuff.
έχω και το boss jb-3 που είναι το angry charlie v1 μαζί με το bd2. Όταν αυτά λειτουργούν παραλληλα, ο ήχος που βγαίνει είναι μεθυστικός και κάργα κλασικός, λόγω του bd2. Αυτή η έκδοση του angry charlie, όπως και εκείνη του bd2, έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι είναι πολύ πολύ bright. Δηλαδή, το tone knob που έχουν δίδει και πολύ ψηλές συχνότητες, κάνοντάς τα πολύ κοφτερά στο μιξ, κάτι που οι απλές εκδόσεις τους δεν το κάνουν.
Kαι μιας και πιάσαμε τη συζήτηση, υπάρχει ένα πετάλι το οποίο δίδει μοντέρνο αλλα και κλασικό ήχο. Είναι πολύ κρεμώδες distortion/fuzz, με ήχο μεταξύ rat και angry charlie. Στο low gain παίζεις μπλουζ και κλασικό ροκ, και εαν ανεβασεις gain διδει πολύ παραπανω απο το angry charlie σε γκαζι. CTC starlight, ένα από τα αγαπημενα μου πετάλια. Κόβει πολύ καλύτερα από το angry charlie, λογω των πιο καλοκουρδισμένων ψηλομεσαίων, και το πιο έντονο presence.
Το να κοιτάμε πετάλια στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο πάντως, πέρα από οφθαλμόλουτρο, δεν λέει και πολλά, αν δεν εξηγεί κάποιος πώς και με τι τα χρησιμοποιεί αυτά.
1.Το chi wah wah της Plutonium το χρησιμοποιώ σαν αρχικό buffer και κλασσικό wah ,πολύ βολικό σαν μέγεθος και πιο "φυσικό" στο control μετά το learning curve φυσικά
2.Το tuner το έχω διακοΣα χρόνια δεν παθαίνει τίποτα.
3.τo phaser της Ibanez το χρησιμοποιώ σπάνια αλλά όταν το χρησιμοποιώ ακούγεται.....πολύ "τσαμπουκαλιδικο" phaser και σκοτώνει για funk
4.τΗν fuzz, όπως λέει και ο Sir,την χρησιμοποίω για leads όταν θέλω πολύ ντιΣτορσιο (σπανίως δηλ ) άψογο πετάλι όμως (αν και είναι ΕΗ δεν έχει χαλάσει εδώ και τρία χρόνια που το έχω,άρα να παίξω Τζόκερ
5.Το mojo mojo είναι το my all time favorite overdrive,τα έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα και για αυτό που θέλω εγώ,έναν medium gain ήχο για leads και έναν low gain για rhythm δεν υπάρχει κάτι καλύτερο οπότε δε δίνω μια περιουσία και άλλη μία για μπουτίκ.
6.Boss GE7 γιατί απλά δεν υπάρχει ΖΩΗ χωρίς αυτό,το καλύτερο clean boost ever, Εντ οφ στορυ.
7.Το mind bender είναι ένα 100% copy των δύο καλύτερων chorus και vibrato πεταλιών ever (Boss CH2+VB2) το χρησιμοποιώ κυρίως για Leslie αλλά τώρα τελευταία περνώ Johnny Marr φάση οπότε κοτσαρω την Ricky and what difference does it make..
8.το Pleasure Trem το χρησιμοποιώ κάργα για square wave Trem ,για vintage Trem το λαμπάτο των ενισχυτών μου φτάνει και περισσεύει.Απο τα καλύτερα tremolo pedals ever.
9.το Empress tape delay "ξεκουράζει" προς το παρόν το μπαρουτοκαπνισμενο Ibanez Echo Shifter μου, ήθελα κάτι πιο ευέλικτο και πιο "πονηρό", κανένα παράπονο και ακούγεται 100% analog αν και digital.
10.το Longamp το χρησιμοποιώ σαν slapback (μισώ το reverb οπότε θέλω ένα ambience το οποίο ένα sb δίνει) αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έχει μια ασύλληπτη προσομοίωση του προενισχυτη του Echoplex που μόνο ανοιχτό να το έχεις,εγώ το έχω πάντα, ο ήχος ανεβαίνει ένα επίπεδο πάνω.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.