Ωραίος! ;Datreu73 είπε:Εδώ συναντούμε κοινώς τον ναι μεν αυτό-ικανοποιούμενο καλλιτέχνη τέτοιον όμως που σου επιτρέπει να κοιτάς από την κλειδαρότρυπα.
Ναι, υποθέτω ότι υπάρχει ένα εύλογο εύρος λόγω του κοινού θεματικού άξονα. Εξαιρέσεις όπως ο σχιζοφρενής θεατής που φεύγει από το σινεμά νομίζοντας ότι ο Τζέιμς Μποντ είναι ομιλούν τραπεζικό ομόλογο, είναι μάλλον ακραίες.Για το θέμα του κάθε θεατής κι ένα έργο φυσικά δεν μπορεί παρά να είναι έτσι, μα με μια σημαντική νομίζω διαφορά. Μια κοινή γραμμή στην ερμηνείες που αποδίδονται. Όλες οι ερμηνείες θα διαφέρουν σαφώς από το έργο. Δεν είναι αναγκαίο όμως σαν ένα «άτακτο» σμήνος να ακολουθούν χοντρικά την ίδια κατεύθυνση; Όταν θα σκορπίζουν δεν θα είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι ο δημιουργός δεν πέτυχε τον σκοπό του;
Ο σχετικισμός δεν μπορεί να είναι απόλυτος γιατί αυτοαναιρείται
Η σχετικιστική ή καλύτερα αναστοχαστική τοποθέτηση δεν αποσκοπεί -έτσι το βλέπω εγώ- στην ακύρωση κάθε προσπάθειας προσπέλασης της πραγματικότητας. Εισάγει όμως την έννοια της πολυπλοκότητας και της πολυσυνθετότητας της πραγματικότητας, που είναι πολύ σημαντική. Ακυρώνει τις γενικεύσεις, τις γενικολογίες, τις απολυτοσύνες που βασίζονται στην προσπάθεια να κάνουμε τη γνώμη μας κανόνα.
Θες να αντιληφθείς τα φαινόμενα, σου λέει; Σήκωσε τα μανίκια, το πράγμα έχει δουλειά. Και προσπαθεί να φωτίσει το πράγμα από πολλές πλευρές.
Τώρα, για το αν έχει αποτύχει ο δημιουργός στο σκοπό του. Δεν θα πρέπει να ξέρουμε τον σκοπό του; Αν κάνεις κοινωνικό/πολιτικοποιημένο τραγούδι, η στόχευση μπορεί να είναι σχετικά εμφανής (παρά ταύτα οι στίχοι του Αγγελάκα π.χ. είναι συχνά αρκετά ανοιχτοί σε ερμηνείες).
Αν όμως ζωγραφίζεις κυβιστικά θέματα, ποια είναι η στόχευση (αφήνοντας κατά μέρος αφορισμούς ότι καθένας με ένα πινέλο που πιτσιλάει θα γινόταν Πόλοκ και θα έβγαζε 300.000 ανά πίνακα); Πώς να την ξέρουμε σε τέχνες που δεν χρησιμοποιούν λόγο;
Αλλά και ο δημιουργός να μας την αποκαλύψει. Άραγε ξέρει και ο ίδιος πάντοτε με απόλυτη σαφήνεια τις ίδιες τις προθέσεις του; Πολλές φορές δεν δρα ενστικτωδώς ή και ενορατικά;
Αυτό που παρατηρώ πάντως από συνεντεύξεις είναι ότι οι δημιουργοί συνήθως δεν θέλουν να μιλάνε για τις στοχεύσεις τους για να μην καπελώσουν το θεατή ή γιατί θεωρούν ότι πρέπει να ερωτηθεί το έργο ;D και όχι οι ίδιοι κλπ.