Dreamdancer είπε:
Καταρχην για να εχει νοημα η λιστα του....καλυτερου κιθαριστα...θα επρεπε να ειναι με βαση τις δεξιοτεχνικες του ικανοτητες.Γιατι πολυ απλα αυτες ως ενα αρκετα μεγαλο βαθμο ειναι μετρησιμες.
Εξ αφορμής αυτού του ποστ, ένα γενικό σχόλιο.
Το να παίζεις κιθάρα, όχι ως σολίστας αλλά ως σύγχρονος μουσικός, είναι τέχνη. Δεν είναι ούτε ζογκλερισμός, ούτε σπορ. Κανέναν δεν ενδιαφέρει το "μετρήσιμο", εκτός από μουσικούς, και μάλιστα μία συγκεκριμένη κάστα αυτών, τους τεχνικόκαβλους.
Αν θέλουμε μετρήσιμα πράγματα υπάρχει η λογιστική, τα αυτοκίνητα και τα 100 μέτρα ανδρών. Η μουσική είναι τέχνη. Αυτό δεν είναι κάτι αφηρημένο: τέχνη είναι κάτι που μεταδίδει συναισθήματα και όχι κάτι που καταμετρά 64α ανά σεκόντ. Τέχνη είναι κάτι που πρέπει να έχει αισθητική, και όλοι αυτοί οι υπερσολίστες με τις 135 νότες ανά σεκόντ είναι ό,τι πιο κιτς έχει παρουσιάσει η μουσική βιομηχανία εδώ και 50 χρόνια. Για αυτό λείπουν από τη λίστα, και όχι επειδή οι Σιωνιστές συνωμοτούν εναντίον των Πεφωτισμένων κιθαριστών.
Με όρους τέχνης λοιπόν, ο μετρήσιμος Πολ Γκίλμπερτ, αλλά και ο κάθε άχρωμος σούπερ σεσιονάς (μετρήσιμος) Λούκαθερ, θα είναι πάντοτε μετρήσιμα βαρετοί σε σχέση με τους... αμέτρητους Λέννον, Ρίτσαρντς, Μαρ, Τζακ Γουάιτ, Τσακ Μπέρι κ.λπ.