Οι 100 σπουδαιότεροι κιθαρίστες όλων των εποχών (Rolling Stone
- Thread starter TamTam Radio
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Απαντήσεις: Απαντήσεις 172
- Εμφανίσεις: Εμφανίσεις 18K
W
Waterfall-K
Guest
Οταν διαβαζεις "The Great John Lee Hooker", που παει το μυαλο σου? Σκετο το Great μπορει να σημαινει πολλα για εναν μουσικο. Great composer? Great arranger? Great guitarist/bassist/pianist/drummer? Ολα μαζι?Απ'την αλλη, οταν διαβασεις για τον Χ μουσικο οτι ειναι Great guitarist/keyboardist κλπ, το μυαλο σου παει σε ενα μονο πραγμα.Κουφη Λεοπαρδαλη είπε:
Μπορει να αναφερθει καποιος στον Great Chick Corea, και να εννοει το ολο "πακετο" του Corea, Great σαν μουσικος-συνολο, δηλαδη εξαιρετικος πιανιστας/ενορχηστρωτης/συνθετης, κατι που ισχυει. Οταν πει ομως "The great pianist Chick Corea" το κανει πολυ συγκεκριμενο, και φυσικα οσοι διαβασουν αυτη την προταση θα σκεφτουν οτι ο Corea ειναι εξαιρετικος πιανιστας, δεν θα σκεφτουν ουτε ποσο καλος συνθετης ειναι ουτε ποσο καλος ενορχηστρωτης ειναι ουτε ποση επιρροη ειχε σε αλλους μουσικους ή ειδη μουσικης.
Οταν λοιπον διαβαζει καποιος τον τιτλο "100 Greatest Guitarists", ΕΝΑ πραγμα μονο περιμενει να δει σ'αυτη τη λιστα: Great Guitarists.
Ουτε Great συνθετες, ουτε Great ενορχηστρωτες, ουτε Great ντραμερ, ουτε Great τραγουδιστες, ουτε Great ποδοσφαιριστες/μηχανικους αεροσκαφων/υδραυλικους/μαθηματικους/ψαραδες/πολιτικους/σερβιτορους/ζαχαροπλαστες κλπ κλπ κλπ....
500 σελιδες να εξηγουμε τα αυτονοητα λες και μιλαμε με παιδια δημοτικου...
Last edited:
- Μηνύματα
- 2,169
- Πόντοι
- 98
Συμφωνοι αλλα παλι το "greatest" δεν παυει να ειναι διφορουμενο. Για καποιον σημαινει τεχνικα ενω για καποιον ως ο μεγαλυτερος πρωτοπορος οπως και εγινε στην λιστα με τον Χεντριξ, τον Νευτωνα της κιθαρας.
W
Waterfall-K
Guest
Ολοι στο "τεχνικα" παει το μυαλο τους, εκτος μερικων εξαιρεσεων παντα. Τον..."Νευτωνα της κιθαρας" εγω προσωπικα δεν θα τον εβαζα σε μια τετοια λιστα. Πρωτοπορος στον ηχο της ηλ. κιθαρας, Ναι. Πολυ. Τεχνικα ομως ειναι αλλο θεμα.Κουφη Λεοπαρδαλη είπε:
- Μηνύματα
- 12,261
- Λύσεις
- 2
- Πόντοι
- 1,003
Αυτό το πελώριο "ΕΝΑ" που γράφεις, δείχνει απλώς ότι για ΄σένα, η φράση "μεγάλος κιθαρίστας" έχει μόνο ένα περιεχόμενο. Ε... αυτοί το βλέπουν διαφορετικά, και ο λόγος είναι ότι εσύ (και εγώ) απλώς το κοιτάζουμε όλο αυτό από τα θλιβερά Βαλκάνια, ενώ εκείνοι είναι ΜΕΣΑ σε αυτό. Θα ήταν σα να φτιάχναμε εμείς μία λίστα με "τα μεγαλύτερα αηδόνια του Θεσσαλικού Κάμπου" και να τη διάβαζε Αυστραλός... αν μπορείς να το σκεφτείς χωρίς χαμόγελα...Waterfall-K είπε:
ΑΝ για κάποιο λόγο είχες δίκηο, οι μισές θέσεις θα καταλαμβάνονταν από κιθαρίστες του κλασσικού ρεπερτορίου, και οι άλλες μισές από Ισπανούς. Οι αγαπημένοι σου κιθαρίστες, δεν θα ήταν μέσα.
W
Waterfall-K
Guest
Το βλεπω κυριως τεχνικα. Οπως και για εναν πιανιστα/μπασιστα/ντραμερ κτλ. Το να παιζει καποιος στην κιθαρα το "Αχ Κουνελακι κουνελακι" (καθαρα απο "κουλαμαρα" και οχι απο "αποψη") , οσο κι αν ηχητικα μπορει να ειναι πολυ ομορφο, με 58 εφφε απο πανω, δεν τον κανει Great guitarist, ακομα κι αν τον ακουει και τον γουσταρει ο μισος πλανητης, κι εγω μεσα. Το οτι κατι εκατομμυρια γουσταρουν τον Keith Richards δεν τον κανει αυτοματα great guitarist. In fact, ο κιθαριστας στην μπαντα μου ειναι κατι ετη φωτος καλυτερος. ;Dmustafank είπε:
Δεν εχει μονο για μενα αυτη την εννοια Trolley, οι περισσοτεροι ανθρωποι που εχουν ακουσει 5-10 πραγματα στη ζωη τους και διαθετουν κοινη λογικη (σπανιο πραγμα στις μερες μας) εχουν ακριβως την ιδια αποψη.
Ποιος ειναι μεσα σ'αυτο ρε Trolley? Ακουνε κατι διαφορετικο απ'οτι ακουμε εμεις, εδω στα...σπηλαια των Βαλκανιων που ζουμε? Θα σου ελεγα τι ξερουν και τι ακουνε πολλοι απο αυτους που γραφουν σε "μουσικα" περιοδικα αλλα αστο, γιατι μας διαβαζουν και μικρα παιδια. :
Που θα Θεοποιησουμε τωρα κατι βλαμμενα που εχουν και "αποψη", επειδη γραφουν στο RS. Τετοιες γελοιες λιστες μονο στο...Ciao θα περιμενα να δω, οχι σε_υποτιθεται_"αξιοπιστα" μουσικα περιοδικα τυπου RS. Οι υπολοιποι κιθαριστες απο τα αλλα ειδη τι εγιναν? Χαθηκαν οι τεραστιοι κιθαριστες στην Jazz, στη Rock και σε ενα καρο αλλα στυλ?
- Μηνύματα
- 12,261
- Λύσεις
- 2
- Πόντοι
- 1,003
Το τερμάτισες αρχηγέ.Waterfall-K είπε:
Κάτσε να το εμπεδώσουμε... εσύ λες ότι αυτοί που έφτιαξαν τη λίστα είχαν τις ίδιες ευκαιρίες με ΄σένα να δουν, να ακούσουν, να συναναστραφούν, να ζήσουν στο πετσί τους την πολιτισμική επίπτωση του ροκ/φαινομένου με τους κατοίκους της Ελλαδοβλαχίας.
Ακόμη περισσότερο, το να γράφεις στο Rolling Stone είναι ασήμαντης σπουδαιότητας γεγονός. Και για όλα αυτά επικαλείσαι κάποια κοινή λογική.
Λοιπόν... μην υπεκφεύγεις.. δώσε ΤΩΡΑ τη λίστα σου με τα μεγαλύτερα αηδόνια του Θεσσαλικού Κάμπου.
W
Waterfall-K
Guest
Οχι. Αυτο τι σχεση εχει με αυτο που συζηταμε? Ο Richards btw ΤΙ εχει συνθεσει που τον κατατασσει στους τεραστιους κιθαριστες/συνθετες? Πλακα μας κανεις βραδιατικα? ;Dmustafank είπε:
Εχεις ακουσει πολυ Jazz στη ζωη σου, ε? Φαινεται.... ;D
Trolley, εχεις ξεφυγει. Αλλο πραγμα συζηταμε. Αν θες να συζητησουμε την..."πολιτισμική επίπτωση του ροκ φαινομένου", φτιαξε ενα θρεντ να τα πουμε.
- Μηνύματα
- 2,626
- Πόντοι
- 398
Συμπηκνωμένη γνώση είναι τα άρθρα της λίστας...
Για τον John Lee Hooker ας πούμε, το κειμενο που τον συνοδεύει είναι κυριολεκτικό name-dropping
"I don't play a lot of fancy guitar," John Lee Hooker once said. "I don't want to play it. The kind of guitar I want to play is mean, mean licks." Hooker's style couldn't be defined as urban or country blues – it was something entirely his own, mysterious and funky and hypnotic.
On monumental classics like "Boogie Chillen" – a Number One R&B hit in 1949 – "Boom Boom" and "Crawlin' King Snake," he perfected a droning, stomping groove, often in idiosyncratic time signatures and locked on one chord, with an ageless power.
"He was a throwback even in his own time," Keith Richards said. "Even Muddy Waters was sophisticated next to him."
Hooker was a critical figure in the Sixties blues boom; his boogie became the basis for much of ZZ Top's early sound; his songs were covered by everyone from the Doors to Bruce Springsteen; and then, well after turning 70, he won four Grammys in the 1990s. "When I was a child," said Carlos Santana, "he was the first circus I wanted to run away with."
Και για τον Keith Richards...
Nobody does alternate tunings better than Keith. I remember playing the chorus to "Beast of Burden." I'm like, "These are the right chords, but they don't sound anything like Keith." He had some cool tuning, a beautiful chord so well-tuned that it sings. That is the core of every great guitar part on a Rolling Stones record. Keith finds the tuning that allows the work – the fretting, muting strings – to get out of the way of what he's feeling.
I went to see Keith with the X-Pensive Winos. In the dressing room, Keith started practicing a Chuck Berry riff. I'd never in my life heard it sound like that. I love Chuck Berry. But this was better. Not technically – there was an emotional content that spoke to me. What Chuck is to Keith, Keith is to me.
(αυτά τα γράφει κάποιος Nils Lofgren από κάποιους E Street Band)
Για τον κιθαρίστα του αμετροεπή κυριούλη με το μακρύ φτυάρι που όλους τους θάβει και που εκτός από τον εαυτό του τώρα άρχισε να εκθέτει και τα μέλη του γκρουπ του, δεν λένε τίποτα να πάρει :
No_hope
Για τον John Lee Hooker ας πούμε, το κειμενο που τον συνοδεύει είναι κυριολεκτικό name-dropping
"I don't play a lot of fancy guitar," John Lee Hooker once said. "I don't want to play it. The kind of guitar I want to play is mean, mean licks." Hooker's style couldn't be defined as urban or country blues – it was something entirely his own, mysterious and funky and hypnotic.
On monumental classics like "Boogie Chillen" – a Number One R&B hit in 1949 – "Boom Boom" and "Crawlin' King Snake," he perfected a droning, stomping groove, often in idiosyncratic time signatures and locked on one chord, with an ageless power.
"He was a throwback even in his own time," Keith Richards said. "Even Muddy Waters was sophisticated next to him."
Hooker was a critical figure in the Sixties blues boom; his boogie became the basis for much of ZZ Top's early sound; his songs were covered by everyone from the Doors to Bruce Springsteen; and then, well after turning 70, he won four Grammys in the 1990s. "When I was a child," said Carlos Santana, "he was the first circus I wanted to run away with."
Και για τον Keith Richards...
Nobody does alternate tunings better than Keith. I remember playing the chorus to "Beast of Burden." I'm like, "These are the right chords, but they don't sound anything like Keith." He had some cool tuning, a beautiful chord so well-tuned that it sings. That is the core of every great guitar part on a Rolling Stones record. Keith finds the tuning that allows the work – the fretting, muting strings – to get out of the way of what he's feeling.
I went to see Keith with the X-Pensive Winos. In the dressing room, Keith started practicing a Chuck Berry riff. I'd never in my life heard it sound like that. I love Chuck Berry. But this was better. Not technically – there was an emotional content that spoke to me. What Chuck is to Keith, Keith is to me.
(αυτά τα γράφει κάποιος Nils Lofgren από κάποιους E Street Band)
Για τον κιθαρίστα του αμετροεπή κυριούλη με το μακρύ φτυάρι που όλους τους θάβει και που εκτός από τον εαυτό του τώρα άρχισε να εκθέτει και τα μέλη του γκρουπ του, δεν λένε τίποτα να πάρει :
No_hope
W
Waterfall-K
Guest
Tamtam, αν δεν καταλαβαινεις κατι που γραφω στα ελληνικα, πες μου ρε συ να στο γραψω στα Αγγλικα. Μην ντραπεις να μου το πεις, μεταξυ μας τωρα.... ;D ;D
Ελα πες μου τωρα ειλικρινα, απο αυτα που εγραψα σ'αυτο το θρεντ δεν διαβασες ουτε λεξη, ετσι? Πες το βρε, δεν πειραζει, δεν θα παρεξηγηθω... ;D
Ελα πες μου τωρα ειλικρινα, απο αυτα που εγραψα σ'αυτο το θρεντ δεν διαβασες ουτε λεξη, ετσι? Πες το βρε, δεν πειραζει, δεν θα παρεξηγηθω... ;D
- Μηνύματα
- 6,720
- Πόντοι
- 36
Ένα λεπτό ρε παιδιά. Αν εγώ γράψω ένα ριφ που θα το σιγοτραγουδάει ο πλανήτης όλος για τα επόμενα 30 χρόνια δεν θα με πουν great guitarist γιατί το ριφ έχει τρια ακόρντα και τρείς σκέτες νότες; Δηλαδή θα τρελαθούμε τελείως;
Αν απ' την άλλη γράψω ένα τραγούδι που για να το παίξεις πρέπει να έχεις εφτά δάχτυλα και γράψω και 5-6 δίσκους παρόμοιας δυσκολίας θα με πουν great ακόμα κι αν έχω 5 και μόνο 5 οπαδούς;
Το ότι οποιοσδήποτε δεν παίζει ένα μουσικό όργανο δεν τον ενδιαφέρει διόλου το πόσο καλός τεχνικά κιθαρίστας είναι κάποιος δηλαδή δεν μας παιρνάει απ' το μυαλό;
Το ότι αυτοί είναι πολύ περισσότεροι απ' τους μουσικούς στα από τέτοια μας εε;
Το ότι αν το great σχετίζεται με τεχνικά ζητήματα σημαίνει αυτομάτως πως δεν μπορείς να κάνεις την ερώτηση "ποιοί είναι great" σε κάποιον που δεν παίζει μουσικό όργανο δεν μας λέει κάτι εε;
Αν απ' την άλλη γράψω ένα τραγούδι που για να το παίξεις πρέπει να έχεις εφτά δάχτυλα και γράψω και 5-6 δίσκους παρόμοιας δυσκολίας θα με πουν great ακόμα κι αν έχω 5 και μόνο 5 οπαδούς;
Το ότι οποιοσδήποτε δεν παίζει ένα μουσικό όργανο δεν τον ενδιαφέρει διόλου το πόσο καλός τεχνικά κιθαρίστας είναι κάποιος δηλαδή δεν μας παιρνάει απ' το μυαλό;
Το ότι αυτοί είναι πολύ περισσότεροι απ' τους μουσικούς στα από τέτοια μας εε;
Το ότι αν το great σχετίζεται με τεχνικά ζητήματα σημαίνει αυτομάτως πως δεν μπορείς να κάνεις την ερώτηση "ποιοί είναι great" σε κάποιον που δεν παίζει μουσικό όργανο δεν μας λέει κάτι εε;
Αγαπητέ, πρόβλημα έχουν και τα ελληνικά σου και τα αγγλικά σου και κυρίως και η λογική σου. Καλό βράδυ και μην μπείς στον κόπο.Waterfall-K είπε:
- Μηνύματα
- 2,626
- Πόντοι
- 398
Κοιτώντας τη λίστα των τρομακτικά ταλαντούχων αυτών κιθαριστών που ο καθένας με τον τρόπο του όρισαν τον ήχο και το είδος της ηλεκτρικής κιθάρας -από τον Les Paul μέχρι τον Hendrix και από τον Richards μέχρι τον Knopfler και τον Thurston Moore - διακρίνω ένα κοινό χαρακτηριστικό στη λίστα: ότι όλοι τους ανεξαιρέτως (ναι, και ο Cobain!) έχουν δικό τους ήχο. Αναγνωρίσιμο στυλ τόσο καθοριστικό ώστε να συνιστα καλλιτεχνική ταυτότητα του καθενός.
Δεν γίνεται να ακούσεις π.χ. SRV, Neil Young ή Santana και να τον μπερδέψεις με κάποιον κιθαρίστα από την ανατολική στερεά.
Οϋτε καν και με οποιονδήποτε άλλον προσπαθήσει να τους μιμηθεί -δεν μπορεί να τους μιμηθεί κάποιος πειστικά , χωρίς να προδοθεί από τις λεπτομέρειες.
Νομίζω ότι ένα μεγάλο, πολυ μεγάλο μέρος της σπουδαιότητάς τους, είναι (και) αυτό. Δεν θα ξαναβγεί άλλος Van Halen, άλλος BB King ή Gilmour. Και δεν το λέω με την έννοια ότι δεν υπάρχουν ή δεν θα υπάρξουν ξανά αντίστοιχα σημαντικοί καλλιτέχνες της ηλεκτρικής κιθάρας, αλλα΄με την έννοια ότι και αυτοί οι σημαντικοί, όταν θα μπούν σε ένα αντίστοιχο πανθεον, σε μια άλλη αντίστοιχη λίστα, θα είναι επειδή με τη σειρά τους ακούγονταν- και ήταν μοναδικοί.
Δεν γίνεται να ακούσεις π.χ. SRV, Neil Young ή Santana και να τον μπερδέψεις με κάποιον κιθαρίστα από την ανατολική στερεά.
Οϋτε καν και με οποιονδήποτε άλλον προσπαθήσει να τους μιμηθεί -δεν μπορεί να τους μιμηθεί κάποιος πειστικά , χωρίς να προδοθεί από τις λεπτομέρειες.
Νομίζω ότι ένα μεγάλο, πολυ μεγάλο μέρος της σπουδαιότητάς τους, είναι (και) αυτό. Δεν θα ξαναβγεί άλλος Van Halen, άλλος BB King ή Gilmour. Και δεν το λέω με την έννοια ότι δεν υπάρχουν ή δεν θα υπάρξουν ξανά αντίστοιχα σημαντικοί καλλιτέχνες της ηλεκτρικής κιθάρας, αλλα΄με την έννοια ότι και αυτοί οι σημαντικοί, όταν θα μπούν σε ένα αντίστοιχο πανθεον, σε μια άλλη αντίστοιχη λίστα, θα είναι επειδή με τη σειρά τους ακούγονταν- και ήταν μοναδικοί.
W
Waterfall-K
Guest
Ναι.theoctapus είπε:
Ναι.
Μας πΕρναει. Και?
Στα "τετοια" μας, οχι. Μάλλον αδιάφορο.
Τι να μας πει?
Αγαπητε, κοιτα να δεις τι γραφεις παραπανω και μετα ελα να μου κανεις μαθηματα για τα Ελληνικα/Αγγλικα και τη λογικη μου. Τα Ελληνικα σου παντως δεν βγαζουν και πολυ νοημα ("Καλό βράδυ και μην στον κόπο" πριν την διορθωση)
Καλα ρε Theoctapus, δεν...στον κοπο. ;D
- Μηνύματα
- 2,626
- Πόντοι
- 398
Μια φορά ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος μου είπε ότι
"όταν κάποιος έχει ταλέντο, είναι ικανός να αναγνωρίσει το ταλέντο και στους άλλους - όπου το δει τριγύρω του".
Το να προσπαθείς λοιπόν να μειώσεις (όχι *εσύ* θεοκτάπους, χαααχ) τις καλλιτεχνικές ποιότητες ενός Jimi Hendrix ή ενός Keith Richards ή... (σταματάω εδώ η λίστα του Rolling Stone είναι αναρτημένη στο πρώτο post), αν δεν σημαίνει ότι αποπειράσαι να τους φέρεις στο δικό σου επιπεδάκι, μπορεί πολυ απλά να σημαίνει ότι είσαι βαθειά ατάλαντος ο ίδιος, ακριβώς λόγω του ότι είσαι ανίκανος να αναγνωρίσεις το ταλέντο τους.
"όταν κάποιος έχει ταλέντο, είναι ικανός να αναγνωρίσει το ταλέντο και στους άλλους - όπου το δει τριγύρω του".
Το να προσπαθείς λοιπόν να μειώσεις (όχι *εσύ* θεοκτάπους, χαααχ) τις καλλιτεχνικές ποιότητες ενός Jimi Hendrix ή ενός Keith Richards ή... (σταματάω εδώ η λίστα του Rolling Stone είναι αναρτημένη στο πρώτο post), αν δεν σημαίνει ότι αποπειράσαι να τους φέρεις στο δικό σου επιπεδάκι, μπορεί πολυ απλά να σημαίνει ότι είσαι βαθειά ατάλαντος ο ίδιος, ακριβώς λόγω του ότι είσαι ανίκανος να αναγνωρίσεις το ταλέντο τους.
- Μηνύματα
- 13,687
- Πόντοι
- 1,788
Άλλο πράγμα η τέχνη και άλλο η τεχνική.
Υπάρχουν ανά τον κόσμο «τεχνικοί της τεχνικής» σε όλα τα επίπεδα.
Από κιθάρα….μέχρι ….τον zippo (τον αναπτήρα, ναι) .
Πλέον με το youtube , έχουν δει τα μάτια μου απίστευτα «ακροβατικά»…..του τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με διάφορα «αντικείμενα».
Είναι τέχνη όμως;
Για εμένα η τεχνική εξυπηρετεί την τέχνη. Όχι το αντίστροφο.
Υπάρχουν ανά τον κόσμο «τεχνικοί της τεχνικής» σε όλα τα επίπεδα.
Από κιθάρα….μέχρι ….τον zippo (τον αναπτήρα, ναι) .
Πλέον με το youtube , έχουν δει τα μάτια μου απίστευτα «ακροβατικά»…..του τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με διάφορα «αντικείμενα».
Είναι τέχνη όμως;
Για εμένα η τεχνική εξυπηρετεί την τέχνη. Όχι το αντίστροφο.
