- Μηνύματα
- 556
- Πόντοι
- 418
Καλησπέρα σε όλους.
Μετά από απουσία 3 ημερών από το forum, αναγκάστηκα να διαβάσω σχεδόν 15 σελίδες, γιά να δω που έχει φτάσει το θέμα.
Λοιπόν γιά να πώ μιά τελευταία γνώμη, που θα την στηρίξω στη δική μου εμπειρία, έχοντας την ιδιότητα του επαγγελματία μουσικού, και δασκάλου, όχι πως η γνώμη μου μετρά περισσότερο από κάποιων άλλων.
Θα συμφωνήσω στα περισσότερα, με τις γνώμες των lamprosgg, JIMMYPAP και πολλών άλλων, όπως θα διαφωνήσω με τις γνώμες των περισσοτέρων.
Ολοι συμφωνούμε πως η μουσική είναι τέχνη του ήχου, με 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί. Ολα τα υπόλοιπα, κιθάρες, μαγνήτες, πιάνα, σαξόφωνα, έπονται.
'Οπως και όλοι συμφωνούμε πως ο λόγος είναι κι αυτός τέχνη, που εκφράζεται με την ομιλία και ακοή, έχοντας 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί και το στόμα, (και με κάποιες εξαιρέσεις, και τις κινήσεις).
Γιά καλή μας τύχη, μαθαίνουμε τον λόγο "από κούνια", και έχοντας την τύχη να μεγαλώνουμε και να ζούμε σε μία κάπως ανεπτυγμένη χώρα, χωρίς να το καταλάβουμε, έχουμε μάθει και να διαβάζουμε και να γράφουμε.
Φανταστείτε τώρα, πόσοι από εσάς, θα είχαν γράψει και απαντήσει σε αυτό το forum, αν δεν ήξεραν αυτό το απλό και ευνόητο, που λέγεται "γραφή και ανάγνωση".
Και δεν θα αμφέβαλε κανείς ίσως, γιά τη ρητορική σας ικανότητα, όπου πραγματικά μπορεί να υπήρχε περίσσιο ταλέντο, και κάθε σας ομιλία, θα μαγνήτιζε τα πλήθη......
Καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ.
Πάμε τώρα πίσω στη μουσική.
Φανταστείτε, όλη αυτή τη μουσική που γράφτηκε πρίν από 100, 200, 300 χρόνια......, (ή μήπως δεν θα μπορούσατε να τη φανταστείτε καν), εαν δεν είχε καταγραφεί, αλλά θα περνούσε από γενιά σε γενιά, μέσα από την ακουστική μνήμη καί μόνο. Πόσα σπουδαία έργα θα είχαν ξεχαστεί, και άλλα πόσα θα είχαν φτάσει αλλιωμένα στις μέρες μας, (με τη μέθοδο του "σπασμένου τηλεφώνου"), ενώ άλλα θα είχαν διά παντός χαθεί, λόγω έλειψης "μνήμης".
Εδώ έρχεται να συμπληρώσει το κενό, ο γραπτός μουσικός λόγος, με τις όποιες ατέλειές του, όπου σαν ζωντανή γλώσσα που είναι (η μουσική), θ' αλλάζει και θα προσαρμόζεται στη εκάστοτε εποχή και την τεχνολογία της. Αυτά όσον αφορά την μουσική σημειογραφία, και γραφή και ανάγνωση παρτιτούρας.
Τώρα να γυρίσω στη μουσική θεωρία.
Η θεωρία εξυπηρετεί την επικοινωνία ανάμεσα στούς μουσικούς, όπως και την ανάλυση αυτών, που ακούμε, παίζουμε, ή συνθέτουμε.
Αλοίμονο σε αυτούς που παίζουν ή συνθέτουν, αυτά που υπαγορεύει η θεωρία, και μόνο. Οχι, η θεωρία απλώς έρχεται αργότερα, να "εξηγήσει" το σύστημα που χρησιμοποιούμε, και να δημιουργήσει κοινά θεμέλια, σε αυτό που λέμε, Μουσικός Λόγος.
Πως θα σας φαινόταν, να δίνω κάποια διάλεξη, και στις σημειώσεις που θα έδινα στους ακροατές μου, το κείμενο με τον τίτλο της διάλεξης, ήταν: "Η ιπαρξιακαίς ανησιχείες του νεοέλινα τον 21ο εόνα".
Αμέσως θα καταλαβαίνατε πως κάτι δεν πάει καλά. Δεν κατέχω τον κώδικα, άρα η γραπτή μας τουλάχιστον επικοινωνία θα πάσχει.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με τη δυτική μουσική θεωρία. Το μαθαίνεις, και δεν ασχολείσαι πιά μαζί του. (αναφέρω δυτική, γιατί στις μέρες μας, αυτό είναι το επικρατέστερο σύστημα, σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Ακόμα και στην Ινδία, που έχω παίξει και συνεργαστεί με κάποιους "απίστευτους" μουσικούς, γνωρίζουν λίγο, τη δυτική θεωρία, γραφή και ανάγνωση).
Καταλήγω λέγοντας, πως είναι πρώτα εσωτερική ανάγκη, και αν κρίνω από εμένα, μιά συνεχής "περιέργεια", που με έκαναν να μάθω τη θεωρία της μουσικής , και όχι μόνο, και με έχει βοηθήσει αφάνταστα όλα αυτά τα χρόνια, να γίνω καλύτερος "αυτοδίδακτος" μουσικός - αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ.
Πιστέψτε με, καμμία γνώση, δεν στέρησε το ταλέντο από αυτούς που το έχουν.
Φιλικά
makam
Μετά από απουσία 3 ημερών από το forum, αναγκάστηκα να διαβάσω σχεδόν 15 σελίδες, γιά να δω που έχει φτάσει το θέμα.
Λοιπόν γιά να πώ μιά τελευταία γνώμη, που θα την στηρίξω στη δική μου εμπειρία, έχοντας την ιδιότητα του επαγγελματία μουσικού, και δασκάλου, όχι πως η γνώμη μου μετρά περισσότερο από κάποιων άλλων.
Θα συμφωνήσω στα περισσότερα, με τις γνώμες των lamprosgg, JIMMYPAP και πολλών άλλων, όπως θα διαφωνήσω με τις γνώμες των περισσοτέρων.
Ολοι συμφωνούμε πως η μουσική είναι τέχνη του ήχου, με 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί. Ολα τα υπόλοιπα, κιθάρες, μαγνήτες, πιάνα, σαξόφωνα, έπονται.
'Οπως και όλοι συμφωνούμε πως ο λόγος είναι κι αυτός τέχνη, που εκφράζεται με την ομιλία και ακοή, έχοντας 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί και το στόμα, (και με κάποιες εξαιρέσεις, και τις κινήσεις).
Γιά καλή μας τύχη, μαθαίνουμε τον λόγο "από κούνια", και έχοντας την τύχη να μεγαλώνουμε και να ζούμε σε μία κάπως ανεπτυγμένη χώρα, χωρίς να το καταλάβουμε, έχουμε μάθει και να διαβάζουμε και να γράφουμε.
Φανταστείτε τώρα, πόσοι από εσάς, θα είχαν γράψει και απαντήσει σε αυτό το forum, αν δεν ήξεραν αυτό το απλό και ευνόητο, που λέγεται "γραφή και ανάγνωση".
Και δεν θα αμφέβαλε κανείς ίσως, γιά τη ρητορική σας ικανότητα, όπου πραγματικά μπορεί να υπήρχε περίσσιο ταλέντο, και κάθε σας ομιλία, θα μαγνήτιζε τα πλήθη......
Καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ.
Πάμε τώρα πίσω στη μουσική.
Φανταστείτε, όλη αυτή τη μουσική που γράφτηκε πρίν από 100, 200, 300 χρόνια......, (ή μήπως δεν θα μπορούσατε να τη φανταστείτε καν), εαν δεν είχε καταγραφεί, αλλά θα περνούσε από γενιά σε γενιά, μέσα από την ακουστική μνήμη καί μόνο. Πόσα σπουδαία έργα θα είχαν ξεχαστεί, και άλλα πόσα θα είχαν φτάσει αλλιωμένα στις μέρες μας, (με τη μέθοδο του "σπασμένου τηλεφώνου"), ενώ άλλα θα είχαν διά παντός χαθεί, λόγω έλειψης "μνήμης".
Εδώ έρχεται να συμπληρώσει το κενό, ο γραπτός μουσικός λόγος, με τις όποιες ατέλειές του, όπου σαν ζωντανή γλώσσα που είναι (η μουσική), θ' αλλάζει και θα προσαρμόζεται στη εκάστοτε εποχή και την τεχνολογία της. Αυτά όσον αφορά την μουσική σημειογραφία, και γραφή και ανάγνωση παρτιτούρας.
Τώρα να γυρίσω στη μουσική θεωρία.
Η θεωρία εξυπηρετεί την επικοινωνία ανάμεσα στούς μουσικούς, όπως και την ανάλυση αυτών, που ακούμε, παίζουμε, ή συνθέτουμε.
Αλοίμονο σε αυτούς που παίζουν ή συνθέτουν, αυτά που υπαγορεύει η θεωρία, και μόνο. Οχι, η θεωρία απλώς έρχεται αργότερα, να "εξηγήσει" το σύστημα που χρησιμοποιούμε, και να δημιουργήσει κοινά θεμέλια, σε αυτό που λέμε, Μουσικός Λόγος.
Πως θα σας φαινόταν, να δίνω κάποια διάλεξη, και στις σημειώσεις που θα έδινα στους ακροατές μου, το κείμενο με τον τίτλο της διάλεξης, ήταν: "Η ιπαρξιακαίς ανησιχείες του νεοέλινα τον 21ο εόνα".
Αμέσως θα καταλαβαίνατε πως κάτι δεν πάει καλά. Δεν κατέχω τον κώδικα, άρα η γραπτή μας τουλάχιστον επικοινωνία θα πάσχει.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με τη δυτική μουσική θεωρία. Το μαθαίνεις, και δεν ασχολείσαι πιά μαζί του. (αναφέρω δυτική, γιατί στις μέρες μας, αυτό είναι το επικρατέστερο σύστημα, σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Ακόμα και στην Ινδία, που έχω παίξει και συνεργαστεί με κάποιους "απίστευτους" μουσικούς, γνωρίζουν λίγο, τη δυτική θεωρία, γραφή και ανάγνωση).
Καταλήγω λέγοντας, πως είναι πρώτα εσωτερική ανάγκη, και αν κρίνω από εμένα, μιά συνεχής "περιέργεια", που με έκαναν να μάθω τη θεωρία της μουσικής , και όχι μόνο, και με έχει βοηθήσει αφάνταστα όλα αυτά τα χρόνια, να γίνω καλύτερος "αυτοδίδακτος" μουσικός - αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ.
Πιστέψτε με, καμμία γνώση, δεν στέρησε το ταλέντο από αυτούς που το έχουν.
Φιλικά
makam
