- Μηνύματα
- 1,713
- Πόντοι
- 938
Παρασυρόμενος από κανα-δυο θέματα πρόσφατα που αφορούν τη μουσική βιομηχανία, είπα να θίξω ένα θεματάκι που θεωρώ ότι απασχολεί τους μουσικούς ανά τον κόσμο.
Το θέμα έχει να κάνει με το credibility ενός κομματιού/μουσικού έργου και κατά πόσον αυτό αποδίδεται σωστά/δίκαια. Δηλ. όταν βλέπουμε ότι ο τάδε έγραψε μουσική/στίχους σε ένα κομμάτι, σε ποιο βαθμό αυτό αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα και σε ποιο βαθμό είναι έργο και των μουσικών που έπαιξαν/ενορχήστρωσαν ή του παραγωγού που επιμελήθηκε την αισθητική και τα τεχνικά θέματα.
Αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι ότι συνήθως έρχεται ένας που έχει την μελωδική γραμμή της φωνής και το αρμονικό υπόβαθρο (όχι πάντα) και αυτός συνήθως μνημονεύεται ως συνθέτης του κομματιού.
Δεν μιλάω για session δουλειά που γίνεται εν γνώση του μουσικού και συνήθως είναι προκαθορισμένη και προγραμμένη. Αλλά για τις μπάντες πίσω από ονόματα που συνήθως είναι σταθερές και απαρτίζονται από τους ίδιους μουσικούς γενικά. Δεν έχω απτά παραδείγματα, παρά μόνον τη μικρή εμπειρία όσον αφορά ηχογραφημένο υλικό από την μπάντα, και τον τρόπο με τον οποίο αυτό δουλεύτηκε για να βγει, και πως τελικά αποδώθηκαν τα credits. Είναι περισσότερο αίσθηση, ότι αυτό συμβαίνει γενικότερα, παρά διαπίστωση. Αν και, αν παρακολουθήσει κανείς καλλιτέχνες που έχουν κατά καιρούς αλλάξει μπάντες, μπορεί να αντιληφθεί πόσο σημαντικοί είναι οι μουσικοί, όχι μόνο στο ύφος, αλλά και στο καθαρά συνθετικό κομμάτι.
Είναι συνήθως οι φιλίες και η αγάπη για τη μουσική και για αυτό που κάνουν, καθώς και ο αφελής (με την καλή έννοια) αλτρουισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη μουσική οι μουσικοί; Δηλαδή μια -εν γνώσει τους- παραχώρηση χάριν του συνόλου που λέγεται μουσικό έργο και μουσική γενικότερα;
Σκέψεις;
Εμπειρίες;
Καλό μήνα και καλή εβδομάδα
Το θέμα έχει να κάνει με το credibility ενός κομματιού/μουσικού έργου και κατά πόσον αυτό αποδίδεται σωστά/δίκαια. Δηλ. όταν βλέπουμε ότι ο τάδε έγραψε μουσική/στίχους σε ένα κομμάτι, σε ποιο βαθμό αυτό αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα και σε ποιο βαθμό είναι έργο και των μουσικών που έπαιξαν/ενορχήστρωσαν ή του παραγωγού που επιμελήθηκε την αισθητική και τα τεχνικά θέματα.
Αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι ότι συνήθως έρχεται ένας που έχει την μελωδική γραμμή της φωνής και το αρμονικό υπόβαθρο (όχι πάντα) και αυτός συνήθως μνημονεύεται ως συνθέτης του κομματιού.
Δεν μιλάω για session δουλειά που γίνεται εν γνώση του μουσικού και συνήθως είναι προκαθορισμένη και προγραμμένη. Αλλά για τις μπάντες πίσω από ονόματα που συνήθως είναι σταθερές και απαρτίζονται από τους ίδιους μουσικούς γενικά. Δεν έχω απτά παραδείγματα, παρά μόνον τη μικρή εμπειρία όσον αφορά ηχογραφημένο υλικό από την μπάντα, και τον τρόπο με τον οποίο αυτό δουλεύτηκε για να βγει, και πως τελικά αποδώθηκαν τα credits. Είναι περισσότερο αίσθηση, ότι αυτό συμβαίνει γενικότερα, παρά διαπίστωση. Αν και, αν παρακολουθήσει κανείς καλλιτέχνες που έχουν κατά καιρούς αλλάξει μπάντες, μπορεί να αντιληφθεί πόσο σημαντικοί είναι οι μουσικοί, όχι μόνο στο ύφος, αλλά και στο καθαρά συνθετικό κομμάτι.
Είναι συνήθως οι φιλίες και η αγάπη για τη μουσική και για αυτό που κάνουν, καθώς και ο αφελής (με την καλή έννοια) αλτρουισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη μουσική οι μουσικοί; Δηλαδή μια -εν γνώσει τους- παραχώρηση χάριν του συνόλου που λέγεται μουσικό έργο και μουσική γενικότερα;
Σκέψεις;
Εμπειρίες;
Καλό μήνα και καλή εβδομάδα
Τελευταία επεξεργασία από moderator: