- Μηνύματα
- 272
- Πόντοι
- 16
Καλησπέρα στη παρέα.
Θέλω την γνώμη σας σχετικά με ένα θέμα που με προβληματίζει.
παιζω κιθάρα από το γυμνάσιο.
τωρα είμαι 34 και
αυτοδιδακτος.
Τα ακούσματα μου με έκαναν να πιάσω να παίζω κιθάρα, και δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια αρκέστηκα μόνο σε αυτά.
Δε λέω, και τους δίσκους μας βγάλαμε, και σε μεγάλες και μικρές σκηνές παίξαμε, γενικά το ζήσαμε πολύ όμορφα και δυνατά, ώσπου το 2017 λόγο μετανάστευσης ενός μέλους της μπάντας το διαλύσαμε, και εκεί ξεκινάει το μπέρδεμα.
Όσο έπαιζα και γράφαμε heavy metal, ήμουν μια χαρά,
γεμιζα με αυτό που ήξερα να κάνω.
Από τη στιγμή που σταματήσαμε, διαπίστωσα πως δυστυχώς δεν μπορώ να παίξω κάτι άλλο.
Παρατηρώ παίκτες στον χώρο που παίζουν εξαιρετικά blues-rock η ακόμα και Jazz , με δάχτυλα η πένα, και νιώθω πραγματικά μια ζήλια, με την καλή έννοια φυσικά, που αυτή τη στιγμή είναι ο λόγος που με κάνει να θέλω, να ξεκινήσω μαθήματα.
Πιάνω την κιθάρα και ξέρω τι θα παίξω από πριν, βαριέμαι μόνο και μόνο στη σκέψη να παίξω τα ίδια και τα ίδια.
Έχω πέσει σε τοίχο να το πω, η νιώθω πως ενώ υπάρχει μια τεράστια παλέτα χρωμάτων, έχω δυνατότητες να δω μόνο 2 χρώματα.
Απο Σεπτέμβρη ξεκινάω μαθήματα, αυτό το έχω αποφασίσει,
το ζήτημα είναι, τι μαθήματα;
κλασσικης; Θεωρία από την αρχή κτλ;
η παρακάμπτω θεωρία όπως αξίες, παρτιτούρες κτλ, και παω σε κάτι πιο στοχευμένο;;;
μαθηματα σε κλασική ή ηλεκτρική;
Υ.Γ στο παρελθόν είχα ξεκινήσει μαθήματα κλασικής, αλλά ο δάσκαλος μετά από κάποια μαθήματα έφυγε μόνιμα σε νησί για δουλειά όποτε ήταν σαν να μην ξεκίνησα ποτέ μετά από τόσο καιρό. Ωστόσο μου άρεσε,
απλα τώρα δεν ξέρω αν έχω το «περιθώριο του χρόνου» ή ακόμα και την υπομονή (οικογένεια, παιδιά κτλ).
συγνωμη για το σεντόνι.
τι λέτε;
Θέλω την γνώμη σας σχετικά με ένα θέμα που με προβληματίζει.
παιζω κιθάρα από το γυμνάσιο.
τωρα είμαι 34 και
αυτοδιδακτος.
Τα ακούσματα μου με έκαναν να πιάσω να παίζω κιθάρα, και δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια αρκέστηκα μόνο σε αυτά.
Δε λέω, και τους δίσκους μας βγάλαμε, και σε μεγάλες και μικρές σκηνές παίξαμε, γενικά το ζήσαμε πολύ όμορφα και δυνατά, ώσπου το 2017 λόγο μετανάστευσης ενός μέλους της μπάντας το διαλύσαμε, και εκεί ξεκινάει το μπέρδεμα.
Όσο έπαιζα και γράφαμε heavy metal, ήμουν μια χαρά,
γεμιζα με αυτό που ήξερα να κάνω.
Από τη στιγμή που σταματήσαμε, διαπίστωσα πως δυστυχώς δεν μπορώ να παίξω κάτι άλλο.
Παρατηρώ παίκτες στον χώρο που παίζουν εξαιρετικά blues-rock η ακόμα και Jazz , με δάχτυλα η πένα, και νιώθω πραγματικά μια ζήλια, με την καλή έννοια φυσικά, που αυτή τη στιγμή είναι ο λόγος που με κάνει να θέλω, να ξεκινήσω μαθήματα.
Πιάνω την κιθάρα και ξέρω τι θα παίξω από πριν, βαριέμαι μόνο και μόνο στη σκέψη να παίξω τα ίδια και τα ίδια.
Έχω πέσει σε τοίχο να το πω, η νιώθω πως ενώ υπάρχει μια τεράστια παλέτα χρωμάτων, έχω δυνατότητες να δω μόνο 2 χρώματα.
Απο Σεπτέμβρη ξεκινάω μαθήματα, αυτό το έχω αποφασίσει,
το ζήτημα είναι, τι μαθήματα;
κλασσικης; Θεωρία από την αρχή κτλ;
η παρακάμπτω θεωρία όπως αξίες, παρτιτούρες κτλ, και παω σε κάτι πιο στοχευμένο;;;
μαθηματα σε κλασική ή ηλεκτρική;
Υ.Γ στο παρελθόν είχα ξεκινήσει μαθήματα κλασικής, αλλά ο δάσκαλος μετά από κάποια μαθήματα έφυγε μόνιμα σε νησί για δουλειά όποτε ήταν σαν να μην ξεκίνησα ποτέ μετά από τόσο καιρό. Ωστόσο μου άρεσε,
απλα τώρα δεν ξέρω αν έχω το «περιθώριο του χρόνου» ή ακόμα και την υπομονή (οικογένεια, παιδιά κτλ).
συγνωμη για το σεντόνι.
τι λέτε;
