Ελευθερία του λόγου δε σημαίνει ανοσία και ασυλία στα πάντα. Υπάρχουν κανόνες, και κυρώσεις όταν δεν τηρούνται. Χωρίς κανόνες, πάμε σε αναρχικά μοντέλα, που μιλάμε για εντελώς άλλα άκρα, που εκεί έρχεται το πραγματικό συμφέρον, βάσει κυρίως των ενστίκτων και των πρώτων αναγκών.
Ο άνθρωπος όρισε κανόνες για να δημιουργήσει κοινωνική και οικονομική ισορροπία. Ειδάλλως, θα είχαμε ακόμα δουλοπάροικους και φεουδαρχία, αν όχι κάτι πολύ χειρότερο.
Όχι, δεν έχουμε φτάσει ακόμα στην απόλυτη ισορροπία, αλλά ο κόσμος και η κοινωνία βρίσκεται στα καλύτερά της. Φυσικά, κάθε "τώρα" είναι πιο σημαντικό από οποιοδήποτε χτες για το άτομο που το βιώνει. Ας κάνουμε όμως ένα βήμα πίσω, και ας δούμε τα πράγματα με δεδομένα, όχι απόψεις.
Τώρα για τα social media, και γενικά το internet, είναι εργαλεία που ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων χρησιμοποιούν με κακό τρόπο, κυρίως λόγω άγνοιας, αλλά άλλες φορές για τους δικούς τους λόγους. Περίπου σαν ένα μαχαίρι που χρησιμοποιείται για φόνο αντί για κοπή λαχανικών.
Πχ: Ένα φόρουμ μουσικής (όχι συγκεκριμένα το ΝΟΙΖ), επιλέγει για κάθε λόγο να έχει θέματα ΜΟΝΟ μουσικής και είναι ξεκάθαρα γραμμένο στους κανόνες. Αν κάποιος χρήστης χρησιμοποιήσει την γενική ικανότητα της ελευθερίας του λόγου (που ΜΠΟΡΕΙ να το κάνει, έχει πρόσβαση, εργαλεία, και την τεχνική ικανότητα) για γράψει κάτι που ΔΕΝ αφορα τη μουσική, τότε ο δημιουργός του φόρουμ έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει το σχόλιο του χρήστη.
- Μπορεί να μην είναι μόνο για μουσική, μπορεί να είναι spam, fake news, αλαμπουρνέζικα, ή κάτι άλλο. Ναι, μπορώ να ξεκινήσω ένα thread, να γράψω ερηΑΣΟΞΚΔ !@)*Θ#Ε)ΑΣΔΞ)*!ΘΕΚΣΔΞ2ξΑΣδ, ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ. Αλλά αν φάει διαγραφή, δεν έχω το δικαίωμα να παραπονεθώ.
Οκ, υπάρχουν οι γκρίζες περιπτώσεις που δε μπορείς να ξέρεις ακριβώς τους κανόνες, αλλά εκεί έρχεται να αποφασίσει ο δημιουργός, ο επενδυτής, ο χρηματοδότης, ο αυτός που ορίζει τους κανόνες γύρω από δικό του προϊόν/υπηρεσία.
Και ναι, έχει το δικαίωμα να το κάνει. Εκεί υπάρχει βέβαια ο όρος "circlejerk" που τον έμαθα πρόσφατα, που ουσιαστικά είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος (κύκλου) που ακούς μόνο αυτά που θες να ακούσεις, κατακρίνοντας ό,τι άλλο έξω από αυτό.
Ο φανατισμός και τα άκρα είναι άσχημα, ανούσια πράγματα, αλλά μπορούν να μας διδάξουν πολλά, βάσει έρευνας με θεωρείες των άκρων.
- Μπορεί να είναι η ιδέα ότι η Αριστερά είναι η σωτηρία, και ότι η Δεξιά είναι το βασικό πρόβλημα το κόσμου, χωρίς να μελετήσεις τα καλά και τα κακά κάθε πλευράς, ή αρκετές φορές χωρίς να ξέρεις καν τι είναι η Δεξιά και η Αριστερά επ ακριβώς.
- Μπορεί να πιστεύεις ότι η Telecaster είναι το καλύτερο όργανο που έχει φτιαχτεί ποτέ, ενώ έχεις πιάσει μόνο 2-3 άλλες κιθάρες και ακούς συνέχεια τα ίδια 10 συγκροτήματα από το 1970 γιατί η μουσική πλέον είναι χάλια.
Υπάρχουν παντού παραδείγματα, για τα πάντα. Θρησκεία, πολιτική, σπορ, lifestyle, τέχνη, κοκ. Γιατί ο άνθρωπος, ακόμα και αν ήταν κατά 99% πανοποιότυπος με τον άλλο, θα εβρισκε τρόπο να διαφοροποιηθεί βάσει του υπόλοιπου 1%. Ένα σύχρονο παράδειγμα: Μαύροι-Λευκοί. Ένα ακραίο παράδειγμα θα ήταν μια κοινωνία με πανομοιότυπα πρόσωπα και σώματα, σαν κλώνοι, ίδιο ύψος, βάρος, χαρακτηριστικά, εκτός από ένα, πχ χρώμα ματιών, τότε θα υπήρχε ρατσισμός και δημιουργία ομάδας, πχ οι μπλεμάτιδες είναι καλύτεροι από τους μαυρομάτιδες.
Υπάρχει ένας κανόνας στη ζωή, ένας κανόνας για την απόλυτη κοινωνική ισορροπία... ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ: Μη βλάψεις κανέναν. Και όμως αδυνατούμε να συγκρατίσουμε ακόμα και αυτό. Γιατί? Γιατί πάντα, ο άνθρωπος ζει για τη δική του προσωπική εξέλιξη, για την αύξηση της ποιότητας ζωής του. Είναι ο λόγος που υπάρχουμε ακόμη.
