Ποιος είναι τελικά ο ρόλος των μουσικοκριτικών ;

[Earendil]

Μέχρι στιγμής το λουκουμάκι πάει στον gangster.

Συμφωνώ ότι αν θες ντε και καλά να πάρεις μια ιδέα για έναν δίσκο από τον Τύπο, καλό είναι να έχεις κάποιον συντάκτη (<-αυτό δεν θέλει εισαγωγικά άραγε που λίγο-πολύ έχει τα δικά σου μάτια και αυτιά.

Αν και πάλι, κι αυτό σχετικό είναι. Δεν πιστεύω πως στο Χ,Ψ περιοδικό όταν σκάνε μύτη τα δισκάκια του μήνα ο κάθε συντάκτης να παίρνει υπό μάλλης τα "δικά του" και να πηγαίνει να γράψει διθυράμβους... Πιθανότατα είναι και η ανάγκη στη μέση.

Οι έχοντες κάποια ιδέα από Metal Hammer θα καταλάβουν τί εννοώ:

Την κριτική του FWX των τεράστιων Fates Warning τον περασμένο Οκτώβριο την είχε κάνει ο Χ.Περβανίδης, σε ύφος αθεράπευτα ταυλωμένου fan. Ίσως λοιπόν να υπάρχουν κι άλλοι που για πολλούς λόγους δεν μπορούν να ασχοληθούν ΜΟΝΟ με τις πολύ μεγάλες αγάπες τους.

Α, και... μακριά απ'το Δίφωνο!

 

[alpatman]

κατι ακομα ,

σε πολλα περιοδικα , ο 'κριτικος' παιρνει τα cd για κριτικη ,αλλα το

ελλ. διαμονιο δρα κι εδω

μπαινει σε ξενα εξιδικευμενα site και αντιγραφει την κριτικη

( για να το λενε αυτοι ετσι θαναι ... ) , και βεβαια δεν ακουει το

cd .

alpatman

 

[Chaostar]

Λίγο παλιό το θέμα αλλά νομίζω αξίζει να το επαναφέρουμε.

Ας ξεκαθαρίσουμε για αρχή λοιπόν τα 2 είδη μουσικοκριτικών και τα θετικά και αρνητικά αυτών.

Πρώτα από όλα έχουμε το έντυπο περιοδικό. Εκεί τα πράγματα βρωμάνε πολύ για έναν πολύ απλό λόγο. Το περιοδικό έχει έξοδα. Τύπωμα, μισθοί, γραφεία ενίοτε, διάφορα αλλά λειτουργικά (ακόμα και ο καφές του εργαζόμενου), διανομή κλπ κλπ οπότε από κάπου πρέπει να έχει έσοδα. ¶ρα είναι πολύ πιθανόν κάποιοι να τα παίρνουν, για αυτό και βλέπουμε δίσκους για πέταμα που τους βάζουν 9αρια και 10αρια. Από την άλλη όμως το περιοδικό έχει μεγάλη απήχηση και βοηθάει τις μπάντες να γίνουν γνωστές, άρα το εμπορικό του κομμάτι είναι πολύ δυνατό σημείο.

Μετά έχουμε το webzine. Εκεί τα πράματα είναι καλύτερα δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικά έξοδα, όποτε θες ανεβάζεις και κριτική η νέα, δεν έχεις ανάγκη κανέναν και γενικότερα υπάρχει ελευθερία, άρα οι κριτικές είναι πολύ πιο ειλικρινείς. Εδώ όμως υπάρχει το πρόβλημα ότι το Internet είναι τόσο ελεύθερο που ο καθένας μπορεί να γράφει ότι μαλακεια του κατεβεί στο κεφάλι. Όμως τα περισσότερα webzine διατηρούνται από αφοσιωμένους οπαδούς που σέβονται το ρόλο τους και το πρόβλημα αυτό μειώνεται συνεχώς.

Στους κριτικούς τώρα υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να είναι standard για να θεωρείται η γνώμη του σεβαστή και εμπεριστατωμένη.

1. Οφείλει να έχει γνώσεις μουσικής για να μπορεί να κρίνει. Πχ δε μπορεί ρε φίλε να θεωρείς τους Dream Theater κουλαδια απλά και μόνο επειδή δε σου αρέσει το Prog. Οι άνθρωποι είναι μηχανακια.

2. Πρέπει να έχει καλή γνώση του είδους που κρίνει. Δεν θα βάλεις τον black μεταλλα να κρίνει Gamma Ray..Λογικό; Και αυτός που κρίνει Gamma Ray πρέπει να έχει ακούσει κάποια πράγματα για να κρίνει την εξέλιξη τους, τις ομοιότητες με άλλα group κλπ κλπ

3. Οφείλει να είναι αντικειμενικός. Δεν ευνοούμε μπάντες που μας αρέσουν ακόμα και αν το άλμπουμ είναι πατάτα.

4. Δεν βάζουμε βαθμακλες σε μεγάλες μπάντες απλά και μόνο για το όνομα τους. Πχ το καινούριο των Stratovarius είναι μια βλακεία και μίση όπως και του Kiske και όμως λόγω ονόματος χτυπήσανε 9αρια. Ντροπή

5. Όταν μια μπάντα είναι άγνωστη, δηλαδή βγάζει ντεμπούτο δίνουμε και κάποια βασικά βιογραφικά στοιχεία, καθώς και επιρροές, γενικό στυλ και ομοιότητες. Αυτό δεν είναι όμως αναγκαίο για μια γνωστή μπάντα. Πχ δεν νομίζω κανείς να χρειάζεται να διαβάσει το μουσικό στυλ των Judas Priest

Το πρόβλημα είναι ότι συνήθως αυτά δεν ισχύουν, έτσι έχουμε άσχετους να κρίνουν πράγματα που δεν καταλαβαίνουν, σχετικούς που δεν εκτιμούν τπτ, κομπλεξικούς που θάβουν μια μπάντα από Ελλάδα για την προφορά (!!!!) αλλα των Grave Digger είναι cult.

Ο μουσικοκριτικός οφείλει να έχει γνώσεις, να είναι ειλικρινής και να μην σπρώχνει μπάντες (είτε το αξίζουν είτε όχι). Υπάρχει για να πληροφορεί τον κόσμο για νέες κυκλοφορίες και να λέει τίμια τη γνώμη του για αυτές.